တခါက...
ဘုန်းကြီးကျောင်းသား ၂ယောက်
အငြင်းပွားပြီး ရန်ဖြစ်ကြတယ်တဲ့..။
ဘုန်းကြီးက သိသွားတော့ ...
အဲ့ဒီ ရန်ဖြစ်နေတဲ့ ကျောင်းသား၂ ယောက် ကို ခေါ်မေးပြီ .. ဘာလို့ ရန်ဖြစ်ကြတယ်ပေါ့..။
👦🏻တစ်ဦးက . ၁+၂ ကို ၃ လို့ပြောတယ်
👦🏼နောက် တစ်ဦးက ၁+၂ ကို ၄ လို့ပြောတယ် ။
၃ ကြာ...၄ကြာ
ဆိုပြီး အငြင်းပွားပြီး
ရန်ဖြစ်တဲ့အထိ ဖြစ်သွားကြတာ..
ဘုန်းကြီးက ခဏကြာကြာ စဉ်းစားပြီး
၁+၂ ကို ၃ လို့ ဖြေတဲ့သူ
လာခဲ့ကွာလို့ ခေါ်လိုက်တယ်။
အခေါ်ခံရတဲ့ ကလေးက
သူ့ကို ချီးမွမ်းတော့မယ်ထင်ပြီး
ဘုန်းကြီးအနားသို့ သွားတာပေါ့ ...။
ဘုန်းကြီးက
အဲ့ဒီ ကလေးကို ရိုက်ပါသတဲ့...။
ဘာကြောင့်ရိုက်တယ်ဆိုတာ
သိသလား ..? ရှင်းပြမယ်..။
၁+၂ ကို ၃ လို့ မသိတဲ့ သူနဲ့
တုပြီး ငြင်းတဲ့ မင်း မှာ
အပြစ်ရှိတာကြောင့်တဲ့ ။
ငြင်းတယ်ဆိုတာ....
ထိုက်သလောက်
အဆင့်တူမှ ငြင်းလို့ရတာမျိုးပါတဲ့။
အဆင့်သိပ်ကွာရင်
ပြိုင်လို့မရဘူး
တုလို့မရဘူး။
ငြင်းလို့လည်းမရဘူး။
ငြင်းတိုင်း ငြင်းတိုင်း ..
ငါ သူ့ထက်သာတယ်လို့ မထင်ပါနဲ့
တက္ကသိုလ် ပါမောက္ခဆရာက
မူလတန်းကျောင်းသားနဲ့ ယှဉ်ပြီး
ငြင်းမလား။
ငြင်းခုန်ခြင်းသည်
တန်းညှိခြင်း တစ်မျိုးပါ...
ခက်တာက
လူတွေက ငြင်းပြီဆိုရင်
ငါ သူ့ထက်သာတယ်လို့
ထင်တာများတတ်ကြတာတဲ့။
ဒါ့ကြောင့် ..
ကိုယ့်ကို ကိုယ် တန်ဖိုးထားရင်
ဆင်ခြင်ဉာဏ်မရှိတဲ့သူတွေနဲ
ပြိုင်မငြင်းနဲ့ တုမငြင်းနဲ့
ရန်မဖြစ်ပါနဲ့တဲ့ ... ။
အရှင်ဥတ္တမ (သစ္စာရွှေစည်ဆရာတော်)
ဘေးမဖြစ်အောင်နေပါတရားတော်မှ...
No comments:
Post a Comment