ကိုယ့်ကိုယ်ကို "Banana "လို့
အခေါ်မခံရစေနဲ့
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
မြန်မာလူမျိုးတွေဟာ အင်္ဂလိပ်ဘာသာနဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားကို အထင်ကြီးတုန်းပဲ။
အင်္ဂလိပ်ဘာသာနဲ့ ရေးထားတဲ့
subject matterကိုသာ သင်ရမှာ။ အင်္ဂလိပ်စကားသင်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။
ဒီကနေ့ခေတ် မြန်မာနိုင်ငံမှာ ကလေးတွေကို မြန်မာစကားတောင် မတတ်သေးဘူး။
Int’l school သွားထားတာ
မဟာအမှားကြီးပဲ ဖြစ်တယ်။
ဘာကြောင့်လဲဆိုရင် ဒီကလေးဟာ
ဗမာမိဘက မွေးတဲ့ကလေး ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့ ဗမာစကားမတတ်ဘူး ဆိုတာ ဂုဏ်ယူစရာ မဟုတ်ဘူး။ ကဲ့ရဲ့ရှုံ့ချစရာသာဖြစ်တယ်။
ဗမာမိဘက မွေးလာရင် ဗမာစကား
တတ်ရမယ်။ ဗမာစာ တတ်ရမယ်။
ပြီးတော့့မှ ဘာဘာသာ တတ်တတ် ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ ဘာသာကြီး ၁၈ ရပ်
တတ်တတ် အကုန်လုံးတတ်။
တတ်လေ ကောင်းလေပဲ။ ကိုယ့်ဘာသာ စကားမတတ်ဘူးဆိုရင်တော့ အဆိုးဆုံးပဲ။ ဒါလည်း သတိထားကြဖို့ လိုတယ်ပေါ့။
တော်တော်များများ တွေ့နေရတယ်ပေါ့။
တချို့ ကလေးပေါက်စကို Int’l school ပို့လိုက်တယ်။
မြန်မာလူမျိုးတွေရဲ့ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာလည်း လျော့ပါးသွားတယ်။ မြန်မာစကားလည်း
မတတ်ဘူး ဒီကလေးက။
မြန်မာစာလည်း မတတ်ဘူးဆိုတော့ အခြေ အနေဟာ စိတ်ပျက်ဖွယ်ရာ အခြေအနေကို ရောက်ရှိနေတယ်။
ဘယ်လောက်ပဲ မြန်မာလူမျိုးက အင်္ဂလိပ်လို တတ်တတ် အင်္ဂလိပ်လူမျိုးမဖြစ်ဘူး။
အာရှနိုင်ငံသားတွေက စီးပွားတိုးတက်ပြီး ကြီးပွားတိုးတက်မှုတွေကို အားကျပြီးတော့
အနောက်တိုင်းနဲ့ ဥရောပကို အထင်
ကြီးတာမျိုး ဖြစ်နေတတ်တယ်ပေါ့။
အဲဒါ အထင်ကြီးစရာလည်း မလိုဘူး။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို တိုးတက်အောင် ကိုယ့်ဟာ
ကိုယ် ကြိုးစားကြရမှာပဲ ဖြစ်တယ်။
ပညာဆိုတာ ဘယ်သူ့ဆီကရရ ယူရမှာပဲ ဖြစ်တယ်။ ပညာယူဖို့ပဲ အရေးကြီးတယ်။
တခြားယဉ်ကျေးမှုတွေကို ယူကြရမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သတိထားဖို့ လိုတယ်ပေါ့။
Subject matter လို့ဆိုတဲ့
ပညာရပ်တွေရအောင် ကိုယ့်မိခင်
ဘာသာစကားကိုပဲ သုံးရမယ်။
အေး အာရှနိုင်ငံက လူတွေက ဒီမြန်မာတင်
မကဘူးပေါ့။ အာရှနိုင်ငံကလူတွေကို ဒီကနေ့ ခေတ် ပြောလိုက်မယ်ဆိုရင် …
အရင်တုန်းက အာရှနိုင်ငံက လူတွေက ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ပြီး ယဉ်ကျေးမှု အဆင့်
အတန်း တိုးတက်တယ်။
