"မျပစ္မွားသင့္ေသာပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုျပစ္မွားျခင္းသည္"
ေလာကမွာ မျပစ္မွားထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရိွတယ္။
ဒါက လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ
ကိုယ္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့သူထဲမွာ မျပစ္မွားသင့္တဲ့သူေတြရိွတယ္။
အဲ့ဒီမျပစ္မွားထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ျပစ္မွားျပီဆိုလို႔ရိွရင္
ဘာျဖစ္လဲဆိုရင္
★ “တေမဝ ဗာလံ ပေစၥတိ ပါပံ” မေကာင္းတဲ့အက်ဳိးေတြက
အဲ့ဒီျပစ္မွားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထံ
ျပန္ျပီးေတာ့ ေရာက္လာတတ္တယ္။ဆိုလိုတာက
ဒဏ္သင့္တတ္တယ္လို႔ ေျပာတာ။ဒါက လူ႕ဘဝမွာ
ဘဝတစ္ခုကိုျဖတ္သန္းျပီးေတာ့
ဘဝတစ္ခုကိုေနထိုင္ရတဲ့ အခါမွာ မိမိနဲ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ
ရိွတဲ့ မျပစ္မွားသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို မျပစ္မွားမိဖို႔
အျမဲတမ္းသတိထားဖို႔လိုအပ္တယ္။
★ ကိုယ့္အထင္နဲ႔ အျမင္နဲ႔မေျပာသင့္ဘူး။
ကိုယ့္စိတ္ကိုလည္း ေစာင့္စည္းရမယ္။
ကိုယ္ႏႈတ္ကိုလည္း ေစာင့္စည္းရမယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕အမူအရာေတြကိုလည္း
ေစာင့္စည္းရမယ္။အဲ့ဒီလို မေစာင္စည္းလို႔ ျပစ္မွားမိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္၊
မျပစ္မွားသင့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ျပစ္မွားမိျပီဆိုရင္
အျပစ္ဒဏ္ေတြဟာ အဲ့ဒီျပစ္မွားတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ထံ ေရာက္ရိွလာတတ္တယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ဒဏ္(၁၀)ပါးဆိုတာ
မေကာင္းက်ဳိးေတြေပါ့ သက္ေရာက္တတ္ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားက
ေဟာထားတာရိွတယ္။ အဲ့ဒါကို မွတ္သားၾကဖို႔ေပါ့ ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာေတာ္မူတဲ့ အတိုင္းဆိုရင္
★ “ ေယာ ဒေ႑န အဒေ႑သု၊ အပၸဒုေ႒သု ဒုႆတိ ” =
အျပစ္ဒဏ္ မခ်မွတ္သင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ (ဝါ)
မျပစ္မွားသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ အဲ့ဒီလို မျပစ္မွားရမယ့္
ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကို သြားျပီးေတာ့ ျပစ္မွားမိျပီဆိုရင္
“ဒသႏၷမညတရံ ဌာနံ၊ ခိပၸေမဝ နိဂစၧတိ” - အျပစ္ဒဏ္(၁၀)မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး
