________________________
စိတ်ဆိုတာ လွှတ်ထားလို့ မရဘူး။ ဘာကြောင့်လဲ၊ လွှတ်ထားရင် တောင်တွေးမြောက်တွေးနဲ့။ တွေးလိုက်ရင်လည်း ကောင်းတဲ့အတွေးထက် မကောင်းတဲ့ အတွေးက ပိုများတယ်။ ဒါကြောင့် အတွေးမများရလေအောင် ကိုယ်ရတဲ့ စာတွေ ရွတ်ရမယ်။
ပရိတ်ပဲ ရွတ်ရွတ်, ပဋ္ဌာန်းပဲ ရွတ်ရွတ်၊ တစ်ခုခု ရွတ်နေရင် စိတ်က တရားအာရုံထဲ ရောက်သွားတယ်။ တရားအာရုံထဲ ရောက်နေရင် စိတ်က ငြိမ်သွားတယ်။ အဲဒါကို သမာဓိလို့ ခေါ်တယ်။ သမာဓိ ရလာပြီဆိုရင် ဘာအကုသိုလ်မှ မဖြစ်တော့ဘူး။
မိမိတို့ သံဃာတော်များဟာ ပရိတ် ပဋ္ဌာန်းကို ပုံမှန် ရွတ်ကြတယ်။ ပုံမှန်ရွတ်နေသည့်အတွက် မရွတ်ရရင် မနေနိုင်တော့ဘူး။ အဲဒါ ဘာကြောင့်လဲ၊ အကျင့် လုပ်ထားလို့ပါ။ ဒါကြောင့် တစ်ခုခု ရွတ်ဖြစ်ဖို့အတွက် အကျင့် လုပ်ပေးရမယ်။
ဘုရင်နရပတိ
-----------------
အင်းဝခေတ်က ဘုရင်ကြီးတစ်ပါး ရှိတယ်။ ဘုရင် နရပတိတဲ့။ ဘုရင်ကြီးဟာ သဒ်ဓါတရား အလွန်ကောင်းတယ်။ သာသနာတော်ကိုလည်း ထောက်ပံ့ခဲ့တယ်။ ဘုရင်ကြီးဟာ စိတ်သဘောထားကလည်း အလွန်ကောင်းတယ်။ ဆရာတော်ကြီးတွေကလည်း ဘုရင်ကြီးကို ပါဠိဂါထာတွေကို သင်ပေးကြတယ်။
ဘုရင်ကြီးဟာ " ဥဒေတယံ စက္ခုမာ ဧကရာဇာ" အစရှိသော ပါဠိဂါထာကို အလွတ်ကျက်ပြီး ပုံမှန် ရွတ်တယ်။ မနက်ခင်းမှာ တစ်ထောင်၊ ညမှာ တစ်ထောင် အချိန်မှန်မှန် ရွတ်တယ်။ ဘုရင်ဆိုမှတော့ တိုင်းရေးပြည်ရာကိစ္စတွေက အလွန်ရှုပ်တယ် မဟုတ်လား။ သို့သော် ဘယ်လောက် အလုပ်ရှုပ်ရှုပ် မဖြစ်ဖြစ်အောင် ရွတ်တယ်တဲ့။ အဲဒါ ဘာကြောင့်လဲ၊ အာစိဏ္ဏကံရဲ့ အစွမ်းပဲ။
ပုမှန်ရွတ်ပါ
------------------
ပရိတ် ပဋ္ဌာန်းတို့ကို ရွတ်တဲ့အခါ ထပ်ချည်းတလဲလဲ ရွတ်ရမယ်။ ထပ်ချည်းတလဲလဲ ရွတ်မှလည်း သမာဓိ ရမယ်။ သမာဓိဆိုတာ တည်ငြိမ်တဲ့ စိတ်ပါပဲ။ သမာဓိ ရမှလည်း ဉာဏ်က သက်ဝင်တယ်။ ဘာကြောင့်လဲ၊ သမာဓိက ဉာဏ်ရဲ့ ဒေါက်တိုင် ဖြစ်နေလို့ပါ။
ပြောချင်တာက " ဘာကို ရွတ်သလဲ" ဆိုတာထက် " ဘယ်လောက် စွဲစွဲမြဲမြဲ ရွတ်သလဲ" ဆိုတာက ပိုအရေးကြီးတယ်။ ဘာပဲရွတ်ရွတ် တစ်ရက် ရွတ်တာနှင့် တစ်လ ရွတ်တာ မတူပါဘူး။ တစ်လ ရွတ်တာနှင့် တစ်နှစ်ရွတ်တာ မတူပါဘူး။ ကြာကြာရွတ်လေ သမာဓိရလေပဲ။ ဒါကြောင့် ဘာကိုပဲ ရွတ်ရွတ် ပုံမှန် ရွတ်ဖြစ်အောင် ကြိုးစား၊ အဲဒါ အကောင်းဆုံးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"
____________________
#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်
#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ
No comments:
Post a Comment