အာဂန္တု ၃ ဦးဆုံရင်ချက်ခြင်းအကျိုးပေးတယ်..

ခင်ဗျားတို့....

ဆွမ်းတွေ ဘယ်လောက်လှူလှူ

ကျုပ်တို့ဗိုက် တစ်မနက်စာလေးပါ ။

ခင်ဗျားတို့အတွက်ကတော့...

ဆွမ်းတစ်ဇွန်းလောင်းလှူရင်လည်း 

လှူတတ်ရင်

ဘဝကောင်းများစွာကို ရစေပါတယ် ။

တို့ ဘုရားလက်ထက်က...

ရှင်မဟာကဿပ ကိုယ်တော်ကြီးနဲ့ လယ်သူမလေး...

ဒို့ လယ်သူမလေးက သူပါလာတဲ့ ပေါက်ပေါက်ပြောင်းဖူးစေ့

လှော်ထားတဲ့ဟာပေါ့ ။

လယ်ထဲမှာ အလုပ်လုပ်ရင်းနဲ့. နားတဲ့အချိန်စားဖို့ပေါ့ ။

အဲ့တော့ ရှင်မဟာကဿပ ကိုယ်တော်ကြီးနဲ့တွေ့တော့

လယ်သူမလေးက အဲ့ဒီ

ပေါက်ပေါက်ပွင့်လေးတွေ...

သူပါလာတာလေး

သူမစားပဲနဲ့. လှူလိုက်သပေါ့ဗျာ ။

အဲ့ဒီ့မှာ...ကြည့်အုန်းဗျ ။

ခင်ဗျားတို့ ကြားဖူးချင်

 ကြားဖူးကြမှာပါ။

အာဂန္တု ( ၃.) ဦးဆုံရင် အချိန်မရွေးချက်ချင်း အကျိုးပေးတယ်လို့

စာမှာဆိုတယ် ။

သိကြသလား ။

အာဂန္တု ( ၃.) ဦး ရုတ်တရက် ကြုံလိုက်တဲ့ဟာကိုပြောတာလေ ။

ရဟန်းကလည်း..ရုတ်တရက်ကြုံရင် သံဃာပဲလေ ။

( ၂.) ခါ ( ၃.) ခါကြုံရင်တော့ ပုဂ္ဂိုလ်စွဲ ရှိ့ပြီလေ ။ အထင်ကြီးခြင်း အထင်သေးခြင်းတွေ ပါပြီလေ ။

ဟုတ်တယ်နော် ။

( ၂.) ခါလောက်ကြုံရင်...

ကိုယ်သဘောကျရင် အထင်ကြီးချင်ကြီးမယ် ။

ကိုယ်သဘောမကျရင် အထင်သေးချင် သေးမှာပေါ့ ။

ရုတ်တရက်တွေ့တာက. ပုဂ္ဂိုလ်စွဲ မရှိဘးနော် ။

ဘယ်သူမှန်း ဘယ်ဝါမှန်းမှ မသိတာ သံဃာပဲ ။

အဲ့ဒါကိုပြောတာ...အဲ့ဒါ " အာဂန္တု ဧည့်သည် " ။

နောက်ပြီး ပစ္စည်းကလည်း လက်ထဲမှာ ရုတ်တရက်ရှိ့တာ 

ရှာထားရင် သောက ပါချင်ပါမှာပေါ့ ။ 

လောဘ ပါချင်ပါမှာပေါ့ ။

ရုတ်တရက် လက်ထဲရှိ့တာဆိုတော့...

လောဘ ပါသေးလား ။

 သောကကော ပါမလား ။

နောက်ပြီး..စေတနာကလည်း အဲ့ဒီ့အချိန် ဒက်ခနဲချက်ချင်းပေါ်

လိုက်တာ ။

သူကလည်း ရုတ်တရက်ပဲလေ ။

ရုတ်တရက်မှာ ရှေ့တိုးဖို့ကော လိုသေးလား ။ နောက်ပြန်ဖို့ကော

လိုသေးလား ။ မလိုဘူးနော် ။

ချက်ချင်းဆိုတာ အဲ့ဒါ

ကိလေသာ ကင်းတာ ။

ရေရှည်ဆိုခဲ့ရင် များနေမလား / နည်းနေမလား ။ ဆိုးများဆိုးမလား

ကောင်းပါ့မလား ။

စိုးရိမ်ပူပင်သောကတွေ အများကြီး ဝင်မှာဗျ ။

အခု...လယ်သူမလေးမှာ ဒါတွေ မဝင်ဘူးဗျ ။

ပေါက်ပေါက်လှူတဲ့ လယ်သူမလေး အဲ့ဒီ့ည ရုတ်တရက်သေတော့

တာဝတီသာမှာ နတ်သမီး သွားဖြစ်တာဗျ ။

ပေါက်ပေါက်ကလေးက. ဘာမှမဟုတ်ဘူးနော် ။

အဲ့ဒီ့ အာဂန္တု ( ၃ )ဦး ဆုံရင်...ချက်ချင်းအကျိုးပေးတယ်လို့

စာမှာ ဆိုတယ် ။

မှတ်ထားကြဗျ ။

ကိုယ့်အိမ်ရှေ့. သပိတ်နဲ့ ဆွမ်းခံလာတယ်...

