သီလ လံုး၀မက်ိဳးတဲ့ ေဆာက္တည္နည္း..
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
ကဲ.. စာဖတ္သူေတြကို ေမးၾကည့္ရေအာင္ပါ။ သီလ က်ိဳးတယ္ က်ိဳးတယ္ဆိုတာ မနက္ပိုင္း၊ ေန႔လယ္ပိုင္း သြားလာ လွဳပ္ရွားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ိဳးတာလား၊ ညပိုင္း အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ိဳးတာလား။
“... ... ... ... ...”
ညပိုင္း အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သီလက မက်ိဳးပါဘူး။
စာထဲမွာ ကာလ ပရိယႏၱ သီလဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ကာလကို ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလပါ။ ေန႔ပိုင္း တစ္ေန႔တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ညပိုင္း တစ္ညတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ရက္လံုးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး တစ္ထိုင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကာလ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းတာပါ။
ဥပမာ ကိုယ္က ညမွာ ဆယ့္တစ္နာရီ အိပ္ၿပီး မနက္ ငါးနာရီ အိပ္ယာထတယ္ ဆိုပါစို႔။
ဒီေတာ့ ညအိပ္ယာ ၀င္ခါနီးမွာ ၈ ပါးသီလ၊ ၉ ပါးသီလ ယူလိုက္ၿပီး “ဘုရား တပည့္ေတာ္ ည ၁၁ နာရီကေန မနက္ ၅ နာရီ အထိ သီလ ေဆာက္တည္ ပါ၏” လို႔ ကာလ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းလိုက္ ရံုပါ။
ည ၁၁ နာရီကေန မနက္ ၅ နာရီအထိ ဆိုေတာ့ တစ္ေန႔ကို ၆ နာရီေလာက္ သီလ ေစာင့္ထိန္း ျဖစ္ေနတာပါ။ ၁၀ ရက္ဆိုရင္ နာရီေပါင္း ၆၀၊ တစ္လ ဆိုရင္ နာရီေပါင္း ၁၈၀၊ တစ္ႏွစ္ဆိုရင္ နာရီေပါင္း ၂၁၆၀ ပါ။
ဒါက ည ၁၁ နာရီကေန မနက္ ၅ နာရီအတြင္း ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းတာပါ။ တကယ္ေတာ့ မနက္ ၅ နာရီ ထိုးတာနဲ႔ သီလက တန္း မက်ိဳးေသး ပါဘူး။
ဒီနည္းကို စာေရးသူ သေဘာနဲ႔ ေရးျပတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မဟာ ဗုဒၶ၀င္မွာ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက သီလကို တစ္ေန႔လံုး မေဆာက္တည္ႏိုင္ ေသးရင္ေတာင္ ညမွာ တစ္ႏိုင္ တစ္ပိုင္ ေဆာက္တည္ဖို႔ အေသအခ်ာ ေရးျပထား လို႔ပါ။ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ၀တၳဳေလး ႏွစ္ပုဒ္ကို သာဓက ျပၿပီး အားေပးထား ပါတယ္။
ေပတ ၀တၳဳထဲက မိဂလုဒၵက ဆိုတဲ့ ၀တၳဳ ႏွစ္ပုဒ္ပါ။ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလာက္ ေရးျပရ ေအာင္ပါ။
ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က ရာဇၿဂိဳဟ္ ျပည္မွာ အလြန္ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အလြန္ ခ်စ္ၾကေပမယ့္ စရိုက္ အျပဳအမူ ခ်င္းက မတူပါဘူး။ တစ္ေယာက္က မုဆိုး အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး တစ္ေယာက္က ေကာင္းေရာင္း ေကာင္း၀ယ္ လုပ္ၿပီး ရတနာ သံုးပါးကို ဆည္းကပ္ပါတယ္။
မုဆိုး လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ၾကည့္ၿပီး ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းတဲ့့ သူငယ္ခ်င္းက စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းကို အကုသိုလ္ အလုပ္ေတြ မလုပ္ဖို႔ အျမဲ ေျပာပါတယ္။ မုဆိုး သူငယ္ခ်င္း ကလည္း သူငယ္ခ်င္းကို ခ်စ္ေပမယ့္ ၀ါသနာကို မစြန္႔ႏိုင္လို႔ လုပ္ျမဲ ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ က်ေတာ့ ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းကို ဘာ ေတာင္းဆိုလာသလဲ ဆိုေတာ့ “သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ မင္း အလုပ္ကို မစြန္႔ႏိုင္ ရင္ေတာင္ ညမွာေတာ့ မေကာင္းမႈေတြ ေရွာင္ၿပီး သီလ ေစာင့္ေပးပါလား” လို႔ ေတာင္းဆို ပါတယ္။
မုဆိုး သူငယ္ခ်င္း ကလည္း ညမွာေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ထိန္းႏိုင္တာ ဆိုေတာ့ ေန႔မွာ မုဆိုး အလုပ္ကို လုပ္ၿပီး ညမွာေတာ့ မေကာင္းမႈေတြ ေရွာင္ၿပီး သီလကို ေစာင့္ထိန္းပါတယ္။ သက္တမ္း ေစ့လို႔ ကြယ္လြန္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ အနီးမွာ ေ၀မာနိက ၿပိတၱာ သြားျဖစ္ ပါတယ္။
