အကောင်းဆုံးကုသိုလ်

ဝေလာမသုတ္တံမှာ အကောင်းဆုံး ကုသိုလ်ဆိုတာကို အဆင့်ဆင့် ဖော်ပြထားတယ်နော်။

ကျောင်းဆောက်လှူတဲ့ ကုသိုလ်ဟာဒီအများအတွက် 

အရပ်လေး မျက်နှာမှာ လာတဲ့ သံဃာ (သို့မဟုတ်) အားလုံးနားခိုဖို့ အဆောက်အဦးတစ်ခုကို ဆောက်လှူတယ်။

ဒါနထဲမှာတော့ ပစ္စည်းလှူတဲ့ ဒါနထဲမှာတော့ အကောင်းဆုံးပဲ၊ ဒါဖြင့် ဒီထက်ကောင်းတဲ့ ကုသိုလ်

ရှိလားဆို ရှိတယ်။

ဒီထက်ကောင်းတဲ့ ကုသိုလ်က ကိုယ့်ဘဝကို ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါးကို အပ်နှံတဲ့ သရဏဂုံ ကုသိုလ်ဟာ ကျောင်းဆောက်လှူတဲ့ ကုသိုလ်ထက် မြတ်တယ်လို့ ဒီလိုခေါ်တယ်။

ဒါဖြင့် အဲဒီထက် မြတ်တဲ့ ကုသိုလ် ရှိသေးလား?

ရှိသေးတယ်၊ ငါးပါးသီလ ထပ်ပိုးပြီးတော့ စောင့်လိုက်လို့ရှိရင် သရဏဂုံသာ ဆောက်တည်တဲ့ကုသိုလ်ထက် ငါးပါးသီလပါ ပါလိုက်မယ်ဆိုရင် ပို

မြတ်သွားတယ်။

ဒါဖြင့် အဲဒီထက် မြတ်တဲ့ကုသိုလ် ရှိသေးလားလို့

ဆိုရင် ရှိသေးတယ်၊ ဘယ်ကုသိုလ်တုန်းဆိုတော့ နံ့

သာလေး တစ်ရှုလောက် အချိန်ပိုင်းလေး ဖြစ်စေ၊မေ

တ္တာဘာဝနာပွားပါ၊ နံ့သာတစ်ရှုဆိုတာ မြန်မာပြည်က လူတွေ သဘောပေါက်ပါတယ်။

သနပ်ခါးသွေး ကျောက်ပြင်ပေါ်မှာ သနပ်ခါးလေး

သွေးပြီးတော့ လက်ကလေးနဲ့ ယူပြီး နှာဝတေ့ပြီး ရှု

လိုက်တဲ့ အချိန်ပိုင်းကို နံ့သာတစ်ရှုလို့ ခေါ်တယ်နော်။

အဲဒီ အချိန်ပိုင်းလေး ဖြစ်စေ၊ကိုယ့်ရင်ထဲမှာ ဒေါသ

ပျောက်သွားအောင် မေတ္တာပွားလိုက်မယ် ဆိုရင် အဲ့

ဒီ ကုသိုလ်ဟာ ခုနကပြောတဲ့ ကုသိုလ်တွေထက်

မြတ်တယ်။

ဘာကြောင့် မြတ်တာတုန်းလို့ ဆိုတော့ ခုနကသရဏဂုံနဲ့ သီလက သီလ ကုသိုလ်မျှသာ ဖြစ်တယ်၊

ကျောင်းလှူတာက ဒါနကုသိုလ်၊ သရဏဂုံနဲ့ သီလက

သီလ ကုသိုလ်ပေါ့၊ ဒါနထက် သီလက မြတ်တယ်။

မေတ္တာဘာဝနာ ပွားတာကျတော့ သမထဖြစ်သွား

တယ်၊ဟော ဘာဝနာဖြစ်သွားတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့လို့

မတျတောဘာဝနာဆိုတဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ၊ သမထ

ဘာဝနာ ပိုမြတ်တယ်ဆိုတော့ ဒါဖြင့် ဒီထက်ကောင်း

တဲ့ ကုသိုလ်ရှိသေးလား ဆိုတော့ ရှိသေးတယ်။

အဲ့ဒီ ကုသိုလ်က ဘာတုန်းဆို ဝိပဿနာ ကုသိုလ်၊လောကကြီးဟာ မမြဲဘူးဆိုတာကို အချိန်အတိုင်း

အတာလေး တစ်ခုအတွင်းမှာပဲ လက်ဖျစ်တစ်တီးအချိန်လောက် တိုးတောင်းတဲ့ အချိန်လေးပဲ ဖြစ်စေ၊

ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းနေတဲ့ အချိန်လေးမှာ စဥ်း

စားလိုက်ပါ၊ ဝိပဿနာဥာဏ်လေးဖြစ်အောင် ငါဟာ

တဖြည်းဖြည်း အိုမင်း လာတယ်နော်၊ ငါ့မှာလည်း

သေခြင်း သဘောရှိတယ်၊ သေခြင်းတရားကို ငါမ

လွန်ဆန်နိုင်ဘူး။

နေ့စဥ် ငါ့သန္တာန်မှာရှိတဲ့ ရုပ်တွေ နာမ်တွေ အားလုံး

ပြောင်းလဲနေတဲ့ အရာသာဖြစ်တယ်၊ ငါနဲ့ ငါ့ပတ်ဝန်း

ကျင်မှာရှိတဲ့ သင်္ခါရတရား အားလုံးဟာလည်း ဘယ်အရာမှ မမြဲဘူး၊ အားလုံး ပြောင်းလွဲပြီး နောက်

