သခ်ျိုင်းနှင့်တူသောပုဂ္ဂိုလ်

🕳သခ်ႋုင္းႏွင့္တူေသာပုဂၢိဳလ္ 🕳

~~~±±±~~~±±±±~~~±

ရဟန္းတို႔ေလာက၌ သခ်ႋုင္းသည္ အျပစ္ငါးမ်ဳိးရိွ၏၊

၎အျပစ္တို႔မွာ

(၁) မစင္ၾကယ္ျခင္း၊ မသန္႔႐ွင္းျခင္း

(၂) မေကာင္းေသာအနံ႔ရိွျခင္း

(၃) ေဘးဘ်မ္းရိွျခင္း

(၄) သရဲ၊ သဘက္တို႔၏ေနရာျဖစ္ျခင္း

(၅) မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းတို႔၏ ငိုေႂကြးရာေနရာ

ျဖစ္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္၊

ရဟန္းတို႔ ထိုအတူသာလ်ွင္ သခ်ႋုင္းဥပမာရိွေသာ 

ပုဂၢိဳလ္တို႔၌လဲ အျပစ္ငါးမ်ဳိးရိွၾကကုန္၏၊ ယင္းတို႔ကား...

(၁) ရဟန္းတို႔ သခ်ႋုင္းသည္ မစင္ၾကယ္သကဲ့သို႔ 

ဤေလာက၌ အခ်ဳိ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို့သည္ ကာယကံ၊

ဝဇီကံ၊ မေနာကံ မစင္ၾကယ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊

ထိုသို႔ ကံသံုးပါး မစင္ၾကယ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို သခ်ႋုင္းႏွင့္

တူေသာပုဂၢိဳလ္ဟု ဆိုအပ္၏၊

(၂) ရဟန္းတို႔ သခ်ႋုင္းသည္ မေကာင္းေသာအနံ႔ရိွသကဲ့သို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ကာယကံ၊

ဝဇီကံ၊ မေနာကံ မစင္ၾကယ္ျခင္း၊ မေကာင္းေသာ

ေက်ာ္ေစာသတင္း ပ်ံ့ႏွံ႔ျခင္းတို႔ထြက္၏၊ ထိုသူသည္

မေကာင္းေသာအနံ႔ရိွၿပီး သခ်ႋုင္းနဲ႔တူေသာပုဂၢိဳလ္ဟု

ဆိုအပ္၏၊

(၃) ရဟန္းတို႔ သခ်ႋုင္းသည္ ေဘးဘ်မ္းႏွင့္တကြ ျဖစ္သကဲ့သို႔ မစင္ၾကယ္ေသာ ကာယကံ၊ ဝဇီကံ၊ မေနာကံႏွင့္

ျပည့္စံုေသာသူအား သီလကို ခ်စ္ျမတ္ႏိူးကုန္ေသာ 

သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔သည္ ေဝးေဝးေ႐ွာင္ကုန္ၾက၏၊

ထိုသူသည္ ေဘးဘ်မ္းႏွင့္တကြ အျမဲျပည့္စံုသူျဖစ္၍

သခ်ႋုင္းနဲ႔တူေသာပုဂၢိဳလ္ဟု ဆိုအပ္၏၊

(၄) ရဟန္းတို႔ သခ်ႋုင္းသည္ သရဲ၊သဘက္တို႔ ေနထိုင္

ရာ ေနရာျဖစ္သကဲ့သို႔ မစင္ၾကယ္ေသာ ကာယကံ၊ 

ဝဇီကံ၊ မေနာကံႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူသည္ ကာယကံ၊ 

ဝဇီကံ၊ မေနာကံ မစင္ၾကယ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္သာ 

အတူေန၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကို သရဲ၊သဘက္နဲ႔ အတူေနၿပီး

သခ်ႋုင္းနဲ႔တူေသာပုဂၢိဳလ္ဟု ဆိုအပ္၏၊

(၅) ရဟန္းတို႔ သခ်ႋုင္းသည္ လူအမ်ား ငိုေႂကြးရာ ေနရာ

ျဖစ္သကဲ့သို႔ မစင္ၾကယ္ေသာ ကာယကံ၊ ဝဇီကံ၊ 

မေနာကံႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူအား သီလျပည့္စံုေသာ

သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ျမင္၍ "ငါတို႔သည္ ဤသို႔ေသာ

သေဘာရိွသူႏွင့္ အတူတူေနရ၏၊ ငါတို႔အား 

ဆင္းရဲေလစြတစ္ကားဟု ႐ႈတ္ခ်ၾကကုန္၏၊" 

ဤသည္ကိုပင္ ထိုသူ၏ ငိုေႂကြးရာဟုဆိုၿပီး 

သခ်ႋုင္းနဲ႔တူေသာပုဂၢိဳလ္ဟု ဆိုအပ္၏၊

ရဟန္းတို႔ ဤသည္ပင္လ်ွင္ သခ်ႋုင္းနဲ႔တူေသာ ပုဂၢိဳလ္၏

အျပစ္ငါးမ်ဳိးတည္း။

                              (ပဥၥဂုၤတၱရပါဋိေတာ္)

ေမတၱာေစတနာျဖင့္

Credit...အ႐ွင္ေကာဝိဒ(ရခိုင္႐ိုးမေတာင္တန္း)

နည်းတဲ့တန်ဖိုးမဟုတ်

-    နည္းတဲ့ တန္ဖိုး မဟုတ္

ဝိပႆနာ ႐ႈမွတ္ေနသူဟာ ႐ုပ္ နာမ္

တစ္ခ်က္ ႐ႈလိုက္ရင္ ျဖစ္လာမယ့္

ကံတစ္ခု ျပတ္သြားတယ္လို႔ 

ေျပာၾကပါတယ္။ 

႐ုပ္ကို႐ုပ္ပဲ နာမ္ကိုနာမ္ပဲလ္ို႔ သိၿပီး

တစ္ခ်က္ ႐ႈႏိုင္တာဟာ နည္းတဲ့ 

တန္ဖိုး မဟုတ္ပါဘူး။

တစ္ခ်က္ ႐ႈလိုက္ရင္ 

ကိုယ့္မွာ ျဖစ္လာမယ့္

တစ္ဘဝစာ ဒုကၡ သက္သာ

သြားတာပါ။ မ႐ႈလို႔ ရွိရင္ တစ္ဘဝ 

ဒုကၡေတြ ထပ္တိုး လာတာပါ။ 

မ်က္စ္ိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ စိတ္ကေန

ကံဆီကိုေရာက္ရင္ ဘဝဒုကၡေတြ

တိုးလာပါမယ္။

႐ႈမွတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ အ႐ႈဉာဏ္က 

တစ္ဘဝစာ ေတြ႔ႀကံဳရမယ့္

အိုရမယ့္ဒုကၡ, နာရမယ့္ဒုကၡ, 

ေသရမယ့္ဒုကၶ,

စိတ္ဆင္းရဲ, ကိုယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ရမွာေတြ,

ငိုေႂကြး, ပူေဆြးရမွာေတြ, ေသာက

ေရာက္ရမွာေတြကို ၿဖိဳခ် ဖ်က္ဆီး

ေပးလိုက္ပါတယ္။

သက္သာ သြားပါတယ္။

တရား အားထုတ္တာကို 

ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာ မထားပါနဲ႔။

တစ္နာရီ႐ႈလို႔ ေလးငါး ဆယ္ခ်က္ပဲ 

႐ႈႏိုင္ ႐ႈႏိုင္ ဒါ႐ုပ္ပဲ, ဒါနာမ္ပဲလို႔

တစ္ခဏေလးပဲ ႐ႈႏိုင္ ႐ႈႏိုင္ 

စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔။

ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ႐ႈႏိူင္ရင္လည္း

ေလးငါးဆယ္ ဘဝစာ ဒုကၡေတြ 

ျပတ္သြားပါတယ္။ 

တစ္ေန႔လုံး အားထုတ္လို႔မွ ႐ုပ္လို႔

တစ္ခ်က္သာ ႐ႈႏိုင္လိုက္လို႔ 

အ႐ႈအမွတ္ တစ္ခ်က္ ရသြားရင္လည္း တစ္ဘဝစာ သက္သာသြားပါမယ္။

မဂ္ဉာဏ္, ဖိုလ္ဉာဏ္ေတြ မေပၚခင္ 

အရင္ဆုံး ေရွ႕ကေန ကံေတြ

ျဖတ္ေပးတာက ဝိပႆနာဉာဏ္ပါ။ 

႐ုပ္နာမ္ကို ႐ႈတဲ့ ဝိပႆနာဉာဏ္က ေရွ႕တန္းကေနၿပီး ကံေတြ 

အသစ္ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ 

ျဖတ္္ေတာက္ေပးေနပါတယ္။

ေနာက္ကေန ပါလာမယ့္ ေလာကုတၱရာ

မဂ္ဉာဏ္က အၿပီးတိုင္ ကံေတြကို 

ပယ္ဖ်က္ ရွင္းလင္းေပးပါတယ္။ 

ျဖစ္လာမယ့္ ကံေတြကို သာမက 

ျဖစ္ၿပီးသား ကံေတြကိုပါ 

ေၾကပ်က္သြားေအာင္ ေခ်ဖ်က္

ေပးပါတယ္။ 

ဓမၼဒူတ ေဒါက္တာ အရွင္ပညိႆရ

အကုသိုလ်စိတ် တစ်ခုခုကိန်းနေလို့

❝ အကုသိုလ္​စိတ္​ တစ္​ခုခုကိန္းေနလုိ႔ ❞

 စိတ္ဆင္းရဲေနရၿပီဆိုရင္

 အကုသိုလ္စိတ္ တစ္ခုခုကိန္းေနလုိ႔ပါ။

 ေဒါသ ျဖစ္ျဖစ္၊

 ဣႆာ မစၦရိယပဲ ျဖစ္ျဖစ္ 

 အကုသုိလ္စိတ္ တစ္ခုခုဝင္ေနတာ

 ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။

 တကယ္လုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနလုိ႔

 ကုိယ့္ရင္ထဲကု္ိ သတိန႔ဲျပန္ၾကည့္လုိ႔ 

 အကုသိုလ္စိတ္ တစ္ခုခု

 ကိန္းေနတာ ေတြ႔ရရင္ 

 "ဒီအကုသိုလ္ စိတ္ကေလးေၾကာင့္ 

 ငါစိတ္ဆင္းရဲေနရတာပဲ" ဆိုၿပီး

 ဆင္ျခင္လုိက္ပါ။

 ျဖစ္ေနတ့ဲ အကုသိုလ္စိတ္ကေလးကုိ

 စိတ္န႔ဲပဲ ျပန္သိလုိက္ပါ။

 တစ္မိနစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏွစ္မိနစ္ျဖစ္ျဖစ္ 

 သုံးမိနစ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေလးမိနစ္ျဖစ္ျဖစ္

 ငါးမိနစ္၊ ဆယ္မိနစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ 

 အခ်ိန္ကေလးယူၿပီး …

 ကုိယ့္ရင္ထဲမွာျဖစ္ေနတ့ဲ စိတ္ကေလးကုိ 

 သတိကပ္ၿပီး သိေနလုိက္ပါ။

 သိပါ သိပါ မ်ားလာရင္ 

 ထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။

 တစ္ခုေတာ့ ႐ွိပါတယ္။

 ကုိယ္ရင္ထဲေရာက္ေနတ့ဲ အကုသိုလ္စိတ္က 

 သိပ္ၿပီးႀကီးေနရင္ေတာ့ 

 အခ်ိန္ကေလးေတာ့ ယူေပးရပါမယ္။

 ျဖစ္ၿပီးတ့ဲ အကုသိုလ္စိတ္ကေလးကုိ

 ဘယ္လုိပယ္မလဲဆိုေတာ့…

 အခ်ိန္ကေလးလည္း ရလာၿပီ၊

 သတိတရားေလးလည္း 

 ကုိယ့္စိတ္ေလးမွာ ကပ္ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ 

 ဝင္ေနတ့ဲအကုသိုလ္စိတ္ေလးက 

 တေျဖးေျဖး ထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။

 သတိိတရား …

 ရင့္က်က္လာတ့ဲသေဘာေလးပါပဲ။

အ႐ွင္ရာဇိနၵ (ရေဝႏြယ္-အင္းမ)

         ေမတၱာ ျဖင့္

                          Moe PhyuThawe

အပါယ်ပိတ်မယ့် အသိ

-   အပါယ်ပိတ်မယ့် အသိ

✨✨✨✨✨✨✨✨☝

တရားမှတ်တယ် ဆိုတာ ရုပ်နာမ် အရှိကို 

သတိဉာဏ် ကပ်ကပ်ပြီး အကဲခတ်

ကြည့်တဲ့အလုပ်၊ ပေါ်လာတဲ့အာရုံကို 

စောင့်ကြည့်နေတဲ့ အလုပ်၊ ကြည့်နေစဉ်

တဖြုတ်ဖြုတ်၊ တလှုပ်လှုပ်၊ တရွရွ၊ 

တမြမြ တစ်ခုပေါ် တစ်ခု

ချုပ်ပျောက်နေတာကိုသာ 

ကြည့်ကြည့်နေရမယ်။

ရှေ့စိတ် ချုပ်ချုပ်သွားတာကို

နောက်စိတ်က သိသိနေလိုက်ပါ။

သူ့သဘောအတိုင်းပေါ်ပြီး 

သူ့သဘောအတိုင်း ပျောက်ပျောက်

သွားတာကို မြင်အောင်ကြည့်နေရမယ်။

အကြည့်ခန္ဓာနှင့် အသိဉာဏ် 

ထပ်ဆင့်၊ ထပ်ဆင့် တွေ့ဖန်

များလာလေလေ အသိဉာဏ် 

ရင့်ကျက်လာပြီး ကိလေသာ

ပါးလာလေလေပါပဲ။ 

ရှေ့ကပေါ်သွားတာကို နောက်က

သိသိလိုက်၊ မရှိပါလား၊ မရှိပါလားလို့

ထင်ထင်ရှားရှားတွေ့နေပါစေ။ 

ရှေ့ရုပ်နာမ် ဖြစ်ပေါ်လာတိုင်း နောက်က

ရုပ်နာမ်တွေ ပျက်ပျက်သွား

နေတာကိုသာ မြင်နေဖို့လိုတယ်။ 

စက္ကန့်တိုင်းဖြစ်နေပြီး စက္ကန့်တိုင်း

ပျက်ပျက်နေတာတွေကို

မြင်နေမယ်ဆိုရင် ဝိပဿနာဉာဏ်ပေါ်ပြီး အရိယာတို့ သိတဲ့အသိတွေ 

ပေါ်လာနေသောကြောင့် ဒီအချိန်မှာဘုရားအဆုံးအမ တည်နေလို့၊ ငါစွဲတွေ

ပြုတ်နေလို့၊ ငါအမြင်ပျောက်ပြီး 

ဉာဏ်အမြင် ပေါက်နေလို့ အပယ်တံခါး

ပိတ်မည့် အသိပေါ့။ ဒီအသိတွေ 

များများ ပေါ်လာလေလေ မဂ်ဖိုလ်နဲ့ 

နီးလာလေပေါ့။

    🙏 မြောက်ဦးဆရာတော်🙏

.....

ဓမ္မနဲ့အဆင်ပြေအောင်နေပါ

🙏🙏🙏 လူတိုင်းနဲ့.....အဆင်ပြေအောင်

မနေနိုင်ရင်တောင်

ဓမ္မ နဲ့တော့........အဆင်ပြေအောင်နေပါ

လူတိုင်းနဲ့......အဆင်မပြေလို့ 

အပါယ်မကျနိုင်ပေမယ့်

ဓမ္မ နဲ့.......အဆင်မပြေရင်တော့

အပါယ်ကျနိုင်တယ်ဆိုတာ

သတိထားစေချင်တယ်

လူတိုင်းသဘောကျအောင်

အားလုံးနဲ့အဆင်ပြေအောင်....နေဖို့ဆိုတာ

မလွယ်ကူလှပါဘူး

အလိုလိုက်.....အကြိုက်ဆောင်ပြီး

နေပေးဖို့.....ဆိုတာကလည်း

အမြဲတမ်းအတွက်......မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ

ယခု....မျက်မှောက်ဘဝမှာ

လူအများစုဟာ

အတ္တဝါဒ တွေများလာကြသလို

လောဘ ဒေါသ မောဟ စိတ်တွေ

ပိုပြီး....လွှမ်းမိုးလာကြတယ်

မရှိလို့......တောင်းတခြင်းကြောင့်

ဆင်းရဲကြတယ်

တင်းတိမ်ရောင့်ရဲ နိုင်စွမ်း မရှိကြဘူး

တောင်းတမှုတွေ.....ရလာပြန်တော့လည်း

ပျေက်ပျက်သွားမှာ......ကြောင့်ကြစိတ်နဲ့

ဆင်းရဲနေကြပြန်တယ်

အတွင်းမှာက

လောဘ ဒေါသ မောဟ 

ဣသာ မစ္ဆရိယ မီးတွေဟာ

တောက်လောင်နေကြသလို

အပြင်မှာလည်း

ဝတ္ထုအာရုံ.....ကာမဂုဏ်မီးတွေက

အဆက်မပြက် လောင်ကျွမ်းနေကြတယ်

အတွင်းမီး......အပြင်မီးတွေနဲ့သာ

အတိပြည့်နေတဲ့......လောကကြီးဟာ

မီးတောက်မီးလျှံ တွေနဲ့

ပြည့်သိပ်နေတဲ့......အခန်းငယ်လိုပါပဲ

​

အနည်းငယ်မျှသော.....ရေစက်ရေပေါက်ကလေးဖြင့်

အေးမြမှုကို.......မပေးစွမ်းနိုင်သလို

အနည်းငယ်မျှသော.......ဓမ္မရေအေးလေးနဲ့

အဘယ်သို့......အေးမြနိုင်မလဲ....???