ဘုရားဆိုတာ အာရှနိုင်ငံမှာ
ပွင့်တာ ဖြစ်တယ်ပေါ့။
ဘုရားဟူသမျှ ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်
ဟူသမျှ အာရှတိုက်မှာဖြစ်တယ်။
အဲတော့ ဒီ့ထက် ဂုဏ်ယူစရာရှိလား၊ ဘယ်ရှိမလဲနော်။
ပစ္စည်းဥစ္စာချမ်းသာတာတို့ ခေတ်မီ
ပစ္စည်းတွေ သုံးနိုင်တာတို့ ဒါတွေက
ဒီလောက်ထိ အရေးပါတဲ့ကိစ္စ မဟုတ်ဘူး။
ပညာရပ်တွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး အာရှ
နိုင်ငံတွေက ကြီးပွားတိုးတက်တယ်။
မြန်မာနိုင်ငံမှာ အမရပူရ ဘကြီးတော်မင်း လက်ထက်မှာ ပြင်သစ်မှာ နပိုလီယံ
အုပ်ချုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဖြစ်တယ်။
အမရပူရမှာ နန်းစိုက်တဲ့ ဘကြီးတော်မင်းက နပိုလီယံနဲ့ အဆက်အသွယ်ရှိပြီးတော့
နပိုလီယံနဲ့ မြန်မာဘုရင်တို့ဟာ အပြန်
အလှန် သ၀ဏ်လွှာပေးကြတာ ရှိတယ်။
အဲဒီသ၀ဏ်လွှာကို ဘယ်လို မှတ်တမ်း ထိုးတုန်းဆို ပြင်သစ်နိုင်ငံက ဘိုနာပတ်မင်းထံ သ၀ဏ်လွှာ ပေးပို့ခြင်းလို့ ရေးတယ်။
ဘိုနာပတ်ဆိုတာ နပိုလီယံကို ပြောတာ။
မြန်မာတွေက နပိုလီယံကို သိပြီးတော့ ဘကြီးတော်ကို မသိဘူးဆိုရင်တော့
အဲဒါ မဟုတ်သေးဘူး။
ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်မသိတာ
မဟုတ်သေးဘူး။
အေး ကိုယ်က အင်္ဂလိပ်စာကို မိုးမွှန်နေ
အောင်တတ်။ ဥရောပက လူတွေက
ကိုယ့်ကို အထင်ကြီးသလားဆို တစ်စက်မှ အထင်မကြီးဘူး။
မကြာခင်က သိလိုက်ရတဲ့ ဗဟုသုတအရ
ပြောရမယ်ဆိုရင် …
အာရှနိုင်ငံသား ဖြစ်ပြီးတော့ ဘိုစိတ်ပေါက် နေသူကို အခု banana လို့ခေါ်တယ်။ပြော
တယ်။ "ငှက်ပျောသီးတွေ ငှက်ပျောသီးတွေ"
ဘာကြောင့်ခေါ်တာတုန်းဆိုတော့ အာရှ သားတွေရဲ့အသားအရောင်က yellow
skin
အသားအရေနဲ့ ပြောတဲ့အခါ
အဝါရောင် ရွှေဝါရောင်ပေါ့နော်။
အာရှသားတွေရဲ့
အသားအရောင်က အဝါရောင်
အာဖရိကသားတွေက အနက်ရောင်။ ဥရောပတွေက အဖြူရောင်။
ခုခေတ် tissue ငှက်ပျောသီးလို
နိုင်ငံခြားကို ရောက်တဲ့ငှက်ပျောသီးက
အခွံက အဝါလေး။ နိုင်ငံခြားမှာ စိုက်တယ်။ နွင်လိုက်တဲ့အခါ အထဲက အဖြူရောင်။
အဲဒါ သူတို့က ဘာကို ပြောချင်တာတုန်းဆို
တော့ အဝါရောင် အရည်အချင်းရှိတဲ့သူတွေက အဖြူစိတ်ပေါက်နေတာလို့။
အတွင်းက အဖြူစိတ် ဖြစ်နေတာ။ အဲဒါ ကိုယ့်ကိုယ်ကို "Banana"လို့ အခေါ်မခံ
ရစေနဲ့။ အဲဒါ သတိထားဖို့ လိုတယ်ပေါ့။
ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်
ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ
မထေရ်မြတ်တို့၏ အမှတ်တရ စကားများ
အပိုင်း(၁၃၃) တရားတော်မှ မျှဝေပါသည်။
credit..
No comments:
Post a Comment