ကိုယ့္မွာ ခံရတတ္တယ္။ဒဏ္ဆိုတာ တံု႔ျပန္ျပီးေတာ့ ခံရတဲ့ အျပစ္ကို
ေျပာတာ။ကိုယ္က ျပစ္မွားလိုက္တယ္ ျပစ္မွားလိုက္သည့္အတြက္ေၾကာင့္
အဲ့ဒီအျပစ္ကေန ကိုယ့္ကို တု႔ံျပန္လာတဲ့ ဟာမ်ဳိး။
အဲ့ဒီ ဒဏ္(၁၀)မ်ိဳးက ဘာေတြလဲဆိုေတာ့
(၁) “ ေဝဒနံ ဖ႐ုသံ ဇာနႎ ” - အင္မတန္မွ ဒုကၡကိုျဖစ္ေပၚေစတတ္တဲ့
ေရာဂါေ၀ဒနာေတြ စြဲကပ္လာတတ္တယ္။
အင္မတန္မွ ၾကီးက်ယ္တဲ့ ေရာဂါေဝဒနာေတြ
စြဲကပ္လာတတ္တယ္။မျပစ္မွားထိုက္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ကို ျပစ္မွားမိျပီဆိုရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ေရာဂါ
ေဝဒနာေတြ ခႏၶကိုယ္ေပၚမွာ က်ေရာက္ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္။
အဲ့ဒီလို က်ေရာက္ျဖစ္ေပၚလာျပီးေတာ့
ဘဝၾကီးတစ္ခုလံုးဟာ ဆံုးရံႈးသြားတယ္။
ဘဝတစ္ခု ဆံုးရံႈးေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေရာဂါေဝဒနာ
အမ်ဳိးမ်ဳိးရိွတာေပါ့။ဒါက ဒဏ္သင့္လို႔ျဖစ္တာလည္းရိွတယ္ သူ႔ဘာသာသူ
တျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တာလည္းရိွတယ္။
မျပစ္မွားထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကိုျပစ္မွားမိသြားျပီဆိုရင္
အဲ့ဒီအျပစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ခံရတဲ့အခါ ဆိုပါစို႔ ခႏၶာကိုယ္ဟာ
တစ္စံုတစ္ခုနဲ႔ ခိုက္မိျပီးေတာ့ ကိုယ္တစ္ပိုင္းေသသြားတာတို႔
မ်က္လံုးပ်က္စီးသြားတာတို႔ ဘဝမွာသံုးမရေအာင္ လူမွာ
လူျဖစ္ရံႈးသြားတာမ်ဳိးေတြ
ဒါမ်ဳိးေတြျဖစ္တတ္တယ္။
ဒါက နံပါတ္(၁)ဒဏ္သင့္တဲ့ တစ္ခု။
နံပါတ္(၂)က- “ သရီရႆ စ ေဘဒနံ ”-ခႏၶာကိုယ္မွာ
တစ္စံုတစ္ခု လက္ေျခ
အဂၤါစသည့္ ပ်က္စီး ယိုယြင္းလာတတ္တယ္။
ဘဝမွာ လုပ္စားကိုင္စားဖို႔
အဆင္မေျပေလာက္ေအာင္ ေန႔စဥ္မွာ
ေနေရးထိုင္ေရးအဆင္မေျပေလာက္ေအာင္
အဲ့ဒီလိုခႏၶာကိုယ္မွာ လက္ျပတ္ ေျချပတ္ စသျဖင့္ ဒီလိုဒုကၡေဝဒနာ
မ်ဳိးေတြလည္းပဲ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္တဲ့။
နံပါတ္(၃)က-“ ဂ႐ုကံ ဝါပိ အာဗာဓံ ”- ခုနကေျပာတဲ့
ေဝဒနာေတြထက္ပိုျပီးေတာ့
ၾကီးေလးတဲ့ အခံရခက္တဲ့ အျမဲတမ္းျငီးျငဴျပီးေတာ့
ခံရခက္ေလာက္ေအာင္
ကိုယ္မွာအခံရခက္တဲ့ ၾကီးေလးတဲ့ေရာဂါ
ေဝဒနာၾကီးေတြလည္း စြဲကပ္ျပီးေတာ့
လာတတ္တယ္တဲ့။
နံပါတ္(၄)က - “ စိတၱေကၡပံ ဝ ပါပုေဏ”-
မျပစ္မွားထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ျပစ္မွားရင္
စိတ္ေတြ ဂေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္လာျပီးေတာ့ ရူးသပ္သြားရေတာ့တဲ့
အေျခအေနမ်ဳိးထိေအာင္
