_______________________
မာနသည် ထောင်လွှားခြင်း လက္ခဏာရှိ၏။ ထို့ကြောင့် အထက်သို့ ထောင်နေသော မှန်ကင်းတံခွန်နှင့် တူ၏။ တချို့လူများသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးပြီး သူများကို အထင်သေးတတ်၏။ တချို့ကျတော့ ငါတကော ကောပြီး အထက်စီးက ဆက်ဆံတတ်၏။ တချို့ကျတော့ သူများကို ချိုးနှိမ်တတ်၏။ ဤကား မာန၏ လက္ခဏာပင် ဖြစ်သည်။
မာနလွန်ကဲလာလျှင် အရိုင်းအစိုင်း ဖြစ်သွားတော့၏။ လူကြီးကို လူကြီးမှန်း မသိ၊ မိဘကို မိဘမှန်း မသိ၊ ဆရာကို ဆရာမှန်း မသိတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြီး ပြောချင်ရာ ပြောတတ်၏။ လူ့ရမ်းကားတစ်ယောက် ဖြစ်သွားလေတော့သည်။ မာနကြောင့် မှန်ကင်းကနေ ထင်းဖြစ်သွားသည့် သူများ ဒုနှင့်ဒေးပင်။ တကယ်တော့ မာနဆိုသည်ကား အောက်ဆွဲတရားပင် ဖြစ်သည်။
မြတ်စွာဘုရားနှင့် ပုဏ္ဏား
--------------------------------
သာဝတ္ထိမြို့တွင် ပုဏ္ဏားတစ်ယောက် ရှိ၏။ ထိုပုဏ္ဏားသည် မာနအလွန်ကြီး၏။ ထို့ကြောင့် မိခင်ကိုလည်း ရှိမခိုး၊ ဖခင်ကိုလည်း ရှိမခိုး၊ အကိုကိုလည်း ရှိမခိုး၊ ဆရာကိုလည်း ရှိမခိုးပေ။ "ငါသည် ဘယ်သူ့ကိုမှ ရှိခိုးစရာ မလို " ဟု သွေးနားထင် ရောက်လျက် ရှိ၏။
တနေ့တွင် မြတ်စွာဘုရားသည် တရားနာ ပရိသတ်အား တရားဟောတော်မူနေ၏။ ပုဏ္ဏားကြီးသည် ထိုတရားပွဲကို အဝေးကနေ မြင်လိုက်ရသောအခါ '' ရဟန်းဂေါတမ တရားဟောနေပါလား၊ လူတွေကလည်း အများကြီးပဲ၊ ရဟန်းဂေါတမရဲ့ တရားကို လူတွေက အလွန်ကြိုက်ကြတယ်၊ ဘာကြောင့်ပါလိမ့်၊ ငါ သွားလေ့လာဦးမှပဲ၊ အကယ်၍ ရဟန်းဂေါတမက ငါ့ကို စကားပြောရင် ငါလည်း ပြောမယ်၊ ငါ့ကို စကား မပြောရင်တော့ ငါလည်း ပြန်မပြောဘူး" ဟု နှလုံးသွင်းပြီး မြတ်စွာဘုရားအနီးတွင် ရပ်လိုက်လေသည်။
မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုပုဏ္ဏားကြီး အနားရောက်လာတာကို မြင်သော်လည်း စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ထားလိုက်၏။ ထိုအခါ ပုဏ္ဏားသည် ''ရဟန်းဂေါတမဟာ ဘာမှ မသိဘူး၊ ဘာမှ နားမလည်ဘူး၊ ငါ ပြန်တာ ကောင်းပါတယ်လေ" ဟု တွေးလိုက်၏။
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ပုဏ္ဏားကြီး၏ စိတ် အကြံကို သိသဖြင့် ''ပုဏ္ဏား ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးရင် မာန်တက်တယ်၊ မာန်တက်ရင် ဘဝဟာ ဆုတ်ယုတ်တတ်တယ်၊ ဒါကြောင့် သိချင်တာရှိရင် မေးရတယ်၊ ဘာသိချင်တာလဲ၊ ကြိုက်တာ မေးလေ" ဟု မိန့်တော်မူလိုက်၏။
ထိုအခါကျမှ ပုဏ္ဏားကြီးသည် ''ငါ၏ စိတ်ကို ရဟန်းဂေါတမ သိသွားပြီ၊ အံ့ဩစရာ အလွန်ကောင်းပဲ၊ ဒါကြောင့် အားလုံးက ရဟန်းဂေါတမကို ဦးညွတ်နေကြတာကိုး" ဆိုပြီး မြတ်စွာဘုရား၏ ခြေတော်တို့ကို ဦးခေါင်းဖြင့် တိုက်၍ ဂါရဝပြုလေတော့၏။ တရားနာပရိသတ်ကြီးသည် ပုဏ္ဏားကြီး ဂါရဝပြုသည်ကို မြင်ကြသောအခါ " မိဘကိုတောင် ရှိမခိုးတဲ့ ပုဏ္ဏားက မြတ်စွာဘုရားကို ရှိခိုးနေပါလား" ဟု အံ့ဩသွားကြလေ၏။