အကယ်၍

တရားဓမ္မ ကို......ကျင့်ဆောင်ပါလျှက်

အေးမြမှုကို......မခံစားရသေးလျှင်

ဓမ္မ ၏.....အပြစ်မဟုတ်

ဓမ္မ ကို......သုံးစွဲကျင့်သုံးမှု

လွဲနေခြင်း

နည်းနေခြင်းကသာလျှင်

ပူလောင်မှုသောကကတွေကို

မလျော့ပါးနိုင်ခြင်း....ဖြစ်ပေတယ်

အေးမြမှု......များများရလိုလျှင်

များစွာသော.....ရေကို

သုံးစွဲရသကဲ့သို့

ဘဝရဲ့......ငြိမ်းအေးမှုကို

များစွာ......ခံစားလိုပါက

များစွာသော......ဓမ္မရေအေး

အမြိုက်ဆေး တို့ကို

သုံးစွဲကျင့်ဆောင်ကြပါလေ

ကိလေသာ.......အပူမီးတွေကို

အပြီးတိုင်.........ငြိမ်းသတ်နိုင်ကြပါစေ

ဓမ္မကိန်း၍.......ငြိမ်းအေးကြပါစေ 

Credit...တေဇာနန္ဒ

(အညတရ ရဟန်းတစ်ပါး )

ကောင်းသော ရက် လ နှစ်တွေဖြစ်စေဖို့

ကောင်းသော ရက် လ နှစ်တွေ ဖြစ်စေဖို့

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားက "ပုဗ္ဗဏှသုတ်"မှာ အတိအလင်း ဟောထားပါတယ်။

ကောင်းသော ရက် လ နှစ် တွေ ဖြစ်လာ အောင်ဆိုရင် နံနက်ခင်းမှာ အပြစ်ကင်းတဲ့ အတွေးတွေ တွေးမယ်။

အပြစ်ကင်းတဲ့ အပြောတွေ ပြောမယ်၊ အပြစ်ကင်းတဲ့ အလုပ်တွေ လုပ်မယ်။

ဆိုလိုတာက မနက်ခင်းမှာ ကာယသုစရိုက် ၀စီသုစရိုက် မနောသုစရိုက်ဆိုတဲ့ …

အကျင့်တရားတွေ ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်မယ်ဆိုရင် အဲဒီနံနက်ခင်းဟာ ကောင်းသော နံနက်ခင်းပါ။ 

နေ့လည်ခင်းမှာ ကောင်းတာပြောတယ်။

ကောင်းတာ တွေးတယ်။ ကောင်းတာလုပ် တယ်ဆိုလို့ ရှိရင်လည်း ကောင်းသော နေ့လည်ခင်း ဖြစ်ပါတယ်။ 

ညနေခင်းမှာလည်းပဲ အပြစ်ကင်းတဲ့ အတွေး တွေတွေးတယ်။ အပြစ်ကင်းတဲ့စကားတွေ

ပြောတယ်။ အပြစ်ကင်းတဲ့ အလုပ်တွေ လုပ် လို့ရှိရင် ကောင်းသောညနေခင်း ဖြစ်ပါတယ်။

         

အဲဒါကြောင့်မို့လို့ ကောင်းတာလုပ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်အဖို့ ဘယ်တော့ဖြစ်ဖြစ် နက္ခတ်က အကောင်းပါပဲ။ အဆိုးမရှိပါ။ 

သို့သော် လူတွေက အကောင်းအဆိုးဆိုတာ နက္ခတ်ကိုပဲ သွားရှာကြတယ်။ ဗေဒင်သွား

မေးကြတယ်။ ကိုယ့်ရင်ထဲကအရာကိုတော့ မေ့နေကြပါတယ်။ 

ကိုယ့်ဟာကိုယ် စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ကိုယ့်သန္တာန် မှာဖြစ်နေတဲ့ လောဘတွေ ဒေါသတွေ မာန်မာန တွေ ဣဿာတွေကိုတော့ အကောင်းထင်နေ

ကြပါတယ်။ 

လောကမှာ လူဆိုးဖြစ်တယ်။ ရာဇ၀တ်မှုကို ကျူးလွန်တယ်ဆိုတဲ့ လူတွေဟာ သူ့စိတ်ကပဲ ကျူးလွန်တာပါ။ 

သူ့သန္တာန်မှာဖြစ်တဲ့ အကုသိုလ်တရားတွေက ဒီအလုပ်ကို လုပ်စေတာပါ။ 

ဆွဲခေါ်သွားတာက ကိုယ့်ရင်ထဲဖြစ်တဲ့ 

လောဘ ဒေါသတွေက ဆွဲခေါ်သွားတာပါ။

ခံရတော့လည်း ကိုယ်ပဲခံရတာပါ။

အဲဒါကြောင့်မို့ ကိုယ့်ရင်ထဲမှာဖြစ်တဲ့

အရာတွေဟာ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာဖြစ်တဲ့

မကောင်းတဲ့ သဘောထားတွေဟာ 

အင်မတန်မှ ကြောက်စရာကောင်းပါတယ်။

အပါယ်ငရဲဆိုတာ အပြင်က လာမချဘူး။ ကိုယ်လုပ်တော့ ကိုယ်ကပဲ ချတာပါ။

ကိုယ့်ရင်ထဲမှာဖြစ်တဲ့ လောဘ ဒေါသ မောဟ 

ဆိုတဲ့ ဒီတရားတွေက အပါယ်ချတာပါ။

         

အဲဒီတော့ ကိုယ့်သန္တာန်မှာ လောဘတွေ ဒေါသတွေ မောဟတွေနည်းအောင် ဂရုစိုက် ဖို့လိုပါတယ်။ 

အဲဒီလို လောဘ ဒေါသ မောဟတွေ 

နည်းအောင် ကြိုးစားတဲ့အချိန်ဟာ

“သုနက္ခတ္တံ” ကောင်းသောနက္ခတ်ပါပဲ။ 

ကိုယ့်အတွက် “သုမင်္ဂလံ” မင်္ဂလာအရှိဆုံးအချိန်ပါ။

စိတ်ဆိုးနေတဲ့ အချိန်ဟာ 

မင်္ဂလာ မရှိပါ။ 

စိတ်မဆိုးဘူး။ မေတ္တာဘာ၀နာ ပွားနေတယ်၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သင့်သင့်မြတ် 

မြတ် ရှိနေတယ်။မိတ်ဆွေမပျက်ဘူးဆိုရင် 

မင်္ဂလာရှိတဲ့အချိန်ပါပဲ။

         

ဒါကြောင့်မို့ မနက်မိုးသောက် အလင်းရောက် တဲ့အချိန်မှာဖြစ်စေ နေ့လယ်အခါမှာဖြစ်စေ

ညနေအခါမှာဖြစ်စေ …

မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားထားတဲ့ လမ်းစဉ် အတိုင်း ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ်သွား 

ကြမယ်ဆိုရင် …

ကောင်းသောနံနက်ခင်း ကောင်းသော နေ့လယ်ခင်း ကောင်းသောညနေခင်း 

ဆိုတဲ့ အချိန်ပိုင်းတွေနဲ့  ကြုံတွေ့ပြီးတော့

ကောင်းသော ဘဝြကီးတစ်ခုလုံးကို ဖြတ်သန်းပြီး နောက်ဆုံးမှာ သံသရာ၀ဋ်က လွတ်မြောက်တဲ့

နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာသုခကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်ကြမှာ ဖြစ်တယ်လို့  ကိုယ်စီကိုယ်စီ သဘောကျပြီး 

“ပုဗ္ဗဏှသုတ်" လာ ကျင့်စဉ်အတိုင်း မိမိဘဝ တိုးတက်အောင် ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် အားထုတ် တော်မူနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။

ပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော်ဘုရားကြီး

ဒေါက်တာ အရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ

ပုဗ္ဗဏှသုတ် အနှစ်ချုပ် တရားတော်မှ

credit : Paral Lel

ဆံပင်ဖြူပေမယ့် ယခင်မူအတိုင်းပဲလား

#ဆံပင်ဖြူပေမယ့်_ယခင်မူအတိုင်းပဲလား

    

--အသက်တွေ တဖြေးဖြေးကြီးလာတော့

ဗဟုသုတတွေ

အသိမိတ်ဆွေတွေတော့ 

တဖြေးဖြေးများလာပါရဲ့-

ကုသိုလ်တွေကတော့ နဲလာတယ်။

---အရွယ်ရလာတော့ 

အတွေ့အကြုံတွေ များလာတာနဲ့အမျှ

စကားတွေသာများလာတယ်-

တရားတွေကတော့ နဲနေသေးတာအမှန်။

---ကြီးလာရင် ကုသိုလ်ချည်းပဲ

တအားလုပ်ပစ်လိုက်မယ်လို့

မောင်းတင်ထားခဲ့တာ

အခုတော့-ဝါတွင်း ဆယ့်နှစ်ဥပုသ်တောင်

ခွင့်ရက်လိုချင်နေသေးတယ်။

---ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်လို့ အမည်ခံထားပေမယ့်

မိရိုးဖလာ အဆင့်နဲ့ပဲ

အားရနေလိုက်တာ

နေတောင် အတော်စောင်းသွားပြီ-

ရင့်ကျက်မှုက မလုံလောက်သေးဘူး။

---အခုအထိ

အားကိုးရာအစစ်ကို

လက်ဆုပ်လက်ကိုင် မပြနိုင်သေးဘူး-

ငွေလိုလို-ဂုဏ်လိုလို

ရာထူးလိုလို ကုသိုလ်လိုလို--

မတင်မကျနဲ့ 

နတ်ကရာ ကျီးမောနေဆဲ။

---ပတ်ဝန်းကျင်က လက်တွဲခေါ်လို့

ဘုမသိ ဘမသိ

မြန်မာပြည် ဘုရားရှိသမျှ

အကုန်လိုက်ဖူးပြီး

ကုသိုလ်ကို မီးထွန်းရှာခဲ့တယ်-

သူတော်ကောင်းကြီးများက 

အံ့သြလို့ မဆုံးဘူးတဲ့ ။

---ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်အဖြစ်

လုပ်သက်သာရင့်လာတယ်

အပြောအဆိုက အမေမွေးတဲ့အတိုင်းပဲရှိသေး-

အမူအယာက ဒေါင့်မကျိုးသေးဘူး

အကြံအတွေးက

မရိုးသား မဖြောင့်မတ်သေးဘူး။

---မလိုအပ်တာတွေ မလိုချင်မိဖို့က

လောဘကို အတော်ချွန်းအုပ်နေရဆဲ။

---ကိုယ့်ရဲ့ မကောင်းတဲ့အချက်

အားနဲချက်-ဟာကွက်တွေကို

ဖော့ဖော့တွေးပေးနေတာလဲ

သံသရာအတွက် ဝမ်းနဲစရာ။

---ဘေးလူက အသွင်တူလို့

အားကျစရာ အထင်ကြီးစရာလို့

မှတ်ကျောက်တင်ချင်တင်မယ်

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တော့

တွေးလိုက်တိုင်း အားငယ်စရာချည်းပဲ။

---ကဲ ဒီတော့

ဆံပင်ဖြူပေမယ့် 

ယခင်မူအတိုင်း မဖြစ်ရလေအောင်

သုံးစရာ ဖြုံးစရာ ပိုက်ဆံရှိရုံနဲ့

နေစရာ အိပ်စရာ စားစရာရှိရုံနဲ့

သွားစရာ လာစရာ ကား-ဆိုင်ကယ်ရှိရုံနဲ့

ကြည့်စရာ နားထောင်စရာ တီဗွီစလောင်းရှိရုံနဲ့

ဘဝဟာပြည့်စုံပြီလို့

ဘဝကိုဖြစ်သလို မတည်ဆောက်သင့်တော့ပါဘူး-

ကိုယ့်ဘဝကို လျှော့ဈေးမပေးသင့်တော့ပါဘူး-

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မညာသင့်တော့ပါဘူး---

အမှည့် တဝင်းဝင်း အကင်းတဖြုတ်ဖြုတ်-တဲ့-

ဪ-ကြောက်စရာပါလား-။

---ထမင်းချက်ရင်း ကုသိုလ်ရအောင်

ရေချိုးရင်း ကုသိုလ်ရအောင်

ထမင်းစားရင်း ကုသိုလ်ရအောင်

ကားစောင့်ရင်း ကုသိုလ်ရအောင်

အိမ်သာတက်ရင်း ကုသိုလ်ရအောင်

စီးပွားရေးလုပ်ရင်း ကုသိုလ်ရအောင်

စာသင်ရင်း ကုသိုလ်ရအောင်

ခရီးသွားရင်း ကုသိုလ်ရအောင်

နောက်ဆုံး-ဘာပဲလုပ်လုပ်

ဘာစကားပဲပြောပြော

ဘာပဲတွေးတွေး 

တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့--

အသိတရားလေးနဲ့ 

သတိထားပြီး 

(မင်း---)

ခြလိုပုံထား ပျားလိုအုံပြု

ရရာစုချိန် တန်ပြီ---နော်-။

မေတ္တာဖြင့်

     🌼🌹🌼🌹🌼🌹🌼🌹🌼🌹🌼🌹

Credit..

ဘယ်သူခိုင်းတာလုပ်နေလဲ

#ဘယ်သူခိုင်းတာလုပ်နေလဲ

ဘုန်းကြီးတို့ဒကာဒကာမတို့

    ရရှိထားတဲ့

       ခန္ဓာကြီးဟာ အမြဲမပြတ် 

          သုခလို့ပြောနေသလား?

             ဒုက္ခလို့ပြောနေသလား?

  ထိုင်ရင်လည်း ဒုက္ခ

      ထရင်လည်း ဒုက္ခ

         သွားရင်လည်း ဒုက္ခ 

 ဘာမျက်လုံးနဲ့ကြည့်မှမြင်တာလဲ? 

   ညဏ်မျက်လုံးနဲ့ကြည့်မှနော်။

  ကံမျက်လုံးနဲ့ကြည့်ရင်တော့

      လောကကြီးမှာ

         လူချမ်းသာနဲ့လူဆင်းရဲ

              ဒါပဲတွေ့မယ်။

 အရိယာမျက်လုံး ညဏ်မျက်လုံးနဲ့ 

     ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ 

 လူချမ်းသာလဲမတွေ့ 

    လူဆင်းရဲလဲမတွေ့ဘူး၊

       ခန္ဓာငါးပါးပဲတွေ့တယ်နော်။

 ခ န္ဓာ ငါးပါးက > ဒု က္ခ သ စ္စာ

   ဒု ဆိုတာ မကောင်းတာ

   ခ ဆိုတာ စက်ဆုပ်စရာ

                ရွံရှာစရာ

  သစ္စာ ဆိုတာအမှန်

    ဘာမှမကောင်းတဲ့ 

       စက်ဆုပ်စရာခန္ဓာ 

         ရွံစရာကောင်းတဲ့ခန္ဓာ ကို

            ဒုက္ခသစ္စာလို့ခေါ်တယ်။

စားတဲ့စားအစာကအစ 

   မကောင်းတာတွေချည်းပဲ ၊

      

ချိုချိုချဉ်ချဉ်ငံငံစပ်စပ်        

    လည်ချောင်းကကျော်တာနဲ့ 

           မစင်ချည်းပဲနော်။

တရားဆိုတာ

    ခန္ဓာ့ဆင်းရဲကိုမြင်အောင်

          ကြည့်ဘို့နော်။

ညဏ်လေးနဲ့ဝင်ကြည့်တော့မှ

    ခန္ဓာကနှိပ်စက် ဆင်းရဲတာ 

         သိရတာ။

တရား ဘယ်သူကပြနေတာလဲ?

    ကိုယ့်ခန္ဓာကပြနေတာနော်။

    နာမ်ရုပ်နှစ်ပါးက 

       မမြဲကြောင်းပြနေတယ်။

          ဆင်းရဲကြောင်းပြနေတယ်။

  တကိုယ်လုံးမှာ 

     မင်းခန္ဓာကြီးက

         ဖောက်ပြန်နေတယ် 

             နှိပ်စက်နေတယ်

   ကြည့် ကြ လို့ ဘုရားက 

                    မှာခဲ့တယ်နော်။

 

   ခြေသည်းလက်သည်းကအစ 

        ဆံပင်ထိ

          ဘာတခုမှ မမြဲဘူး 

               ကြည့် ကြ လို့

                   ဘုရားကမှာခဲ့တယ်။

  ဒကာကြီးတို့က 

     ဘုရားခိုင်းတာနဲ့

         အိမ်ရှင်မခိုင်းတာ

 ဘယ်သူခိုင်းတာသဘောကျလဲ?

