မိလိႏၵမင္းႏွင့္ သ်ွင္နာဂေသနေတြ႔ဆံုခန္း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````
၂၃။ ထိုအခါ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္သည္ မိလိႏၵမင္းအား ‘‘မင္းျမတ္ အရွင္မင္းျမတ္သည္
ဆိုင္းငံ့ေတာ္မူပါဦးေလာ့၊ မင္းျမတ္ ပညာရွိေသာ၊ ထိုးထြင္းေသာ ဉာဏ္ရွိေသာ၊ ဉာဏ္ျဖင့္
ထိုးထြင္းႏိုင္ေသာ၊ ရဲရင့္ေသာ၊ မ်ားေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ
တရားစကားရွိေသာ၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ ထိုးထြင္းဉာဏ္ရွိေသာ၊ အတၳပဋိသမၻိဒါ, ဓမၼပဋိသမၻိဒါ,
နိ႐ုတၱိပဋိသမၻိဒါ, ပဋိဘာနပဋိသမၻိဒါတို႕၌ အထြတ္ အထိပ္သို႕ ေရာက္ေသာ နာဂေသနမည္ေသာ
မေထရ္သည္ ရွိပါ၏၊ ထိုနာဂေသနမေထရ္သည္ ယခုအခါ သေခၤ်ယ်ပရိဝုဏ္၌ ေနပါ၏၊
မင္းျမတ္ အရွင္မင္းျမတ္သည္ ႂကြသြားေတာ္မူပါေလာ့၊ အသ်ွင္နာဂေသနကို
ျပႆနာေမးေတာ္မူပါေလာ့၊ ထိုအသ်ွင္နာဂေသနသည္ အရွင္ႏွင့္အတူ ဖက္ၿပိဳင္ေျပာေဟာျခင္းငွါ,
အရွင္ မင္းႀကီး၏ ယံုမွား ‘ကခၤါ ’ ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ပါ၏’’ဟု ေလ်ွာက္၏၊ ထိုအခါ
မိလိႏၵမင္းအား အေဆာတလ်င္ ‘‘နာဂေသန’’ဟူေသာ အသံကို ၾကားရ႐ံုမ်ွျဖင့္ပင္လ်ွင္
ေၾကာက္ျခင္း, ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္း, ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္
ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ကို ‘‘ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ နာဂေသနရဟန္းသည္ ငါႏွင့္ ဖက္ၿပိဳင္ေျပာေဟာျခင္းငွါ
စြမ္းႏိုင္အံ့ေလာ’’ဟု ေမးျမန္း၏၊ ‘‘မင္းျမတ္ ဣႏၵနတ္၊ ယမနတ္၊ ၀႐ုဏနတ္၊ ကုေ၀ရနတ္၊
ပဇာပတိနတ္၊ သုယာမနတ္၊ သႏၲဳသိတနတ္၊ ေလာက ပါလနတ္တို႕ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
ျဗဟၼာႀကီးႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ဖက္ၿပိဳင္ေျပာဆိုျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ပါ၏၊
လူအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေသာသူႏွင့္အတူ ဖက္ၿပိဳင္ေျပာဆိုျခင္းငွါကား အဘယ့္ေၾကာင့္
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ရွိပါ မည္နည္းဟု ေလ်ွာက္၏။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္အား ‘‘ေဒ၀မႏၲိယ ထိုသို႕ျဖစ္လ်ွင္ သင္သည္
အသ်ွင္ ျမတ္၏အထံသို႕ တမန္ေစလြတ္ေလာ့’’ဟု မိန္႕ဆို၏၊ ‘‘မင္းျမတ္ ေကာင္းပါၿပီ’’ဟု
ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ သည္ အသ်ွင္နာဂေသနအထံသို႕ ‘‘အသ်ွင္ဘုရား မိလိႏၵမင္းသည္
အသ်ွင္ဘုရားကို ဖူးျမင္လိုပါ၏’’ဟု တမန္ေစလြတ္၏၊ အသ်ွင္နာဂေသနသည္လည္း
‘‘သို႕ျဖစ္လ်ွင္ လာခဲ့ေလာ့’’ဟု (မိန္႕ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ေယာနကအမတ္ငါးရာတို႕ၿခံရံလ်က္ ျမတ္ေသာ ရထားကို
တက္စီး၍၊ မ်ားစြာေသာ ဗိုလ္လူအေပါင္းႏွင့္တကြ သေခၤ်ယ်ပရိဝုဏ္ရွိ အသ်ွင္နာဂေသနထံသို႕
ဆည္းကပ္ေလ၏။ ထိုအခါ အသ်ွင္နာဂေသနသည္ ရွစ္ေသာင္းေသာ ရဟန္းႏွင့္ အတူ
