"ဘုရားကိုးဆူ" အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ၊
❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄❄
ဘုရားကိုးဆူဆိုသည္မွာ သဗၺညဳတဘုရားရွင္ခ်ည္း
ကိုးဆူကို ဆိုလိုသည္ မဟုတ္ေပ၊
သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား႐ွင္ (၁) ဆူႏွင္႔ ရဟႏၲာ (၈)ပါးကိုပင္
ဘုရား (၉) ဆူဟု ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္။
ဘုရားကိုးဆူဟု ဆိုျခင္းမွာ ျပ႒ာန္းေသာဘုရားကို အစြဲျပဳ၍
ပဓာနျဖစ္ေသာ ဘုရားကို ဦးတပ္ကာ
ဘုရားကိုးဆူဟု ေခၚဆိုျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ဘုရားကိုးဆူ ဆိုသည္မွာ-
(၁) သဗၺညဳတဘုရား႐ွင္၊
(၂) အရွင္သာရိပုတၱရာ၊
(၃) အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္၊
(၄) အရွင္ေကာ႑ည၊
(၅) အရွင္အာနႏၵာ၊
(၆) အရွင္ေရဝတ၊
(၇) အရွင္ရာဟုလာ၊
(၈) အရွင္ဥပါလိ၊
(၉) အရွင္ဂဝမၸတိ-ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ဘုရားကိုးဆူပူေဇာ္ျခင္း အစဥ္အလာမွာ မည္သို႔ ဆင္းသက္လာေသာ
အစဥ္အလာ တစ္ခုျဖစ္သည္ဟု ဗုဒၶစာေပ က်မ္းဂန္ အကိုးအကား အေထာက္အထားႏွင့္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ေဖာ္ျပစရာ မရွိပါေခ်၊
စဥ္းငယ္ တူေယာင္ယိုးမွား အေနျဖင့္ေသာ္ ဓမၼပဒလာ
အာယုဝၯန သတို႔သားဝတၴဳကို ထုတ္ျပစရာ ရွိေပသည္။
ဝတၳဳမွာ ျမတ္စြာဘုရား ဒီဃလဂႋက ၿမိဳ႕ကို အမွီျပဳ၍ သီတင္းသံုးစဥ္ ပုဏၰားတစ္ေယာက္သည္ (၇) ရက္မွ်သာ အသက္ရွည္ လတၱံေသာ သားငယ္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တကြ ရဟႏၲာရွစ္ပါး /
(ရံခါ- တစ္ဆယ့္ ေျခာက္ပါး) တို႔ကို ပင့္ဖိတ္၍ (၇) ရက္ပတ္လံုး ပရိတ္ေတာ္ နာယူသျဖင့္ သားသူငယ္ အသက္ ၁၂၀ အထိ ရွည္စြာေနရေၾကာင္း လာရွိ၏။
ထိုဝတၳဳမူရင္း ဓမၼပဒအ႒ကထာတြင္ ရဟႏၲာရွစ္ပါး သာမဟုတ္၊
“အ႒ဝါ ေသာဠ သဝါ” ရွစ္ပါးေသာ္၄င္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါး ေသာ္၄င္းဟု ဆုိထားသည္။ ရွစ္ပါး ၾကြေရာက္ရာ၌လည္း ဘြဲ႕နာမည္မပါ၊
ရွစ္ပါး သာမန္သာ ျဖစ္၏။
----------------------
" ဘုရားကိုးဆူႏွင့္ ေနရာေတာ္ "
ယခုမ်က္ျမင္ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္ရာ၌ -
(၁) ဘုရားကို ဗဟုိထား၍ -
(၂) ေတာင္ဖက္က အရွင္သာရိပုတၱရာ -
(၃) ေျမာက္ဖက္က အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္၊
(၄) အေ႔ရွက အရွင္ေကာ႑ည၊
(၅) အေနာက္က အရွင္အာနႏၵာ၊
(၆) အေ႔ရွေတာင္က အရွင္ေရဝတ၊
(၇) အေ႔ရွေျမာက္က အရွင္ရာဟုလာ၊
(၈) အေနာက္ေတာင္က အရွင္ဥပါလိ၊
(၉) အေနာက္ေျမာက္က အရွင္ဂဝမၸတိ-
ဟူ၍ ဘြဲ႔ေတာ္ႏွင့္ အရပ္မ်က္ႏွာ အတည္အၿမဲ စီစဥ္ ခ်က္ထားရွိေလသည္။