   ဘုန်းကြီးတို့ပြောတာနဲ့

အိမ်ကဒကာမကြီးတို့ပြောတာ 

      ဘယ်ဟာပိုသဘောကျလဲ?

            ဘယ်သူ့စကားများများ

                   နားထောင်လဲ?

  တဏှာခိုင်းတာကျ 

         သိပ်အားကောင်းတာဗျ။

  ရှင်းကောရှင်းရဲ့လား။

     ဒကာမကြီးတို့လဲအတူတူပဲ။

    ပုထုဇဉ်မှန်သမျှ 

        တဏှာခိုင်းတာကျ

             နေ့မအားညမအား

     အမြဲမပြတ်မလုပ်ဖူးလား ?

                               လုပ်လား?

တဏှာတည်းဟူသော

    သမုဒယသစ္စာဖြင့်

        ရစ်ပတ်မြိုဝါးပြီး

           ခိုင်းစေလာခြင်းကြောင့် 

              ၃၁ ဘုံလည်နေရတာပါ။

လည်ရခြင်းအကြောင်းခံလိုက်တော့

      သမုဒယသစ္စာနော်။

           သမုဒယကြောင့်

      ဒုက္ခရောက်နေကြတာပါ။

  သမုဒယအကြောင်း

    ကောင်းကောင်းမသိသေးသမျှ           

       ကာလပါတ်လုံး

          နောက်ထပ်တဖန်

အလူးအလှိမ့်ခံရလိမ့်အုံးမယ်နော်။

🙏မြောက်ဦးဆရာတော်ဟောကြား      တော်မူသော 

       {ကမ္မဌာန်းခွင်လုပ်ငန်းဝင်} 

           တရားတော်🙏

#တစ်နာရီကြာတရားတော်မှထုတ်နှုတ်ရပါသောကြောင့်လိုအပ်ချက်များအားခွင့်လွှတ်တော်မူပါဘုရား

              🙏🙏🙏

Credit...Õõ

12.7.2020

3:20PM

ငရဲနံ့သင်းနေသောအလှူများ

"သတိထားဖွယ် ငရဲအနံ့ သင်းနေသော အလှူများ"

********************************************

အလှူဒါနပြုခြင်းသည် ကုသိုလ်ရရန်ဖြစ်၏။ အလှူပွဲ၌ ကြက်၊ ဝက်၊ နွားများကို သတ်၍ ကျွေးမွေးခြင်းဖြင့် ကုသိုလ်တစ်ပဲ ငရဲတစ်ပိဿသာ ဖြစ်ရ၏။

အလှူရှင်သည် ပင့်သံဃာ၊ ဖိတ်ထားသော ပရိသတ်အတွက် လောက်လောက်ငင ဖြစ်စေရန် ကြက်က ဘယ်နှစ်ကောင်၊ ဝက်က ဘယ်နှစ်ကောင် သတ်၍ ကျွေးရမည်ဟု စိတ်ကိုဖြစ်စေ၏။

မလှူမီကပင် မနောကံအကုသိုလ်များ ဖြစ်နေသည်။ တစ်ဖန် အလှူပွဲရောက်သောအခါ သတ္တဝါများကို မိမိကိုယ်တိုင် မသတ်စေကာမူ သင့်တော်မည့် ပုဂ္ဂိုလ်များကို သတ်ရန် ပြောဆိုစေခိုင်းရပြန်သည်။ ထိုအခါ ဝစီကံ အကုသိုလ်က ဖြစ်ရပြန်သည်။

တစ်ဖန်ဟင်းလျာများ ရရှိရေးအတွက် ရှေးဦးစွာ ကိုယ်တိုင်အားထုတ်ရ၏။ ကြက်၊ ဝက် ရနိုင်သည့်နေရာသို့ သွားရ၏။

အရောင်းအဝယ်ကိစ္စဆောင်ရွတ်ရ၏။ တန်ဖိုးကိုပေးချေရ၏။ ထိုအခါ ကာယကံအကုသိုလ် ဖြစ်တော့၏။

အလှူရှင်သည် ကောင်းမှုပြုမည်ဟု နှလုံးသွင်းကာ မကောင်းမှုကို ပြုဘိ၏။ ကုသိုလ်ပြုအံ့ဟူ၍ အကုသိုလ်ကို ပြုနေ၏။ သုဂတိလမ်းကြောင်းကို ရှာမည်ဟုကြံစည်လျှက် ဒုဂ္ဂတိလမ်းကြောင်းကို ရှာမှီးနေဘိ၏။

မှတ်ချက်။ ။ ၂၀၁၂ သြဂုတ်လထုတ် မေတ္တာရှင်မဂ္ဂဇင်းပါ ဦးငွေသန်း၏ ငရဲနံ့သင်းနေသော အလှူများ ဆောင်းပါးကို လေးအိမ်စု အရှင်ဝိစိတ္တသာရ၏ စကားလက်ဆောင် တရားလက်ဆောင်(၅) မှထုတ်နှုတ်ဖော်ပြသည်။

တစ်ဆက်တည်း အပါယ်ရောက်ကြောင်း ကိုယ်တိုင်ရေးဆောင်းပါးကိုလည်း အားလုံးအတွက် ထပ်ဆင့် မျှဝေလိုက်ပါ၏။

“သတိထားဖွယ် မပေးလှူကောင်းသော အလှူ(၁၀)မျိုး”

**********************************************************

ပေးကမ်းလှူဒါန်းမှုပြုသော်လည်း ဒါနဟု မခေါ်ရ။ အဒါနဟုသာ ခေါ်ရသည့် ပေးကမ်းမှု(၁၀)မျိုးကို မိလိန္ဒပဥှာပါဠိတော် (ဝေဿန္တရပဥှာ) ၌ ဟောကြားတော်မူသည့်အတိုင်း ဖော်ပြပါမည်။

ထိုမပေးလှူကောင်းသော အလှူ(၁၀)မျိုးမှာ

၁။ မူးယစ်စေတတ်သော သေရည်သေရက် စသောအရာများကို ပေးလှူခြင်း= မဇ္ဇဒါန။

၂။ ပွဲလမ်းသဘင် စသည်တို့ကို ပေးလှူခြင်း= သမဇ္ဇဒါန။

၃။ မေထုန်မှီဝဲမှုပြုရန် အမ-သတ္တဝါများကိုပေးလှူခြင်း= ဣတ္ထိဒါန

၄။ မေထုန်မှီဝဲစေရန် နွားလားဥသဘ စသည်ကို ပေးလှူခြင်း= ဥသဘဒါန။

၅။ ကာမဂုဏ်စိတ်ကို ထကြွပွားများစေတတ်သော ပန်းချီကား အရုပ်စသည်ကို ပေးလှူခြင်း= စိတ္တကမ္မဒါန။

၆။ တုတ် ဓား သေနတ်စသော လက်နက်များကို ပေးလှူခြင်း= သတ္တဒါန။

၇။ အဆိပ်ကို ပေးလှူခြင်း= ဝိသဒါန။

၈။ လက်ထိပ်၊ သံခြေကျဉ်း စသည်ကို ပေးလှူခြင်း= သင်္ခလိကဒါန။

၉။ သတ်ဖြတ်စားသောက်ရန် ကြက် ဝက် စသသည်ကို ပေးလှူခြင်း= ကုက္ကုဋသူကရဒါန။

၁၀။ မမှန်ကန်သော ချိန်ခွင်-အလေး တင်းတောင်းကြိုး စသည်ကိုပေးလှူခြင်း= တုလာကူဋဒါနတို့ ဖြစ်ပါသည်။

ထိုအလှူ(၁၀)မျိုးတို့တွင် တစ်မျိုးမျိုးကို ပေးလှူလျှင် ဒါနကုသိုလ် မဖြစ်သည့်အပြင် အကုသိုလ်တရားဖြစ်ပွား၍ အပါယ်သို့ပင် ကျရောက်နိုင်ကြောင်း မိလိန္ဒပဥှာပါဠိတော်၌ ဟောကြားတော်မူထား၏။

ဝိနည်းငါးကျမ်းတွင် တစ်ကျမ်းအဖြစ်ပါဝင်သော ပရိဝါပါဠိတော်၌လည်း “လူ့လောကတွင် မကောင်းမှုအကုသိုလ်သာ ဖြစ်ပါလျက် လူမိုက်များက ကုသိုလ်ဟု ခေါ်ဝေါ်နေကြသည့် အလှူတို့မှာ ငါးမျိုးရှိ၏။ 

ထိုငါးမျိုးမှာ 

(၁)။ သေရည် သေရက် အလှူဟူသော မဇ္ဇဒါန၊ 

(၂)။ သဘင်အလှူဟူသော သမဇ္ဇဒါန၊ 

(၃)၊ မိန်းမအလှူဟူသော ဣတ္ထိဒါန၊ 

(၄)။ နွားလားဥသဘအလှူဟူသော ဥသဘဒါန၊ 

(၅)။ ကိလေသာပွားကြောင်း ပန်းချီဆေးရေးရုပ် အလှူဟူသော စိတ္တကမ္မဒါနတို့ ဖြစ်၏” ဟု ဟော်ကြားထား၏။

“သူတစ်ပါးတို့ သောက်စားရန် လှူသော ယစ်မျိုးအလှူ၊ သူတစ်ပါးတို့ ကြည့်ရှုပျော်ပါးစေရန်လှူသော ပွဲသဘင်အလှူ၊ အမျိုးသားများ မေထုန်မှီဝဲရန် လှူသော မိန်းမအလှူ၊ နွားမကို သန္ဓေရအောင် လှူသော နွားလားဥသဘအလှူ၊ ကိလေသာပွားရန် ရေးဆွဲထုလုပ်ထားသော ပန်းချီဆေးရေးရုပ်ဟူသော အလှူငါးမျိုးတို့မှာ တဏှာရာဂ ပွားကြောင်း အစစ်ဧကန်ဖြစ်သောကြောင့် ကုသိုလ်မဖြစ်၊ အကုသိုလ်ဖြစ်သော အလှူတို့သာဖြစ်၏။” ဟု ပရိဝါအဋ္ဌကထာ၌ မိန့်ဆိုထား၏။

သို့ရာတွင် ဝိနည်းမဟာဝါပါဠိတော်၌ ရဟန်းတော်တို့အား အရက်ကို လိမ်းကျံရသော နယ်ဆီအဖြစ် အသုံးပြုခွင့်ပေးထားသောကြောင့် အရက်သောက်သုံးရန် မဟုတ်ဘဲ လိမ်းဆေးအဖြစ် အသုံးပြုရန် လှူကောင်း၏။

လှူလျှင်ကုသိုလ်ဖြစ်၏။ အမျိုးသမီးတို့အား အရာမ်စောင့်အဖြစ် အလှူခံခွင့်ပြုထားသော ကြောင့် အမျိုးသမီးများကို အရာမ်စောင့်အတွက် လှူကောင်း၏။ လှူလျှင် ကုသိုလ်ဖြစ်၏။ နွားလား ဥဿဘကို သေနာသနအလို့ငှာ ကျောင်းအား လှူဒါန်းကောင်း၏။ လှူလျှင်ကုသိုလ်ဖြစ်၏။ ပရိဝါအဌကထာ၌ “ဇရပ် တန်ဆောင်း၊ ဂူ၊ ကျောင်း၊ ပြဿဒ်၊ မဏ္ဍပ် စသည်တို့၌ ငရဲခန်း၊ ဘုံခန်း၊ တောထွက်ခန်း၊ ပန်းချီ၊ ပန်းပု၊ ရေးထုခြင်းကို ပြုခြင်းငှာအပ်၏” ဟု မိန့်ဆိုထားသောကြောင့် ကိလေသာစိတ်များ မဖြစ်ပွားစေတတ်သည့် ပန်းချီကား၊ ပန်းပုရုပ်တို့ကို ပေးလှူကောင်း၏။ လှူလျှင်ကုသိုလ်ဖြစ်၏။

သမဇ္ဇဒါနအရာ၌ ယခုကာလကဲ့သို့ ပွဲသဘင်များ ငှား၍ ပူဇော်ခြင်းမျိုးကို မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ မပြုကောင်း၊ ပထမရွှေကျင်ဆရာတော်ဘုရားကြီးက “အလှူပေးရာ၊ ပွဲထည့်ပါ၊ တိုက်တွန်းလာ၊ သူမိုက်တစ်ယောက် လူမိုက်စကား၊ နားယောင်မှား၊ ပွဲငှားအလှူရှင် သူမိုက်တစ်ယောက်၊” စသည့် ပွဲသဘင်အလှူနှင့်စပ်၍ လူမိုက်ဟူသော အသုံးအနှုန်းဖြင့် မိန့်ဆိုထား၏။

သို့ရာတွင် “အပျက်အချော်၊ အသရော်၊ အလော်မာ၊ ဒုစရိုက်မပါဘဲ၊ ပလလဲတော၌ ပျားလှူသော မျောက်ကဲ့သို့ဖြစ်စေ၊ ဝရုဏနတ်မင်းကဲ့သို့ဖြစ်စေ မိမိ၏ အလှူတွင် ဝမ်းမြောက်ကြည်ရုံ သဒ္ဓါဟုန်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်ကခုန်၍ ရတနာသုံးပါးအား ပူဇော်ကောင်း၏။ ပူဇော်လျှင် ကုသိုလ်ဖြစ်၏” ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပေသည်။

ထို့ပြင် အဆင်းလှပသော မိန်းမယောက်ျားတို့သည် ရူပဒါနဖြစ်စေရန် အကြည့်ရှုခံ၍ အဆင်းကိုလှူအံ့၊ သဒ္ဒဒါနဖြစ်စေရန် သီချင်းသီဆို၍ အသံကို လှူအံ့၊ ဂန္ဓဒါနဖြစ်စေရန် အနမ်းအရှုခံ၍ အနံ့ကို လှူအံ့။ ဖောဋ္ဌဗ္ဗဒါနဖြစ်စေရန် အမွေ့အပိုက်ကိုခံ၍ အတွေ့ကိုလှူအံ့။ ဤအလုံးစုံသည် ကုသိုလ်မဖြစ်၊ အကုသိုလ်သာဖြစ်သည်။ ကုသိုလ်ဇောမစော၊ အမိုက်ဇော၊ အမှားဇောတွေသာ စောသည်။ အမိုက်ဇော ဆိုသည်မှာ မောဟဇော၊ အမှားဇောဆိုသည်မှာ ဒိဋ္ဌိဇောကို ဆိုသည်။ “ဖလေပါဋိကင်္ခ ိတွာ” ဟု ဒက္ခိဏဝိဘင်္ဂသုတ် အဋ္ဌကထာဆိုသောကြောင့် ကုသိုလ်လို၍ ပေးမှ ဒါနဆိုရသည်။ “ချစ်ပေး၊ ကြိုက်ပေး၊ ကြောက်ပေး(လာဘ်မျှော်ပေး) စသည်တို့ကို ဒါနမဆိုရ၊”ဟု တတိယရွှေကျင်သာသနာပိုင် ဒီပဲယင်းဆရာတော်ဘုရားကြီးက ပရမတ္ထစက္ခု ကျမ်း၌ မိန့်ဆိုထား၏။

တိပိဋကဓရ မင်းကွန်းဆရာတော်ဘုရားကြီးကလည်း “ကြည်လင်စင်ကြယ်သော သဒ္ဓါတရားဖြင့်ပေးခြင်း မဟုတ်ဘဲ ချစ်ကြိုက်၍ ပေးခြင်း၊ စိတ်ဆိုး၍ပေးခြင်း၊ ကြောက်ရွံ့၍ပေးခြင်း၊၊ မိုက်မဲတွေဝေ၍ပေးခြင်းမှ စ၍ပေးခြင်း ဟူသမျှကို လောက၌ ပြုကျင့်ကြမြဲ ဝတ္ထရားအတိုင်း ပေးခြင်းမျိုးဖြစ်၍ ဒါနပါရမီနှင့် မသက်ဆိုင်” ဟု ဒါနမမည်သော ပေးခြင်းမျိုးကို မိန့်ဆိုထားပေသည်။ သို့ဖြစ်၍ အထက်ပါ ဒါနမမည်သော အလှူဒါနများအား မပြုလုပ်မိ၊ မလှူမိစေရန် သတိထားသင့်ပါကြောင်း အသိပေးလိုက်ပါသည်။

စာဖတ်သူအားလုံး သက်ရှည်ကျန်းမာစိတ်ချမ်းသာပြီး လိုရာဆန္ဒများတစ်လုံးတစ်ဝတည်းပြည့်ဝကြပါစေ။

အရှင်ဝိမလဝံသ(နာလန္ဒာတက္ကသိုလ်)

Credit..