စိတ္ဂေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္ျပီးေတာ့ သြားတတ္တယ္။
ဒါလည္း အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ဘဝမွာ
လူေတြရဲ႕ သႏၲာမွာ စိတ္မမွန္ဘူးဆိုတာဟာ ပိုျပီးေတာ့
အရာရာကို ဆံုးရံႈးသြားေစတတ္တယ္။
ရူးသြပ္ျပီးေတာ့ သြားေစနိဳင္တယ္။အဲ့ဒါမ်ဳိးျဖစ္နိဳင္တယ္။
နံပါတ္(၅)က-“ ရာဇေတာ ဝါ ဥပသဂၢံ” -တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ မင္းေတြ
တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစိုးရေတြက မိမိကို
ရာထူးခ်ျပစ္တာတို႔ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့
ပစၥည္းေတြ အသိမ္းခံလိုက္ရတာတို႔ စသျဖင့္
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ေတြကို သင့္ျပီးေတာ့
ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ် ခံရတာတို႔ ဒီလို
အျဖစ္မ်ဳိးေတြနဲ႔ ၾကံဳရတတ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။
နံပါတ္(၆)က-“ အဗ႓ကၡာနံ ဝ ဒါ႐ုဏံ ”- တကယ့္ကို ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ဘဲနဲ႔
အၾကီးအက်ယ္ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္းေအာင္ စြပ္စြဲခံရတာမ်ဳိးေတြလည္း
ၾကံဳတယ္။တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလိုရိွရင္ ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ဘဲနဲ႔ မွားယြင္းျပီးေတာ့
အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရတဲ့ သူေတြ ဒီေလာကၾကီးမွာ ရိွတာပဲ။
အဲ့ဒါမ်ဳိးေတြလည္း ခံရတတ္
တယ္။
နံပါတ္(၇)က-“ ပရိကၡယံ ဝ ဉာတီနံ ”အားကိုုးရတဲ့
ေဆြမ်ဳိးမိဘေတြဟာ ကိုယ့္မွာအားကိုးစရာ
မရိွေလာက္ေအာင္ တစ္ဦးျပီး တစ္ဦး ဘဝနိဂံုး
အဆံုးသတ္သြားျပီးေတာ့ ကိုယ့္မွာ
အားကိုးစရာ ေဆြမ်ဳိးမရိွေလာက္ေအာင္ ဘဝမွာ အထီးက်န္
တစ္ေကာင္ၾကြက္ ျဖစ္သြားတတ္တယ္။
ဒါ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ျဖစ္တာကို ေျပာတာ။
တျခားနည္းနဲ႔ျဖစ္တာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။
ဒီလိုအျဖစ္ေတြ ၾကံဳရတတ္တယ္တဲ့။
နံပါတ္(၈)က- “ ေဘာဂါနံ ဝ ပဘဂၤုရံ” -ပစၥည္း ဥစၥာေတြ
ပ်က္သုန္းကုန္တာ။
ပစၥည္းဥစၥာေတြ ပ်က္စီးကုန္တာ။
မီးထဲပါသြားတာ ရိွတယ္။
ေရေျမာတာ ရိွတယ္။မ်ဳိးစံုေပါ။
တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့ အကုသိုလ္ျဖစ္ပီဆိုလို႔ရိွရင္
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြက ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ေပ်ာက္သြားမွန္း