ဘယ်က ညာကရဟန်းလည်းမသိဘူး...ထမင်းကျန် ဟင်းကျန်ပဲဖြစ်

နေပါစေ. လက်ထဲအဆင်သင့်ရှိတာနဲ့. ချက်ချင်းသာသွားလောင်းလှူ

ချလိုက် ။

အဲ့ဒါက...ဒို့ကို ခုလို တကူးတကလာပြီ လှူကြတာထက် မြတ်တယ်ဗျ

ဟုတ်တယ်နော် ။

အခုလာလှူကြတာ..ဒို့ဆီ ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မှာ ။

ပုဂ္ဂိုလ်စွဲပါတယ် ဂုဏ်ရှိတယ် / ဂုဏ်မဲ့တယ်...အဲ့ဒီ့နောက်ကို

လိုက်နေကြတာ များတယ် ။

မစင်ကြယ်ကြဘူး ခင်ဗျားတို့ ။

အာဂန္တု ဧည့်သည်ကို ရုတ်တရက်လောင်းလှူလိုက်ရသလို

မစင်ကြယ်ဘူး ။

အာဂန္တု ( ၃ ) ဦးဆုံရင် ချက်ချင်း အကျိုးပေးတယ် ။

အဲ့ဒါ...မှတ်ထားကြဗျ ။

မဟာဗောဓိမြိုင် ဆရာတော်ဘုရား ကြီး

credit..

ကျွတ်

ကျွတ်

🌹🌹🌹

မုတ်သုံမိုးစက်တွေ ဝေ့ဝဲပြီဆိုလျှင် ခြောက်သွေ့ဝပ်စင်းနေသော မြက်ခြောက်တို့ စိမ်းစိုနိုးထလာတော့မည်။ 

ထိုအခါ စိမ်းစိုစ မြက်ပင်တွေကြားထဲတွင် တစ်နွေလုံး ဘယ်ဆီပုန်းရှောင်နေမှန်း မသိသော သတ္တဝါတစ်မျိုးသည် ပေါက်ဖွားရှင်သန်လာဦးမည်။

"ကျွတ်"

ဝေါဟာရစကားလုံးတစ်လုံးတည်းဖြင့် အဓိပ္ပာယ်တွေအများကြီးဖော်ဆောင်နေသည်။

 စကားလုံးပိုင်ရှင် အနှီသတ္တဝါကို သေချာလေ့လာကြည့်ပါက စိတ်ဝင်စားစရာ။ 

ပျော့ပြောင်းနူးညံ့၊ ကျောရိုးမဲ့သတ္တဝါ။ 

လူသွေး၊ တိရိစ္ဆာန်သွေးတို့ကို စုပ်ယူ၍ အသက်ရှင်တတ်သော 

သဘာဝ။ 

တစ်နေရာက တစ်နေရာသို့ ကူးပြောင်းသွားလာပုံကိုကြည့်။ 

အင်တာနာသဖွယ် ခန္ဓာရှေ့စွန်းကို မြှောက်၍ အမှီအတွယ်တစ်ခုကို ထောင်၍ရှာဖွေသည်။ 

ခြေကုပ်ရမှ၊ ရှေ့ခြေကုပ်မြဲမှ ခန္ဓာနောက်စွန်းကို ခြေကုပ်နေရာမှ စွန့်သည်။ပြီးလျှင် နောက်ခန္ဓာအစွန်းသည် အခြားနေရာသို့မသွား။ 

ခြေကုပ်သေချာ၊ ဘေးအန္တရာယ်တို့ လုံခြုံနေသော ရှေ့ခန္ဓာအစွန်းဆီသို့ လာရောက်ပူးပေါင်းသည်။

နောက်ခန္ဓာအစွန်းသည် ခြေကုပ်နေရာ သေချာပြီဆိုသောအခါမှ ရှေ့ခန္ဓာအစွန်းက နောက်ခြေကုပ်တစ်ခုကို ထပ်ရှာ၏။ မြဲလျှင် နောက်အစွန်းက နေရာရွှေ့၊ ရှေ့မှအစွန်းက နောက်ထပ်တစ်နေရာထပ်ရှာ။ အတိုင်အဖောက်ညီညီ ရွေ့ရှားနေမှု။

အနှီသတ္တဝါ၏ လှုပ်ရှားသွားလာမှု သဘာဝကို သေသေချာချာကြည့်မိမှ ထိုသတ္တဝါ အမည်ရခဲ့ပုံကို တွေးကြည့်မိ၏။ 

သူ့ခမျာ သူ့ပညတ်အတိုင်း တကယ်ကျွတ်ကျွတ်လွတ်လွတ်ရှိပါသေးရဲ့လား။ မရှိပါ။ သူသည်လည်း (၃၁) ဘုံသားဖြစ်၍ ဘယ်မှာကျွတ်လွတ်နိုင်ပါအံ့နည်း။ 

ပြီးတော့ သူသည် တစ်ဖက်လွတ်သွားရုံနှင့် 

" ကျွတ်" သွားသည်ဟု မပြောနိုင်။ ခြေကုပ်တစ်ဖက်က အမြဲတမ်းရှိနေသည် မဟုတ်လား။ အမည်ပညတ်ကသာ "ကျွတ်"။ လုပ်ဆောင်ချက်ကတော့ "တွယ်တာ"လိုက်သည်မှာ မပြောပါနဲ့တော့။

ထိုသတ္တဝါ၏ လှုပ်ရှားမှုမှသည် ခန္ဓာဆီသို့ လှမ်းကြည့်မိသောအခါ...