သတိစွဲမြဲဖို့အမြဲလေ့ကျင့်ပါ

-       သတိ စဲြျမဲဖို႔ အျမဲ ေလ့က်င့္ပါ

သတိရွိေနဖို႔ မခက္ပါဘူး။

ဆက္စပ္ဖို႔သာ ခက္တာပါ။

သတိ ဆက္စပ္ဖို႔ အတြက္ မွန္ကန္တဲ့

အားထုတ္မႈကို စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္ဖို႔ လိုတာပါ။

သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိဖို႔နဲ႔ မွန္ကန္တဲ့

ေဘာင္အတြင္း စိတ္ရွိဖို႔က အဓိကပါ။

က်န္တာေတြ အားလုံး ေနာက္က 

လိုက္လာမယ္။

မွန္ကန္တဲ့ ေဘာင္အတြင္း ရွိ မရွိ 

သိဖို႔က

ထိုင္ေကာင္းဖို႔၊ ေအးခ်မ္းေနဖို႔ထက္ 

ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။

မွန္ကန္တဲ့ အားထုတ္မႈ ဆိုတာ သိေနဖို႔

သတိေပးေန႐ုံပါ။

အာ႐ုံကို စူးစိုက္ထားဖို႔ အားေတြ

သုံးေန​တာ မဟုတ္ပါဘူး။

ညေနေရာက္လို႔ ပင္ပန္းလာရင္ 

တစ္ေန႔လုံး အားအပိုေတြ သုံးေနလို႔ပဲ            

ျဖစ္ႏိူင္တယ္။

အားထုတ္မႈက အရွိန္ 

ရလာသင့္ပါတယ္။

ေမာပန္း မေနသင့္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ သတိ ပိုရွိဖို႔ အပိုအားေတြ 

မသုံးပါနဲ႔။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိရွိေနဖို႔ကိုသာ

သတိေပးေနပါ။

ကိုယ္ရထားတဲ့ ကြ်မ္းက်င္မႈကို           

ထိန္းထားႏိူင္ဖို႔ ဆက္ၿပီး                      

ေလ့က်င့္ဖို႔ လိုပါတယ္။

အားထုတ္မႈကိုလည္း ဆက္ၿပီး 

ထိန္းထားပါ။

ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ 

တတ္ႏိူင္သေလာက္ ေလ့က်င့္ေပးပါ။

စြဲျမဲဖို႔နဲ႔ ေလ့လာထားသမၽွ 

အလဟႆမျဖစ္ဖို႔ ထိန္းသိမ္းပါ။

   ဆရာေတာ္ ဦးေတဇနိယ(ေရႊဥမင္)

မိမိ၏ ပစ္စုပ္ပန်ကာယ၌သာ ရှုသင့်ခြင်း

"#မိမိ၏ ပစ္စုပ္ပန်ကာယ၌သာ ရှုသင့်ခြင်း”

❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌

န ဣတော ဒူရေ ဘဝိတဗ္ဗံ၊ ဘဝဂ္ဂံ ကိ ံ ကရိဿတိ။ပစ္စုပ္ပန္နမှိ ဝေါဟာရေ၊ သကေ ကာယမှိ ဝိန္ဒထ။

ဣတော = ဤ မိမိကိုယ်မှ။ ဒူရေ ၊ ဝေးသော တစ်ပါးသောကိုယ်၌။န ဘဝိတဗ္ဗံ ၊ ဝိပဿနာဉာဏ် မဖြစ်သင့်။ ဝါ၊ မရှု့သင့်။ ဘဝဂ္ဂံ၊ အထက်ဘဝဂ်ဘုံသည်။ ကိ ံ ကရိဿတိ၊ အဘယ်ပြုအံနည်း။ ပစ္စုပ္ပန္နမှိ ဝေါဟာရေ၊ မျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော။ ဣထဧံ သကေ ကာယမှိ၊ မိမိကိုယ်၌။ ဝိန္ဒထ၊ သဘာဝကျကျ အမှန်ရအောင် သိရှိကြကုန်လော့။

ကာယာနုပဿနာကမ္မဋ္ဌာန်းအလုပ်ကို အားထုတ်လိုသော ယောဂီသည် မိမိဟုဆိုအပ်သော ရုပ်အစုအပေါင်းမှတစ်ပါး အခြားသောရုပ်တို့ကို ရှု့ရမည်မဟုတ်၊ မိမိ၏ ပစ္စုပ္ပန်မျက်မှောက်ဖြစ်သော ရုပ်အပေါင်း၌သာလျှင် ရှူပါဟု ဆိုသည်။ မိမိ၏ အဇ္စျတ္တရုပ်ကို ရှု့၍ အလေ့အလာရကာ  သဘာဝကို မြင်သလောက်မြင်သော်မှ အခြားသော ဗဟိန္ဒရုပ်ကို မိမိရုပ်နှင့်မခြား သဘောအားဖြင့် အလားတူဖြစ်သည်ဟု ရှု့သင့်သည်။

“#ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည်ကျရန်မခဲယဉ်း”

🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋🕋

ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော ရုပ်ကို ရှု့မည်ဆိုသဖြင့် ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည်ကျအောင် အချို့ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် တော်တော်ခဲခဲယဉ်းယဉ်း ကြံကြံစည်စည် ပင်ပင်ပန်းပန်း ပြောဟော ရေးနေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။ ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည့်မိအောင် ရှု့ရမည် စသည်ဖြင့် အရေးတကြီး ပြောဆိုနေကြသည်ကိုလည်း သိရသည်။ သို့သော် ပစ္စုပ္ပန်ကျစေရန်မှာ ထိုမျှလောက် ခဲယဉ်းနေသည်ကား မဟုတ်ချေ။ မိမိ၏ အဇ္စျတ္တ ရုပ်အပေါင်းကိုပင် ရှုသည်ဖြစ်စေ၊ ဗဟိန္ဒရုပ်အပေါင်းကိုပင် ရှု့သည်ဖြစ်စေ၊

ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်ဆဲသော ရုပ်တို့ကိုသာလျှင် ရှုမြင်လျက်ရှိနေခြင်းဖြစ်ပေသည်။ တပင်တပန်း အထူးတလည် ပစ္စုပ္ပန်ကို ရှာဖွေအားထုတ်၍ ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည့်ကျအောင် ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည့်ဖြစ်အောင် အားထုတ်နေရသည်မဟုတ်ပေ။ အဘယ့်ကြောင့်နည်း ဟူမူ - အတိတ်ဖြစ်သော ရုပ်တို့သည် ချုပ်ငြိမ်းကြလေကုန်ပြီဖြစ်၍ ထင်ရှားမရှိကြတော့ချေ။

အနာဂတ်ဖြစ်သော ရုပ်တို့သည်လည်း မဖြစ်ပေါ်ကြသေးပေ။ ယောဂီသည် ရှူ့မြင်နေရသောရုပ်တို့သည် ဥပါဒ်ဆဲ ဥပါဒ်ဆဲဖြစ်သော ပစ္စုပ္ပန်ရုပ်တို့သာလျှင် ဖြစ်ကုန်၏။ သို့ကြောင့် ရုပ်အပေါင်းအစုကို ရှုသောယောဂီသည် ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည့်ဖြစ်သော ရုပ်ကို ရှု့မိစေရန် ကြောင့်ကြစိုက်၍ အားထုတ်ပြုလုပ်နေရသည်မဟုတ်၊ အသစ် အသစ် ဥပါဒါန်အနေဖြင့် အဆက်ဆက် ဖြစ်ပေါ်ဆဲဖြစ်သော ရုပ်အစုအပေါင်းကိုသာလျှင် ရှု့မြင်လျက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိပါလေ။

ရွှေကျင်နိကာယသံဃဦးစီးဥက္ကဋ္ဌ

ရွှေကျင်သမ္မုတိသာသနာပိုင်အဘိဓဇမဟာရဋ္ဌဂရု

အဘိဓဇအဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိက

စစ်ကိုင်းတောင်ရိုး

ရွှေဟင်္သာတိုက်သစ်ဆရာတော်အရှင်ပဏ္ဋိတထေရ်စီရင်ရေးသားအပ်သောမဟာသတိပဋ္ဌာန်တရားတော်..

Credit ...

ဘုရားရှိခိုး မပျင်းနဲ့

ဘုရားရှိခိုး မပျင်းနဲ့

******************

ဘုရားရှိခိုးမပျင်းနဲ့။

အချိန်ဖြုန်းတဲ့ အလုပ်မဟုတ်ဘူး။

တစ်နေ့လုံး သုံးဖို့ စိတ်တန်ခိုး ထုတ်လုပ်တာ၊

စိတ် ဓါတ်ဆီထည့်တာ၊ စိတ် စက်ဆီဖြည့်တာ။

သန့်စင်တဲ့ စိတ်ဖြစ်အောင်

ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေကို ရေနဲ့ဆေးတယ်လို့မှတ်။ 

စက်ကရိယာတွေကို 

ဆေးကြောသန့်စင်တယ်လို့ 

စိတ်ထဲမှာ နှလုံးသွင်းထား။

ဘုရားရှိခိုးတာ၊ဘုရားဂုဏ်တော်ပွားတာ၊ မေတ္တာပို့တာ၊ ထွက်လေဝင်လေ စူးစိုက်ပြီးမှ ငါးမိနစ် ,ဆယ်မိနစ် တရားထိုင်တာဟာ ကျန်းမာရေးလဲရ၊ စိတ်ခွန်အားလဲကောင်း စိတ်ကြံ့ခိုင်ရေးလဲတိုးတက်တယ် ကိုယ်ခန္ဓာကြံ့ခိုင်ရေးလဲတိုးတက်တယ်

အကုန်လုံး အကောင်းတွေချည်းပါပဲ။

ဒီကနေ့ကစပြီး 

ကုသိုလ်အလုပ်၊တရားအလုပ် လုပ်တာမှာ

ဝတ်ကျေတန်းကျေ လုပ်မနေနဲ့တော့။

 

အရေးကြုံလာပြီဆိုရင်

ကိုယ့်မှာအားကိုးစရာ အသင့်ရှိထားအောင်

ဘုရားရှိခိုးတာမှာ စိတ်ပါလက်ပါရှိခိုး။

ကုသိုလ်အလုပ် တရားအလုပ်လုပ်တာမှာ

စိတ်ပါလက်ပါ အရည်အသွေးပါအောင်လုပ်။

ဘယ်အရာမဆို စူးစူးစိုက်စိုက်လုပ်။

ပစ္စုပ္ပန်တိုင်း အရေးကြီးတယ်လို့ သဘောထား။

ကိုယ့်သန္တာန်မှာ

အကောင်းဓာတ်တွေ 

ရှိသင့်သလောက်ရှိထားမှ စိတ်အေးရမှာ။

ဘုရားရှိခိုးခိုင်းတယ် တရားထိုင်ခိုင်းတယ်ဆိုတာ

သက်သက်မဲ့ အချိန်ဖြုန်းခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူး။

ဘေးရန်အလွန်ပေါတဲ့ လောကကြီးမှာ

ဘေးရန်လုံလုံခြုံခြုံနဲ့ 

စွမ်းအားပြည့်ပြည့်ဝဝ နေနိုင်အောင်လို့။

အရည်အသွေးတွေ မြင့်မားတောက်ပြောင်လာအောင်လို့

ချီးမြှောက်ပေးတာနော်..။

                                         

တိပိဋကဓရ-ဓမ္မဘဏ္ဍာဂါရိက

          (ယော)ဆရာတော်

#credit..ဓမ္မ နှလုံးသား

ထားခဲ့မှာမို့ ဆုပ်ကိုင်မနေနဲ့..

-     ထားခဲ့မွာမို႔ ဆုပ္ကိုင္မေနနဲ႔

လူတစ္ေယာက္က ျမတ္ဗုဒၶကို

ေမးတယ္။

" တပည့္ေတာ္တို႔ တရားထိုင္ရင္ ဘာေတြ

ရႏိုင္သလဲ "

ျမတ္ဗုဒၶက ျပန္ေျဖတယ္။

" ဘာမွ မရဘူး" တဲ့။

" ဒါဆို တပည့္ေတာ္တို႔ ဘာကိစၥနဲ႔

တရားထိုင္ေတာ့မွာလဲတဲ့ " 

ထိုသူက ထပ္ေျပာတယ္။ 

ျမတ္ဗုဒၶက ျပန္ေျဖတယ္။

" ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာ ဆံုး႐ံႈးသြားတဲ့

အရာေတြကိုေတာ့ မင္းကို

ေျပာျပႏိုင္တယ္။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ .. 

ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အမုန္းနဲ႔ 

မေကာင္းျမင္တတ္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္တယ္။

ဒါ့အျပင္ စိတ္ထဲက 

အေမွာင့္တရားေတြလည္း 

ဆံုး႐ံႈးသြားတယ္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း

ဆန္မႈ၊ ေတြေဝမႈ၊ ေလာဘႀကီးမႈ ဆိုတဲ့

အဆိပ္ႀကီး သံုးခုလည္း 

ဆံုး႐ံႈးသြားတယ္ "

လူတိုင္းဒီကမ႓ာေျမေပၚ ေရာက္လာၿပီ

ဆိုုကတည္းက ကိစၥႏွစ္ရပ္ကို 

မလြဲမေသ ျဖတ္ေက်ာ္ရမယ္။

ေမြးဖြားျခင္းႏွင့္ ေသဆံုးျခင္း။

ကိစၥတစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးၿပီမယ့္ 

ေနာက္တစ္ခု ကိုေကာ ?

ေရစက္ေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံုရတယ္၊ 

ေရစက္ကုန္တဲ့အခါ ခြဲခြာၾကရတယ္။ 

လာသင့္တဲ့သူက သူ႔ကိုယ္သူ လာၿပီး 

ခြဲခြာသင့္တဲ့သူကို တားမရဘူး။ 

လာတဲ့သူကို ဝမ္းပန္းတသာႀကိဳဆိုၿပီး 

ခြဲခြာသြားတဲ့သူကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး

လိုက္ပို႔လိုက္ေပါ့။ အားလံုးက ကံစီမံရာ 

အတိုင္းပါပဲ။ ကံေရစီးနဲ႔ သင့္ရာကို 

သဘာဝအတိုင္း စုန္သြားတာ 

ေအးခ်မ္းပါတယ္။ 

အသိဉာဏ္ ျမင့္တဲ့သူဟာ 

ဘယ္ေတာ့မွ သူတစ္ပါး ပါးစပ္ထဲမွာ 

မရွင္သန္ေနဘူး၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ 

အျမင္ထဲမွာ မရွင္သန္ဘူး။ မိမိ

ကိုယ္တိုင္ စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ 

အသက္ရွင္တယ္။ မိမိ

အက်င့္ေကာင္းကိုသာ ဦးစားေပးတယ္။ 

ေရစက္ဆံုတာ၊ ကုန္တာကို 

ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ဘာမွ မလိုခ်င္လို႔

ဘာမွ မေတာင့္တဘူး။ စိတ္က 

သဘာဝနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေနတယ္။ 

အၿမဲၿငိမ္းေအးေနတယ္။ စိတ္ဟာ 

အၿမဲ လြတ္လပ္ေနတယ္။ ေခါင္းထဲမွာ

အၿမဲ တရားဓမၼတို႔နဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတယ္။ 

အမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔ မ်က္ႏွာဖံုးအတု 

တပ္စရာ မလိုဘူး။

လူ႔ဘဝရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး

နာက်င္မႈက စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မကပ္တာပဲ။ 

သင္သိသိ, မသိသိ၊ ဝန္ခံ,မခံေတာ့

မသိဘူးေပါ့။ စိတ္ကို ေအးခ်မ္း

လွပေအာင္ထားၿပီး ဦးေႏွာက္ကို 

အ႐ႈပ္ထုတ္ ကိစၥေတြ မစဥ္းစားခိုင္းရင္၊ 

အမုန္း မပိုက္ထားတဲ့ အသည္းႏွလံုး

တစ္ခုရွိရင္ အသက္ ႐ွဴရတာ

ေပါ့ပါးၿပီး လူျဖစ္ရတာ 

ေပ်ာ္ရႊင္စရာႀကီးပါ။ 

စိတ္ကို ေလဟာနယ္ႀကီး တစ္ခုလို 

အၿမဲရွင္းထားၿပီး ၿငိမ္သက္

ေအးခ်မ္းမႈ အခ်ိန္ တစ္ခု 

အၿမဲေပးေပးပါ။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ

လုပ္ၿပီး သူတစ္ပါးကိုကူညီပါ။

တကယ့္တရားထိုင္ျခင္းက 

နာရီ အေရအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ 

နားကေန ပန္းပြင့္လာတဲ့ 

အသံေတာင္ ၾကားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ 

စိတ္က ၾကည္လင္ေနမယ္၊ 

လႈိင္းတစ္ခ်က္ေတာင္ မရွိဘဲ 

ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေရျပင္တစ္ခုလို

ျဖစ္ေနမယ္။ ဘာမွ ဆုပ္ကိုင္စရာ

မရွိတဲ့ ေလဟာနယ္ထဲကို

ေရာက္ေနမယ္။ 

အိပ္ရင္း တရားမွတ္ႏိုင္တယ္၊ ထိုင္ရင္း

တရားမွတ္တယ္၊ စားရင္း တရားမွတ္တယ္။ 

ဓာတ္ႀကီးေလးပါးဟာ 

မတည့္ၾကဘူး။ အၿမဲတစ္ခုကို တစ္ခု 

တြန္းထုတ္ တိုက္ခိုက္ေနတယ္။ ပထဝီ၊ 

အာေပါ၊ ဝါေယာ၊ ေတေဇာ၊ ဆိုတဲ့ ေျမ၊ ေရ၊ 

မီး၊ ေလ။ 

ပထဝီဓာတ္ျဖစ္တဲ့ သစ္သားကို မီးက 

ေလာင္ၿမိဳက္တယ္။ မီးကို ေလနဲ႔ ေရက

ၿငိမ္းတယ္။ သဲနဲ႔ ဖို႔ၿငိမ္းတယ္။  ေရကို မီးနဲ႔

အေငြ႔လုပ္ပစ္တယ္၊ ေလထဲမွာပါတဲ့

ေအာက္စီဂ်င္ကို မီးက ေလာင္ကြ်မ္းတယ္။ 

လူကိုယ္က ဓာတ္ႀကီးေလးပါးနဲ႔ 

တည္ေဆာက္ထားတာမို႔ တစ္ခုကို

တစ္ခု အၿမဲ တြန္းထုတ္ေနတယ္။ 

ဆဲလ္ေတြ စဥ္ဆက္ မျပတ္

ျဖစ္ေနတယ္၊ ပ်က္စီးေနတယ္။ အသားဆိုတဲ့ ပထဝီဓာတ္၊ ေသြးနဲ႔ အရည္ဆိုတဲ့ 

အာေပါဓာတ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲက 

အစာေခ်ဖ်က္ႏိုင္တဲ့ 

မီးဆိုတဲ့ ေတေဇာဓာတ္၊ ႐ွဴ႐ိႈက္တဲ့

ကိုယ္ထဲက ေလဓာတ္ တစ္ခုကို တစ္ခု

အၿမဲ သဟဇာတျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း 

တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္။ 

ငါ ဆိုတာ ဘာလဲ?