ဆုံး ပျက်စီးရမှာ ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ ဒီအမြင်လေး ကို

ယ့်သန္တာန်မှာ ရအောင်၊ ဖြစ်အောင် ဒီအသိဥာဏ်လေးဖြစ်အောင် ကြိုးစားလိုက်ပါ။

ကြိုးစားလိုက်လို့ အဲဒီ အသိဥာဏ်လေး ရပြီဆို 

ကုသိုလ်ထဲမှာတော့ အကောင်းဆုံး လုပ်လို့ရတဲ့ ကု

သိုလ်ထဲမှာတော့ အကောင်းဆုံးလို့ ပြောရမှာတဲ့။

ကျန်တဲ့ အရဟတ္တမဂ်ကုသိုလ်ဆိုတာ လုပ်လို့ရတာ

မဟုတ်ဘူး၊ ဝိပဿနာက လုပ်လို့ရတယ်၊ ဒါဖြင့်

ဘာကြောင့် ကောင်းတယ်လို့ ပြောရလဲဆိုရင် မမြဲ

တဲ့ သဘာဝတရားကို ဆင်ခြင်စဥ်းစား လိုက်တာနဲ့

တပြိုင်နက် တွယ်တာမှု မှန်သမျှကို လျှော့ချနိုင်သွား

တယ်။

သြော် ငါတွယ်နေလို့ လူ,လူချင်း တွယ်ရင်လည်း

တနေ့ကျတော့ ခွဲရမှာ၊ ပစ္စည်းဥစ္စာ တွယ်ရင်လည်း

သင်္ခါရဆိုတာ ဘယ်ဟာမှ မမြဲဘူး ဆိုတဲ့ ဒီအတွေး

နဲ့ စွဲလမ်းမှုတွေ ၊တွယ်တာမှုတွေကို လျှော့ချနိုင်တယ်။

စွဲလမ်းမှု၊ တွယ်တာမှု လျှော့ချနိုင်လို့ရှိရင် ရင်ထဲက

သောကလည်း လျော့ကျသွားမှာပဲ ဖြစ်တယ်၊ ဒါ

ကြောင့် ဝိပဿနာကုသိုလ်က ပိုမြတ်တယ်။

ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်

ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ

"စိတ်စွဲလမ်းမှုကို အောင်နိုင်သူ"တရားတော်မှ

Thar Thar

ဗောဓိဥာဏဿ ပစ္စယော ဟောတု

Credit..

ကာလဒါန၏အကျိုး

ကာလဒါနအလှူ၏အကျိုး

🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿

ကာလဒါနရဲ့ ထူးခြားတဲ့အကျိုးက အလိုက်သိစေတနာ ဖြစ်တာကြောင့် ဘဝသံသရာခရီးတလျှောက် နိဗ္ဗာန်ဦးတည်သွားတဲ့အခါ သူက အလိုက်သိသိနဲ့ လိုအပ်တဲ့အခါ လိုအပ်တဲ့နေရာမှာ လိုတာကို ပေးပါတယ်။

ပညာသင်ရမယ့်အချိန်မှာ ပညာသင်လို့အဆင်ပြေအောင် အကျိုးပေးတယ်။

စီးပွားရှာရမယ့်အချိန်မှာ စီးပွားရေးအဆင်ပြေအောင် အကျိုးပေးတယ်။

ခရီးသွားရမယ့်အချိန်မှာ ခရီးသွားလို့အဆင်ပြေအောင် အကျိုးပေးတယ်။

တရားရှာရမယ့်အချိန်မှာ တရားအလုပ်လုပ်လို့အဆင်ပြေအောင် အလိုက္သိ အချိန်ကိုက် အကျိုးပေးတယ်။

(ကျေးဇူးတော်ရှင်

          တိပိဋက ဓရ ယောဆရာတော်)

နိဗ္ဗာန်နဲ့ပတ်သတ်လို့ မပြောဆိုမဆွေးနွေးထိုက်သောပုဂ္ဂိုလ်(၅)ဦး

"နိဗ္ဗာန်"ဆိုတာ "ဂမ္ဘီရ" အလွန်နက်နဲပြီး သာမန်အသိဉာဏ်လောက်နဲ့ 

သိမြင်နိုင်ခဲတဲ့ တရားဖြစ်ကြောင်းကို

အဂ္ဂိဝစ္ဆသုတ္တန်မှာ ဘုရားရှင်က..

   "အချင်းဝစ္ဆ ..

   သင် နားမလည်နိုင်ခြင်းငှါ ထိုက်ပါပေ၏။ 

    အချင်းဝစ္ဆ..