စည္းေ၀းရာတန္ေဆာင္း၌ ထိုင္ေန၏။ မိလိႏၵမင္းသည္ အသ်ွင္နာဂေသန၏ ပရိသတ္ကို
အေ၀းမွပင္ ျမင္ေသာေၾကာင့္ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ကို ‘‘ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ မ်ားလွေသာ
ပရိသတ္သည္ အဘယ္သူ၏ ပရိသတ္နည္း’’ဟု ေမး၏။ မင္းျမတ္ အသ်ွင္နာဂေသန၏
ပရိသတ္ပါတည္းဟု (ေလ်ွာက္၏)။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ အသ်ွင္နာဂေသန၏ ပရိသတ္ကို အေ၀းမွပင္ ျမင္၍ ေၾကာက္ျခင္း,
ကိုယ္ တုန္လႈပ္ျခင္း, ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ၾကံ႔သတၱဝါတို႕
ဝန္းဝိုင္းမိ ေသာ ဆင္ေျပာင္ကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ဂဠဳန္တို႕ ဝန္းဝိုင္းမိေသာ
နဂါးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ စပါးႀကီးေႁမြ ဝန္းဝိုင္းမိေသာ ေျမေခြးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ က်ြဲတို႕
ဝန္းဝိုင္းမိေသာ ၀ံသတၱဝါကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ေႁမြ လိုက္ခံရေသာ ဖားကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊
က်ားသစ္လိုက္ခံရေသာ သမင္ကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ အလမၸာယ္ သမားလက္သို႕ ေရာက္ေသာ
ေႁမြကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ေၾကာင္လက္သို႕ ေရာက္ေသာ ၾကြက္ကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊
ဖုတ္မႏၲရားတတ္သူ, ပေယာဂဆရာရွိရာသို႕ ေရာက္ေသာ
ေျမဖုတ္ဘီလူးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ရာဟုခံတြင္းသို႕ ေရာက္ေသာ လကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊
ပျခဳပ္တြင္းသို႕ေရာက္ေသာ ေႁမြကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ခ်ိဳင့္တြင္းသို႕ ေရာက္ေသာ
ငွက္ကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ပိုက္ကြန္အတြင္းသို႕ ေရာက့္ေသာ ငါးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊
သားရဲရွိေသာ ေတာအုပ္သို႕ ဝင္မိေသာ ေယာက်္ားကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ေ၀ႆဝဏ္နတ္မင္းကို
ျပစ္မွားမိေသာ နတ္ဘီလူးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ နတ္သက္ကုန္ဆံုးေသာ
နတ္သားကဲ့သို႕လည္းေကာင္း ေၾကာက္ရြံ႔တုန္လႈပ္ ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ခ်ားလ်က္
ၾကက္သီးေမြးညင္းထကာ စိတ္ ေဖာက္ျပန္ျခင္း, ႏွလံုးမသာျခင္းရွိလ်က္ တုန္လႈပ္ေသာ စိတ္,
နိမ့္က်ေသာ စိတ္ထားရွိသည္ ျဖစ္၍ ငါ့ကို ဤလူအေပါင္းသည္ မႏွိပ္စက္ပါေစသားဟု သတိကို
ျဖစ္ေစလ်က္ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ကို ‘‘ေဒ၀မႏၲိယ အမတ္ သင္သည္ ငါ့အား ဤသူ
အသ်ွင္နာဂေသနတည္းဟု မေျပာၾကားလင့္၊ မေျပာၾကားဘဲသာလ်ွင္ ငါသည္ နာဂေသနကို
သိေအာင္ ျပဳအံ့’’ဟု (မိန္႕ဆို၏)။ ‘‘မင္းျမတ္ ေကာင္းပါၿပီ၊ အရွင္မင္းျမတ္သည္ သာလ်ွင္