အာရုံတစ်ခု၊ စိတ်တစ်ခု၊ 

အာရုံအပေါ်၌ စိတ်ကိုမှီ။ 

စိတ်ဖြစ်တိုင်းလည်း အာရုံနှင့်မကင်း။ 

နေရာအပြောင်းအလဲ၊ အာရုံအပြောင်းအလဲကို စိတ်ကကြိုက်သည်။ နေရာအသစ်၊ အာရုံအသစ်ကို စိတ်ကအမြဲရှာဖွေနေသည်။

များပြားလှသော အာရုံတွေကြောင့် စိတ်ကမငြိမ်။ ရင်ခုန် လှုပ်ရှား ပင်လယ်ရေသောက်ရသလို ရေငတ်မပြေ။ 

အာရုံတွေ တစ်ခုတစ်ခု ပြောင်းလဲခံစားနေသောစိတ်။ 

ရပ်နားခြင်းဖြင့် ငြိမ်သက်၊ 

ငြိမ်သက်ခြင်းဖြင့် ငြိမ်းချမ်း၊ 

ငြိမ်းချမ်းခြင်းဖြင့် ချမ်းသာ စသောသဘောတရားကို လှုပ်ရှားဖောက်ပြန်နေသောစိတ်က နားမလည်။ 

တနည်းအားဖြင့် အာသာမပြေနိုင်သော သွေးစုပ်လိုမှု ရမ္မက်က လွှမ်းမိုးနေတော့ မခက်လား။

" ကျွတ်" ခန္ဓာ၏ရှေ့ဖျားနှင့်တူသော အာရုံ။ 

" ကျွတ်" ခန္ဓာ၏နောက်စွန်းနှင့်တူသော စိတ်။သွေးစုပ်လိုသော ရမက်နှင့်တူသော " တဏှာ"။ သွေးစုပ်ခြင်းတို့အပေါ် မသိနားမလည်သော "အဝိဇ္ဇာ" ။ 

ထို့ကြောင့်ပင် မရပ်မနား ရှာဖွေခြင်းတည်းဟူသော

 "သံသရာ့သားကောင်" ဘဝသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်နေရသည့် 

ဘဝများ။

ထို့ကြောင့်ပင် တဏှာ၊ အဝိဇ္ဇာမှ "ကျွတ်" ပြီ၊ "လွတ်" ပြီဆိုသော ဥဒါန်းစကားကို သံသရာချစ်ခင် လူသားအနွယ်ဝင်တို့ မကျုးရင့်နိုင်

ကြခြင်းပင်။

အကယ်၍သာ သံသရာမှ "ကျွတ်ပြီ၊ လွတ်ပြီ"ဆိုသော ဥဒါန်းစကားကို ဘုရားရှင်ကျုးရင့်နိုင်သကဲ့သို့-

ဘုရားရှင်၏ တပည့်သား ပီသစွာ ကျုးရင့်နိုင်အောင် မမေ့မလျော့၊ 

မပေါ့မဆသော အပ္ပမာဒသတိတရားတို့ဖြင့် ကျင့်ကြံကြိုးစားအားထုတ်သွားမည် ဆိုပါလျှင်....။

Sayar Mya Than San (APPAMADA )