   ဤတရားသည် နက်လည်းနက်၏၊

   မြင်နိုင်ခဲ၏၊ လျော်စွာသိနိုင်ခဲ၏၊

   ငြိမ်သက်၏၊ မွန်မြတ်၏၊

   ကြံဆ၍သိသင့်သော အရာလည်းမဟုတ်၊ အလွန်တရာ သိမ်မွေ့သော သဘောရှိသည်ဖြစ်၍ ပညာရှိတို့သာလျှင် သိအပ်သောတရားဖြစ်ပေ၏"လို့ မိန့်ကြားတော်မူခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။

ဤသို့ နက်နဲ၍ သိနိုင်ခဲခြင်း

ကြောင့်လည်း နိဗ္ဗာန်အကြောင်းဆွေးနွေးပြောဆိုကြတဲ့အခါနိဗ္ဗာန်နဲ့ပတ်သတ်လို့ မပြောဆိုမဆွေးနွေးထိုက်သောပုဂ္ဂိုလ်(၅)ဦး

ရှိကြောင်း တဆင့်ပြန်လည် မျှဝေပေးချင်ပါတယ်။

 ထိုပုဂ္ဂိုလ်(၅)မျိုးက

ဘယ်လိုလူမျိုးတွေလဲဆိုတော့..

(၁) အညတိတ္ထိကပုဂ္ဂိုလ် ၊

(၂) အညခန္တိကပုဂ္ဂိုလ် ၊

(၃) အညရုစိကပုဂ္ဂိုလ် ၊

(၄) အညတြာယောဂပုဂ္ဂိုလ် ၊

(၅) အညတြာစရိယကပုဂ္ဂိုလ်

တို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။

 (ဒီ၊ ပါ၊ ၁၊ ၁၃၇)

မြန်မာလိုဆိုရင်တော့..

(၁) ဘုရားရှင်ရဲ့ သာသနာပြင်ပမှ

     အယူဝါဒမတူသူ တိတ္ထိများ

     (ဘာသာခြားများ)။

(၂) ထိုသို့ ဘုရားရှင်၏သာသနာ

     ပြင်ပမှ အယူဝါဒမတူညီသူများအား ယုံကြည်ကိုးကွယ်သူ တပည့်လက်သားများ။

(၃) ပုဂ္ဂလ၊ သတ္တ၊ အတ္တ၊ ဇီဝ

မရှင်းလင်းပဲ ပညတ်နဲ့ပရမတ်ကို မခွဲခြားနိုင်သော ပုဂ္ဂိုလ်များ။

(၄) အနိစ္စ၊ဒုက္ခ၊အနတ္တဟုဆိုအပ်သောလက္ခဏာရေး(၃)ပါးကို ကြဉ်ဖယ်၍ထားသူများ။

(၅) ရုပ်တရား၊ နာမ်တရား၊ ခန္ဓာတရား၊ ဓာတ်တရား၊ ပညတ်၊ ပရမတ်တရားတွေကို ရှင်းအောင် လင်းအောင် သဘောပေါက်နားလည်နိုင်တဲ့အထိ ဟောနိုင်ပြောနိုင်သော ဆရာကောင်း၊ ဆရာမြတ်တွေကို မှီဝဲဆည်းကပ်ရကောင်းမှန်း မသိသော ပုဂ္ဂိုလ်များ။

အယူဖောက်ပြား၍ ဤ(၅)ပါးတို့တွင်

တပါးပါးဖြင့် သက်ဝင်နေပါက ထိုပုဂ္ဂိုလ်မျိုးအား နိဗ္ဗာန်တရားဆွေးနွေးပြောကြားသော်လည်းအချည်းအနှီးသာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်တဲ့။

 

(ကျေးဇူးတော်ရှင် တောင်မြို့ မဟာဂန္ဓာရုံဆရာတော်ဘုရားကြီး အရှင်ဇနကာဘိဝံသ)

🙏🙏🙏

Credit to Original Uploader

လူတွေဟာ_သေမယ်ဆိုတာသိသိကြီးနဲ့ ဘာလို့ပျော်နိုင်ကြတာလဲ..

လူတွေဟာ_သေမယ်ဆိုတာသိသိကြီးနဲ့ ဘာလို့ပျော်နိုင်ကြတာလဲ...

=======================

   

တကယ်က ကြည့်လိုက်မယ်ဆိုရင် လူ့ခန္ဓာဟာ ရုပ်သေးရုပ်နဲ့ အလားသဏ္ဍာန် တူတယ်။ ရုပ်သေးရုပ်ဟာ ကြိုးဆွဲတဲ့အတိုင်းပဲ 

လှုပ်ရှားနိုင်တာပဲဖြစ်တယ်။ 

လူ့ခန္ဓာကိုယ်လည်းပဲ စိတ်ဆိုတဲ့ ကြိုးဆွဲဆရာက 

ဆွဲတဲ့အတိုင်းပဲ လက်မြှောက်ဆို မြှောက်တယ်၊ခြေမြှောက်ဆို မြှောက်တယ် ၊ရယ်ဆို ရယ်တယ်၊ငိုဆို ငိုတယ်ဆိုတဲ့ ဒီသဘာဝတရားတွေဟာ

ဖြစ်ပေါ်လာတယ်ဆိုတာကို မြတ်စွာဘုရားက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မိန့်ကြားတော် မူတယ်၊ 

အေး အဲဒီလိုခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ရှာကြည့်လိုက်ရင် 