သိေအာင္ျပဳေတာ္မူပါေလာ့’’ဟု (ေလ်ွာက္၏)။
ထိုအခါ၌ အသ်ွင္နာဂေသနသည္ ထိုရွစ္ေသာင္းေသာ ရဟန္းပရိသတ္ဝယ္
ေရွ႕ေလးေသာင္းေသာ ရဟန္းတို႕ေအာက္ ငယ္၏၊ ေနာက္ေလးေသာင္းေသာ ရဟန္းတို႕ထက္
ႀကီး၏။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ထိုအလံုးစံုေသာ ရဟန္းအေပါင္းကို ေရွ႕မွလည္းေကာင္း၊
ေနာက္မွလည္းေကာင္း၊ အလယ္မွလည္းေကာင္း အစဥ္လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈလတ္ေသာ္
ရဟန္းအေပါင္း၏ အလယ္ ျခေသၤ့မင္းကဲ့သို႕ ထိတ္လန္႕မႈကင္းသည္ျဖစ္၍
ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းကင္းလ်က္ လန္႕ထိတ္တြန္႕ရြံ႔ျခင္း အလ်ွင္းမရွိဘဲ ထိုင္ေနေသာ
နာဂေသနကို အေ၀းမွပင္ ျမင္ရေသာ္ ထိုေနဟန္ အမူအရာျဖင့္ပင္ ‘‘ဤပရိသတ္၌ ဤသူသည္
နာဂေသနပင္တည္း’’ဟု သိေလ၏။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ကို ‘‘ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ ဤသူပင္
အသ်ွင္နာဂေသနပင္တည္း’’ဟု ေျပာဆို၏၊ မင္းျမတ္ ဤသူပင္ အသ်ွင္နာဂေသနဟုတ္ပါ၏၊
မင္းျမတ္ အရွင္မင္းျမတ္သည္ ေကာင္းစြာသာလ်ွင္ အသ်ွင္နာဂေသနကို သိေပ၏ဟု
ျပန္ၾကားေလ်ွာက္ထား၏။ ထို႕ေနာက္ မိလိႏၵမင္း သည္ ‘‘သူတစ္ပါး မေျပာၾကားဘဲပင္ ငါသည္
အသ်ွင္နာဂေသနကို သိႏိုင္ေပ၏’’ဟု ၾကည္ရႊင္ ဝမ္းေျမာက္မႈျဖစ္၏၊ ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းအား
အသ်ွင္နာဂေသနကို ျမင္ရေသာေၾကာင့္သာလ်ွင္ ေၾကာက္ ျခင္း, ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္း,
ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းျဖစ္ေတာ့သည္သာတည္း။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရွးပေ၀ဏီ မေထရ္ျမတ္တို႕သည္
ဤသို႕ မိန္႕ဆိုကုန္၏- ‘‘မိလိႏၵမင္းသည္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ေကာင္းေသာ အေျခပါဒစရဏ
တစ္ဆယ့္ ငါးပါးႏွင့္ျပည့္စံုသည္လည္းျဖစ္ေသာ၊ လြန္ျမတ္ေသာ ဣေႁႏၵေစာင့္ထိန္းျခင္း၌
ေကာင္းစြာ ယဥ္ေက်းၿပီးသည္လည္းျဖစ္ေသာ နာဂေသနမေထရ္ကို ျမင္လတ္၍
ဤသို႕ေသာစကားကို ေျပာဆို၏။ ငါသည္ မ်ားစြာေသာ ပညာရွိတို႕ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍
စကားေျပာဖူးလွကုန္ၿပီ၊ မ်ားစြာေသာ ေဆြးေႏြးပြဲတို႕သို႕ သက္ဝင္ဖူးလွၿပီ၊ ယခုတစ္ႀကိမ္ ငါ့အား
ထိတ္လန္႕ျခင္းကဲ့သို႕ ထိုထိတ္လန္႕ျခင္းႏွင့္ တူစြာ ေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႕ျခင္း မျဖစ္စဖူးေခ်။
အၾကင္သို႕ ထိတ္လန္႕ေသာေၾကာင့္ ငါ၏ စိတ္သည္ မတည္တံ့ႏိုင္၊ ထိုသို႕ မတည္တံ့ႏိုင္ေအာင္
ေၾကာက္လန္႕ေသာေၾကာင့္ ယခုတစ္ႀကိမ္ ငါ၏ ႐ႈံးရျခင္းသည္ ဧကန္မုခ်ျဖစ္လတၱံ႔၊ နာဂေသန၏
ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ ျဖစ္လတၱံ႔သတည္း’’ဟု ေျပာဆို၏။ ။
---------------ဗာဟိရကထာ ၿပီး၏။...................
.....ခုဒၵကနိကာယ္.......
----------------ဓမၼဒါနကုသိုလ္ရွင္ အရွင္အာစာရ...........
ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္၊ ရန္ကုန္ .........