အနာဂတ်ကိုမမျှော်လင့်နဲ့

အနာဂါတ်ကို မမျှော်လင့်နဲ့

________🌷🌾🌷_________

အနာဂါတ်ကိုလည်း မမျှော်လင့်နဲ့။

မတောင့်တနဲ့။ ကိုယ်က ကောင်းအောင်

လုပ်ထားတယ်ဆိုရင် ကောင်းတဲ့

အနာဂါတ်က သေချာပေါက်ရှိပါတယ်။

အခု ဒါယကာ ဒါယိကာမတို့

ဦးဇင်းတို့တစ်တွေ ဘဝမှာ

ဖြစ်နေကြတယ်ဆိုတာ ကိုယ့်စိတ်တိုင်းကျ

ဖြစ်တာလား၊ ဖြစ်စရာရှိတဲ့အတိုင်း

ဖြစ်တာလား၊ ဖြစ်စရာရှိတဲ့အတိုင်း ဖြစ်တာ။

အဲဒါကို ရိုးရိုးလေး သဘောပေါက်ဖို့ လိုတယ်။

ကောင်းတာတွေ ဖြစ်စရာရှိရင်

ဘယ်သူမှ တားလို့မရဘူး။

ကောင်းတာတွေ ဖြစ်မှာပဲ။

မကောင်းတာတွေ ဖြစ်စရာ

ရှိနေသေးတယ်ဆိုရင်လည်းပဲ

ဘယ်သူမှ တားလို့ မရဘူး။

မကောင်းတာတွေ ဖြစ်အုံးမှာပဲ။

ကိုယ်က အနာဂါတ်မှာ ဘယ်လို

ဖြစ်ချင်ပါတယ်၊ မဖြစ်ချင်ပါဘူးဆိုတဲ့

ကိုယ့်ရဲ့စိတ်ဆန္ဒနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး၊

အနာဂါတ်က။ ဒီတော့ စဥ်းစားနေ အပိုပေါ့။

ကိုယ်စဥ်းစားသည်ဖြစ်စေ၊

ပူပန်သည်ဖြစ်စေ၊ ကြောင့်ကြသည်ဖြစ်စေ။

နေကတော့ ဝင်ချိန်တန် ဝင်သွားမှာပဲ။

ဒီရေကလည်း တက်ချိန်တန် တက်လာမှာပဲ။

အဲတော့ ဒီအနာဂါတ်နဲ့ ပါတ်သတ်ပြီးတော့

အကောင်းဆုံးဖြစ်ချင်တယ်၊ စိတ်ပူပါတယ်

ဆိုရင် တကယ်ပူတယ်ဆိုရင်လည်းပဲ

အဲဒီအနာဂါတ်ကို ကိုယ်က ကြိုပြီးတော့

တစ်စက္ကန့်လေးတောင် သွားနေခွင့်

ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ အနာဂါတ်ကို တကယ်

ကောင်းချင်တယ်ဆိုလို့ရှိရင် ဘာပဲ လုပ်လို့ 

ရလဲဆိုတော့ အခုပစ္စုပ္ပန် ကောင်းလိုက်ဖို့ပဲ။ 

ဒါပဲရှိတာ။ ရှေ့ကို နည်းနည်းလေးတောင်

ကြိုနေလို့ မရဘူး။

အဲဒီတော့ အနာဂါတ်အတွက် ပူနေတာသည်

ဘာအဓိပ္ပာယ်မှ မရှိဘူး။

ပူစရာတွေ ဘယ်လောက်ပူပူ

ဖြစ်စရာရှိရင်တော့ ဖြစ်မှာပဲ၊ ဟုတ်လား။

ပူနေတဲ့ အတွက်ကြောင့်ကိုပဲ

ပိုပြီးတော့ ဒေါသကိလေသာတစ်မျိုး

တိုးတဲ့အတွက်ကြောင့် အခြေအနေက

ပိုဆိုးသွားနိုင်တယ်။

အဲဒီတော့ အနာဂါတ်နဲ့ ပတ်သတ်လို့တော့

ဘာမှ ခေါင်းထဲ မထားတာ အကောင်းဆုံးပဲ။

အနာဂါတ်အတွက် ခေါင်းထဲ ထားချင်တယ်

ဆိုရင်လည်းပဲ "အခု ငါ အကောင်းဆုံး

နေတဲ့ နည်းသည်သာလျှင် အနာဂါတ်ကို

အကောင်းဆုံး ပြင်ဆင်တာ"လို့

သဘောပေါက်ပြီးတော့ ပစ္စုပ္ပန်ကို

အကောင်းဆုံးနေလိုက်ဖို့ပဲ။

သစ္စာရွှေစည်ဆရာတော်

"ကောင်းသောည"တရားတော်မှ

ပညာနှင့်အသက်ရှင်ခြင်းသည်အမြတ်ဆုံး

အရာအားလုံးထဲမှာ 

ပညာဟာ တန်ဖိုးအကြီးဆုံးပဲ။

 

ပညာတွေထဲမှာလည်း 

ဘ၀ခန္ဓာအကြောင်းကို 

အမှန်သိတဲ့ ပညာဟာ အမြတ်ဆုံးပဲ။

ဘာပြုလို့လည်း ဆိုရင် 

ဆင်းရဲကို ချုပ်ငြိမ်းစေလို့။

အဲဒီပညာကို အပြည့်စုံဆုံး ရသွားလို့ 

ဗုဒ္ဓ- ဘုရား ဆိုတာဖြစ်သွားတာ။

အဲဒီပညာနဲ့ ပြည့်စုံလို့ပဲ 

ဘ၀မှာ အငြိမ်းချမ်းဆုံး နေသွားပြီးတော့ 

အငြိမ်းချမ်းဆုံး နေတဲ့ နည်းတွေကို 

အကောင်းဆုံး သင်ပေးသွားတာ။

အဲဒီပညာကို သတိပဌာန်နည်းနဲ့ ရှာရမယ်။

သတိပဌာန် နည်းဆိုတာ..

ကိုယ့်ခန္ဓာမှာ ပစ္စုပ္ပန်တိုင်း ပစ္စုပ္ပန်တိုင်းမှာ

ဖြစ်နေတဲ့ သဘောလေးတွေကို 

ဖြစ်နေတဲ့အတိုင်း သိ သိနေတဲ့

အလေ့အကျင့်ကို ပြောတာ။

ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာရုံစိုက်လိုက်ပါ။

ဘာတွေဖြစ်နေလဲ

အဲဒီဖြစ်နေတာကို သိရုံလေး သိသိနေပါ။

ဘယ်အချိန်မှာပဲ ဖြစ်ဖြစ်

ဘယ်နေရာမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ်

ဘယ်ပုံစံနဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်

ဖြစ်နေတာတွေကို သိသိနေပါ။

မသေမချင်း 

ဘယ်အချိန်ရောက်ရောက် 

ဘယ်နားနေနေ

ဘယ်ပုံစံနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် 

ဒီပညာကို ရှာလို့ရတယ်,

ရှာလည်း ရှာနေရမယ်။

ပညာရှာရင်း,ပညာရရင်းနဲ့ 

နေရတဲ့ အချိန်တွေဟာ

ဘ၀မှာ တန်ဖိုးအရှိဆုံးပဲ။

ပညာဇီဝိံ ဇီဝိတမာဟု သေဋ္ဌံ= 

ပညာနှင့် အသက်ရှင်ခြင်းသည် 

အမြတ်ဆုံးရှင်သန်ခြင်း ဖြစ်သည်တဲ့။

(သစ္စာရွှေစည်)

14.5.2020

သတ္တဝါတွေ ဘဝမှာ ဘာနဲ့ အနေများလဲ?