ဘယ်ဟာဖြင့် တန်ဖိုးရှိလို့ ၊ ဘယ်ဟာကိုတော့ 

သိမ်းထားရမယ်၊ ဘယ်ဟာက ကြာရှည် ခံတယ်

ဆိုတာတွေ တစ်ခုမှမရှိဘူးတဲ့ ဘယ်ဟာကတော့ မွှေးကြိုင်တယ် ဆိုတာအနံ့အားဖြင့် မရှိဘူး၊ 

အဲဒီလို မရှိတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး ရထားပြီးတော့ 

ကိုယ်ရထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဟာ 

ဘယ်ကိုသွားနေတာလည်း၊

ဘယ်ကို ဦးတည်နေတာလည်းဆိုတာကို 

မြတ်စွာဘုရားက ရှင်းပြတယ်။

    လူတွေဟာ နေ့စဉ်စားလိုက်၊ သောက်လိုက်၊ 

အိပ်လိုက်၊ ပျော်လိုက် အလုပ်လုပ်ကြတယ်၊ 

ဘယ်ကို သွားနေတုန်း ဆိုလို့ရှိရင် 

အနှစ်သာရအားဖြင့် နိဂုံးကို ကြည့်လိုက်မယ်ဆိုရင် 

သေခြင်းတရားစီကို သွားနေကြတာ

သေတဲ့စီကို သွားနေကြတာပဲ၊

တနေ့ပြီးတနေ့ သေတဲ့စီကိုသွားနေတယ်၊

သို့သော် လူတွေဟာ မသိဘူးလားဆိုတော့ သိတယ်၊ 

သိလို့ စဉ်းစားပြီးတော့ တန်ဖိုးရှိတာ 

လုပ်မလားဆိုတော့ မလုပ်ဘူး၊ မလုပ်နိုင်ဘူး။

    ဘာကြောင့် မလုပ်နိုင်လည်း တွယ်တာမှုက အလွန် အားကြီးတယ်။

အမှန်မသိမှုတွေက လွှမ်းမိုးထားတယ်၊ ဒါကြောင့် ဘဝတစ်ခုရလာတဲ့အခါ 

မအိုတော့မဲ့ ပုံ၊ မနာတော့မဲ့ ပုံ၊ မသေတော့မဲ့ ပုံ၊ လူတွေဟာ နေထိုင်ကြတာဖြစ်တယ်။ 

အဲဒါ လောဘ ၊ဒေါသ ၊မောဟ လွှမ်းမိုးထားသည့် အတွက်ကြောင့် လူတွေဟာ အမေ့ကြီး မေ့နေကြတယ်၊ 

ဘာနဲ့ ဥပမာ- တူတုန်းဆို စဉ်းစားကြည့်လေ 

မကြာခင် ဟင်းအိုးထဲရောက်တော့မဲ့ ကြက်တွေ 

ကြက်ကုလားက ကြက်ခြင်းထဲမှာ ထည့်ပြီး

ဝယ်သွားပြီ၊ သို့သော် ကြက်ခြင်းထဲက ကြက်တွေက 

တွန်နေကြသေးတယ်၊ တစ်ကာင်နဲ့ တစ်ကောင် 

ဆိတ်သေးတယ် သူတို့ကနော်၊ ထမင်းဆိုင်မှာ 

ရောင်းနေကြတဲ့ ကြက်တွေ ခြေထောက်လည်း 

ကြိုးချည်ထားတယ်၊ ဘယ်မှလည်း မသွားနိုင်အောင် ကြိုးထုပ်တားတယ်၊ အဲဒီ ကြက်တွေဟာ တစ်ကောင်ကို တစ်ကောင်လှမ်းပြီးတော့ ဆိတ်နိုင်သေးတယ်၊ တွန်နိုင်သေးတယ်၊ 

သူတို့ မျက်နှာက 

ပြုံးမရလို့ ပြုံးတာလည်း ပါကောင်းပါလိမ့်မယ်၊ မျက်စောင်းထိုးကြည့်တာလည်း ပါကောင်းပါမယ်၊ သို့သော် သူတို့ဟာမကြာခင် သေရတော့မှာပါလား

ဆိုတဲ့ အသိမရှိကြဘူး ဆိုလိုတယ်၊ တကယ်တော့ 

မကြာခင်မှာပဲ သေဆုံးခြင်း ရောက်သွားတယ်။

 လူတွေမှာလည်း ထို့အတူပဲ အသိမရှိတဲ့

ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ ကြက်ခြင်းထဲက ကြက်တွေ ပမာပဲ၊ 

မကြာခင် ဒို့တတွေ 

သေခြင်းတရားသို့ ရောက်ရှိကြမယ်၊ 

သေကြရမယ်ဆိုတာကို မစဉ်းစားကြဘူး၊ 

သေခြင်းတရားဟာ သေချာပေါက်ပါပဲ၊ 

ကျန်တာတွေကတော့ မသေချာဘူး၊ 

သေမှာကတော့ သေချာတယ်လို့ ဆိုလိုတယ်၊ 

သေမင်းရဲ့လက်ထဲမှာ ရောက်သွားပြီ ဆိုလိုက်တာနဲ့ 

ဘာဖြစ်လည်း သတ္တဝါဆိုတာ၊ ဒီဘယ်လောက်ပဲ။

 ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ရှာရှာ နေ့နေ့ညည မအားရအောင်ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ ရှာရှာ သေရင် အားလုံးထားခဲ့ရတယ်၊ တစ်ခုမှ ယူမသွားနိုင်ဘူး၊ 

