အကြီးအသေး ပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့်
တွေ့ကြရမှာပါ။ ရှောင်လို့ မရနိုင်ဘူး။
ဘယ်လိုပြေလည်အောင် ကျော်လွှား
သွားမလဲဆိုတာသာ အရေးကြီးတာပါ။
ခက်တာက သာမန်လူတွေဟာ
မကျေနပ်စရာကိစ္စ တစ်စုံတစ်ရာ
တွေ့လာပြီဆိုရင် ဒေါသ မဖြစ်ဖို့
မကြိုးစားဘဲနှင့် တွေ့နေရတဲ့ မကျေနပ်စရာ
ကိစ္စကြီးကိုပဲ ဖယ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားကြတာ။
မကျေနပ်စရာကိစ္စဆိုတာက ဖယ်လို့ ရချင်လည်း ရမယ်။ ရချင်မှလည်း ရမယ်။
များသောအားဖြင့်တော့ မရတာဘဲ
များပါတယ်။ တကယ့်ကို ရခဲ့တယ်
ဆိုဦးတောင်မှ နောက်ထပ် ထပ်တွေ့ရဦးမှာပဲ။ မကျေနပ်စရာကိစ္စတွေဆိုတာ ရှောင်လို့ မရပါဘူး။ ဒီအချိန်မတွေ့ရင်
ဟိုအချိန်တွေ့မယ်။ ဒီနားမတွေ့ရင် ဟိုနား
တွေ့မယ်။ ဒီလူနှင့် မတွေ့ရင် ဟိုလူနှင့်
တွေ့မယ်။ တွေ့လာရင်လည်း လူတော်
တော်များများဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသ
မဖြစ်အောင် မကြိုးစားဘဲနဲ့ ဒီသဘာဝ
မကျတဲ့ ကိစ္စကြီးက ဘာလို့ဖြစ်လာ
တာလဲလို့ တွေးပြီး ဒေါသတွေပဲ
တိုးတိုးလာကြတာ များတယ်။
တကယ်တမ်းကတော့ ဒေါသတွေနှင့်
မကျေမနပ်ဖြစ်နေလို့လည်း အဲဒီသဘာဝ
မကျတဲ့ ကိစ္စကြီးက သဘာဝကျသွား
တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။
ဒေါသဖြစ်နေရုံနှင့် စိတ်တိုင်းမကျစရာ
ကိစ္စကြီးက စိတ်တိုင်းကျစရာကိစ္စ
ဖြစ်သွားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်သာ
ဒေါသတွေနှင့် ပူလောင်ပင်ပန်း
ဆင်းရဲရတာပဲ အဖတ်တင်တာပါ။
ဒေါသဖြစ်လို့ ဘာအကျိုးမှ မရှိနိုင်ဘူး။
ဒေါသနှင့် ပြဿနာတွေကို ရှင်းလို့လည်း
ပြဿနာတွေက ပြေလည်သွားမှာ မဟုတ်ဘူး။
ပိုတောင် ရှုပ်ထွေးသွားစရာရှိတယ်။
တကယ် ဖြေရှင်းရတော့မယ်ဆိုရင်လည်း
ခေါင်းအေးအေးထားပြီး မေတ္တာနှင့်၊
ပညာနှင့် ဖြေရှင်းမှသာ အဆင်ပြေနိုင်မှာပါ။
တချို့ကိစ္စတွေကျတော့လည်း ဒီတိုင်းကို
သည်းခံနေမှ အဆင်ပြေမယ့် အနေအထား
တွေလည်း ရှိတယ်။ သည်းမခံဘဲ တုန့်ပြန်
မယ်ဆိုရင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ပိုပြီး အခြေအနေ
ဆိုးသွားနိုင်တာလည်း ရှိသေးတာကိုး။
သစ္စာရွှေစည်ဆရာတော်
No comments:
Post a Comment