သတ္တဝါတွေ ဘဝမှာ ဘာနဲ့ အနေများလဲ?

__________🌷🌾🌷___________

လိုချင်တယ်၊ လိုချင်တယ်ဆိုတာတွေက များသောအားဖြင့်

လိုချင်နေတယ်ဆိုတာကိုက မရသေးဘူးဆိုတဲ့အဓိပ္ပာယ်က ပါနေတယ်။

ရပြီးသားဆိုရင်တော့ ဒါကို လိုချင်တယ်လို့ သိပ်မရှိတော့ဘူးလေ။

ကိုယ့်ဟာ ဖြစ်သွာပြီ။ စဥ်းစားကြည့်, စဥ်းစားကြည့်နော်။

အဲတော့ လိုချင်တယ်ဆိုတာက မရသေးဘူးလို့လည်း ရည်ညွှန်းတယ်။

အဲတော့ မရသေးတာတွေကို လှမ်းလှမ်းပြီးတော့ ရချင်နေတယ်။

လိုချင်နေတယ်။ မဖြစ်သေးတာတွေ ဖြစ်ချင်နေတယ်။ 

ဒါယကာ ဒါယိကာမတို့ ဦးဇင်းတို့ရဲ့စိတ်က 

မရသေးတာကို လိုချင်၊ ရပြီးသား ငြိကပ်။

ဟော ဒီနှစ်ခုနဲ့ အနေများတယ်။

စိတ်တွေ လျှောက်ရောက်ပြီဆိုလို့ရှိရင် အမိဖမ်းကြည့်။

ဘာတွေများ တွေးနေတာတုန်း၊ ဘာတွေများ စဥ်းစားနေတာတုန်း။

ဘယ်ဆီကို ငါ့စိတ်ကလေးကပ်ကပ်သွားနေတာတုန်း မေးရင် 

အဲဒီ "ငါ့ဟာ"ဆိုတာတွေဆီ သွားကပ်တာ။

အဲဒါ ဘာလုပ်နေတာတုန်း၊ ငြိနေတာ, ကပ်နေတာဆိုတာ အဲဒါပဲဗျ။

ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီးတော့ ကပ်နေတာ ရှိမယ်။

ငါ့ဟာလို့ သိပ်ပိုက်ထားတဲ့ အရာတွေရဲ့အပေါ်မှာ ကပ်နေတာ ရှိမယ်။

လိုချင်တယ်ဆိုတာကတော့ မရသေးတာအပေါ်မှာ အဓိက ရည်ညွှန်းတာ။

ငြိကပ်တယ်ဆိုတာကတော့ ရပြီးသားအပေါ်မှာ အဓိက ရည်ညွှန်းတယ်။

နှစ်ခုလုံးကို တရားကိုယ်ကောက်ရင်တော့ ဘာရမတုန်းဆိုရင်တော့

လောဘရမယ်ပေါ့။

အဲတော့ သတ္တဝါတွေ ဘဝမှာ ဘာနဲ့ အနေများလဲလို့ မေးရင်

အဲဒီ လောဘနဲ့ပဲ နေနေတာ။ 

လိုချင်တာ ရချင်တာတွေ ရှိတယ်။ 

ရပြီးသားလေးတွေရဲ့အပေါ်မှာ သာယာမက်မောတာ ရှိတယ်။

ငြိကပ်တွယ်တာ ရှိတယ်။ 

သူ့တို့နဲ့ ပတ်သတ်ပြီးတော့ အမြဲတန်း အချိန်ပေးပြီးတော့ 

စဥ်းစားနေတာ ရှိတယ်။ ဒါတွေပါပဲ၊ ဟုတ်လား။ 

သစ္စာရွှေစည်ဆရာတော်

ဥဋ်ဌာနသုတ်တံနှငျ့သုပ်ပါဝါသာတရားတောျမှ ကူးယူ ပူဇော်သည်။

စိန်တောင်ပေါ်မှာကျောက်ကောင်းရှာ

ဘုရားသာသနာ ဆိုတာ 

အမြဲတမ်း ကြုံဆုံခွင့် မရနိုင်ဘူး။ 

ကြုံတဲ့အချိန် 

ဒါန လောက်နဲ့  မပြီးကြနဲ့။ 

သီလ လောက်နဲ့  မပြီးကြနဲ့။ 

ဒါန သီလဆိုတာ ကံ ကုသိုလ် ပဲ

ရှိသေးတယ်။ 

သီလက  ဆိုးကံ ဖယ်ပြီး 

ဒါနက  ကောင်းကံကိုယူမှာနော်။ 

ဒါန နဲ့ သီလဆိုတာ 

တို့ရွာက ကိုမောင်လေး

လုပ်သလောက်ပဲ ရှိသေးတာ။ 

ကိုမောင် လေးက ဆင်းရဲတယ်။ 

စာရင်းငှားလုပ်ရတယ်။

စိုက်ပျိုး ချိန်  တစ်ဖြတ်ဆို 

စပါးတင်း (၅၀) ရတယ်။ 

ရိတ်သိမ်း ချိန်တစ်ဖြတ်မှာ 

စပါးတင်း (၅၀) ရတယ်။ 

နှစ်ဖြတ်လုပ်မှ စပါးတင်း (၁၀၀) 