ယူသွားလို့ ရတဲ့အရာ တစ်ခုမှ မရှိဘူး၊

ဘာကိုမှ ယူသွားလို့မရဘူး၊ အဲဒါကိုပြောတာ 

ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကလည်း ဒီမှာထားပစ်ခဲ့ရမယ်၊ ကိုယ်ပိုင်သမျှတွေလည်း အကုန်ထားပစ်ခဲ့ရမယ်၊ 

ထားခဲ့ရပြီးတော့ သတ္တဝါဆိုတာ 

ကံရှိရာ ကံပစ်ချရာ သွားရမှာဖြစ်တယ်၊ 

ဘယ်လူမျိုးပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီအနေအထားမျိုးရှိတယ်၊

ဘယ်သူမှ နိစ္စထာဝရ မရှိဘူးနော်၊ 

ငယ်သူရော ကြီးသူပါ၊

ပညာရှိရော လူမိုက်ပါ ဘယ်သူမှ မနေရဘူး။ 

နောက်ဆုံးမှာ သေဆုံးခြင်းမှာ အဆုံးသတ်တယ်၊ 

ဆိုလိုတာက စဉ်းစားကြည့်မယ်ဆိုရင် 

လူခန္ဓာကိုယ် 

နုပျိုမှု အားလုံးဟာ 

အိုမင်းခြင်းမှာ အဆုံးသတ်တယ်၊

အသက်ရှင်ခြင်းဟာ 

သေဆုံးခြင်းမှာ အဆုံးသတ်တယ်၊

ကျန်းမာခြင်းဟာ 

ရောဂါဖြစ်ခြင်းမှာ အဆုံးသတ်တယ်၊ 

မွေးဖွားခြင်းဟာ 

သေဆုံးခြင်းမှာ အဆုံးသတ်တယ်။

ဒါက မလွှဲနိုင်တဲ့ သဘာဝနိယာမတရားပဲ ဖြစ်တယ်၊ သို့သော် နိယာမတရားကြီးကို သိသိနဲ့ 

လူတွေဟာ ဘာကြောင့် ပျော်နိုင်တာလည်း၊ 

ဘာကြောင့် ပျော်နေကြတာလည်းဆိုရင် 

ခုနက ကြက်ခြင်းထဲက ကြက်တွေ ပျော်နေသလိုပဲ 

လူတွေဟာ အမှန်မသိလို့ ပျော်နေကြတာလို့ 

ဒီလိုဆိုတယ်...

#ကျေးဇူးတော်ရှင်_

#ပါချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး... 

မူရင်းရေးသားပူဇော်သူကို လေးစားစွာ ဂါရဝပြုပါသည်😍

မေတ္တာဖြင့်.....🙏🙏🙏

Credit...

ထေရဝါဒဗုဒ္ဓဘာသာ ပီပီသသ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ဖြစ်နိုင်ကြပါစေ

ပါချုပ်ဆရာတော် ဘုရားကြီးကို သဘောကျတာ အဲ့တာတွေကြောင့်ပဲ လူတွေကို ဆုံးမဩဝါဒ ပေးတဲ့နေရာမှာ ဆရာတဆူပဲ

ယနေ့အချိန်ထိ သက်တော် ဝါတော်မနည်းဘူး

ခုချိန်ထိ လူတွေကိုတရားပြတုန်းပဲဗျ

ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ကြီး၏အဖိုးတန်သော အဖြေများ

 ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ကြီးဟာ ကျွန်တော်လေးစားရတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တပါးပါ သူ့ရဲ့ဖြေကြားမှုတွေဖတ်ကြည့်ပါ တချို့အယူလွဲနေတဲ့ရှေးထုံးတွေကိုနားလည်ဖို့ပါ          

#ပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော်ကြီး၏ အဖိုးတန်သော အဖြေများ#

''အမျိုးသမီးများရဲ့ထဘီတန်းအောက်ကို ဝင်ရင် 

 ဘုန်းနိမ့်ပါသလား ဘုရား""

''နိမ့်တယ်ထင်ရင် နိမ့်ပါတယ် ၊

မနိမ့်ဘူးထင်ရင် မနိမ့်ပါဘူး''

ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ထဘီကြောင့် 

နိမ့်တာမဟုတ်ပဲ ''ထင်''ဆိုတဲ့ ဥပါဒါန်ကြောင့်သာ 

နိမ့်သွားတယ်လို့ထင်တာပါ...