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````
၂၂။ ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ အလံုးစံုေသာ ထိုပရိသတ္ကို ၾကည့္႐ႈစဥ္ မေၾကာက္မရြံ႔
မ်က္ႏွာ ရႊင္ပ်ရွိေနၾကကုန္ေသာ ေယာနကအမတ္တို႕ကို ျမင္၍ ‘‘ငါႏွင့္အတူ
ဖက္ၿပိဳင္ေျပာဆိုျခင္းငွါ, ငါ၏ ယံုမွား ‘ကခၤါ ’ ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းငွါ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ
ပညာရွိရဟန္းတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ရွိေသးမည္ထင္၏၊ ယင္းသို႕ ရွိေသးေသာေၾကာင့္
ဤေယာနကအမတ္တို႕သည္ မ်က္ႏွာရႊင္ပ် ျဖစ္ၾကေလကုန္ေယာင္တကား’’ဟု မိလိႏၵမင္းအား
အၾကံအစည္ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ေယာနကအမတ္တို႕ကို အခ်င္းတို႕ ငါႏွင့္ အတူ
ဖက္ၿပိဳင္ေျပာဆိုျခင္းငွါ, ငါ၏ ယံုမွား ‘ကခၤါ ’ ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းငွါ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ
ပညာရွိ ရဟန္းတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ရွိေသးသေလာ’’ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ သ်ွင္နာဂေသနသည္ ရဟန္းအေပါင္းၿခံရံလ်က္ သံဃာရွိသူ, ဂိုဏ္းႏွင့္လည္း
ျပည့္စံုသူ,့ဂိုဏ္းဆရာျဖစ္သူ, ထင္ရွားသူ, ေက်ာ္ေစာသူ, လူအေပါင္းက သူေတာ္ေကာင္းဟု
သမုတ္အပ္သူ, ပညာ ရွိသူ, ထက္ျမက္သူ, ထိုးထြင္းေသာဉာဏ္ရွိသူ, သိၾကားလိမၼာသူ,
ထင္စြာျပႏိုင္သူ, ဆံုးမတတ္သူ, ရဲရင့္ သူ, အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတရွိသူ, ပိဋကတ္သံုးပံုကို
ေဆာင္သူ, အရဟတၱဖိုလ္သို႕ ေရာက္သူ, ခြဲျခမ္းႏိုင္ေသာ ဉာဏ္ပညာရွိသူ, အာဂံုပါဠိရွိသူ,
ခြဲျခမ္းႏိုင္ေသာ ပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ရွိသူ, အဂၤါကိုးပါးရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားသာသနာေတာ္၌
ပရိယတ္ကို ေဆာင္သူ, သာ၀ကပါရမီဉာဏ္အထြတ္အထိပ္သို႕ ေရာက္သူ,
ျမတ္စြာဘုရားစကားေတာ္ဝယ္ အေၾကာင္း၌လည္းေကာင္း, အက်ိဳး၌လည္းေကာင္း,
အေၾကာင္းအက်ိဳး ႏွစ္ပါးကို ေ၀ဖန္၍ ေဟာေျပာျခင္း၌လည္းေကာင္း, မခ်ြတ္မယြင္း
သိျမင္ျခင္း၌လည္းေကာင္း လိမၼာက်ြမ္းက်င္သူ, မကုန္မခန္းဆန္းၾကယ္ေသာ ဉာဏ္အျမင္ရွိသူ,
ဆန္းၾကယ္ေသာ တရားစကားရွိသူ, ေကာင္းေသာစကား ရွိသူ, သူတစ္ပါးတို႕က ညွဥ္းဆဲႏိုင္ခဲသူ,
ဖိႏွိပ္ႏိုင္ခဲသူ, ေက်ာ္လြန္ႏိုင္ခဲသူ, ပိတ္ပင္ႏိုင္ခဲသူ, တားျမစ္ႏိုင္ခဲ သူ, သမုဒၵရာပင္လယ္ႏွင့္ တူ၍
သူတစ္ပါးတို႕ မလႈပ္ေခ်ာက္ႏိုင္သူ, ျမင္းမိုရ္ေတာင္မင္းႏွင့္ တူ၍ တုန္လႈပ္ျခင္းကင္းသူ,
ကိေလသာကို စြန္႕ပယ္ၿပီးသူ, ေမာဟေမွာင္ကို ႏုတ္ပယ္ၿပီး သူ, ပညာဉာဏ္ ေရာင္ကို
ထြန္းေျပာင္ေစႏိုင္သူ, ျမင့္ျမတ္ေသာစကားကို ဆိုတတ္သူ, သာသနာေတာ္မွ အပျဖစ္ေသာ
ဂိုဏ္း၏ အႀကီးအမွဴးအေပါင္းကို ဖ်က္ခ်ိဳးႏိုင္သူ, သာသနာေတာ္မွ အပျဖစ္ေသာ တိတၳိတို႕ကို
ႏွိမ္နင္းႏိုင္ သူ, ရဟန္း, ရဟန္းမိန္းမ, ဒါယကာ, ဒါယိကာမ, မင္း, မင္း၏အမတ္တို႕သည္