ရတယ်။ 

စပါးတင်း (၁၀ဝ) ရောင်းမှ 

ငွေသုံးပိဿာလို့ခေါ်တယ်။ 

ငွေသုံးပိဿာဆိုတော့ 

ငွေဒင်္ဂါး သုံးရာပေါ့။ 

အိမ်ကို နှစ်ရာ ပေးတယ်။ 

ကျန်တဲ့ တစ်ရာ 

ဖဲလည်ရိုက်တာနဲ့ ကုန်ရော။

အချိန်တန်တော့ 

စာရင်းငှားပြန်လုပ်ရရော။

ဒါန သီလကြောင့်ရတဲ့ 

လူ့ဘဝအကျိုးပေးဆိုတာ 

ကိုမောင်လေး စရင်းငှားလုပ်လို့

ရသလောက်ပဲရှိသေးတယ်။ 

ရလာတဲ့ လူ့ဘဝ 

ပျော်ပျော် နဲ့ ပါးပါးကြီး 

သုံးဖြုန်းပစ်တော့ 

ကုန်ရော မဟုတ်လား။

ဒါန နဲ့ သီလက 

လူ့ဘုံတစ်လှည့် နတ်ဘုံတစ်လှည့် 

ဒီလောက်ပဲ။

ကာမာဝါစရကုသိုလ်ကြောင့်

ရလာတဲ့ ဘဝတွေမှာ 

ကာမအာရုံတွေကြား 

ကစားကြရမှာပဲလေ။ 

ဟော နတ်ဘဝတော့ ရပါရဲ့ 

ရာဂစိတ် ပြင်းထန်လာချိန် 

ချိုင်းကြားက ချွေးထွက်လာတာနဲ့

သေရော။ 

ဒေါသဖြစ်ချိန် 

တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် 

စိမ်းစိမ်းကြည့်တာနဲ့ သေရောတဲ့ဗျ။ 

ဒီတော့ ဒါန  သီလဆိုတာ 

သဒ်ဓါသှေးတဲ့ ဓားသွေးကျောက်

လောက်ပဲရှိတာပါ။ 

သာသနာဆိုတဲ့ စိန်တောင်ကြီးပေါ်

ရောက်နေခါမှ 

ဓားသွေးကျောက် လောက် 

ကောက်ပြီး ပြန်မှာလားဗျ။

🙏🙏🙏🙏🙏

အနန္တကျေးဇူးတော်ရှင်

မဟာဗောဓိမြိုင်ဆရာတော်ဘုရားကြီး ဝနဝါသီဉေယျဓမ္မသာမိထေရ်

Ref : စိန်တောင်ပေါ်   ရောက်နေမှ ဓားသွေးကျောက် ကောက်မပြန်ကြပါနဲ့  တရားတော်

ဓမ္မဒါန မျှဝေပူဇော်ပါတယ်။

တွက်ခြေကိုက်ရဲ့လား

တွက်ခြေကိုက်ရဲ့လား

______🌹🌾🌹__________

လူ့ဘဝရဲ့အစဟာ ဇာတိပဲ။ ဇာတိဆိုတာ မွေးဖွားခြင်းပဲ။ ဇာတိက အမေ့ဝမ်းထဲ ပို့လိုက်တော့ မနေချင်ဘဲ နေရပြန်တယ်။ သူထားတဲ့နေရာ နေရတာပဲလေ။ ဇာတိဆိုတာ မိခငျဝမျးကွာတျုကျထဲ ပဋိသန္ဓေနေခြင်းပါပဲ။

ဇရာက သုသာန်ကို ဆွဲခေါ်တော့ မလိုက်ချင်ဘဲ လိုက်ရပြန်တယ်။ သူခေါ်ရင် လိုက်ရတာပဲလေ။ ဇရာဆိုတာ အိုမင်းရင့်ရော်ခြင်းပါပဲ။

ဗျာဓိက မတရားနှိပ်စက်တော့ အော်ဟစ်ငြီးငြူရပြန်တယ်။ သူပြုသမျှ နုရတာပဲလေ။ ဗျာဓိဆိုတာ နာကျင်ကိုက်ခဲခြင်းပါပဲ။

မရဏက အသေသတ်တော့ လည်စင်းပြီး ခံလိုက်ရပြန်တယ်။ သူပေးတဲ့ သေဒဏ် ခံရတာပဲလေ။ မရဏဆိုတာ သေဆုံးခြင်းပါပဲ။

ဒါကြောင့် လူ့ဘုံကို သုခဘုံလို့ မထင်လိုက်ပါနဲ့။ ဆေးရုံကို သွားကြည့်လိုက်ပါ။ ဒုက္ခိတတွေ ဒုနဲ့ဒေးပဲ။ 

ဒါကြောင့် ဘဝဆိုတာ ဓမ္မအမြင်နှင့် ကြည့်လိုက်တော့ ဒုက္ခပါပဲ။ ဒုက္ခလို့ သိရင် ရုန်းထွက်ရမယ်။ ရုန်းထွက်နိုင်ပါလျက် မရုန်းထွက်ဘူးဆိုရင် ကိုယ့်အခွင့်အရေးဟာ သဲထဲရေသွန်သလို ဖြစ်သွားမယ်။

တပိုင်တနိုင်လုပ်ကြ

-------------------

ဒီတော့ ကိုယ့်ဘဝကို ပြန်ကြည့်လိုက်ပါ။ မိကောင်းဘကောင်းနှင့် တွေ့ရတယ်။ ဆရာကောင်း သမားကောင်းနှင့် တွေ့ရတယ်။ ဘယ်လောက် ကံကောင်းလဲ။ ဒါကြောင့် ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်မျှ မတရားမှုတွေ မလုပ်သင့်တော့ပါဘူး။ 