ပိတ်စတခုပဲဖြစ်တဲ့ ထဘီ လိုနူးညံ့တဲ့ပိတ်စ

တခုဟာ သင့်ကိုဘယ်လိုများဒုက္ခရောက်စေမလဲ။

ဘုန်းနိမ့်တယ်ဆိုတာက သင်ထင်သလိုမဟုတ်ပြန်ဘူး

''ဘုန်းနိမ့်ပြီဟဲ့''ဆိုတဲ့ သင့်ရဲ့ ခံစားချက်ဟာ negative feelingဘက်ကိုရောက်သွားတယ်။

စိတ်အလိုမကျဖြစ်စေတယ်... စိတ္ကို

နောက်ကျိစေတယ် ၊ အဲဒါဟာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အရည်အသွေး ကျဆင်းခြင်း ၊ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဘုန်းနိမ့်ခြင်းပါပဲ''

''ဒါဆို အရှင်ဘုရားအနေနဲ့ ဝင်ခဲ့မိရင်ရော နိမ့်မှာလား''

''အဓိပ္ပာယ်မဲ့ ထဘီတန်းအောက်ဝင်ဖို့တော့ 

စိတ်ကူးမရှိဘူး၊ လိုအပ်ခဲ့လို့ ဝင်ရပြီဆိုလည်း ဘုန်းနိမ့်တယ်လို့ မယူဆပါဘူး။ရဟန်းတပါးရဲ့ အစွမ်းအစဖြစ်တဲ့ သီလသမာဓိပညာဟာ ဒီထဘီတန်းကြောင့် ကျဆင်းစရာ မရှိပါဘူး''

''သင်္ကန်းဟာ မြင့်မြတ်ပါသလား၊ဘုရား.''

''သင်္ကန်းကမြင့်မြတ်တာမဟုတ်ပဲ 

သင်္ကန်းဝတ်ဆင်ရခြင်း ရည်ရွယ်ချက်က 

မြင့်မြတ်နေတာပါ'ဒကာ။

''ဘာရည်ရွယ်ချက်မို့လို့လဲဘုရား''

''ရောင့်ရဲ ခြိုးခြံလိုခြင်း''

''တပည့်တော် ကြားဖူးတာက မိန်းမဟာ ဘုန်းကံနိမ့်တဲ့အတွက် မိန်းမ အောက်ပိုင်းဝတ်တဲ့ ထဘီတန်းအောက်ဝင်ရင် 

 ဘုန်းနိမ့်တယ်လို့ 

ကြားဘူးထားပါတယ်ဘုရား''

''ဘုန်းဆိုတာကို ရှင်းမှ ရေတာ့မယ်ဒကာ ၊

ဘုန်းဆိုတာအကျိုး သဘောတရားပါ။ အစွမ်းအစလည်းဖြစ်တယ်။

အားသာချက်လည်းဖြစ်တယ်ဒကာ။

အကျိုး သဘောတရားပေါ့။

ဒါဟာအကြောင်းတရားလုပ်ဆောင်ချက်ကို 

မူတည်ပြီး အကျိုးတရား ဘုန်းကံရယ်လို့

ဖြစ်လာတယ်။

အလေးမခြင်း အကြောင်းဟာ 

သန်မာခြင်းအကျိုးကိုရမယ်။

သန်မာခြင်းဟာ ဘုန်းပဲ။

ဖော်ရွေပျူ ငှာခြင်းအကြောင်းဟာ 

လူချစ်လူခင်များခြင်း အကျိုးကိုရမယ်။ 

ဒီလူချစ်လူခင်များခြင်းဟာ ဘုန်းပဲ။

ထဘီတန်းအောက်ဝင်ခြင်းအကြောင်းကြောင့် 

ဘယ်အကျိုးများ ထိခိုက်စေသလဲ။

ဒကာတွေးကြည့်ပါ။ရက်ကြာကြာဝတ်ပြီး မလျော်မလှန်းထဘီဆိုရင်တော့ အနံ့

အသက်ဆိုးတဲ့ ဝေဒနာကို ရချင်ရမှာပေါ့''

''ဘုန်းဘုန်း ခုနကပြောတယ် နိမ့်တယ်ထင်ရင် 

နိမ့်တယ်ဆို''

''ဒါဟာ ထဘီတန်းအောက်ဝင်ခြင်းကြောင့် နိမ့်တာမဟုတ်ဘူး နိမ့်တယ်လို့ ထင်မိတဲ့ ဥပါဒါန်အကြောင်းကြောင့်ပဲ။

စိတ်မသက်မသာခံစားရတယ်မဟုတ်လား...

ဒါ သက်တောင့်သက်သာစိတ် ပျက်စီးသွားခြင်းပေါ့...

စိတ်သက်တောင့်သက်သာဖြစ်တာ မကောင်းဘူးလား''

''ကောင်းပါတယ်ဘုရား''

''မိမိပိုင်ဆိုင်ထားသော ကောင်းသောအရာတခု ပျက်စီးယုတ်လျော့ခြင်းဟာ ဘုန်းနိမ့်ခြင်းပါပဲ''

''ရှေးအဆက်ဆက်က ဒီလိုပဲပြောလာကြတာဘုရား... အရှင်ဘုရားလည်း သိမြာပါ ထဘီတန်းအောက်ဝင်ရင် ဘုန်းနိမ့်တယ်ဆိုတာ ရှေးကတည်းက အယူအဆပါ''

''ဗုဒ္ဓက ကာလာမသုတ်ကိုဟောတယ် ရှေးကပြောတဲ့စကားမို့လို့လည်း 

အမှန်မယူလေနဲ့တဲ့'

''ရှေးထုံးကပယ်သင့်သလားဘုရား''

