" အတိတ္ကံနဲ ့တင္ ျပီးသြားသူမၽား "
_________________________
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
ေလာကမွာ ဘယ္အခၽိန္ တန္ဘိုးအရွိဆံုးလဲလို ့ေမးရင္ လက္ရွိေရာက္တဲ့ ပစၥဳပၸန္အခၽိန္ဟာ တန္ဖိုးအရွိဆံုးပါ။
ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ အတိတ္ဆိုတာျပီးခဲ့ျပီးျပီ, အနာဂတ္ဆိုတာလဲ မေရာက္ေသးပါဘူး, အတိတ္က ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တာကို စားျမံဳ ့ျပန္ေနမယ္။
ဒါမွမဟုတ္ မေရာက္ေသးတဲ့ အနာဂတ္ကို စိတ္ကူးနဲ ့ အိပ္မက္မက္ေနမယ္ဆိုရင္ တစ္ႀကိမ္သာ ဆံုခြင့္ရတဲ့ ပစၥဳပၸန္ အခၽိန္နဲ ့လဲြလို ့သာေနပါလိမ့္မယ္, ေရႊထက္တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခၽိန္ေတြကို အဓိပၸာယ္မဲ့ ျဖဳန္းပစ္ေနရာလဲ ေရာက္ပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္ အခၽိန္ဆိုတာ ေလာကီအတြက္ အကၽိဳးရွိေအာင္ အသံုးခၽရသလို ေလာကုတၱရာအတြက္လဲ အကၽိဳးရွိေအာင္ အသံုးခၽရပါတယ္, ေလာကီအတြက္ေတာ့ အထူးေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။
ေလာကုတၱရာေရးျဖစ္တဲ့ ဝိပႆနာရႈတဲ့ေနရာမွာ ေရာက္ဆဲ ျဖစ္ဆဲပစၥဳပၸန္ ရုပ္နာမ္ကိုသာ ရႈမွတ္ရပါတယ္။
ဥပမာ - ေရခၽိဳးရင္ " ခၽိဳးတယ္ ခၽိဳးတယ္ " ထမင္းစားရင္ စားတယ္ စားတယ္ ", ေနာက္ဆံုး ကၽင္ႀကီး, ကၽင္ငယ္စြန္ ့ရင္ေတာင္ " စြန္ ့တယ္ စြန္ ့တယ္ " လို ့ မွတ္ရပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ ျဖစ္ပၽက္ေနတာကိုပဲ ရႈမွတ္ေနရပါတယ္။
ဒီပစၥဳပၸန္ အခၽိန္သေဘာေတြနဲ ့ အစခၽီေနရတာကေတာ့ ပစၥဳပၸန္အခၽိန္ေတြကို အကၽိဳးရွိေအာင္ မသံုးခဲ့ႀကတဲ့ သူေ႒းဆင္းရဲသား လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အေႀကာင္းေျပာျပခၽင္လို ့ပါ။
ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က ကုေဋရွစ္ဆယ္ ခၽမ္းသာတဲ့ သူေ႒းသားတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
သူေ႒းသားရဲ့ မိဘေတြကသားျဖစ္သူကို ခၽစ္လြန္းလို ့စိတ္ႀကိဳက္ သံုးစဲြခြင့္ ျပဳထားပါတယ္, ျပီးေတာ့ တစ္သက္စာ မကုန္ဘူးဆိုျပီး ပညာမသင္ေစဘဲ က, တာ သီခၽင္းဆိုတာ တီးမႈန္တာေလာက္ပဲ သင္ေစပါတယ္။
အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူ ့လိုပဲ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ခၽမ္းသာတဲ့ ပညာမတတ္တဲ့ သူေ႒းသမီးတစ္ေယာက္နဲ ့ အိမ္ေထာင္ခၽေပးပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ကုေဋတစ္ရာေျခာက္ဆယ္ ခၽမ္းသာတဲ့ သူေ႒းလင္မယားေပါ့, ဒီလိုနဲ ့ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြ ကြယ္လြန္သြားႀကပါတယ္။
သူေ႒းဆိုေတာ့ ဘုရင့္ဆီကို အခစားဝင္ရပါတယ္, ဒါကိုေန ့စဥ္ေတြ ့ေနရတဲ့ အရက္သမားေတြက စည္းရံုးဖို ့ျပင္ဆင္ႀကပါတယ္။
တစ္ေန ့သူေ႒းသားဘုရင့္ဆီက ျပန္အလာ လမ္းမွာ အရက္သမားေတြက အရက္ကို ေသာက္ျပ, အျမည္းကိုစားျပနဲ ့" အရွင္သူေ႒းသား အသက္တစ္ရာ ရွည္ပါေစ, အရွင္ သူေ႒းသားကို အမွီျပဳျပီး စားႏိုင္ ေသာက္ႏိုင္ရပါလို၏ " လို ့ ဆုေတာင္း ႀကပါတယ္, ဒီလိုနဲ ့အရက္သမားေတြနဲ ့ ေပါင္းမိျပီး အရက္ေတြ ေသာက္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