သေရင် ထားခဲ့ရမည့် ဒီခန္ဓာကို ဖက်တွယ်မနေဘဲ ကောင်းမှုများ ပြုတပိုင်တနိုင် လုပ်ရမယ်။ ရတဲ့အချိန်လေးမှာ ကောင်းမှုတွေကို တပိုင်တနိုင် လုပ်နေခြင်းဟာ ကိုယ့်အတွက် တွက်ခြေအကိုက်ဆုံးပါပဲ။

ကိုယ်ကျင့်သီလ

--------------------

အခြေခံအကျဆုံးက ကိုယ်ကျင့်တရားပါပဲ။ ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုတာ သီလပဲပေါ့။ သီလဆိုတာ ဒုစရိုက် မလုပ်ဖြစ်ဖို့အတွက်  ထိန်းကျောင်းပေးရတဲ့ ကျင့်စဉ်ပါ။ ဒါကြောင့် သီလရှိတဲ့သူဟာ မဟုတ်တာ မလုပ်ဘူး၊ မဟုတ်တာ မပြောဘူး။ ဒါဆိုရင် အခြေခံ လုံလောက်သွားပြီ။

ဒါပေမဲ့ သီလတစ်ခုထဲနှင့် ဘဝဟာ မပြည့်စုံသေးဘူး။ ဒါကြောင့် ဗုဒ်ဓါနုူတိနှငျ့ ဝိပဿနာကိုလည်း ရတဲ့အချိန်လေးမှာ ပွားများရမယ်။

ဗုဒ်ဓါနုူတိက သဒ်ဓါဖွဈစဖေို့၊ ဝိပဿနာက ပညာဖြစ်စေဖို့ပါ။ သဒ်ဓါနှငျ့ ပညာ ပြည့်စုံမှ အနာဂတ်ဘဝခရီးက ဖြောင့်ဖြူးတယ်။

ဗုဒ်ဓါနုူတိ

-----------

ဂုဏ်တော်ပွားများတာကို "ဗုဒ်ဓါနုူတိ" လို့ ခေါ်တယ်။ ဂုဏ်တော်ပွားများပါ များရင် ကိုယ့်နား "ဘုရားရောက်နေတယ်" လို့ ဒီလိုတောင် ဖြစ်လာတယ်။ ဒီတော့ သဒ်ဓါတရား ပိုအားကောင်းလာတယ်။

ဂုဏ်တော်ပွားများတဲ့အခါ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားရမယ်။ ကိုယ့်ရှေ့မှာ ဘုရားထိုင်နေတဲ့ပုံလေးကို မြင်အောင် ကြည့်ရမယ်။ 

အရဟံဂုဏ်တော်ကို ပွားများမယ်ဆိုရင် "အရဟံ -ကိလေသာခပ်သိမ်း ကင်းငြိမ်းတော်မူသော မြတ်စွာဘုရား" လို့ စိတ်ထဲမှာ အာရုံပြုပြီး ကြိမ်ဖန်များစွာ ပွားများရတယ်။

ဂုဏ်တော်ပွားများလို့ ရရှိလာတဲ့ အကျိုးတရားတွေက အများကြီးပဲ။ အဲဒီထဲက တစ်ခုသောအကျိုး၊  "ပီတိပါမောဇ္ဇဗဟုလော ဟောတိ" တဲ့။ စိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲနှင့် ပီတိ ဖြစ်ရတယ်တဲ့။

တချို့လူတွေ အားလပ်ရက်မှာ ဘုရားသွားကြတယ်။ ဘုရားရောက်တော့ ရှုတ်နေတဲ့ စိတ်ဟာ ကြည်သွားတယ်။ ဒကာကြီးတစ်ယောက် ပြောဖူးတယ်။ " တပည့်တော် စိတ်ရှုတ်ရင် ရွှေတိဂုံဘုရားကို သွားလိုက်တယ်၊ ဘုရားရောက်ရင် စိတ်က အလိုလို ကြည်နူးသွားတယ်ဘုရား" တဲ့။

ဒါကြောင့် သူဟာ စိတ်တွေ မကြည်မလင် ဖြစ်နေရင် ဘုရားကို အာရုံပြုလိုက်တယ်၊ ဒါဆိုရင် ပူလောင်နေတဲ့ စိတ်ဟာ ငြိမ်းအေးသွားတယ်တဲ့။ ဒါ ဗုဒ်ဓါနုူတိရဲ့ အကျိုးပါပဲ။

ဝိပဿနာ

--------

ဝိပဿနာဆိုတာ ခန္ဓာကို ဉာဏ်နဲ့ကြည့်တဲ့ အလုပ်ပါ။ ဝိပဿနာ အားထုတ်တဲ့အခါ ရှေးဦးစွာ စိတ်လေးငြိမ်အောင် ကြိုးစားရတယ်။ 

စိတ်ငြိမ်လေ သမာဓိအားကောင်းလေ၊ သမာဓိအားကောင်းလေ ဉာဏ် ထက်မြက်လေပါပဲ။ ဉာဏ်ထက်မြက်ရင် စိတ်ဓာတ်  ရင့်ကျက်လာတယ်။ စိတ်ဓာတ်ရင့်ကျက်မှတော့ တရားကိန်းပြီပေါ့။ တရားကိန်းရင်တော့ တကယ့်ငြိမ်းအေးတဲ့ ဘဝပါပဲ။