ငါ့ဆီမွာမ်က္လံုး ရွိတယ္။ ေျခလက္

ရွိတယ္။ ဒါဆို မ်က္လံုးကို လူလို႔

ေခၚတာလား၊ ေျခလက္ကို လူလို႔

ေခၚတာလား? ဒါဆို မ်က္လံုး ဆိုတာကေကာ ဘာလဲ? မ်က္ၾကည္လႊာကို

မ်က္လံုးလို႔ ေခၚတာလား၊ မ်က္လံုး

အဆံနက္ကို မ်က္လံုးလို႔ ေခၚတာလား၊

တကယ္လို႔ လူကို အလံုးႀကီးတစ္ခု

လုပ္လိုက္မယ္ဆို အဲဒီ 

အသားလံုးႀကီးက လူျဖစ္ေသးရဲ႕လား။

တကယ္ေတာ့ ပညတ္

( တကယ္ မရွိတာနဲ႔) ပရမတ္ 

( တကယ္ရွိတာ) ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ 

လူဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အေခၚအေဝၚ 

တစ္ခုပါ။ တစ္ကယ္ မရွိပါဘူး။ ဒါဆို 

လူအမ်ားက တကယ္မရွိတဲ့ငါ အေပၚ 

ဘာျဖစ္လို႔ မာနေတြ ႀကီးေနရတာလဲ၊ 

အာဃာတေတြ ထားေနရတာလဲ။ 

အားလံုးကို နားလည္ၿပီး 

လႊတ္ခ်လိုက္ပါ။ 

လူ႔ဘဝမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့

အရာရာတိုင္းကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔ မရပါဘူး၊

ျဖတ္သန္း သြားခြင့္ပဲ ေပးလို႔ရမယ္။

လူသား အားလံုးဟာ အခ်ိန္တစ္ခု၊ 

ေခတ္တစ္ခုရဲ႕ ဧည့္သည္ အခ်ိဳ႕ပါ။ 

တစ္ေန႔မွာ အခု ျမင္ေတြ႔ေနသူ သက္ရွိ

သက္မဲ့ အရာအားလံုးကို 

ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္ခြါ သြားရမွာပါ ။

              အရွင္ဥဇၨယ

Credit to original uploder.

ဥဏ္ဏလုံမွှေးရှင်တော်

#ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်၏မျက်ခုံးကြားအမွေးဖြူ "ဥဏ္ဏလုံမွေးရှင်တော်"

•••••••••••••••••••••••••••••••••

“ဥဏ္ဏာ” လို့ခေါ်တဲ့ အမွေးဖြူကလေး

ဒီမျက်လုံးနှစ်ခုရဲ့ အလယ်ကောင်မှာ 

အမွေးလေးတွေ ပါတတ်တယ်။ 

တချို့တလေတော့ ရှိတယ်။

အဲဒါမျိုး အမွေးဖြူ။

မြတ်စွာဘုရားရဲ့ ရုပ်ဆင်းတုတော်ကို 

ထုတဲ့အခါမှာ  “ဥဏ္ဏလုံ မွေးရှင်တော်”

ဆိုတာ "ဥဏ္ဏလုံ"ဆိုတာ ဥဏ္ဏလောမပဲ။

အင်မတန်မှ နူးညံ့တဲ့ အမွေးဖြူ

လေးက ဆွဲဆန့်လို့ရှိရင် တစ်လံ

လောက် ရှည်တယ်လို့ ဒီလိုဆိုတာ။ 

အဲဒါလေးက လကျာ်ရစ်

ပြီးတော့ အင်မတန်မှ လှတယ်။ 

ဒီမျက်ခုံးမွေးနှစ်ခုရဲ့ အလယ်

လောက်မှာ ဥဏ္ဏလုံမွေးရှင်။ 

ဒါကြောင့်မို့ အဲဒါကို အတုလုပ်ပြီးတော့ 

ဘုရားနဖူးမှာ ကျောက်ဆစ်ဆရာက

ကျောက်လုံးလေးစီထားတာတို့

ပန်းချီဆရာ ရေးထားတာတို့ 

ဒါမျိုးလေး ပါတယ်လေ။ 

ဥဏ္ဏလုံ မွေးရှင် ဆိုတာပါတယ်။ 

အဲဒီ ဥဏ္ဏလုံမွေးရှင်က ဖြူဖွေးနေတယ်။

အိုလို့ ဖြူတာ မဟုတ်ဘူး။ 

အစကတည်းက ဖွေးနေတာ။ 

နဂိုကတည်းက အဖြူ။ 

အခုခေတ်လူတွေက 

အဖြူဆို နှုတ်ပစ်တယ်။ 

အဲဒီတော့ ဘုရားရဲ့ ဒီမျက်ခုံးမွေး

နှစ်ခုရဲ့ အလယ်မှာပေါက်တဲ့ အမွေး

ဖြူလေးဟာ နဂိုကတည်းက ဖြူဖြူ

လေး။ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူတယ်။ 

တစ်ခါတရံမှာ ဖြူသော ရောင်ခြည်

တော် လွှတ်တဲ့အခါမှာ အဲဒီဥဏ္ဏလုံ

မွေးရှင်တော်က အရောင်တွေ ထွက်

လာတာလည်း ရှိတယ်။ 

တစ်ခါတရံ ကျတော့ အရိုးဓာတ်က

ထွက်တာရှိတယ်။ စွယ်သွားက 

ထွက်တာ ရှိတယ်။

သွားတော်ကနေ ထွက်တဲ့ 

အဖြူရောင်လည်း ရှိတယ်။ 

အဲဒီတော့ ဥဏှာဆိုတဲ့ ဥဏ္ဏလုံ

မွေးရှင်မျိုးကလည်းပဲ ဒီမဟာပုရိသ

လက္ခဏာထဲမှာ ၂၅ ခုမြောက် ပါရမီ

ပုံရိပ် အမှတ်တံဆိပ်တစ်ခုပဲ။

အဲဒီတော့ ဒီအမှတ်အသား 

လက္ခဏာနှစ်ခုဟာ 

• မွေးညှင်းတစ်တွင်းတွင် မွေးညှင်း 

တစ်ပင်သာ ပေါက်ခြင်းရယ်

• မျက်ခုံးနှစ်ခုတို့ရဲ့ အလယ်မှာ 

ဖွေးဖွေးဆွတ်နေတဲ့ အမွှေးဖြူ

ပေါက်ခြင်းရယ်နော်။ 

အဲဒီအမွေးဟာ ဝါဂွမ်းလို ဂွမ်းစိုင်လို 

နူးညံ့ပြီးတော့နေတဲ့ အမွှေးဖြူတဲ့။ 

"ဥဏ္ဏာ စ ဘမုကန္တရေ ဇာတာ

ဟောတိ ဩဒါတ ဘမုက" 

မျက်ခုံးနှစ်ခုရဲ့ အလယ်မှာ

ဒီအမွေးဖြူလေး ရှိတယ်ပေါ့။ 

ဒါလည်းပဲ မဟာပုရိသလက္ခဏာ 

သုံးဆယ့်နှစ်မျိုးထဲမှာ ၂၅ နံပါတ်

ဒီမဟာပုရိသ လက္ခဏာ ဖြစ်တယ်။

ဒါလည်းပဲ ပါရမီပုံရိပ် အမှတ်တံဆိပ်ရဲ့ 

အမှတ်အသား လက္ခဏာတစ်ခုပဲ။

#ပါရမီကုသိုလ်

အဲဒီလို မွေးညှင်းတွင်းတစ်တွင်းမှာ 

အမွေးတစ်ပင်သာ ပေါက်ခြင်းဟာ 

မျက်ခုံးနှစ်ခုတို့ရဲ့ အလယ်မှာ 

အင်မတန်မှ နူးညံ့ဖြူဆွတ်နေတဲ့ 

"ဥဏ္ဏလုံ"ဆိုတဲ့ အမွေးရှိခြင်းဟာ 

ဘယ်လိုပါရမီ ကုသိုလ်တွေကြောင့် 

ဒီလိုထူးခြားတဲ့ ပါရမီကုသိုလ်တွေ 

ရတာတုန်းလို့ဆိုတော့ လိမ်မပြောခဲ့လို့တဲ့။

အမွဲတမျး မုသာဝါဒက 

ရှောင်တယ်တဲ့။ ဘယ်တော့မှ 

မဟုတ်တာကို မပြောဘူး။ 

မှန်တာပဲ ပြောတယ်နော်။ ထူးထူး

ခြားခြား မှန်တာကိုပဲ ပြောတယ်။

ခုခေတ်ကတော့ “မုသားမပါ

လင်္ကာမချော” ဆိုပြီးတော့ 

လင်္ကာချောအောင် နည်းနည်းတော့ 

ပြောတယ်။ လင်္ကာချောဖို့ အရေးကြီး

တယ်။ 

ဒါကြောင့်မို့ နဖူးမှာ ဘာအမွေးမှ 

မရှိဘူး။ ပြောင်နေတယ်။ 

အဲဒီတော့ မုသားက ရှောင်လို့ရှိရင် 

ဒီလိုထူးခြားတဲ့ ပါရမီပုံရိပ် အမှတ်

တံဆိပ်တွေ ရှိတယ်လို့ ဒီလိုပြောတာ။

#အကျိုးပေးပုံ

ဒီလိုပါရမီပုံရိပ် အမှတ်တံဆိပ်ရှိ

လာတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးက 

ဘာတုန်းဆိုရင် 

အများစုက ဘယ်အခါပဲဖြစ်ဖြစ် 

သူ့ဘက်ကပဲ ရပ်တည်ကြတယ်။ 

ခုနက သူ့နောက်က လိုက်တယ်။ 

အခုဟာက သူ့ဘက်က ရပ်တည်တယ်။ 

ဘယ်စကားပြောပြော 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထောက်ခံစရာရှိ 

သူ့ဘက်ကပဲ ထောက်ခံတယ်။ 

သူက မှန်တာ ပြောတာကိုး။ 

မှန်တာပြောခြင်းရဲ့ 

အကျိုးကျေးဇူးကြောင့်

အခုလို ထူးခြားတဲ့ မွေးညှင်းတွင်း 

တစ်တွင်းမှာ အမွေးတစ်ခုသာရှိခြင်း

မျက်ခုံးနှစ်ခုတို့ရဲ့ အလယ်မှာ 

ဖြူဆွတ်နေတဲ့ ဥဏ္ဏလုံမွေး

ရှိခြင်း ဆိုတဲ့ ...

ဒီအမှတ်တံဆိပ်တွေ ပေါ်လာခြင်း

ကြောင့်တဲ့ လူတွေဟာ ဘယ်ဘက်က

ဖြစ်ဖြစ် သူ့ကို အမြဲတမ်းထောက်ခံတယ်။

 

သူ့ဘက်က အမြဲတမ်း ရပ်တည်

ကြတယ်ဆိုတဲ့ အကျိုးကျေးဇူးကို 

ရပါတယ်တဲ့။ ဒီလိုဆိုတာနော်။ 

#ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ကြီး

#ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ

Credit Parallel

᠌᠌᠌ ᠌᠌

ဘုရားဂုဏ်တော်ပွားပီး သမထကျင့်လို့မရဘူးလား

#ဘုရားဂုဏ်တော်ကို ပွားပြီး သမထကျင့်စဉ်ကို ကျင့်လို့မရဘူးလား 

မေးရင် 

ရပါတယ်လို့ ဖြေရမှာပါ။

သို့သော် ဘုရားဂုဏ်တော်မှာ အခြေပြုပြီးရတဲ့

သမာဓိက #ဈာန်အထိ #အပ္ပနာသမာဓိအထိ

မရောက်ဘူး။

ဘာကြောင့် မရောက်သလဲဆိုရင် ဘုရားဂုဏ်တော် က အလွန်လေးနက်တယ်။

#ပရမတ္ထ အာရုံဖြစ်တယ်။

ဒါကြောင့် ဘုရားဂုဏ်တော်ကို အခြေပြုတဲ့ သမာဓိဟာ ဈာန်အဆင့်အထိ မရောက်ဘူးလို့ပြောတာ။

ဘုရားဂုဏ်တော်ကို သမထကျင့်စဉ်အရ

ကျင့်မယ် ဆိုရင် ...

ဂုဏ်တော်ရဲ့ #အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို

နားလည်ရမယ်​။

ဥပမာ “အရဟံ” ဆိုရင် #ကိလေသာခပ်သိမ်းကို ဖယ် ရှားပြီးသော မြတ်စွာဘုရားလို့ အာရုံပြုရမယ်။

ပိုပြီး အဓိပ္ပါယ်ထင်ရှားအောင် နှိုင်းယှဉ်ပြီးစဉ်းစား ရတယ်။

အော် ငါ့မှာ လောဘဆိုတာရှိတယ်။

ဒေါသ ဆိုတာလည်း ရှိတယ်။

မောဟ ဆိုတာလည်း ရှိတယ်။

မာနဆိုတာလည်း ရှိတယ်။

မြတ်စွာဘုရားမှာ

 လောဘဆိုတာလည်း မရှိဘူး ။

ဒေါသဆိုတာလည်းမရှိဘူး။

မောဟဆိုတာလည်း မရှိဘူး။

မာနဆိုတာလည်း မရှိဘူး။

ကိလေသာမှန်သမျှ 

လုံးဝကင်းစင်နေပါကလားလို့ ဒီလိုယှဉ်ကြည့်ပြီး နှလုံးသွင်းရင်...

အရဟံရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဟာ ပိုပြီးပေါ်လွင် 

ထင်ရှားလာနိုင်တယ်​။

မိမိရဲ့ စိတ်အစဉ်ဟာ ဘုရားဂုဏ်တော်ထဲ နစ်ဝင် နေရမယ်။

ဒါမှသာ #ဗုဒ္ဓါနုဿတိ ကမ္မဋ္ဌာန်းဖြစ်မယ်။

အဲဒီလို မဟုတ်ဘဲ 

ဂုဏ်တော်ကို ရွတ်ပြီး

ပုတီးလုံး ချနေလို့ 

ပုတီးအပေါ် #စိတ်ရောက်နေပြီး

ဘုရားဂုဏ်တော်အပေါ် စိတ်မရောက်ဘူးဆိုရင်

ဗုဒ္ဓါနုဿတိလို့ ပြောလို့ ရမှာမဟုတ်ဘူး။

ဘုရားရဲ့တစ်ကယ့်ဂုဏ် အရည်အသွေးတွေပေါ် အာရုံရောက်မှ 

ဝမ်းမြောက်မှု ပါမောဇ္ဇ 

ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှု ပီတိဆိုတာ 

ဖြစ်လာနိုင်တယ်။

#ကျေးဇူးတော်ရှင် 

အဘိဓဇမဟာရဋ္ဌဂုရု

ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်

ဒေါက်တာ နန္ဒမာလာဘိဝံသ

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

Credit..

မေတ္တာခြုံ လုံတယ်ဆိုတာ

#မေတ္တာခြုံ__လုံတယ်ဆိုတာ

🔸မေတ္တာခြုံလုံတယ်ဆိုတာ 

     ကိုယ့်ရင်ထဲမှာ အမုန်းမရောက်ဘူးလို့ 

     ပြောတာ၊ 

🔸များသောအားဖြင့် တွေးကြတာတော့

     မေတ္တာခြုံလို့ရှိရင် ဓား လက်နက်

     အဆိပ်မီးပြီးသည် ဘယ်သူကမှ 

     ငါ့မသတ်နိုင်ဘူးလို့ 

     ဒီလိုသွားတွေးကြတယ်နော်၊ 

 🔸မေတ္တာစွမ်းအားကြီးမားနေလို့ရှိရင်တော့    

      ဒါတွေလည်း လုံခြုံတယ်၊ 

      ဒါတွေက  အပရိက လုံခြုံမှုတွေပဲ၊ 

🔸တကယ်အရေးကြီးတဲ့လုံခြုံမှုက ဘာတုံး၊ 

ကိုယ့်ရင်ထဲနှလုံးထဲမှာ 

     🔸အမုန်းတရား မရောက်ဖို့က 

         အရေးကြီးတယ်၊ 

    

    🔸ဒေါသကို ကာကွယ်တာလို့ 

         ဒီလိုပြောရမယ်။

🙏ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး 🙏

 လောကသားတို့အတွက် မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ ကြိုးပမ်းချက် ( ဒုတိယတွဲ)

Credit..