''ပယ်သင့်ခြင်းမပယ်သင့်ခြင်းဟာ ရှေးထုံးတွေ 

ဒီနေ့ခေတ်ထုံးတွေပေါ်မှာမမူတည်ပါဘူး

အမှန်အမှားပေါ်သာမူတည်ပါတယ်

မှန်ရင်ယူမယ် မှားရင်ပယ်မယ်

အမှန်အမှားကို ခွဲခြားဖို့ သင့်မှာ ဉာဏ်ရည်ရှိတယ် ၊

ဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းလည်းရှိတယ်

သင်တွေးကြည့်ပါ ထဘီအောက်ဝင်ရင် ဘယ်လို အစွမ်းအစမျိုး ကျဆင်းနိုင်ပါသလဲ''

''မရှင်းတာတွေမေးဦးမယ်ဘုရား''

''မေးပါ ဒကာ''

''တပည့်တော် တနေ့ကားစီးတော့ ဘုန်းကြီးတပါးဘေးမှာ ထိုင်ဖြစ်တယ် ၊ အဖွားအို တယောက်တက်လာတော့ ကျနော်ကနေရာပေးတယ် အဖွားအိုက ငြင်းတယ် ၊

ဘုန်းကြီးဘေးမို့မထိုင်ရဲဘူးတဲ့ဘုရား''

ကားပေါ်မှာ သံဃာတော်ကို ဦးစားပေးတဲ့အယူအဆကို မှန်တယ်လို့ အရှင်ဘုရားမြင်မိလား''

''ထိုင်ခြင်း ထခြင်းနှစ်မျိုးမှာ ထိုင်ခြင်းက ပိုသက်သာတယ်ဒကာ

ထခြင်းဟာ ပို အားစိုက်ရတယ်

ဒီလိုဆိုတော့ အင်အားနည်းပါးသူဟာ ထိုင်ဖို့ ပိုလိုအပ်တယ်....

ဒါကြောင့် အင်အားနည်းသူကို ဦးစားပေးရမယ်...

အကယ်၍အင်အားရှိသူချင်း ယှဉ်လာရင် အိ နေ်ဒွပိုထိနျးရသူကို ဦးစားပေးမယ်... ကားအလှုပ်မှာ ယိုင်ထိုးနေမယ် ဆိုရင်အိနြေ္ဒထိပါတယ်

သဘောက ကလေးချော်လဲတာ ရုပ်မပျက်ပေမယ့် လူကြီးချော်လဲတော့ ရုပ်ပျက်တယ် 

ဒါကြောင့် ကျန်းမာရေးကြောင့် အင်အားနည်းသူ အသက်အရွယ်ကြောင့်အင်အားနည်းသူကို ဦးစားပေးပြီးရင် အိနြေ္ဒဆောင် ရဟန်းသံဃာကိုလည်း ဦးစားပေးသင့်ပါတယ်''

''ရဟန်းထက် ပိုဦးစားပေးရတာ ရှိတဲ့သဘောပေါ့''

''အကြောင်းအရာပေါ်မူတည်ပြီး ဗုဒ္ဓထက်ကို ပိုဦးစားပေးရတာတွေ ရှိပါတယ်... အားလုံးဟာ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ တွေးရင် အဖြေထွက်ပါတယ်ဒကာ''

''ဘုန်းကြီးပုံစံက ရှေးရိုးစွဲ ဗုဒ္ဓဘာသာနဲ့ မူကွဲနေသလိုပဲ''

''ကွဲဖို့လည်း ကြိုးစားခြင်းမဟုတ်သလို တူဖို့လည်း ကြိုးစားနေခြင်းမဟုတ်ပါဒကာ

ရှေးရိုးကို စွဲပြီဆိုရင် ဗုဒ္ဓဘာသာ 

ရယ်လို့မခေါ်ပါဘူး...

ဘာကိုမှ စွဲနေလို့မရဘူးဒကာ

ဘုန်းဘုန်းတို့က ထေရဝါဒဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်အတွင်းမှာ နာမည်တပ်ခံထားရတယ်...

ဒကာက ဘုန်းဘုန်းလို့ခေါ်တယ်

ဒီပညတ်တွေကို အသည်းအသန် 

ငြင်းဆန်ဖို့မလိုလို့ ဒီအတိုင်း လက်ခံထားတယ်... ဇာတကဝတၳုတှေ ဇာတ်ကြီးဆယ်ဘွဲ့ တွေသင်ကြားရတယ်...

''ဒါကို သင်ကြားရခြင်းကို ရှေးရိုးစွဲပါလို့ 

လာပြောလို့မရဘူး

အကြောင်းအရာကိုတော့ တူညီစွာသင်ခဲ့ရတယ်

သဘောတရားကိုတော့ တဦးတယောက်ချင်းစီရဲ့ ဆင်ခြင်တုံတရားနဲ့ ယူပါတယ်...

မဟာဇနက တကယ်ကူးခဲ့မကူးခဲ့ဆိုတာကို ဘုန်းကြီးမတွေးဘူး

ဘာ messageပေးသလဲဆိုတာကို ဘုန်းကြီးယူတယ်...

''မသေမချင်း အလျှော့မပေးနဲ့ ''ဆိုတဲ့ message....

ဝမ်းဝအောင်စားတယ်... ခါးဝတ်ကို ရေမဝင်အောင် ဆီသုတ်တယ် ခါးဝတ်ကို သက်ကယ်ဘောလို လုပ်ပြီး ရှင်သန်ခွင့်ရှိသမျှ ရှင်သန်ဖို့ ကြိုးစားတယ် မေခလာနဲ့ တွေ့တာ မတွေ့တာနောက်ထား... သငေ်္ဘာပေါ်မှာ ဇနက အသက်အရှည်ဆုံးပဲမဟုတ်လား

survival ရနိုင်သမျှ ရအောင် ရှင်သန်ရဲရမယ်...