႐ိုေသအပ္သူ, အေလးမူအပ္သူ, ျမတ္ႏိုးအပ္သူ, ပူေဇာ္အပ္သူ, က်ိဳးႏြံအပ္သူ, သကၤန္း, ဆြမ္း,
ေက်ာင္းေနရာ, သူနာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေသာ ေဆးပစၥည္းပရိက္ခရာတို႕ကို ရလြယ္သူ, ျမတ္ေသာ
လာဘ္ လာဘျမတ္ေသာ အၿခံအရံကို ရသူျဖစ္၍ ႀကီးပြားလိုကုန္, လိမၼာလိုကုန္
နားေထာင္လိုက္နာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္ေသာသူတို႕ အား အဂၤါကိုးပါးရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏
သာသနာသံုးရပ္ဟူေသာ ရတနာသံုးပါးကို ေဟာေျပာျပသလ်က္ တရားဟူေသာ ခရီးလမ္းကို
ၫြႏွ္ၾကား ေဖာ္ျပလ်က္ တရားဆီမီးတိုင္ကို ေဆာင္ယူညွိထြန္းလ်က္, တရားယဇ္တိုင္ကို
စိုက္ေထာင္လ်က္, တရားယဇ္ကို ပူေဇာ္လ်က္, တရားေအာင္လံကို ေျမွာက္ခ်ီလ်က္, တရား
တံခြန္ကို စိုက္ထူလ်က္, တရားခ႐ုသင္းကို မႈတ္လ်က္, တရားစည္ႀကီးကို
ေဆာ္ရြမ္းတီးခတ္လ်က္, မေၾကာက္မရြံ႔ ျခေသၤ့သံကဲ့သို႕ ဟိန္းေဟာက္လ်က္, မိုးႀကိဳးသံကဲ့သို႕
ၾကံဳးဝါးလ်က္, ခ်ိဳသာေသာ အသံ ျဖင့္ ထစ္ခ်ဳန္းေသာ ဉာဏ္တည္းဟူေသာ ျမတ္ေသာ
လ်ွပ္ႏြယ္ကြန္ရက္ျဖင့္ ယွက္သန္း ရစ္ပတ္အပ္ေသာ သနားျခင္းက႐ုဏာေရျဖင့္ ျပည့္လ်ွံေသာ
ႀကီးက်ယ္လွစြာေသာ တရားအၿမိဳက္ဟူေသာ မိုးျဖင့္ အလံုးစံုေသာ လူအေပါင္းကို
ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ေစလ်က္ ရြာ, နိဂံုး, မင္း ေနျပည္တို႕၌ လွည့္လည္လတ္ေသာ္ အစဥ္သျဖင့္
သာဂလၿမိဳ႔သို႕ ေရာက္ေတာ္မူလာ၍ ရွစ္ေသာင္းေသာ ရဟန္းတို႕ႏွင့္ အတူတကြ ထိုသာဂလၿမိဳ႔
သေခၤ်ယ်ပရိဝုဏ္၌ပင္ ေနေတာ္မူ၏၊ ထို႕ေၾကာင့္ ေရွးပေ၀ဏီ မေထရ္ျမတ္တို႕သည္ ဤသို႕
မိန္႕ဆိုကုန္၏- ‘‘နာဂေသနမေထရ္သည္ မ်ားစြာေသာ အၾကားအျမင္လည္း ရွိ၏၊
ဆန္းၾကယ္ေသာ စကားလည္း ရွိ၏၊ သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့ျခင္းလည္း ရွိ၏၊ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း မရွိ၊
ပကတိအားျဖင့္လည္း ရဲရင့္၏၊ ဘာသာ အယူ၌လည္း သိက်ြမ္းလိမၼာ၏၊ အရာဌာန တိုင္း၌
လိမၼာ၏။ ပိဋကတ္သံုးပံု ေဆာင္သည္လည္းျဖစ္ကုန္ေသာ၊ နိကာယ္ငါးရပ္ကို
ေဆာင္သည္လည္းျဖစ္ကုန္ေသာ၊ နိကာယ္ေလးရပ္ကို ေဆာင္သည္လည္းျဖစ္ကုန္ေသာ
ထိုရဟန္းတို႕သည္လည္း နာဂေသနမေထရ္ကို ဝန္းရံကုန္၏။ နက္နဲေသာ ဉာဏ္ပညာရွိေသာ၊
ထိုးထြင္းေသာ ဉာဏ္ရွိေသာ၊ နည္းလမ္းဟုတ္, မဟုတ္၌ လိမၼာက်ြမ္းက်င္ေသာ၊ ျမတ္ေသာ
အရဟတၱဖိုလ္အက်ိဳးထူးသို႕ အစဥ္ ေရာက္ေသာ၊ ပိဋကတ္၌ ရဲရင့္ေသာ နာဂေသနမေထရ္သည္သိမ္ေမြ႔ေသာ
ပညာ ရွိကုန္ေသာ၊ မွန္ကန္ေသာ စကားကို ဆိုေလ့ရွိကုန္ေသာ
ထိုရဟန္းအေပါင္းတို႕ျဖင့္ ဝန္းဝိုင္းၿခံရံလ်က္ ရြာနိဂံုးသို႕ လွည့္လည္သည္ရွိေသာ့္သာဂလၿမိဳ႔သို႕
ကပ္ေရာက္ ေလ၏။ ထိုသာဂလၿမိဳ႔သို႕ ကပ္ေရာက္ေသာ အခါ၌ နာဂေသနမေထရ္သည္
သေခၤ်ယ် ပရိဝုဏ္၌ ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုနာဂေသနမေထရ္သည္ ေတာင္လိုဏ္ဂူ၌ ျခေသၤ့မင္းကဲ့သို႕
လူအေပါင္းတို႕ႏွင့္ စကားေဆြးေႏြး ေျပာဆိုေတာ္မူ၏’’ဟု (မိန္႕ဆိုကုန္၏)။