ကုသိုလ်အများကြီးရအောင်နေလိုက်ပါ..

#ကုသိုလ်အများကြီးရအောင်နေလိုက်ပါ#

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

၁။ နိုးနိုးချင်း..

    မြတ်စွာဘုရားရှင် ဟောကြားဆုံးမသည့်အတိုင်း၊ နိုးနိုးချင်း ထထချင်း အနေအထားမပြောင်းမရွေ.ပဲ ဝင်လေ ထွက်လေလေးကို သတိကပ်မှတ် နေလိုက်ပါမယ်။ ဒါဆို ကြီးမားတဲ့ကုသိုလ်တွေကတစ်စက္ကန်.မှာ ကုဋေ

တစ်သိန်း နှုန်းဖြင့် ရရှိသွားပြီးလည်းဖြစ်ပါတယ်။ 

     ခါတိုင်းလို သောကဖြင့် နိုးထခြင်းမဟုတ်တော့သည့်အတွက် မင်္ဂလာ

တရား ဖြင့်စတင်သည့်နေ.လေးဖြစ်သွားပါတယ်။ 

၂။ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဟူသမျှ..

   အိမ်သာသွားရာ၊ သွားတိုက်ရာ၊ မျက်နှာသစ်ရာ တစ်မီးနစ်ပဲဖြစ်ပါရစေ၊ သတိကပ်၍ သိနေရန် ကြိုးစားနေလိုက်ပါ့မယ်။ 

၃။ သက်ရှိထင်ရှား မြတ်စွာဘုရားအား.. 

၃.၁. မပြုမီဝမ်းသာ။

    ရေတစ်ခွက်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပြည့်ပြည့်စုံစုံပဲဖြစ်ဖြစ် ဘုရားရှင်အားကပ်လှုရန် ပြင်ဆင်ရာမှာ ကုသိုလ်ပြုရတော့မယ်ဟု ဝမ်းသာပီတိတွေဖြစ်နေပါ့မယ်။  

၃.၂. ပြုဆဲဝမ်းသာ။

     ဘုရားကပ်လှုရာမှာ သက်တော်ထင်ရှားရှိသည်ဟု မှန်းဆပြီး ကုသိုလ် ပြုရပြီဟု ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာဖြစ်နေပါ့မယ်။ ဒါဆိုကုသိုလ်က အများကြီး ဖြစ်နေပါပြီ။ 

၃.၃. ပြုပြီးဝမ်းသာ။

 ကုသိုလ်တို့ကို ပြုခဲ့ရလေပေပြီဟု ပြန်လည်ဆင်ခြင်ပြီး ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ

ဖြစ်နေလိုက်ပါ။

၃.၄. ဉာဏ်ထဲ့လိုက်ပါ။

 ကုသိုလ်ပြုလျှင် ကုသိုလ်ရချေမည်ဟု ကံ၏အကျိုးကို ယုံကြည်သော ဉာဏ်လေးထဲ့လိုက်ပါ။ 

# အမြတ်ဆုံး တိဟိတ်ကုသိုလ် ရရှိသွားပေသည်။

၃.၅. ဝိပဿနာဆင်ခြင်။

- ဘုရားရှိခိုးချင်တဲ့စိတ်ကလေးကို သိနေအောင်ကြိုးစားပါမယ်။ 

( စိတ်တာနုပဿနာ )

- ထိုင်ချ ရှိခိုးအမူအယာတွေ သိနေအောင် ကြိုးစားနေပါမယ်(ကာယာနုပဿနာ)

- ခြေမှာလက်မှာ နာကျင်နေတာ သိအောင်ကြိုးစားပါမယ်။ (ဝေဒနာနုပဿနာ)

- သည်ဖြစ်စဉ်လေးတွေကို ပြန်လည်ဆင်ခြင်နေရင် ဓမ္မာနုပဿ နာ။

ဒါဆိုအိမ်မှာပဲ၊ သိန်းထောင်ချီမလှုနိုင်ပေမဲ့ ကုသိုလ်ထူးတွေများစွာ ရရှိနေပြီ ဖြစ်ပါတယ်။

၄။ သန်.ရှင်း ချက်ပြုတ်..

 အိမ်သူအိမ်သားများ အစစအရာရာ အဆင်ပြေပါစေ၊ တရားအားထုတ်နိုင်ရန် အလို.ဌာ စားသုံးနိုင်ကြပါစေ။ နိဗ္ဗာန်၏ အထောက်အပံ့ ဖြစ်ပါစေလို. မေတ္တာ ပွားနေရင် အလွန်အားကြီးတဲ့ ကုသိုလ် ရရှိသွားပြန်ပါပြီ။ 

၅။ ထွေထွေစုစု..

 - ထမင်းဆာလာရင် ချက်ချင်းမထပဲ ထချင်တဲ့စိတ်၊ စားချင်တဲ့စိတ်ကို တစ်မီးနစ်ခန်.၊ ရေချိုးချင်လာရင် ချက်ချင်းမထပဲ ချိုးချင်စိတ်ကို တစ်မီးနစ်ခန်. သိနေလိုက်ပါ။ အိပ်ချင်လာရင်၊ သွားချင်ရာတွင် နည်းတူပြုလိုက်ပါ။ ဘာဝနာ ကုသိုလ်မို. စွမ်းအားအလွန်ကြီးမားပါတယ်။

- ဖိနပ်ကို ညီညီညာညာ သတိနဲ. ချွတ်မယ်၊ ဝတ်ပါမယ်။

- စကားကို အေးအေးဆေးဆေး နူးနူးညံ့ညံ့ ပြောပါမယ်။ 

- T.V ကြည့်ခြင်း၊ စကားများများပြောခြင်း၊ သီချင်းနားထောင်ခြင်းတွေက အကုသိုလ်များစေတာမို့ နည်းနည်းချင်း တိုး၍ တိုး၍ လျော့ပါမယ်။

- အတင်းမပြောဖြစ်အောင် ကြိုးစားထူထောင်ပါ။

- မကောင်းမြင်ဝါဒ၊ မကောင်းသည့်ဘက်တွေးခြင်း လျော့ပါ။ 

ဥပမာ 

- သည်လူ တရားစာတွေသာ ရေးနေသာ တရားအားထုတ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး

လို. မတွေးပဲ၊ ကိုယ်မသိတာဖြစ်လို့ တရားလည်းအားထုတ်မှာပါဟု တွေး

လိုက်ပါ။

၆။ အိပ်ယာဝင်..

 ၅မိနစ်ခန်. ဝင်လေ ထွက်လေကိုဖြစ်စေ၊ ဗိုက်ပေါ်လက်တင်ပြီး ဖောင်းတယ် ပိန်တယ် သတိကပ်၍ မှတ်နေလိုက်ပါ။. အားကြီးသောကုသိုလ်များ ထပ်ဆင့် ထပ်မံ ရရှိနေပြီဖြစ်ပါတယ်။

၇။ အကုသိုလ်များလှ လူ.ဘဝ..

 အဘိဓမ္မာအရ သတိမပါပဲ စားတာ၊ နေတာ၊ ထိုင်တာ အကုသိုလ်တရားတွေမို. လူဘဝပြန်ရဖို. အလွန်ခဲယဉ်လှပါတယ်တဲ့။အထက်က အတိုင်းနေမယ် ဆိုရင်တော့ အကုသိုလ်ပါးလို. ကုသိုလ်များကြမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

ပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော် ဘဒ္ဒန္တဒေါက်တာနန္ဒမာလာဘိဝံသ

🙏🙏🙏

Credit...

နွားနဲ့လူ မတူစေနှင့်..

နွားနဲ့လူမတူစေနှင့်

    ---------------                            

      ဒါနပြုတယ်ဆိုတာလောဘနဲ့ရှာထ ားတဲ့ငါပိုင်ဆိုင်တ ာတွေကိုစွန့်လွှတ်နေတာ၊လေ ာဘကိုသတ်နေတ ာဖြစ်သလိုငါစွဲဒိဌိဖြုတ်နေတာ ။

      အလှူနောက်မှာလောဘကပ်မပါလာစေနဲ့၊ဒီလိုလှူပြီး

ဟိုလိုဖြစ်ကောင်းစေဆိုတဲ့မျှေ ာ်စိတ်လေ ာဘစိတ်ကိုသတိကပ်ရှုမှတ်ပြီးလှူကြပါ ။

      အကျိုးပေးမှာကစေတနာကအကျိုးပေးမှ ာ။ဘ ာလှူတယ်၊ဘယ်လိုလှူတယ်ဆိုတာကအဓိကမဟုတ်ဘူး။ ဘ ာ

လုပ်လုပ်စေတနာပါမှအသိပါမှအကျိုးပေးတာ ။

      သူများတိုက်တွန်းလို့သူများခိုင်းလို့လုပ်ရတဲ့အလုပ်မျိုး

ဆိုတာစေတနာအပြည့်အဝမပါတဲ့အတွက် အ ကျို း ေ ပ းလည်းမလှဘူး။ကိုယ်ပိုင်အသိနဲ့လုပ်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲသူများလုပ်လို့လိုကျလုပျရတာဆိုရင်လည်းလူသိနဲ့လုပျေ န တယ်လို့မဆိုနိုင်ဘူး ။

      အခုဒီဇရပ်ကိုရောက်အောင်ဘာနဲ့လာကြသလဲ။"လှည်းနဲ့လာကြပါတယ်ဘုရား"။ဟုတ်ပြီဗျ။လှည်းအောက်ကနွား

တွေကဆရာတော်ကြီးဖူးရလိမ့်မယ်၊

တရားန ာရလိမ့်မယ်၊

လှူရလိမ့်မယ်ကုသိုလ်ရလိမ့်မယ်ဆိုတဲ့အသိပါရဲ့လ ား။အ

သိမပါပါဘုရား ။

      အဲဒီနွားတွေကဒီနေရာရောက်အောင်စေတနာ့ဝန်ထမ်း

လိုက်ပို့တာလား၊ခင်များတို့ခိုင်းလို့လိုက်ပို့ရတ ာလ ား" တပည့်တော်တို့ခိုင်းတာလုပ်ရတာပါဘုရား " ။

      အသိလည်းမပါ၊စေတနာလည်းမထက်သန်ဘူး ဆို ရင်

ကုသိုလ်လည်းမရ၊အကျိုးပေးကလည်းဝေးလိမ့်မယ်။ ပြီးတော့ခိုင်းသမျှလုပ်နေရရှာတဲ့အဲဒီနွားတွေရဲ့ဘဝမျိုးကို"ကိုယ်ပိုင်ဘဝ"လို့ပြောလို့ရရဲ့လား ။

      ကိုယ်ပိုင်ဘဝမရှိတဲ့အတွက်ကိုယ်ပိုင်အသိလည်းမရှိနို

င်ဘူး။သူများခိုင်းမှလုပ်နေတာ၊သူများစိတ်နဲ့လုပ်နေတ ာ ၊

ကိုယ်ပိုင်အသိမပါဘူး။အဲဒါတိရစ္ဆာန်တွေရဲ့ဘဝမျိုး၊အကျင့်မျိုး၊အသိမျိုးဟုတ်ပြီလား ။

      လူဆိုတာကိုယ်ပိုင်ဘဝမျိုး။ဒီတော့ကုသိုလ်ကေ ာင်းမှု

လုပ်ကြတဲ့အခါကိုယ်ပိုင်အသိနဲ့လုပ်ကြပါ။သူများခိုင်းမှလုပ်တယ်ဆိုတာမျိုးကနွားနဲ့တယ်မထူးပါဘူး။ဒီတော့နွားနဲ့လူ

မတူပါစေနဲ့ ။

      ကုသိုလ်ဆိုတာကောင်းမှန်းသိနေလျှက်နဲ့သူမျ ားတိုက်

တွန်းမှထလုပ်တာမျိုးမဖြစ်စေနဲ့။ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျစေတ

နာပါပါလုပ်ကြစမ်းပါ။ကိုယ်ပိုင်အသိဆိုတ ာဘ ာလုပ်လုပ်

သတိနဲ့နိုးကြားနေတဲ့စိတ်ကိုပြောတာ ။

            မဟာဗောဓိမြိုင်ဆရာတော်ကြီး

            

Credit...

