သစ်ပင်ကြီး ငယ် မရွေး
လောင်စာမှန်သမျှကို
လောင်ကျွမ်းစေသကဲ့သို့
မ.မေ့လျော့မှု၌ ပျော်မွေ့၍
မေ့လျော့နေမှုကို ဘေးဟု
ရှုလေ့ရှိသော ရဟန်းသည်
ကြီးသော သံယောဇဉ်
ငယ်သော သံယောဇဉ်
သံယောဇဉ်အားလုံးကို
တောမီးကဲ့သို့ လောင်ကျွမ်းစေလျက်
ဆင်းရဲအားလုံးကင်းရာနိဗ္ဗာန်သို့ သွား၏။
အပ္ပမာဒရတော ဘိက္ခု
ပမာဒေ ဘယဒဿိဝါ
သံယောဇနံ အဏုံ ထူလံ
ဍဟံ အဂ်ဂီဝ ဂစ်ဆတိ။
ဓမ္မပဒ
အညတရဘိက်ခုဝတ္ထု
အပ်ပမာဒဝဂ်
3-5-23..
No comments:
Post a Comment