ပါဠိစာေပ ပိဋကက်မ္းဂန္ တို႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ တကြ ဤရဟႏၲာ (၈) ပါးတစ္ေနရာတည္း စုရံုး သီတင္းသံုး၍ အပူေဇာ္ခံခဲ့ေၾကာင္း တစ္စြန္း တစ္စမွ် မပါရွိသျဖင့္ ကိုးပါးစဥ္ပံု ေနရာခ်ထားပံုမ်ားမွာ ေလာကီ ေရးဆံဆံ စီစဥ္ခ်ထားျခင္းသာ ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။
တစ္ခါက ဤစာေစာင္တြင္ ေဆာင္းပါး တစ္ခု၌ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္ပြဲ ေပၚေပါက္လာပံုကို စာေရးသူ ေဖာ္ျပ ခဲ့ဘူးသည္။ ၉၁၄ - ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေတာ္မူေသာ ဟံသာ ဝတီ ဆင္ျဖဴရွင္ (ဘုရင့္ေနာင္) မင္းတရားႀကီး လက္ထက္ ဇင္းမယ္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ၉၂၀ ခန္႔တြင္ သားေတာ္ အေနာ္ရထာ ေစာကို ဇင္းမယ္ ဘုရင္ခံခန္႔သည္၊ ထိုအခါ ဇင္းမယ္၌ ၿဂိဳလ္ကိုးလံုး ပူေဇာ္မႈ အစဥ္အလာရွိေနရာ အေနာ္ရထာေစာက ထိုအစဥ္အလာကို ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈ ဖက္သို႔ဆြဲ၍ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္မႈအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ေၾကာင္း၊
ထိုအခါမွစ၍ ဇင္းမယ္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံပါ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္မႈအစဥ္အလာ
တဟုန္ထိုးျပန္႔ပြား ခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ ေဖာ္ျပခဲ့ဘူး၏။
ၿဂိဳလ္ႀကီး (၉) ပါးပူေဇာ္ရာ၌ ေဗဒင္နည္း စနစ္ကိုမွီး၍
မည္သည့္ ၿဂိဳလ္ မည္သည့္ အရပ္ဟူေသာ အစီအစဥ္ ရွိသလို၊
ရဟႏၲာ (၈) ပါးကိုလည္း စနစ္တက် ေနရာခ်ထားရန္ လိုမည္သာျဖစ္သည္၊ ထိုအတြက္ ေလာကီပညာရွင္တို႔သည္ ေလာကေၾကာင္း ဓမၼေၾကာင္းတို႔ႏွင့္ ညွိႏိႈင္းတုိက္ဆိုင္၍ သင့္တန္ေအာင္ ႀကံစည္ခဲ့ၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။
အရပ္မ်က္ႏွာႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္ အမည္ အဝါ ေရြးခ်ယ္ရာ၌လည္း ေလာကဓမၼႏွင့္ ညီညြတ္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။
(၁) ျမတ္စြာဘုရားကို ဗဟို၌ ထားရမည္ကား မလြဲမေရွာင္သာေသာ ေနရာခ်ထားမႈ ျဖစ္သည့္အတိုင္း ဘုရားပြင့္ေတာ္ မူစ (သို႔မဟုတ္) မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘုရားျမတ္စြာသည္ အေ႔ရွသို႔ မ်က္ႏွာလွည့္၍ွ သီတင္းသံုးေတာ္ မူေလ့ရွိ သျဖင့္ ဘုရားကို ပလႅင္ေပၚက ေ႔ရွသို႔ လွည့္၍ ထားလွ်င္၊
(၂) လက္်ားဘက္ ေတာင္အရပ္သည္၊ လက္်ာရံ အရွင္ျမတ္သာရိပုတၱရာ၏ ေနရာေတာ္ ျဖစ္ေပမည္။
(၃) လက္ဝဲဘက္ ေျမာက္မ်က္ႏွာသည္ လက္ဝဲေတာ္ရံ
အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္၏ ေနရာေတာ္ ျဖစ္ၿပီး။
(၄) ေနာက္သက္ေတာ္ အႀကီးဆံုး အရွင္ေကာ႑ညကို
ဘုရားေ႔ရွ တည့္တည့္ အေ႔ရွမ်က္ႏွာမွ ထားရမည္ျဖစ္၏။
(၅) အလုပ္အေကြ်း ေနာက္ေတာ္ပါ အရွင္အာနႏၵာကား
မုခ် ျမတ္စြာဘုရား၏ ေက်ာဖက္ အေနာက္မ်က္ႏွာ၌ ရွိရေပမည္။
က်န္ရဟႏၲာ ေလးပါးႏွင့္ အရပ္မ်က္ႏွာ ခ်ထားမႈကား မည္သို႔နည္း -?