မသိေလာက္ေအာင္ ဘာလုပ္လို႔မွ
အဆင္မေျပဘဲကို ပ်က္စီးသြားတာ။
ဒီထက္အေျခအေန ဆိုးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက
ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့
ေရႊေတြ ေငြေတြကေနျပီးေတာ့
မီးေသြးခဲေရာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္ထိေအာင္
ေရာက္သြားတယ္။တကယ္ကို ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္တုန္းက
ရိွခဲ့ဖူးတယ္။အကုသိုလ္ ဝင္လာျပီဆိုရင္ လူေတြမွာ
အဖိုးတန္ ေရႊေတြ စိန္ေတြကလည္းပဲ
မီးေသြးခဲျဖစ္သြားတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာေတြဟာ ပ်က္စီးသြားတတ္တယ္။
နံပါတ္(၉)က-“ အထ ဝါႆ အဂါရာနိ ၊အဂၢိ ဍဟတိ ပါဝေကာ။” -
အိမ္ကို မီးေလာင္တတ္တယ္။
မီးေလာင္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အမ်ားေလာင္လို႔
ပါသြားတာည္း ရိွနိဳင္တယ္ေပါ့။
တျခားနည္းေတြနဲ႔ ေလာင္တာလည္းရိွတယ္။
အခုလို မျပစ္မွားထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ျပစ္မွားလို႔
ေလာင္တယ္ဆိုတာ မ်ဳိးက်ေတာ့
သူမ်ားေတြ မေလာင္ဘဲနဲ႔ သူတစ္ဦးထဲ ကြက္ျပီးေတာ့
ေလာင္ခံရတာမ်ဳိး ။ကိုယ့္ပစၥည္းမွာ
ေလာင္မီးက်တယ္ဆိုတာမ်ဳိး ကိုယ့္အိမ္မွ ကြက္ျပီးေတာ့
ေလာင္မီးက်တယ္ဆိုတာမ်ဳိး ။ေရွးတုန္ကေတာ့
ဒီလို ေလာင္မီးက်တယ္ဆိုမ်ဳိး ရိွတယ္။
အခုကေတာ့ မီးေလာင္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ဝါယာေရွာ့ျဖစ္တယ္
ေျပာၾကတာပဲ။တခ်ဳိ႕လည္း
ေလာင္မီးက်တာလည္း ျဖစ္နိဳင္တာပဲ။ဘယ္လို
အေၾကာင္းမွန္းမသိဘဲနဲ႔ မီးေလာင္ခံရတာမ်ဳိးေတြ ရိွတယ္။
နံပါတ္(၁၀)က- “ ကာယႆ ေဘေဒါ ဒုပၸေညာ၊ နိရယံ ေသာပပဇၨတိ။” -
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့
ဘာလဲဆိုရင္ ဘဝတစ္ခု အဆံုးသတ္သြားျပီဆိုလို႔ရိွရင္
အဲ့ဒီလူဟာ အပယ္ငရဲေရာက္သြားတယ္။ဒါကိုေျပာတာ
မျပစ္မွားထိုက္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ကို ျပစ္မွားျပီဆိုလို႔ရိွရင္ ဒီလိုဒဏ္သင့္တတ္တယ္။
ဒီ(၁၀)မ်ဳိးထဲက တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဒဏ္သင့္တတ္တယ္
လို႔ျမတ္စြာဘုရားက ဒီလိုေဟာတယ္။
ကံၾကမၼာဝဋ္ေၾကြးဆိုတာအေၾကာင္းေတြ ဆံုလာျပီဆိုရင္
ေရွာင္တိမ္းလိုမမရနိဳင္တဲ့အေနအထားတစ္ခုျဖစ္တယ္။ေရွာင္တိမ္းလို႔
ရနိဳင္ေသးတယ္ဆိုဟာ အေၾကာင္းမညီညြတ္ေသးလို႔ ေရွာင္တိမ္းလို႔
မရေတာ့ဘူးဆိုလို႔ရိွရင္ ကံၾကမၼာေတြဟာ မိမိကိုအက်ဳိးေပးဖို႔
ရင့္က်က္လာလို႔ ဘက္စံုကအဆင္သင့္ျဖစ္လာျပီ ဆိုရင္
ဘယ္သူမွေရွာင္လို႔မရေတာ့ဘူး။
ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ၾကည့္လိုက္ အမရပူရေခတ္မွာ
မႏၲေလးရဲ႕ေတာင္ဘက္ကျမိဳ႕ကို
ေတာင္ျမိဳ႕ အမရပူရ။အဲ့ဒီမွာ
ဘၾကီးေတာ္မင္းတရားၾကီးရဲ႕လက္ထက္
နန္းမေတာ္မယ္ႏုဆိုတာရိွတယ္။ဘၾကီးေတာ္ဆိုတာ
ဘယ္သူ႕ဘၾကီးလဲဆိုေတာ့
မင္းတုန္းမင္းတို႔ကေနေခၚတာ။မင္းတုန္းမင္းရဲ႕ဘၾကီးမို႔လို႔
သမိုင္းဆရာေတြက ဘၾကီးေတာ္လို႔ေရးတာ။ငယ္စဥ္က
စစ္ကိုင္းျမိဳ႕ကိုစားလို႔ စစ္ကိုင္းမင္းလို႔ေခၚတယ္။
အဲ့ဒီဘၾကီးေတာ္
မင္းတရားရဲ႕မိဖုရားမယ္ႏုဆိုတာ
အခု အင္းဝဘက္တို႔ေရာက္ဖူးတဲ့ သူေတြရိွလိမ့္မယ္။
ေတြ႔ဖူးၾကလိမ့္မယ္။မယ္ႏုအု႒္ေက်ာင္းဆိုတာရိွတယ္။
အခုထိ အုပ္နဲ႔ေဆာက္ထားတဲ့ေက်ာင္းဆိုေတာ့
မပ်က္မစီးရိွေနတယ္။
နိဳင္ငံေတာ္သမိုင္းဌာနက ထိန္းသိမ္းထားတယ္။
စစ္ကိုင္းတံတားအေဟာင္းၾကီး
အဲ့ဒီနားကၾကည့္လို႔ရိွရင္ မယ္ႏုအု႒္ေက်ာင္းဆိုတာ
ျမင္ေနရတယ္။အင္းဝဘက္မွာ။
★ အဲ့ဒီမယ္ႏုဟာ ေနာက္ၾကေတာ့ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္သင့္တာ။
မင္းျပစ္မင္းဒဏ္သင့္တဲ့အခါမွာ သူအျပစ္ေပးခံရတယ္။
အျပစ္ေပးခံရေတာ့ သူကိုးကြယ္တာက
ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒ္တဲ့ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ စာတတ္အေက်ာ္ထဲမွာ
ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒ္ဆိုတာပါတယ္။
စာေပက်မ္းဂန္ေတြမ်ားစြာေရးခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီဆရာေတာ္ ဦးဗုဒ္ကို
ကိုးကြယ္တာ။အဲ့ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးဗုဒ္ကိုေနာက္ဆံုးအခ်ိန္
လာျပီးကန္ေတာ့တယ္ေပါ့။ဆရာေတာ္ဦးဗုဒ္က
သူ႕ကိုဘာဆံုးမလိုက္လဲ ဘာၾသဝါဒေပး
လိုက္လဲဆိုရင္ “မယ္ႏု ကိုယ့္ဝဋ္ေၾကြးရိွရင္ခံရမွာပဲတဲ့” ဒါပဲေျပာတယ္။
ဘာမွမေျပာဘူး။ဝဋ္ေၾကြးရိွရင္ ဆပ္ရမွာပဲဒီလိုပဲေျပာလိုက္တယ္။
နန္းမေတာ္မယ္ႏုဟာ ေနာက္ဆံုးၾကေတာ့ ဆင္နဲ႔နင္းသတ္ခံရတဲ့
ဘဝမ်ဳိးေရာက္သြားတယ္။ဒါလည္း ကံၾကမၼာဝဋ္ေၾကြးေတြေပါ့ေနာ္။
{ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး}
{“ ျပစ္မွားျခင္းႏွင့္ ဒဏ္သင့္ျခင္း ”တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္}
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။
ဤဓမၼဒါနအား
ကုသိုလ္ေၾကာင့္
တိုင္းျပည္ႏွင့္သာသနာေတာ္အတြက္
ၾကီးစြာေသာအလုပ္အေၾကြး
အေထာက္အပံ့ျပဳျပီး
နိဗၺာန္အတြက္
ၾကီးစြာေသာအေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစ။
credit: pay thoe acc
No comments:
Post a Comment