သုတ္တံတွေဟာ ဥပမာဆောင်ပြီး ဟောတဲ့တရားပါ

အီစွပ်ပုံပြင်တွေဟာ တကယ့်ဖြစ်ရပ်မဟုတ်သည့်တိုင် ယူစရာ messageတွေရှိရဲ့မဟုတ်လားဒကာ''

''ဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်းကြီးတပါးက မဟာဇနကဇာတ်ထုတ်တကယ်ဖြစ်ခဲ့ မဖြစ်ခဲ့မတွေးဘူးဆိုတော့ ဒီစကားတာဝန်မကြီးဘူးလားဘုရား''

''ဗုဒ္ဓဘာသာမှာ ဘယ်သူကမှ ကျမ်းဂန်လာတွေကို ယုံကိုယုံရမယ်ဆိုတဲ့ တာဝန်ရှိမနေဘူးဒကာ

ယုံခြင်းမယုံခြင်းဟာ မိမိအခွင့်အရေး

ယုံခြင်း၏ကောင်းကျိုး လည်းမိမိစံ

ယုံခြင်း၏ဆိုးကျိုးလည်း မိမိခံ

ဒါမျှတပါတယ်...

လေ့လာကြည့်ပါ

ကိုယ်ယုံတာကို သူများလည်းယုံစေလိုတဲ့ အရေးအသားတွေမြင်ရမယ်

ကိုယ်ကြည်ညိုရာကို သူများလည်း 

ကြည်ညိုစေလိုတဲ့ အရေးအသားတွေမြင်ရမယ်

ဒါဟာ အနုမာနသဘောလည်းဖြစ်မယ်။

ကိုယ့်ဘာသာဝင်ကို များစေချင်တဲ့ လောဘလည်း

ဖြစ်မယ်။ဒါမှမဟုတ် ကောင်းရာသို့ အကြံပြု လိုတဲ့ မေတ္တာလည်းဖြစ်မယ်...။

အတ္တာဟိအတ္တနောနာထော

သင်ဘယ်လိုယူမလဲ ဘယ်လိုဆင်ခြင်မလဲ။

ဒါသင့်အပေါ်ပဲမူတည်တယ်''

''တင်ပါ့ဘုရား''

နားလည်ပါပြီ ဘုရား... ။

သာဓု သာဓု သာဓု.......... ။

ပီပီသသ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဗုဒ္ဓဘာသာ

ဗေဒင်လဲ မမေးဘူး။ 

ကိန်းဂဏန်းတွေ အစွဲမရွိဘူး။

ရတနာမြတ် ၃ ပါးကိုသာ အလေးထားတယ်။ 

ဘုရားရောက်တဲ့ အခါ ဘယ်နေ့နံဒေါင့်မှာမှရှိခိုးမယ်လို့လဲ အစွဲမရှိဘူး။

ကြီး ၄ ကြီး၊ကြီး ၉ ကြီးလဲ ပုတီးသွားစိပ်တာမျိုး မရှိဘူး။ 

ဆုတောင်းပြည့်ဘုရားတို့၊ ပုဂံက စွယ်တော် ၄ ဆူ နေ့ချင်းဖူးရင် ဆုတောင်းပြည့်တယ်တို့၊ 

ချမ်းသာတယ်တို့၊

ကျိုက်ထီးရိုးဘုရားတနှစ်ထဲမှာ ၃ ခေါက် တက်ရင် ချမ်းသာတယ်တို့

လဲ အယူမရှိဘူး။ 

ဘုရား ဆိုရင် ဘယ်နေရာက ဘုရား၊ စေတီ၊ ဆင်းတုတော်ကိုမဆို တန်းတူ သဘောထားနိုင်တယ်။

 သရဏဂုံတည်မယ်။ 

၅ ပါး သီလ ကိုထိန်းမယ်။

 ၈ ပါး သီလကို အခါအားလျော်စွာ စောင့်ထိန်းမယ်။

နေ့စဉ် တရားထိုင်၊တရားအားထုတ်

မယ်။ 

အဲ့လို လူတွေ ဘယ်လောက်ရှိလဲ ။

စစ်တမ်း လိုက်ကောက်ကြည့်ရင် လူဦးရေ သိပ်များမယ်မထင်ဘူးနော်။ 

ကံ၊ကံ ၏အကျိုး (ကံ=စေတနာ=အလုပ်)ကို

မယုံဘဲ မင်္ဂလိက ဒိဌိ၊

အယူအလွဲတွေကိုသာ ယုံကြည်နေကြရင် ဗုဒ္ဓဘာသာ မစစ်ဘူးပေါ့။ 

အညံ့စား ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င်တွေပေါ့။ 

ဒါကြောင့် 

"ထေရဝါဒဗုဒ္ဓဘာသာ ပီပီသသ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ဖြစ်နိုင်ကြပါစေ။

ကျေးဇူးတော်ရှင် ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်

ဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသ

မူရင်းရေးသားပူဇော်မျှဝေသူအားလေးစားစွာဖြင့်