❒ ဘယ်သူတွေ တရားပျက်ပျက် ကိုယ်မပျက်စေနဲ့
လောကကြီးမှာ ဘယ်သူတွေ တရားပျက်ပျက်၊ ကိုယ်မပျက်စေရဘူးဆိုတဲ့ဟာ ရှိကို ရှိရမယ်။လောကမှာ ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုတာ အင်မတန်မှ အရေးကြီးတယ်။ ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုတာ ဘယ်ခေတ် ဘယ်အခါ ဘယ်ဒေသ ဘယ်ကာလမှာပဲဖြစ်ဖြစ် လူသားတွေ ရှိနေသမျှ လိုက်နာကျင့်သုံးရမယ့် လူတို့ရဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားပေါ့။
တစ်ကြိမ်တစ်ခါတုန်းကတော့ လူ့သက်တမ်း အလွန်ရှည်ခဲ့တယ်တဲ့။ ဘယ်လောက်ရှည်တုံးဆိုလို့ရှိရင် တစ်ခေတ်တုန်းက မန္ဓာတု စကြာမင်းကြီး လူ့ပြည်မှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ စိုးစုံပြီး မင်းလုပ်တယ်။ ဒါနဲ့တင်းတိမ်အားရမှု မရှိတဲ့အခါ တာဝတိံသာနတ်ပြည်တက်ပြီး သိကြားနဲ့အာဏာခွဲဝေယူပြီး သိကြားနဲ့ယှဉ်ပြိုင်ပြီး နတ်ပြည်ကို အုပ်ချုပ်ခဲ့တယ်။ သိကြားမင်း သုံးဆယ့်ခြောက်ယောက် ပြောင်းသွား တာတောင်မှ သူက မသေသေးဘူးတဲ့။ သက်တမ်းအလွန်ရှည်တယ်ပေါ့။ အဲတော့ နတ်ထက် အသက်ရှည်တဲ့ခေတ်ဆိုတာ တစ်ခေတ်ကြုံခဲ့ဖူးတယ်။
အေး လူ့လောကဟာ ရာဇဝတ်မှုတွေ ထူပြောပြီးတော့ ဒုစရိုက်တွေများ လာသည့်အတွက်ကြောင့် သက်တမ်းတွေဟာ တဖြည်းဖြည်း ကျလာတယ်။ မထိန်းနိုင် မသိမ်းနိုင်လောက်အောင် ကျလာပြီး နောင်လည်းပဲ ဆက်ပြီးတော့ သက်တမ်းဟာ ကျဖို့ရှိသေးတယ်။
သို့သော် ... ထိုသက်တမ်းတွေကို ကျမသွားအောင် ထိန်းသိမ်းနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းကတော့ ကိုယ်ကျင့်တရားပဲတဲ့။ ကိုယ်ကျင့်တရားဟာ ရှေးခေတ်ကလည်း ဒီကိုယ်ကျင့်တရားပဲ။ ကနေ့ခေတ်မှာလည်း ဒီကိုယ်ကျင့်တရားပဲ။ သို့သော်သက်တမ်းရှည်တဲ့ခေတ်မှာ ဟောဒီ ကိုယ်ကျင့်တရားကို အလေးအနက်ထားပြီး စောင့်ရှောက်ကြတယ်။ သက်တမ်းတိုတဲ့ခေတ်မှာဆိုရင် ဟောဒီကိုယ်ကျင့်တရားကို အလေးမထားကြဘူးတဲ့။ အလေးမထားကြ သည့်အတွက်ကြောင့် လူ့လောကကြီးဟာ ဆင်းရဲဒုက္ခတွေနဲ့ ကြုံတွေ့ပြီးတော့ နေကြ ရတယ်။
မြန်မာလူမျိုးတွေ ပြောကြတယ်။ “ဘယ်သူမပြု မိမိမှု” တဲ့ ဟုတ်လား။
ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာတွေ ကိုယ်လုပ်တာတွေကို ကိုယ်ခံနေကြရတယ်။
ဒီကနေ့ခေတ်ကြီး မှာ ပြောကြတယ်။ အိုဇုန်းလွှာကြီး ပါးလို့ ရာသီဥတုတွေ ပူပြင်းလာတယ်လို့ ဒီလို ပြောကြတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ အိုဇုန်းလွှာပါးသလဲဆိုလို့ ရှိရင် လူတွေကြောင့်ဖြစ်တယ်။ အေး ... သူတို့ကတော့ တွေးလို့ကြည့်လို့မြင်လို့ရတဲ့ အကြောင်းအရာတွေပဲ လိုက်ပြီး ရှာတယ်။
တကယ် လူ့လောကကြီး ပူနွေးလာတာဟာ ဘာကြောင့်တုံးဆိုရင် လူတွေရဲ့ သန္တာန် အတွင်းအဇ္ဈတ္တမှာ လောဘမီးတွေကလည်းတောက်၊ ဒေါသမီးတွေကလည်းတောက်၊ မောဟမီးတွေကလည်း တောက်၊ ဟောဒီ မီးတွေတောက်နေလို့ လူ့ခန္ဓာ ကိုယ်ကထွက်တဲ့ အပူငွေ့တွေကလည်း အင်မတန်မှ ကြီးမားလာတယ်။ လောကကြီး မပူဘဲနေမလား၊ ပူမှာပဲနော်။
အဲတော့ မြတ်စွာဘုရားက သုတ္တန်တစ်ခုမှာ ဟောထားတယ်။ အလွန့်အလွန် ပြင်းထန်တဲ့ ဒေါသ၊ အာဃာတတွေဟာ လူတွေရဲ့ ရင်ထဲ၊ နှလုံးသားထဲမှာ ရောက်လာပြီတဲ့။ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ မနေကြနဲ့၊ဟုတ်ကဲ့လား။
လူတွေရဲ့ ရင်ထဲ နှလုံးသားထဲမှာ မေတ္တာအအေးဓာတ်တွေက တဖြည်းဖြည်း လျော့နည်းလာပြီးတော့ ဒေါသဆိုတဲ့ အပူဓာတ်တွေ ကမ္ဘာကြီးတောင် ပူနွေးလာတဲ့ အချိန် ရောက်လာပြီ။ တော်တော်နဲ့ မအေးနိုင်တော့ဘူး။
အေး ဒါကြောင့်မို့ . တစ်နေရာ တစ်ဒေသဆိုလို့ရှိရင်
“ဘယ်သူတွေ တရားပျက်ပျက် ကိုယ်မပျက်စေရဘူး” ဆိုတာမျိုး ကိုယ့်ရဲ့ရင်ထဲ၊ နှလုံးထဲမှာ၊ ခေါင်း ထဲမှာ စွဲထားဖို့တော့ လိုအပ်တယ်တဲ့။ လောကကြီးမှာ ဘယ်သူတွေ တရားပျက်ပျက် ကိုယ်မပျက်စေရဘူးဆိုတဲ့ဟာ ရှိကိုရှိရမယ်။
#ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ကြီး #သုဝဏ္ဏှသျှမ်
#ဘဝခရီးနှင့်ဓမ္မဆီမီး၊ စာ-၅၉၈၊ ၅၉၉ မှ
(စံထားရမည့် ကိုယ်ကျင့်တရားရှိသူများ တရားတော်မှ ကောက်နုတ်ချက်)
No comments:
Post a Comment