ဟိုတနေ့က စာတဆောင် ဖတ်လိုက်ရတယ်။ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် အကြောင်း။ တကယ့် လူ့ချမ်းသာပဲ။ သူပြောတဲ့စကားတစ်ခွန်း။ "ဝိပဿနာ အားထုတ်မှ သူ့ဘဝဟာ ပြည့်စုံသွားတယ်" တဲ့။

"နဂိုတုံးက အဆင်မပြေဘူးဆိုရင် ထစ်ကနဲရှိ စိတ်ဆိုးတယ်၊ ထစ်ကနဲရှိ  ပေါက်ကွဲတယ်၊ အခုတော့ မဖြစ်တော့ဘူး၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဝိပဿနာ အားထုတ်လို့"တဲ့။

"ဝိပဿနာ အားထုတ်လိုက်သည့်အတွက် သတိ ပညာ အားကောင်းလာတယ်၊ သတိ ပညာ အားကောင်းလာတော့ လောဘ ဒေါသတွေ နည်းသွားတယ်၊ လောဘဒေါသတွေ နည်းသွားတော့ သောကတွေ ငြိမ်းသွားတယ်၊ ဒါကြောင့် ဝိပဿနာတရားကို ပုံမှန် အားထုတ်ပါတယ်"တဲ့။ ဒါ ဝိပဿနာရဲ့ အကျိုးပါပဲ။ 

ပဲ့ကိုင်ပါတဲ့လှေဟာ လမ်းခရီး ဖြောင့်ဖြူးသလို တရားရှိတဲ့ သူရဲ့ ဘဝဟာလည်း ဘဝခရီး ဖြောင့်ဖြူးတယ်။ ဒါကြောင့် ရတဲ့အချိန်လေးမှာ ဗုဒ်ဓါနုူတိနှငျ့ ဝိပဿနာတရားကို စွမ်းနိုင်သမျှ ကြိုးစားပြီး အားထုတ်ရမယ်။ ဒါမှ ဘဝခရီး ဖြောင့်ဖြူးပြီး နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

___________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

သေခါနီးစည်းသုံးတန်

"သေခါနီးမှာ

စည်းသုံးတန်

ကျော်ရမှာနော်"

(၁)ပထမစည်းက- " ဝေဒနာပြင်းထန်လာချိန်

ဒီတောင်ကို ကျော်နိုင်ပါ့မလား " ဆိုတာအဲဒီအချိန်မှာ ကိုယ်စောင့် ဘာဝနာတွေ ပွားမထားခဲ့ရင်

ငါသေတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးဝင်တော့မယ်။

ကြောက်စိတ်ဝင်တော့မယ်။ဥာဉ်နဲ့သေရင် နောက်ပြန်ရမယ်။နောက်ပြန်တာ ဘာကိုပြောတာလဲ၊အပါယ်လေးဘုံကိုပြောတာ။

( ၂ )ဒုတိယစည်းက - "ငါ့မိသားစုနဲ့ ခွဲရတော့မယ်" ဆိုတဲ့ အသိ ၊ အတွေး။အဲဒီအသိ၊ အဲဒီအတွေးနဲ့သေရင်မိသားစုခင်တွယ်စိတ်ကြောင့် ပြိတ္တာဖြစ်သွား တတ်တယ်။ကိုယ်စောင့်ဘာဝနာပွားထားသူဟာ

အဲဒီစည်းကိုကျော်နိုင်ပြီး ဘဝကောင်းဆီရှေ့ဆက်နိုင်မယ်။

( ၃ ) တတိယစည်းကတော့ -မီးစာကုန် ဆီခမ်းနေချိန်ကိုယ်တွင်းက ဓာတ်လေးပါး ပဋိပက္ခကြားသတိမဝင်ရင် " စွဲရာဘဝဝသွားရတော့မှာနော်။

လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ပြောခဲ့တာက ''ဝိနိပါတိကဘေး''။ထန်းသီးခိုင်ကြီး ချိုင်ပြီးပစ်ချလိုက်သလိုဟိုတစ်လုံး သည်တစ်လုံး ဖွာလန်ကြဲပြီး

ရောက်မိရောက်ရာ ရောက်တော့မယ်နော်။

ကိုယ်စောင့်ဘာဝနာပွားထားသူကတော့ထန်းသီးခိုင်ချိုင်ပြီး ကြိုးနဲ့ချပေးသလို လိုရာရောက် တယ်။ မှန်းရာရောက်တယ်။

ဒါကြောင့် အပါယ်လေးဘုံဆိုတဲ့ နောက်ကြောင်း မပြန်ချင်ရင်လူနတ်ဗြဟ္မာ အရိယာဆိုတဲ့ ဘဝကောင်းတွေဆီ ရှေ့ဆက်သွားချင်ရင် လူသက်ကို စောင့်ရှောက်ရမယ်။ ဘာနဲ့စောင့်ရှောက်ရမှာလဲ။

''ကိုယ်စောင့်ဘာဝနာ တရားနဲ့ပါဘုရား။

သာဓု.. သာဓု .. သာဓု ။

(မဟာဗောဓိမြိုင်ဆရာတော်ဘုရားကြီး)🙏🙏🙏!