အျပည့္အစံု ဖတ္လိုက ေအာက္က မိလိႏၵ ပဥွာ ပါဌိေတာ္ ျမန္မာျပန္စာအုပ္တြင္ ျပည့္စံုစြာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါ ၏။
Screen Full မ်က္ႏွာျပင္ အျပည့္ၾကည့္လိုက အထက္ပံုထဲကအတိုင္း Pop-out ပံုေလးကိုႏွိပ္၍ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါ တယ္ ခင္ဗ် . . . . . ။
၂၃။ ထိုအခါ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္သည္ မိလိႏၵမင္းအား ‘‘မင္းျမတ္ အရွင္မင္းျမတ္သည္
ဆိုင္းငံ့ေတာ္မူပါဦးေလာ့၊ မင္းျမတ္ ပညာရွိေသာ၊ ထိုးထြင္းေသာ ဉာဏ္ရွိေသာ၊ ဉာဏ္ျဖင့္
ထိုးထြင္းႏိုင္ေသာ၊ ရဲရင့္ေသာ၊ မ်ားေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ
တရားစကားရွိေသာ၊ ေကာင္းျမတ္ေသာ ထိုးထြင္းဉာဏ္ရွိေသာ၊ အတၳပဋိသမၻိဒါ, ဓမၼပဋိသမၻိဒါ,
နိ႐ုတၱိပဋိသမၻိဒါ, ပဋိဘာနပဋိသမၻိဒါတို႕၌ အထြတ္ အထိပ္သို႕ ေရာက္ေသာ နာဂေသနမည္ေသာ
မေထရ္သည္ ရွိပါ၏၊ ထိုနာဂေသနမေထရ္သည္ ယခုအခါ သေခၤ်ယ်ပရိဝုဏ္၌ ေနပါ၏၊
မင္းျမတ္ အရွင္မင္းျမတ္သည္ ႂကြသြားေတာ္မူပါေလာ့၊ အသ်ွင္နာဂေသနကို
ျပႆနာေမးေတာ္မူပါေလာ့၊ ထိုအသ်ွင္နာဂေသနသည္ အရွင္ႏွင့္အတူ ဖက္ၿပိဳင္ေျပာေဟာျခင္းငွါ,
အရွင္ မင္းႀကီး၏ ယံုမွား ‘ကခၤါ ’ ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ပါ၏’’ဟု ေလ်ွာက္၏၊ ထိုအခါ
မိလိႏၵမင္းအား အေဆာတလ်င္ ‘‘နာဂေသန’’ဟူေသာ အသံကို ၾကားရ႐ံုမ်ွျဖင့္ပင္လ်ွင္
ေၾကာက္ျခင္း, ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္း, ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း ျဖစ္၏၊ ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္
ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ကို ‘‘ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ နာဂေသနရဟန္းသည္ ငါႏွင့္ ဖက္ၿပိဳင္ေျပာေဟာျခင္းငွါ
စြမ္းႏိုင္အံ့ေလာ’’ဟု ေမးျမန္း၏၊ ‘‘မင္းျမတ္ ဣႏၵနတ္၊ ယမနတ္၊ ၀႐ုဏနတ္၊ ကုေ၀ရနတ္၊
ပဇာပတိနတ္၊ သုယာမနတ္၊ သႏၲဳသိတနတ္၊ ေလာက ပါလနတ္တို႕ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
ျဗဟၼာႀကီးႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ဖက္ၿပိဳင္ေျပာဆိုျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ပါ၏၊
လူအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေသာသူႏွင့္အတူ ဖက္ၿပိဳင္ေျပာဆိုျခင္းငွါကား အဘယ့္ေၾကာင့္
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ရွိပါ မည္နည္းဟု ေလ်ွာက္၏။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္အား ‘‘ေဒ၀မႏၲိယ ထိုသို႕ျဖစ္လ်ွင္ သင္သည္
အသ်ွင္ ျမတ္၏အထံသို႕ တမန္ေစလြတ္ေလာ့’’ဟု မိန္႕ဆို၏၊ ‘‘မင္းျမတ္ ေကာင္းပါၿပီ’’ဟု
ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ သည္ အသ်ွင္နာဂေသနအထံသို႕ ‘‘အသ်ွင္ဘုရား မိလိႏၵမင္းသည္
အသ်ွင္ဘုရားကို ဖူးျမင္လိုပါ၏’’ဟု တမန္ေစလြတ္၏၊ အသ်ွင္နာဂေသနသည္လည္း
‘‘သို႕ျဖစ္လ်ွင္ လာခဲ့ေလာ့’’ဟု (မိန္႕ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ေယာနကအမတ္ငါးရာတို႕ၿခံရံလ်က္ ျမတ္ေသာ ရထားကို