ထိုင်နေစဥ်မှာ ရှု့မှတ်ပါ

ထိုင္ေနစဥ္မွာ ႐ႈမွတ္ပါ

***********"'""""""""""""""**********

ထိုင္​တဲ့​ေနရာမွာ ထိတဲ့ထင္​႐ွားတဲ့ အမူအရာ​ေလး​ေတြက နာတယ္​၊ က်င္​တယ္​၊ ထံုတယ္​၊ 

ကိုက္​တယ္​၊ စူးတယ္​၊ ပူတယ္​၊

ေအးတယ္​၊ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ အဲလို ေပၚလာတဲ့သ​ေဘာ​တရား​ေတြကို အာ႐ံု​စိုက္​ရင္​ 

ပူတဲ့သ​ေဘာ၊ ​ေအးတဲ့သ​ေဘာက

႐ုပ္​တရား၊ နာတာ၊ က်င္​တာ၊ ထံုတာ၊ 

ကိုက္​တာလည္​း ႐ုပ္​တရား။ 

နာတဲ့၊ က်င္​တဲ့၊ ထံုတဲ့၊ ကိုက္​တဲ့

သ​ေဘာ​ေတြဟာ မ်က္​စိနဲ႔ မျမင္​ရဘူး။

 ​ေခါင္​း၊ ကိုယ္​၊ ​ေျခ၊ လက္​နဲ႔ 

ဖြဲ႔စည္​းထားတဲ့ ကိုယ္​ထည္​ႀကီးက​ေတာ့ 

မ်က္​စိနဲ႔ ျမင္​ရတယ္​။ 

တရားႏွလံုးသြင္​းတယ္​၊ တရား႐ႈတယ္​၊ 

ဝိပႆနာအလုပ္​ လုပ္​တယ္​ဆိုတာ 

ဒီကိုယ္​ထည္​ႀကီးကို ၾကည္​့ရတာ

မဟုတ္​ပါ။ ဒီကိုယ္ထည္​​ေပၚမွာ အ​ေၾကာင္​းဆံုလို႔ ပြလာတဲ့ နာတတ္​တဲ့သ​ေဘာ၊ 

က်င္​တတ္​တဲ့သ​ေဘာ၊ 

ကိုက္တတ္တဲ့သ​​ေဘာ၊

ေအာင့္တတ္တဲ့သေဘာ၊

စူးတတ္​တဲ့သ​ေဘာ၊ 

တုန္​တတ္​တဲ့သ​ေဘာ၊ 

ခုန္​တတ္​တဲ့သ​ေဘာ၊ 

မူးတတ္​တဲ့သ​ေဘာ၊ 

ဒီသ​ေဘာတရား​ေတြကို ၾကည္​့ရမွာပါ။ 

သ​ေဘာတရား​ေတြ​ ေပၚတိုင္​း​ ေပၚတိုင္​းမွာ

ေဖာက္​ျပန္​တဲ့သ​ေဘာ ႐ုပ္​တရားရဲ႕ 

အ႐ႈခံ ေပၚတိုင္​း​ ေပၚတိုင္​းကို အသိတရား​

ကိန္းလိုက္တဲ့ အခိုက္​မွာ

ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ  မလာေတာ့ပါဘူး။ အကုသိုလ္အညစ္အေၾကးေတြလည္း

မကိန္းေတာ့ပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္ေလး 

တစ္ခ်က္႐ႈ တစ္ခ်က္ စင္ၾကယ္ေနပါတယ္။ တရားနဲ႔ေနလို႔စင္ၾကယ္တာပါ။ တရားနဲ႔ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ မတရား မလာပါဘူး။

ထိုင္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ ေပၚတဲ့ အ႐ႈခံေလးေတြကို သတိထားဆင္ျခင္ေနရင္ တရားနဲ႔

ေနတတ္သြားၿပီ။ 

စိတ္နဲ႔ဆက္ၿပီးေတာ့ 

အေတြးအာ႐ံုေလးေတြ လာပါတယ္။

ေတြးတဲ့စိတ္ကို အာ႐ံုျပဳရင္ နာမ္။ 

ၾကံစည္တဲ့သေဘာေတြလည္း

လာပါတယ္။ ၾကံစည္တဲ့သေဘာကို 

ဉာဏ္နဲ႔လိုက္ရင္ နာမ္။

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့သေဘာ၊ 

၀မ္းသာတဲ့သေဘာ၊ 

၀မ္းနည္းတဲ့သေဘာ၊ 

လိုခ်င္တဲ့သေဘာ ဘာေတြပဲလာလာ၊ 

စိတ္နဲ႔ဆက္ၿပီး ပြ​ေနတာဟာ နာမ္။

ဘုရားပြင့္မွ အခုေဟာၾကားတဲ့

တရားေတြကို နာယူတဲ့အခိုက္မွာ ဒါက 

႐ုပ္တရား၊ ဒါက နာမ္တရားလို႔ 

သိခြင့္ရတယ္။ ဘုရားမပြင့္ရင္ 

မသိပါဘူး။ 

႐ုပ္ကို ႐ုပ္မွန္းသိရင္၊ နာမ္ကို 

နာမ္မွန္းသိရင္ သိတဲ့အခိုက္မွာ 

အကုသိုလ္တရားေတြ ကင္းေပ်ာက္ၿပီး 

ကုသိုလ္တရားေတြနဲ႔  ေနသူ 

ျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္စင္မ်ားရဲ႕ 

သႏၲာန္မွာ ကိေလသာ မကပ္တဲ့

အတြက္ေၾကာင့္ စင္ၾကယ္တဲ့

အသိဉာဏ္ ကိန္းၿပီးေတာ့ 

တရားနဲ႔ ေနတတ္သြားပါတယ္။ 

   ရပ္ေနစဥ္မွာ ႐ႈမွတ္ပါ

*******""""""""""""********

ရပ္တဲ့အခါမွာ တရား႐ႈမွတ္ပံုကို

ေျပာပါမယ္။

နဂိုတုန္းက ရပ္တဲ့အခါမွာ အမႈမဲ့

အမွတ္မဲ့ အဝိဇၨာနဲ႔ရပ္ေပမယ့္ အခု

အသိဉာဏ္ကိန္းၿပီး ရပ္ပါမယ္။

ရပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေတာင့္တာ၊ 

တင္းတာ၊ ေညာင္းတာ၊ 

ကိုက္တာ၊ ခဲတာ လာပါမယ္။ 

ဒီသေဘာေလးေတြဟာ

ရပ္တဲ့အခါမွာ ျပပါတယ္။

ျပတာေတြဟာ ႐ုပ္တရားပဲလို႔ 

အသိဉာဏ္နဲ႔ လိုက္ရင္

ေယာဂီရဲ႕ သႏၲာန္မွာ သတိပ႒ာန္

ကိန္းေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္​မွာ တရားနဲ႔

ေနသူ ျဖစ္သြားပါတယ္။ တရားနဲ႔ေနရင္ 

မတရားေတြ မဝင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ 

အ႐ႈခံတရားေပၚမွာ အသိဉာဏ္ေလး 

ကိန္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ 

စကားေျပာခ်င္တဲ့စိတ္ေတာင္

မေပၚေတာ့ပါဘူး။ 

ရပ္ေနခ်ိန္မွာ လွစ္ခနဲ အေတြးေလး

ေပၚရင္ နာမ္တရား။ ေပ်ာ္ေနတယ္

ဆိုရင္ နာမ္တရား။ နာမ္တရား

ေပၚရင္ နာမ္လို႔ သိလိုက္မယ္။ 

႐ုပ္တရားေပၚရင္ ႐ုပ္လို႔ သိလိုက္မယ္။ 

ရပ္တဲ့အခါမွာ တရားနဲ႔ ေနတတ္ေအာင္ 

ႏွလံုးသြင္း ေလ့က်င့္ ေပးပါ။

        သြားေနစဥ္မွာ ႐ႈမွတ္ပါ

************""""""""""""""""***********

တစ္ေနရာက တစ္ေနရာကို ျပန္တဲ့ အခါ 

သြားတဲ့ အခါမွာ အ႐ႈခံနဲ႔ 

အ႐ႈဉာဏ္ကိန္းၿပီး လာတာလား၊ 

သတိလက္လြတ္ပဲ လာသလား။ 

သတိလက္လြတ္လာရင္ ဒီအခ်ိန္

အဝိဇၨာဖံုးေနလို႔ မတရားနဲ႔လာတာ။

တဏွာေတြနဲ႔လာရင္ မတရားနဲ႔

လာတာ။

တရားေလးနဲ႔ လာတတ္၊

ျပန္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္နည္းကို

ေျပာေပးပါမယ္။

ေျခတစ္လွမ္းကို ခ်လိုက္တယ္။ 

ထိသြားတဲ့ ေနရာမွာ ေအးတယ္၊ 

ပူတယ္၊ တင္​းတယ္​၊ ေတာင့္တယ္ 

တစ္ခုခု ျပပါလိမ့္မယ္။ ထိလိုက္လို႔

ေအးခနဲေပၚရင္ ႐ုပ္တရား၊ တင္းတဲ့

သေဘာ ေပၚရင္ ႐ုပ္တရား၊ 

ပူတဲ့သေဘာ ေပၚရင္ ႐ုပ္တရား၊

ၾကမ္းတဲ့သေဘာ ေပၚရင္ ႐ုပ္တရား၊ 

ႏူးညံ့တဲ့သေဘာ ေပၚရင္ ႐ုပ္တရား။

တစ္လွမ္းကို တစ္ခါသိလို႔

အသိေလး ကိန္းသြားရင္ ဒီအခ်ိန္​မွာ 

ကိေလသာ စင္ပါတယ္။ 

တစ္လွမ္းတိုင္း တစ္လွမ္းတိုင္းမွာ အဲ

ဒီအသိေလး တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္

ကိန္းၿပီးေတာ့ သြားမယ္ဆိုရင္ တရားနဲ႔

ေနတတ္သြားတာေပါ့။ လာတုန္းက

တရားနဲ႔ လာခဲ့သလို အျပန္မွာလည္း 

တရားနဲ႔ ျပန္တတ္ေအာင္ 

ေလ့က်င့္ေပးပါ။

ကိုယ္ရဲ႕ ဥစၥာပစၥည္းေတြဟာ 

အားမကိုး ရပါဘူး။ ေမြးထားတဲ့

သားေတြ သမီးေတြကလည္း

အားမကိုး ရပါဘူး။ ကိုယ္ႀကိဳးစားေနတဲ့ 

တရားကမွ အားကိုးလို႔ ရပါတယ္။ 

အားကိုးထိုက္တဲ့တရားကို အခ်ိန္တိုင္း

ႀကိဳးစားပါ။ 

       ေလ်ာင္းေနစဥ္မွာ ႐ႈမွတ္ပါ

*************""""""""""""""""""**********

ညအခ်ိန္ အိပ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္

ကိုယ့္အိပ္ရာေလးကိုယ္ ခင္းမယ္။

ျခင္ေထာင္ေလးေတြကို ေထာင္မယ္။ 

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျခင္ေထာင္ကို

ကိုင္ရင္ ကိုင္မွန္းသိမယ္၊ ႀကိဳးေလးေတြ 

ခ်ည္ရင္ ခ်ည္မွန္း သိမယ္၊ 

ျခင္ေထာင္ကို မရင္ မမွန္းသိမယ္၊

ေစာင္ကို ခင္းရင္ ခင္းမွန္းသိမယ္၊ 

ျခံဳရင္ ျခံဳမွန္းသိမယ္ ဆိုရင္ 

လႈပ္႐ွားတဲ့အမူအရာေတြကို 

တစ္သိၿပီး

တစ္သိ သိေနတဲ့အခိုက္မွာ 

သတိပ႒ာန္ ကိန္းေနပါတယ္။

တရား ကိန္းေနပါတယ္။

ေလ်ာင္းတဲ့ အခါမွာ ပက္လက္

လွန္ထားမယ္ဆိုရင္ ေက်ာနဲ႔ထိေနတဲ့အရာ၊ 

ဒါမွမဟုတ္ တေစာင္းေလး

ေစာင္းထားတယ္ ဆိုရင္ 

ထိေတြ႔ေနတဲ့ ေနရာေလးေတြမွာ 

တင္းတာ၊ ေတာင့္တာ၊ ပူတာ၊ ေအးတာ 

တစ္ခုခု လာပါမယ္။ ဘာပဲေပၚေပၚ  

႐ုပ္တရား။ ဒီအခ်ိ္န္အခါမွာ 

အေတြး ဝင္လာလို႔ ေတြးတာကို 

သိလိုက္ရင္ နာမ္တရား။ ႐ုပ္ေပၚရင္ 

႐ုပ္မွန္းသိ၊ နာမ္ေပၚရင္ နာမ္မွန္းသိရင္ 

တရားနဲ႔ေနတာပါ။

နဂိုတုန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ 

အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့နဲ႔ သတိလက္လြတ္ 

ေနခဲ့ပါေစ၊ အခုလို သတိေလးထားၿပီး 

အသိေလး ကပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ 

တရားနဲ႔ေနသူ ျဖစ္ပါၿပီ။

ရပ္ေနစဥ္ သြားေနစဥ္ ထိုင္ေနစဥ္

ေလ်ာင္းေနစဥ္ ေနစဥ္တိုင္းမွာ 

ျဖစ္ေပၚေနဆဲ ကိုယ္ စိတ္ အားလံုးကို

သတိနဲ႔ သိေနမယ္ ဆိုရင္ 

အခ်ိန္တိုင္းဟာ ေယာဂီအတြက္ 

သတိ ကုသိုလ္ေတြ ရေနတာပါပဲေလ။

      ဆရာေတာ္ အရွင္ပုညာနႏၵ

Credit...

များလာပြီလား..ပါးလာပြီလား..

မ်ားလာၿပီလား ပါးလာၿပီလား

🌿🌿🌺🌿🌿🌺🌿🌿🌺🌿🌿

ေယာဂီေတြဟာ လိုရင္း အခ်က္ကို

ေမ့ေနၾကပါတယ္။ အဓိက လိုရင္းက

မိမိမွာ လိုခ်င္မႈ ေလာဘ ကိေလသာ၊

စိတ္ဆိုးမႈ ေဒါသ ကိေလသာ၊ အမွန္

မသိမႈ ေမာဟ ကိေလသာ၊ 

ေထာင္လႊားမႈ မာနကိေလသာ၊ 

မနာလို ဝန္တိုမႈ စတဲ့ ကိေလသာ၊

မေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ 

ပါးလာၿပီလား။ ေကာင္းတဲ့ 

စိတ္ဓာတ္ေတြ မ်ားလာၿပီလား။ 

ဒါေတြကို စိစစ္ဖို႔ ေမ့ေနၾကပါတယ္။

သီလနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္ဖို႔ 

ေမ့ေနၾကတယ္။

အခ်ဳိ႕ ေယာဂီေတြဟာ တရားထိုင္ရင္း

နာက်င္ ကိုက္ခဲမႈေတြ ျပင္းျပင္း 

ထန္ထန္ျဖစ္တယ္။ အထိုင္ၾကာတဲ့ 

အခါမွာ အဲဒီ နာက်င္ ခံခက္တာေတြ

တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့လာၿပီး

ခ်ဳပ္သြား ေအးသြားတယ္။ ဒါဟာ

ထံုးစံပါပဲ။ ခႏၶာရဲ႕ သဘာဝပဲ။ ဒါကိုပဲ

တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္႐ႈမွတ္လို႔ 

ႏိူင္သြားတယ္လို႔ အထင္မွားၾကတယ္။

နာက်င္ ခံခက္မႈ ႐ုပ္ဒုကၡ ေဝဒနာေတြ

ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေအးသြားတာကို မဂ္လို႔ 

ထင္ေနသူေတြ ရွိပါတယ္။

ေယာဂီေတြက မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ဆိုတာ

ခ်ဳပ္တာ ၿငိမ္းတာ ေအးတာလို႔ ခဏ ခဏ

ၾကားဖူးနားဝ ရွိထားေတာ့ တရား

႐ႈမွတ္ရင္းနဲ႔ တစ္ခါမွ် မၾကံဳဖူးတဲ့

ေအးမႈ ၿငိမ္းမႈမ်ဳိးနဲ႔ ထူးထူး ဆန္းဆန္း

ၾကံဳလိုက္ရင္ ဒါ မဂ္ပဲ၊ ဖိုလ္ပဲလို႔

ထင္တတ္ၾကပါတယ္။

စ်ာန္စိတ္ေတြေၾကာင့္လည္း 

ၿငိမ္းေအးတာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ 

ပီတိေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

သမာဓိေၾကာင့္လည္း 

ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တရား႐ႈရင္း 

လင္းခနဲ၊ လက္ခနဲ၊ ၿငိမ့္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး

ဘာမွ် မသိဘဲ ျဖစ္သြားတယ္၊

ေအးသြားတယ္၊ အ႐ႈခံ 

ေပ်ာက္သြားတယ္၊ အ႐ႈခံ

ေပ်ာက္သြားတာကိုပဲ ခ်ဳပ္သြားၿပီလို႔

ထင္လိုက္တယ္။ မဂ္လို႔ 

ထင္လိုက္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ပရမတ္ အာ႐ံု 

သဘာဝကို မယူတတ္တာပါ။ ပရမတ္

သဘာဝ အစစ္ ေရာက္သြားရင္ 

႐ႈမွတ္စရာ အာ႐ံု မရွိေတာ့ဘူးလို႔ 

ထင္တတ္ပါတယ္။ မေရာက္ဖူးတဲ့ 

နယ္ပယ္ထဲ ေရာက္သြားလို႔ 

ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္သြားတာမ်ဳိးပါ။

တကယ္ေတာ့ ေအးသြားရင္ 

ေအးသြားတဲ့ သဘာဝကို ဆက္သိ 

သြားရမွာပါ။ အ႐ႈခံ သိစရာ ဘာမွ် 

မရွိရင္လည္း သိေနတဲ့ စိတ္ကိုပဲ 

ျပန္သိရမွာပါ။ သိစရာ ရွိသမွ် ဆက္

သိသိ သြားရမွာပါ။ ဒါဆို ဘာမွ 

ထင္ေယာင္ ထင္မွား ျဖစ္စရာ 

မရွိပါဘူး။

အိပ္ခ်င္ ငိုက္မ်ဥ္းမႈေၾကာင့္လည္း 

အ႐ႈခံ ေပ်ာက္ေနတတ္ပါတယ္။

သဒၶါ လြန္ကဲရင္လည္း အ႐ႈခံ 

ေပ်ာက္ေနတတ္ပါတယ္။ အ႐ႈခံ 

ေပ်ာက္သြားတာကို ေယာဂီက မဂ္လို႔ 

အထင္ မွားတတ္ပါတယ္။ မွားစရာ

အေၾကာင္းေတြက အမ်ားႀကီးပါ။

ဗဟုသုတ ရွိဖို႔ အလြန္ 

အေရးႀကီးပါတယ္။ 

အမွား သံသရာ မလည္ရေအာင္၊ 

မိမိမွာ တရား ရ မရ သိရေအာင္

မိမိကိုယ္တိုင္ မိမိရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထား

ေျပာင္း မေျပာင္း၊ အသိ အျမင္ ေျပာင္း

မေျပာင္း၊ သီလပိုင္းက ျပည့္စံုသလား၊

မျပည့္စံုဘူးလား ဆိုတာေတြကို ႐ိုး႐ိုး

သားသား ေစာင့္ၾကည့္တာ 

အေသခ်ာဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။

ေရႊဥမင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက

သတိပ႒ာန္တရား အားထုတ္လာတာနဲ႔

အမွ် စိတ္ေန စိတ္ထားေတြ၊ အသိ

အျမင္ေတြ ေျပာင္းလာဖို႔သာ လိုရင္းလို႔

မိန္႔ပါတယ္။

                  Credit... အရွင္ဥဇၨယ

ခဏိကသမာဓိ

-          ခဏိက သမာဓိ

ခဏိကသမာဓိ ဆိုတာ ခဏေလးျဖစ္ၿပီး

ပ်က္သြားတာကိုေျပာတာ 

မဟုတ္ပါဘူး။ ခဏ အခိုက္ေလးေတြ  

အခိုက္ေပါင္းမ်ားစြာ သိလိုက္ရတဲ့အခါ 

အမ်ားႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။  

စြမ္းအားေတြ ျပည့္သြားတယ္။

ဒါကို ခဏိကသမာဓိလို႔ ေျပာတာ 

ျဖစ္ပါတယ္။

ျဖစ္တဲ့ အခိုက္ကေလးကို သိတယ္။

ျဖစ္ခိုက္ တစ္ရာ ရွိရင္ သိတဲ့

အခိုက္ေပါင္းကလည္း  တစ္ရာ

ရွိသြားပါမယ္။ တစ္ရာလံုးလံုး

စဥ္ဆက္ မျပတ္ သိတယ္,

သမာဓိရသြားတယ္ ဆိုရင္

ဒါ ခဏိက သမာဓိပဲ။ 

တစ္ရာ ဆိုေတာ့ အားရွိၿပီေပါ့။

တစ္ႀကိမ္ထဲ သိတာ မဟုတ္ဘူး။

ခဏေလး သိၿပီး ေပ်ာက္သြားတာမ်ဳိး 

မဟုတ္ဘူး။ အာ႐ံုကလည္း

ျဖစ္တဲ့ အခိုက္ကေလး,

သိတဲ့ စိတ္ကလည္း  သိတဲ့

အခိုက္ကေလး , အခိုက္ေပါင္း 

ေျမာက္မ်ားစြာ ရာ,ေထာင္ခ်ီ 

သြားၾကတဲ့အခါ က်ေတာ့  

သမာဓိစြမ္းအားဟာ ဒရစပ္ ျဖစ္လာၿပီး  

ခဏိက သမာဓိ ဆိုတာလည္း  

စြမ္းအားျပည့္တဲ့ သမာဓိ တစ္ခု 

ျဖစ္လာပါတယ္။

ဝိပႆနာ အားထုတ္လို႔ရွိရင္

အခိုက္ေပါင္း မ်ားစြာကို စဥ္ဆက္မျပတ္ အာ႐ံုေလးေပၚမွာ စိုက္က်ေနတဲ့

ခဏိကသမာဓိ ရွိၿပီဆိုရင္  

ဝိပႆနာျဖစ္တယ္။ အဲဒီ 

သမာဓိမ်ဳိးေလာက္မွ မရွိရင္

ဝိပႆနာ မျဖစ္ဘူး။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ခဏိက သမာဓိဆိုတာ ဝိပႆနာ႐ႈဖို႔ 

လံုေလာက္တဲ့ သမာဓိပါ။

ဝိပႆနာ ႐ႈဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ 

သမာဓိက အပိုင္း သံုးပိုင္းရွိတယ္။

သမာဓိဆိုတာက တည္ၾကည္တာ။ 

အ႐ႈခံမွာ စိတ္ကေလး တည္ေနရမယ္။ 