စာထဲမွာ ျပထားတာကေတာ့ သူေ႒းသားက ေငြေတြကို ေဘးမွာပံုျပီး သူ ့ရဲ့ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ အရက္သမားေတြနဲ ့ ပန္းေတြဝယ္ခိုင္းလိုက္ နံ ့သာေတြ ဝယ္ခိုင္းလိုက္တဲ့, ျပီးေတာ့ တီးတတ္, မႈတ္တတ္တဲ့ သူေတြေခၚ တီးခိုင္းမႈတ္ခိုင္း, သီခၽင္းဆိုတတ္တဲ့ သူေတြေခၚ သီခၽင္းဆိုခိုင္း, ကတတ္တဲ့ သူေတြကို ကခိုင္း, ဆုေငြေတြကို တစ္ေထာင္ ႏွစ္ေထာင္မၽိဳးဆုခၽလိုက္ အရက္ေတြ ေသာက္လိုက္ေပါ့။
ဒီေခတ္လို စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးေတြမွာ ပန္းကံုးစြပ္တာတို ့ ဘာတို ့မရွိေပမယ့္ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ, ေနာက္ဆံုးအႏွစ္ ခၽဳပ္႐ရင္ အလုပ္မလုပ္ဘဲ အရက္ခၽည္း ထိုင္ေသာက္ေနလိုက္တာ ပစၥည္းေတြကုန္ခမ္းျပီး ေတာင္းစားရတဲ့ ဘဝေရာက္သြားေရာ ဆိုပါေတာ့။
တစ္ေန ့ျမတ္စြာဘုရားက ေတာင္းစားေနတဲ့ သူေ႒းလင္မယားကို ရဟန္းသာမေဏေတြက စားႀကြင္း, စားကၽန္ေတြ ေပးေနတာ ေတြ ့ျမင္ေတာ့ အရွင္အာနႏၵာကို ေအာက္ပါအတိုင္း မိန္ ့ေတာ္မူပါတယ္။
" ခၽစ္သား အာနႏၵာ အခုျမင္ေနရတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကို ႀကည့္စမ္းပါ, သူေ႒းသားဟာ ပထမအရြယ္မွာ တကယ္လို ့ စီးပြားရွာလိုက္ရင္ ဒီျမိဳ ့မွာ ပထမ အခၽမ္းသာဆံုး သူေ႒းႀကီး ျဖစ္လိမ့္မယ္။
အိမ္မွထြက္ျပီး ရဟန္းျပဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ အရဟတၱဖိုလ္ကို ရလိမ့္မယ္, သူ ့မယားဟာလဲ အနာဂါမိဖိုလ္ကို ရလိမ့္မယ္, ဒါမွမဟုတ္ ဒုတိယအရြယ္မွာ စီးပြားရွာလိုက္မယ္ဆိုရင္လဲ ဒီျမိဳ ့မွာ ဒုတိယခၽမ္းသာဆံုး သူေ႒းႀကီး ျဖစ္လိမ့္မယ္, ရဟန္းျပဳမယ္ဆိုရင္ အနာဂါမ္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ မယားလဲ သကဒါဂါမ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဒါမွမဟုတ္ သတိဉာဏ္ဝင္ျပီး တတိယအရြယ္မွာ စီးပြားရွာဦးမယ္ ဆိုရင္လဲ သူေ႒းျဖစ္လိမ့္မယ္။ ရဟန္းျပဳမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သကဒါဂါမ္ျဖစ္လိမ့္မယ္, မယားက ေသာတာပန္ ျဖစ္လိမ့္မယ္, အခု အရြယ္မွာေတာ့ အခၽိန္ေတြ လြန္ခဲ့ျပီ, လူ ့စည္းစိမ္ေတြမွ ဆုတ္ယုတ္ခဲ့သလို ရဟန္းအျဖစ္ဆိုတဲ့ မဂ္ဖိုလ္ေတြမွလဲ ဆုတ္ယုတ္ခဲ့ျပီ, ေရေျခာက္ေသြ ့ေနတဲ့ ေရအိုင္ကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ ႀကိဳးႀကာငွက္လို ျဖစ္ခဲ့႐ရွာျပီး။ "
ေရွ ့ပိုင္းက စကားေတြနဲ ့ ျပန္ဆက္ရရင္ အတိတ္ကုသိုလ္ကံ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းခဲ့ ေကာင္းခဲ့ ပစၥဳပၸန္ကံကို အသံုးမခၽတတ္ေတာ့ ေလာကီခၽမ္းသာေတြနဲ ့ လဲြခဲ့ရသလို ေလာကုတၱရာ ခၽမ္းသာေတြနဲ ့လဲ လဲြခဲ့ရပါတယ္။
တကယ္ေျပာမယ္ဆို အတိတ္ကံက ေတာ္ေတာ္အားႀကီးခဲ့တာပါ, အတိတ္ကံနဲ ့ပဲ ထိုင္စားေနေတာ့ ဘဝတစ္ခုရဲ့ အဆံုးကို မေရာက္ခင္မွာပဲ အတိတ္ကံ အကၽိဳးေတြက ကုန္ခမ္းသြားခဲ့ပါျပီ။
တစ္ႀကိမ္သာ ဆံုခြင့္ရမယ့္ ပစၥဳပၸန္အခၽိန္ကို ေလာကီအတြက္ ေလာကုတၱရာအတြက္ အကၽိဳးရွိေအာင္ အသံုးခၽတတ္ဖို ့ပါပဲေလ။
ဆရာေတာ္အရွင္ရာဇိႏၵ ရေဝႏြယ္(အင္းမ) - ေရးသားေတာ္ မူခဲ့ေသာ - " သံသရာ ခရီးေဖာ္ " - မွ
Credit_original uploader
No comments:
Post a Comment