အက်ိဳးက ဘယ္လို ခံစားရသလဲ ဆိုေတာ့ ေန႔မွာ အကုသိုလ္ေတြ ျပဳခဲ့တဲ့ အတြက္ ေန႔႔ပိုင္းမွာ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြ ခံစားရၿပီး ညမွာ သီလ ေစာင့္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ညပိုင္းမွာ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ခံစားေနရ ပါတယ္။ ဒါကို အရွင္နာရဒ မေထရ္ ေတြ႔ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ေန႔ခံ ညစံ ခံစားေနရ သလဲဆိုတာ ေမးၾကည့္ ပါတယ္။
ၿပိတၱာ ျဖစ္ေနရသူက “တပည့္ေတာ္ဟာ ေန႔ပိုင္းမွာ မုဆိုး အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ပါတယ္ ဘုရား၊ ညပိုင္း မွာေတာ့ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ တိုက္တြန္း မႈေၾကာင့္ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၿပီး သီလ ေစာင့္ခဲ့လို႔ အခုလို ေန႔ခံ ညစံ ျဖစ္ေနရ တာပါဘုရား” လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္ျပ ပါတယ္။
ေနာက္ ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္က ေရွး၀တၳဳနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ ပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ပါပဲ။ တစ္ေယာက္က မုဆိုး၊ တစ္ေယာက္က ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းသူ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းသူ သူငယ္ခ်င္းက မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းကို မေကာင္းမႈေတြ မလုပ္ဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ တားျမစ္ေပမယ့္ လံုး၀ နားမေထာင္ ပါဘူး။
ေျပာမရေတာ့ ဘာသာေရး ကိုင္းရွိဳင္းသူ သူငယ္ခ်င္းက သူ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဆရာ ရဟႏၱာ တစ္ပါးကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းကို အကုသိုလ္ မျပဳဖို႔ ေျပာေဟာေပးပါ ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။
ဆရာ ရဟႏၱာက မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းဆီ သြားၿပီး တရား ေဟာေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းက ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ကို ၾကည္ညိဳေပမယ့္ ပါဏာတိ ပါတ အမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္လိုစိတ္ လံုး၀ မရွိပါဘူး။ သူ႔အေနနဲ႔ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ လံုး၀ ခက္ေနပါတယ္။
ဒါကို သိတဲ့ ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္က “ဒကာရယ္၊ တစ္ေန႔လံုး မေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ ရင္ေတာင္ ညအခါ ေလးေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္ေပး ပါေနာ္” လို႔ ကရုဏာ သံနဲ႔ ထပ္ေဟာပါတယ္။
ဒီေတာ့မွ မုဆိုးလည္း “ဒါျဖင့္ရင္လည္း ေကာင္းပါၿပီ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ညမွာေတာ့ ပါဏာတိ ပါတမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါမယ္ ဘုရား” လို႔ ျပန္ကတိ ေပးလိုက္ပါတယ္။ မုဆိုး သူငယ္ခ်င္းလည္း ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ကို ကတိ ေပးထားတဲ့ အတိုင္း ေန႔ပိုင္းမွာ မေကာင္းမႈ ျပဳေပမယ့္ ညပိုင္းမွာေတာ့ သီလကို ေစာင့္ေပးပါတယ္။ ေသလြန္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ အနီးမွာပဲ ေ၀မာနိက ၿပိတၱာျဖစ္ၿပီး ေန႔ပိုင္းမွာ ဆင္းရဲ ဒုကၡကို ခံစားေနရ ေပမယ့္ ညပိုင္းမွာေတာ့ ကာမဂုဏ္ ငါးပါးကို အျပည့္အ၀ ခံစားေနရ ပါတယ္တဲ့။
ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ဒီ၀တၳဳေလး ႏွစ္ပုဒ္ကို သာဓက ျပၿပီး ေန႔အခါမွာ မေစာင့္ႏိုင္ ေပမယ့္ ညမွာ ေစာင့္ထိန္းရင္ အက်ိဳးေပးႏိုင္တဲ့ အတြက္ မိမိ စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔ ကရုဏာ တရားနဲ႔ တိုက္တြန္းထား ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ ဋီကာေတြ ထဲကထုတ္ၿပီး ေရးျပတယ္။ စာေရးသူက ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ေရးျပတာကို တစ္ဆင့္ ျပန္ေရးျပတယ္။ စာဖတ္သူ ေတြကလည္း ကိုယ္နဲ႔ နီးစပ္ရာ ဓမၼ မိတ္ေဆြေတြကို “သီလ ဆိုတာ ေန႔ပိုင္းမွာ မေစာင့္ႏိုင္ ရင္ေတာင္ ညပိုင္းမွာ ဒီလို ဒီလိုေစာင့္ရင္ သီလ မက်ိဳးဘူး” လို႔ ေဆာက္တည္နည္း ေလးေတြ တစ္ဆင့္ ျပန္ေျပာႏိုင္ရင္ တကယ့္ ဓမၼဒါန ကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါမွလည္း ေရးရ ဖတ္ရတာ တန္ပါတယ္။
ဒါက သီလကို အခ်ိန္ျပည့္ မေစာင့္ႏိုင္ သူေတြ၊ ေစာင့္ဖို႔ အေျခအေန မေပးသူေတြ အတြက္ပါ။
✏ ရေ၀ႏြယ္ ( အင္းမ )
No comments:
Post a Comment