တက္စီး၍၊ မ်ားစြာေသာ ဗိုလ္လူအေပါင္းႏွင့္တကြ သေခၤ်ယ်ပရိဝုဏ္ရွိ အသ်ွင္နာဂေသနထံသို႕
ဆည္းကပ္ေလ၏။ ထိုအခါ အသ်ွင္နာဂေသနသည္ ရွစ္ေသာင္းေသာ ရဟန္းႏွင့္ အတူ
စည္းေ၀းရာတန္ေဆာင္း၌ ထိုင္ေန၏။ မိလိႏၵမင္းသည္ အသ်ွင္နာဂေသန၏ ပရိသတ္ကို
အေ၀းမွပင္ ျမင္ေသာေၾကာင့္ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ကို ‘‘ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ မ်ားလွေသာ
ပရိသတ္သည္ အဘယ္သူ၏ ပရိသတ္နည္း’’ဟု ေမး၏။ မင္းျမတ္ အသ်ွင္နာဂေသန၏
ပရိသတ္ပါတည္းဟု (ေလ်ွာက္၏)။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ အသ်ွင္နာဂေသန၏ ပရိသတ္ကို အေ၀းမွပင္ ျမင္၍ ေၾကာက္ျခင္း,
ကိုယ္ တုန္လႈပ္ျခင္း, ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ၾကံ႔သတၱဝါတို႕
ဝန္းဝိုင္းမိ ေသာ ဆင္ေျပာင္ကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ဂဠဳန္တို႕ ဝန္းဝိုင္းမိေသာ
နဂါးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ စပါးႀကီးေႁမြ ဝန္းဝိုင္းမိေသာ ေျမေခြးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ က်ြဲတို႕
ဝန္းဝိုင္းမိေသာ ၀ံသတၱဝါကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ေႁမြ လိုက္ခံရေသာ ဖားကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊
က်ားသစ္လိုက္ခံရေသာ သမင္ကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ အလမၸာယ္ သမားလက္သို႕ ေရာက္ေသာ
ေႁမြကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ေၾကာင္လက္သို႕ ေရာက္ေသာ ၾကြက္ကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊
ဖုတ္မႏၲရားတတ္သူ, ပေယာဂဆရာရွိရာသို႕ ေရာက္ေသာ
ေျမဖုတ္ဘီလူးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ရာဟုခံတြင္းသို႕ ေရာက္ေသာ လကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊
ပျခဳပ္တြင္းသို႕ေရာက္ေသာ ေႁမြကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ေႏွာင္ခ်ိဳင့္တြင္းသို႕ ေရာက္ေသာ
ငွက္ကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ပိုက္ကြန္အတြင္းသို႕ ေရာက့္ေသာ ငါးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊
သားရဲရွိေသာ ေတာအုပ္သို႕ ဝင္မိေသာ ေယာက်္ားကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ ေ၀ႆဝဏ္နတ္မင္းကို
ျပစ္မွားမိေသာ နတ္ဘီလူးကဲ့သို႕လည္းေကာင္း၊ နတ္သက္ကုန္ဆံုးေသာ
နတ္သားကဲ့သို႕လည္းေကာင္း ေၾကာက္ရြံ႔တုန္လႈပ္ ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ခ်ားလ်က္
ၾကက္သီးေမြးညင္းထကာ စိတ္ ေဖာက္ျပန္ျခင္း, ႏွလံုးမသာျခင္းရွိလ်က္ တုန္လႈပ္ေသာ စိတ္,
နိမ့္က်ေသာ စိတ္ထားရွိသည္ ျဖစ္၍ ငါ့ကို ဤလူအေပါင္းသည္ မႏွိပ္စက္ပါေစသားဟု သတိကို
ျဖစ္ေစလ်က္ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ကို ‘‘ေဒ၀မႏၲိယ အမတ္ သင္သည္ ငါ့အား ဤသူ
အသ်ွင္နာဂေသနတည္းဟု မေျပာၾကားလင့္၊ မေျပာၾကားဘဲသာလ်ွင္ ငါသည္ နာဂေသနကို