ထို့နောက် ပုဏ္ဏားသည် မြတ်စွာဘုရားကို သူ သိချင်သည်အရာများကို မေးမြန်းလေတော့သည်။
''အသျှင်ဂေါတမ အဘယ်ပုဂ္ဂိုလ်တို့၌ မာန်မာန မထားရသနည်း၊ အဘယ် ပုဂ္ဂိုလ်တို့၌ အလေးအမြတ် ပြုရသနည်း၊ အမိန့်ရှိတော်မူပါဘုရား" ။
''ပုဏ္ဏား မိဘနှစ်ပါး၌လည်းကောင်း၊ အကိုအမတို့၌လည်းကောင်း၊ ဆရာ၌လည်းကောင်း၊ ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်၌လည်းကောင်း မာန မထားရဘူး"။
" မှန်ပါ မြတ်စွာဘုရား" ။
" ပုဏ္ဏား ... မိဘဆရာ အကိုအမ ဆရာ ရဟန္တာဆိုတာ ပူဇော်ထိုက်သူတွေပဲ၊ ဒါကြောင့် အလေး အမြတ် ပြုရမယ်၊ အဲဒါ မင်္ဂလာတရားပဲ၊ မင်္ဂလာဆိုတာ ကြီးပွားကြောင်း တရားပဲ မဟုတ်လား " ။
ထိုအခါ ပုဏ္ဏားကြီးသည် " မှန်ပါ ... ကောင်းလိုက်တဲ့ တရားပဲဘုရား၊ ယနေ့မှ စ၍ အသက်ထက်ဆုံး ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်သည့် ဥပါသကာဟူ၍ မှတ်တော်မူပါဘုရား" ဟု လျှောက်ထားလိုက်လေတော့သည်။
ကျေးဇူးရှင်ကို လေးစားရမယ်
------------------------------
မိဘဆိုသည်ကား သားသမီးတို့အပေါ်၌ ကျေးဇူးကြီးမားလှ၏။ ထို့ကြောင့် " မိဘကျေးဇူး မြင့်မိုရ်ဦး" ဟု ဆိုခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့ဖြစ်ရကား သားသမီးတို့သည် မိဘအပေါ်၌ မည်သည့်အကြောင်းကြောင့်မျှ မာန မထားရပါ။ ကိုယ်မကြိုက်လည်း အသာလေး နားထောင်ရမည် ဖြစ်၏။
မိဘများသည် စိတ်ကွက်စရာ တစ်ခုခု တွေ့လျှင် သားသမီးများကို မခေါ်မပြောဘဲ နေတတ်၏။ ထိုအခါ တချို့ သားသမီးများက " အမေက မခေါ်မှတော့ ငါလည်း မခေါ်တော့ဘူး၊ အဖေက စကားမပြောမှတော့ ငါလည်း မပြောတော့ဘူး" ဟု တုံ့ပြန်တတ်၏။ တချို့သားသမီးများသည် မိဘကို မချေမငံ ပြန်ပြောတတ်၏။ ဤကား မာန၏ လက္ခဏာပင် ဖြစ်၏။
အကို အမတို့အပေါ်၌လည်း မာန မထားရ။ ကျေးဇူးတရားကို ဆင်ခြင်၍ အတတ်နိုင်ဆုံး အရိုအသေပြုရမည် ဖြစ်သည်။ ဆရာကိုလည်း အလေးထား၍ ဆက်ဆံရမည် ဖြစ်၏။ ရဟန္တာများကိုလည်း သီလဂုဏ် သမာဓိဂုဏ် ပညာဂုဏ်တို့ကို အာရုံပြု၍ အရိုအသေပြုရမည် ဖြစ်၏။ ရိုသေခြင်း လေးစားခြင်းကို ဂါရဝတရားဟု ခေါ်၏။ ယင်းဂါရဝတရားသည် လူမှုဆက်ဆံရေးမှာ အကောင်းဆုံးကျင့်စဉ်ပင် ဖြစ်ပါပေ၏။
"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊
အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"
_____________________
#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်
#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ
No comments:
Post a Comment