ဘုရားေနရာေတာ္ႏွင့္ ေဖာ္ျပပါရဟႏၲာ ေလးပါးအတြက္ ေနရာ ေတာ္တို႔ကို ဓမၼေၾကာင္း သက္သက္ျဖင့္ အထက္ပါ အတိုင္း ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီး က်န္ရဟႏၲာ ေလးပါးႏွင့္ ေနရာေရြးခ်ယ္ပံုမွာ ေလာကေၾကာင္း မ်ားစြာ ႏြယ္သြားေလသည္။
(၆) အေ႔ရွေျမာက္ မ်က္ႏွာသည္ တနဂၤေႏြ ၿဂိဳလ္ရွိရာ အရပ္ျဖစ္၏။ ၿဂိဳလ္ (၈)လံုးတြင္ တနဂၤေႏြ ၿဂိဳလ္သည္ ၿဂိဳလ္သက္ အနည္းဆံုး ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအရပ္၌အသက္ အငယ္ဆံုး ရဟႏၲာကို ေရြးခ်ယ္၍ ေနရာခ်ထားေပးရာ
ထိုေနရာသည္ အရွင္ရာဟုလာ၏ ေနရာ ျဖစ္လာရေလသည္။
(၇) အရွင္ေရဝတသည္ အရွင္ သာရိပုတၱရာ၏ ညီငယ္ျဖစ္၏။ ညီငယ္သည္ ေနာင္ေတာ္ အနီး၌ ေနသင့္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည့္ရွင္မင္း အနီး၌
အိမ္ေ႔ရွမင္း ကိုထားရဘိ သကဲ့သို႔ အရွင္သာရိ ပုတၱရာႏွင့္ နီးရာျဖစ္ေသာ
အေ႔ရွေတာင္ အရပ္၌ အရွင္ေရဝတကို ခ်ထားရေလသည္။
(၈) အရွင္ ဥပါလိသည္ ဝိနည္းေဆာင္ ဧတဒဂ္ရ ဝိနည္းဓိုရ္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ရာ
ဤဘုရားလက္ထက္တြင္ ဝိနိစၧယ တရားသူႀကီး တစ္ဦးပင္ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အရွင္ဥပါလိကို ေနရာခ် ထားရာ၌ ေလာကီက်မ္းတို႔တြင္
စေနၿဂိဳလ္သည္ တရားဆံုးျဖတ္တတ္ေသာ ဝိနိစၧယအမတ္ႀကီး
ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္ဟု လာရွိသျဖင့္ အရွင္ပါလိအတြက္ ေနရာသည္
စေနေထာင့္ အရပ္ျဖစ္လာရေပသည္။
(၉) အရွင္ဂဝမၸတိႏွင့္ အေနာက္ေျမာက္ အရပ္ကား သဒၵါက်မ္းႏွင့္ ဆက္ဆံေနေပသည္၊ ဂဝမၸတိမွာ “ဂုႏၷံပတိ ဂဝမၸတိ” (ႏြားတို႔၏ အရွင္) ဟု
ဝိၿဂိဳဟ္ ဆိုရသည္၊ ေဂါသဒၵါသည္ ပသုသဒၵါႏွင့္ အတူ ႏြားကိုေဟာသည္၊ ပသုသဒၵါသည္ ႏြားကိုလည္းေဟာသည္၊ ရာဟုၿဂိဳလ္ကိုလည္း ေဟာသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဂုႏၷံပတိ ဂဝမၸတိ ဟူေသာ ဝိၿဂိဳလ္ကို ႏြားတို႔၏ အရွင္ဟူ၍ သာမက ရာဟုၿဂိဳလ္ တို႔၏ အရွင္ဟူ၍လည္း အနက္ဆို ႏိုင္ေလသည္။
သို႔ျဖစ္၍ အရွင္ဂဝမၸတိ၏ ေနရာေတာ္သည္ ရာဟုေထာင့္ျဖစ္ေသာ
အေနာက္ေျမာက္ အရပ္ ျဖစ္ေပသည္။
သို႔ျဖစ္၍ စာေဟာင္းေပေဟာင္း က်မ္းဂန္ အထူးမွ လာေသာ
ဤရဟႏၲာ ရွစ္ပါးအတြက္ ေနရာေတာ္ ခ်ထားျခင္းမွာ
ပညာရွင္ တို႔၏ စိႏၲာမယ ဥာဏ္ေပၚ၌ တည္ရွိေပသည္၊
တနည္းမွာလည္း ရဟႏၲာ ေျမာက္ျမား စြာရွိပါလ်က္ (၈) ပါးကို ေရြးေကာက္ထား ျခင္းမွာ ဤရွစ္ပါး သည္သာ ျပဆိုခဲ့သည့္ အတိုင္း အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာႏွင့္
ဆီေလ်ာ္ ကိုက္ညီေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ေျဖဆိုရေပ သတည္း
#အရွင္တိေလာကာဘိဝံသ ေျဖဆိုေတာ္မူသည္
#သစၥာရွင္>>>>ျပန္လည္တင္ဆက္သည္
♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨
No comments:
Post a Comment