သိေအာင္ ျပဳအံ့’’ဟု (မိန္႕ဆို၏)။ ‘‘မင္းျမတ္ ေကာင္းပါၿပီ၊ အရွင္မင္းျမတ္သည္ သာလ်ွင္
သိေအာင္ျပဳေတာ္မူပါေလာ့’’ဟု (ေလ်ွာက္၏)။
ထိုအခါ၌ အသ်ွင္နာဂေသနသည္ ထိုရွစ္ေသာင္းေသာ ရဟန္းပရိသတ္ဝယ္
ေရွ႕ေလးေသာင္းေသာ ရဟန္းတို႕ေအာက္ ငယ္၏၊ ေနာက္ေလးေသာင္းေသာ ရဟန္းတို႕ထက္
ႀကီး၏။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ထိုအလံုးစံုေသာ ရဟန္းအေပါင္းကို ေရွ႕မွလည္းေကာင္း၊
ေနာက္မွလည္းေကာင္း၊ အလယ္မွလည္းေကာင္း အစဥ္လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈလတ္ေသာ္
ရဟန္းအေပါင္း၏ အလယ္ ျခေသၤ့မင္းကဲ့သို႕ ထိတ္လန္႕မႈကင္းသည္ျဖစ္၍
ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းကင္းလ်က္ လန္႕ထိတ္တြန္႕ရြံ႔ျခင္း အလ်ွင္းမရွိဘဲ ထိုင္ေနေသာ
နာဂေသနကို အေ၀းမွပင္ ျမင္ရေသာ္ ထိုေနဟန္ အမူအရာျဖင့္ပင္ ‘‘ဤပရိသတ္၌ ဤသူသည္
နာဂေသနပင္တည္း’’ဟု သိေလ၏။
ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းသည္ ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ကို ‘‘ေဒ၀မႏၲိယအမတ္ ဤသူပင္
အသ်ွင္နာဂေသနပင္တည္း’’ဟု ေျပာဆို၏၊ မင္းျမတ္ ဤသူပင္ အသ်ွင္နာဂေသနဟုတ္ပါ၏၊
မင္းျမတ္ အရွင္မင္းျမတ္သည္ ေကာင္းစြာသာလ်ွင္ အသ်ွင္နာဂေသနကို သိေပ၏ဟု
ျပန္ၾကားေလ်ွာက္ထား၏။ ထို႕ေနာက္ မိလိႏၵမင္း သည္ ‘‘သူတစ္ပါး မေျပာၾကားဘဲပင္ ငါသည္
အသ်ွင္နာဂေသနကို သိႏိုင္ေပ၏’’ဟု ၾကည္ရႊင္ ဝမ္းေျမာက္မႈျဖစ္၏၊ ထိုအခါ မိလိႏၵမင္းအား
အသ်ွင္နာဂေသနကို ျမင္ရေသာေၾကာင့္သာလ်ွင္ ေၾကာက္ ျခင္း, ကိုယ္တုန္လႈပ္ျခင္း,
ၾကက္သီးေမြးညင္းထျခင္းျဖစ္ေတာ့သည္သာတည္း။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရွးပေ၀ဏီ မေထရ္ျမတ္တို႕သည္
ဤသို႕ မိန္႕ဆိုကုန္၏- ‘‘မိလိႏၵမင္းသည္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ေကာင္းေသာ အေျခပါဒစရဏ
တစ္ဆယ့္ ငါးပါးႏွင့္ျပည့္စံုသည္လည္းျဖစ္ေသာ၊ လြန္ျမတ္ေသာ ဣေႁႏၵေစာင့္ထိန္းျခင္း၌
ေကာင္းစြာ ယဥ္ေက်းၿပီးသည္လည္းျဖစ္ေသာ နာဂေသနမေထရ္ကို ျမင္လတ္၍
ဤသို႕ေသာစကားကို ေျပာဆို၏။ ငါသည္ မ်ားစြာေသာ ပညာရွိတို႕ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍
စကားေျပာဖူးလွကုန္ၿပီ၊ မ်ားစြာေသာ ေဆြးေႏြးပြဲတို႕သို႕ သက္ဝင္ဖူးလွၿပီ၊ ယခုတစ္ႀကိမ္ ငါ့အား
ထိတ္လန္႕ျခင္းကဲ့သို႕ ထိုထိတ္လန္႕ျခင္းႏွင့္ တူစြာ ေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႕ျခင္း မျဖစ္စဖူးေခ်။
အၾကင္သို႕ ထိတ္လန္႕ေသာေၾကာင့္ ငါ၏ စိတ္သည္ မတည္တံ့ႏိုင္၊ ထိုသို႕ မတည္တံ့ႏိုင္ေအာင္
ေၾကာက္လန္႕ေသာေၾကာင့္ ယခုတစ္ႀကိမ္ ငါ၏ ႐ႈံးရျခင္းသည္ ဧကန္မုခ်ျဖစ္လတၱံ႔၊ နာဂေသန၏
ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ ျဖစ္လတၱံ႔သတည္း’’ဟု ေျပာဆို၏။ ။
---------------ဗာဟိရကထာ ၿပီး၏။...................
.....ခုဒၵကနိကာယ္.......
----------------ဓမၼဒါနကုသိုလ္ရွင္ အရွင္အာစာရ...........
ေထရ၀ါဒတကၠသိုလ္၊ ရန္ကုန္ .........
No comments:
Post a Comment