စိတ္ဟာ ၾကည္လင္ေနရမယ္။ 

တည္႐ံုဘဲတည္ၿပီး မၾကည္ရင္ သမာဓိ 

မျဖစ္ေသးဘူး။

ဘာကိုဘဲ ႐ႈ႐ႈ အ႐ႈခံမွာ စိတ္ဟာ 

တည္ၿပီး ၾကည္ေနရမယ္။ ဝိပႆနာ 

႐ႈတယ္ဆိုတာ အ႐ႈခံရဲ႕ သဘာဝကို ႐ႈတာ။ သဘာဝကို မေတြ ့ေသးသမွ် 

ဝိပႆနာ မျဖစ္ေသးဘူး။

ေလကို႐ႈလို ့ ေလကိုေတြ႔ရင္ 

သဘာဝကို ေတြ႔တာ မဟုတ္ေသးဘူး။ 

ထိတာ တိုးတာ ပူတာ ေအးတာ 

တစ္ခုခုကိုေတြ႔မွ သဘာဝကို 

ေတြ႔တာလို႔ ေခၚတယ္။

ေျခေတြ လက္ေတြကို ေတြ႔ေနရင္ သဘာဝကို ေတြ႔တာ မဟုတ္ေသးဘူး။ တင္းတာ တိုးတာ ပူတာ ေအးတာကို ေတြ႔မွ 

သဘာဝကို 

ေတြ႔တယ္လို႔ ေခၚတယ္။ ဒါေတြက 

ကိုယ္မွာ ေပၚတဲ့ သဘာဝေတြ။

စိတ္မွာ က်ေတာ့ သိတာ ခံစားတာ 

မွတ္သားတာ လုပ္ခ်င္တာ ေတြးတာ

ၾကံတာ အားျပဳတာေတြလည္း စိတ္ရဲ႕ 

သဘာဝေတြဘဲ။

ကိုယ္မွာေပၚတဲ့ သဘာဝ 

တစ္ခုခုကိုျဖစ္ေစ၊ စိတ္မွာေပၚတဲ့ သဘာဝ 

တစ္ခုခုကို ျဖစ္ေစ၊ ေပၚတဲ့ 

အခိုက္မွာ ႐ႈမိလိုက္တာ ဝိပႆနာ 

ပါဘဲ။

ဝိပႆနာ႐ႈဖို႔ သမာဓိ 

မလံုေလာက္ရင္ ဝိပႆနာ ႐ႈလို ့

မရပါဘူး။ လံုေလာက္တဲ့ သမာဓိထက္ 

ပိုေနျပန္ရင္လည္း ဝိပႆနာ ႐ႈလို႔ 

မရျပန္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္မို ့ခဏိက သမာဓိဆိုတာ 

ဝိပႆနာ႐ႈဖို႔ လံုေလာက္တဲ့  

သမာဓိလို ့ဆိုလိုပါတယ္။ ပရမတ္ကို

သိဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ သမာဓိကို ခဏိက သမာဓိလို ့ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

           Credit.. ေဒါက္တာသစ္လြင္

လေးအသခေ်ျနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်း

ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ကမ႓ာတစ္သိန္း

================

ဗုဒၶ၀င္ ပါဠိေတာ္၌ ပါရမီေတာ္မ်ား ျဖည့္က်င့္ရာ ကာလကို ေလးအသေခ်ၤႏွင္ ကမၻာတစ္သိန္းဟု ျပဆိုထားေပသည္။

သို႔ရာတြင္ စူဠဗုဒၶေဃာသဆရာ ေရးသားစီရင္ေသာ

ေသာတၱကီက်မ္း၌ ဘုရားအျဖစ္ကို စိတ္ျဖင့္ ဆုေတာင္းခဲ့ရာအခ်ိန္ကာလမွာ

ကမၻာေပါင္း ၇-အသေခ်ၤ၊

ႏႈတ္ျဖင့္ ျမြက္ဆို၍ ဆုေတာင္းခဲ့ရာ

အခ်ိန္ကာလမွာ ကမၻာေပါင္း ၉-အသေခ်ၤ၊

ႏႈတ္ျဖင့္ဆုေတာင္းရံုသာမက

ပါရမီေတာ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်

ဆည္းပူးျဖည့္က်င့္ခဲ့ရာ အခ်ိန္ကာလမွာ

ကမၻာေပါင္း ေလးအသေခ်ၤႏွင့္တစ္သိန္း

ျဖစ္သည္ဟု ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုထားေပသည္။

ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ 

ဘုရားျဖစ္လိုေသာဆႏၵကို

လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရန္

မ၀ံ့မရဲသျဖင့္ စိတ္ထဲ၌သာ မ်ဳိသိပ္ကာ

ဘုရားအျဖစ္ကို ေတာင့္တခဲ့ရသည္။

ထိုသို႔ စိတ္ျဖင့္ ေတာင့္တဖန္မ်ားလာေသာအခါ

ဆႏၵျပင္းျပမႈ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္လာမႈေၾကာင့္

ဘုရားျဖစ္လိုေၾကာင္းကို လူသိရွင္ၾကား

ျမြက္ဟေျပာရဲဆိုရဲ ျဖစ္လာသည္။

ထိုအခါ ပြင့္ေတာ္မူသည့္

ဘုရားရွင္မ်ားကို ဖူးေတြ႔ရတိုင္း

ဘုရားျဖစ္ရပါလို၏ဟု ႏႈတ္မွ ျမြက္ဆို 

ဆုေတာင္းေလ့ ရွိခဲ့သည္။

ဤကဲ့သို႔ 

စိတ္ကူးသက္သက္ ၇-အသေခ်ၤ၊

ႏႈတ္ျမြက္ဆိုမႈ ၉-အသေခ်ၤ

စုစုေပါင္း ၁၆-အသေခ်ၤကာလ

လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ 

ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားေျခေတာ္ရင္း၌

ဘုရားစင္စစ္ဧကန္ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု 

နိယတဗ်ာဒိတ္ပန္း ဆင္ျမန္းခဲ့ရေသာ

အခ်ိန္ကာလမွစ၍  

ကမၻာေပါင္း ေလးအသေခ်ၤႏွင့္တစ္သိန္း

ပါရမီေတာ္တို႔ကို ကိုယ္၊ႏႈတ္၊စိတ္တို႔ျဖင့္

ျဖည့္က်င့္ ဆည္းပူးေတာ္မူခဲ့ရသည္။

အသေခ်ၤ 

•••••••••

၁။ဂဏအသေခ်ၤ

     ဂဏန္းသခ်ၤာ၌ အသံုးျပဳသည့္ အသေခ်ၤ။

၂။ အႏုမာနအသေခ်ၤ

     တိက်ေသာ အေရအတြက္မရွိဘဲ

     မွန္းဆေရတြက္အပ္ေသာ အသေခ်ၤ။

၃။  ကပၸအသေခ်ၤ

      ကမၻာႏွင့္ ဆက္စပ္ေရတြက္ရေသာအသေခ်ၤ။

၄။  ဗုဒၶအသေခ်ၤ

      ဂဏန္း အေရအတြက္ျဖင့္ ကမၻာေပါင္း

      မည္ေရြ႕မည္မွ် မေရတြက္ႏိုင္၊

      ပြင့္ေတာ္မူသည့္ ဘုရားရွင္တို႔၏

      အမည္နာမျဖင့္ ပိုင္းျခားကန္႔သတ္၍

      ေရတြက္ရေသာ ကမၻာအသေခ်ၤ။

ကမၻာအမည္မ်ားႏွင့္

ႏွစ္က်ိတ္ ရွစ္ဆူဘုရားမ်ား

ပြင့္ထြန္းခဲ့ရာ ကာလမ်ားကို စုေပါင္း၍

ေလးသေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္း 

ေရတြက္ၾကရသည္။

ႏွစ္က်ိပ္ေလးဆူေသာ ဘုရားမ်ားထံ၌

ဗ်ာဒိတ္ခံယူျခင္း

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

၁။ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••••

ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္

ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားေျခေတာ္ရင္း၌

သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘဝျဖင့္

နိယတဗ်ာဒိတ္ပန္း ခံယူခဲ့ၿပီးေနာက္

ကမ႓ာေပါင္း မည္ေရြ႕မည္မွ်ဟု ဂဏန္းခ်၍

မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္

မ်ားစြာေသာ ကမ႓ာအသေခ်ၤသည္ 

ဘုရားတစ္ဆူမွ်  ပြင့္ေတာ္မမူသျဖင့္

သုညကမ႓ာမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။

၂။ေကာ႑ညျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••••••

ယင္းသုညကမ႓ာ အသေခ်ၤ ကုန္လြန္ၿပီးေနာက္

တစ္ဆူေသာ ကမ႓ာတြင္

ေကာ႑ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူလာသည္။

ထိုအခါ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္

ဝိဇိတာဝီအမည္ရွိေသာ သိျကားမင္းျဖစ္ခဲ့၍

အလွဴဒါနျပဳလုပ္ျခင္း၊

ထီးနန္းစြန္႔၍ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ 

အဘိညာဥ္သမာပါတ္တို႔ကို ရရွိေအာင္

အားထုတ္ျခင္းျပဳ၍ 

ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၃။မဂၤလျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္တဖန္ ဘုရားမပြင့္သည့္

သုညကမ႓ာမ်ား အသေခ်ၤကုန္လြန္ၿပီးေသာအခါ

တစ္ခုေသာကမ႓ာ၌ မဂၤလျမတ္စြာဘုရား၊

သုမနျမတ္စြာဘုရား၊ေရဝတျမတ္စြာဘုရား၊

ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားဟူ၍

ဘုရားေလးဆူပြင့္ေတာ္မူသည့္

သာရမ႑ကမ႓ာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။

မဂၤလျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္

သု႐ုစိအမည္ရွိေသာ ပုဏၰားပညာရွိျဖစ္လာ၍

ကုေဋတစ္သိန္းမွ်ေသာ 

ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား ပစၥည္းေလးပါး

လွဴဒါန္း၍ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ 

စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ကို စြန္႔၍ ရဟန္းျပဳၿပီးလွ်င္

ပိဋကတ္သုံးပံုကို သင္ယူ၏။

အဘိညာဥ္ငါးပါး သမာပတ္ရွစ္ပါးတို႔ကို

ရရွိေအာင္ အားထုတ္၍ 

ပါရမီျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့သည္။

၄။သုမနျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••

မဂၤလဘုရားေနာက္၌ 

ဆက္လက္ပြင့္ေတာ္မူေသာ

သုမနဘုရား လက္ထက္ေတာ္တြင္ 

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

"အတုလ"နဂါးမင္းျဖစ္၍

ျမတ္စြာဘုရားအား ဆြမ္းသကၤန္းတို႔ျဖင့္ 

လႉဒါန္းပူေဇာ္၍

ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၅။ေရဝတျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••

သုမနျမတ္စြာဘုရားေနာက္ ပြင့္ေတာ္မူသည့္

ေရဝတျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္တြင္

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္ 

"ပတိေဒဝ"အမည္ရွိ ပုဏၰားပညာရွိျဖစ္ခဲ့၍

ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို 

ဂါထာတစ္ေထာင္ျဖင့္ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ျခင္း၊ 

အသျပာတစ္ေထာင္တန္ေသာ 

အေပၚရံုျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း ျပဳလုပ္၍ 

ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၆။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••••••

ေရဝတျမတ္စြာဘုရားေနာက္ 

ပြင့္ေတာ္မူလာသည့္

ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ 

"သုဇာတ"အမည္ရွိ ပုဏၰားပညာရွိ ျဖစ္၍ 

ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား 

ဝါတြင္းသံုးလပတ္လံုး ႀကီးစြာေသာ 

အလွဴဒါနကို ေပးလွဴလွ်က္ 

ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၇။ အေမာမဒႆီျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္ ဘုရားမပြင့္သည့္

သုညကမ႓ာမ်ား

မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္

ကမ႓ာအသေခ်ၤ လြန္ေလၿပီးေသာအခါ 

အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရား၊ 

ပဒုမျမတ္စြာဘုရား၊

နာရဒရျမတ္စြာဘုရားဟူ၍ 

ဘုရားသံုးဆူ ပြင့္ေတာ္မူေသာ 

ဝရကမ႓ာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ 

အေနာမဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား

လက္ထက္ေတာ္တြင္

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

"ဘီလူးစစ္ေသနာပတိ"ျဖစ္၍ 

ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား 

၇- ရက္ပတ္လံုးဆြမ္း အေဖ်ာ္တို႔ျဖင့္ 

ေပးလႉ၍ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၈။ ပဒုမျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••

အေနာမဒႆီဘုရားရွင္ေနာက္ 

ဆက္လက္၍ ပြင့္ေတာ္မူေသာ 

ပဒုမျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္တြင္ 

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

"ျခေသၤ့မင္း"ျဖစ္၍  ၇ -ရက္ပတ္လံုး 

နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားေတာ္မူေနေသာ 

ျမတ္စြာဘုရားကို အလြန္ဝမ္းေျမာက္

ၾကည္ညိဳစိတ္ျဖင့္ အသက္စြန္႔လွဴကာ

ဆည္းကပ္ျခင္း ကုေဋမ်ားစြာေသာ 

ရဟန္းေတာ္တို႔အေပၚ၌

ၾကည္ညိဳစိတ္ျဖစ္လွ်က္

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၉။ နာဒရျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္ဝရကမ႓ာတြင္ 

ပြင့္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသံုးဆူအနက္ 

ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ

နာဒရဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္တြင္

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

အဘိညာဉ္ငါးပါး သမာပတ္ရွစ္ပါးတို႔ကို 

ရေသာ ရေသ့ျဖစ္၍

မိမိ၏သခၤမ္းေက်ာင္းသို႔ ႂကြလာေသာ 

ဘုရားရွင္ႏွင့္တကြ ရဟႏၲာေပါင္း 

ကုေဋရွစ္ဆယ္၊

အနာဂါမ္ ဥပါသကာေပါင္း 

တစ္ေသာင္းတို႔ကို

သခၤမ္းေက်ာင္းမ်ား ဖန္ဆင္းေပး၍ 

တစ္ညဉ့္ပတ္လံုး 

ဘုရားရွင္၏ဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို 

ခ်ီးက်ဴးလွ်က္ ဘုရားႏွင့္တကြ 

သံဃာပရိသတ္တို႔အား

ဆြမ္းစေသာ အစာအာဟာရတို႔ကို

လွဴဒါန္းျခင္း

ျမတ္စြာဘုရားအား စႏၵကူးနံ့သာနီကို 

လွဴဒါန္းျခင္းျပဳ၍ 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၀။ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••••

အေနာမဒႆီ၊ ပဒုမ၊ နာဒရတည္းဟူေသာ

ဘုရားသံုးဆူတို႔ ပြင့္ေတာ္မူရာ

ဝရကမ႓ာႀကီးကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္

မည္၍မည္မွ်ဂဏန္းခ်၍ 

မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားလွစြာေသာ 

ဘုရားမပြင့္သည့္

သုညကမ႓ာေပါင္း(တစ္သေခ်ၤ)ကို 

လြန္ေျမာက္ၿပီးေသာ္ 

ဤကမ႓ာမွ ျပန္၍ ေရတြက္ပါက 

ကမ႓ာတစ္သိန္းအထက္၌

ပဒုမုတၱရ တစ္ဆူတည္းေသာ 

ဘုရားပြင့္ေတာ္မူသည့္ သာရကမ႓ာသို႔

ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ 

ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား 

လက္ထက္ေတာ္၌ 

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

ကုေဋမ်ားစြာ ဥစၥာႂကြယ္ဝေသာ 

"ဇဋိလ"အမည္ရွိေသာ 

တိုင္းၾကပ္မင္းျဖစ္၍ 

ဘုရားအမူးရွိေသာ သံဃာအေပါင္းအား

ဆြမ္းခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ႏွင့္တကြ

သကၤန္းလ်ာအထည္ အလွဴၾကီး ေပးလႉ၍ 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၁။ သုေမဓျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္ သုညကမ႓ာေပါင္း 

ခုႏွစ္ေသာင္း ကုန္လြန္ၿပီးေနာက္ 

သုေမဓျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ 

သုဇာတျမတ္စြာဘုရားႏွစ္ဆူ 

ပြင့္ေတာ္မူရာ မ႑ကမ႓ာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။

သုေမဓျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္တြင္ 

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

"ဥတၱရ"အမည္ရွိ လုလင္ျဖစ္၍ 

ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား 

ကုေဋရွစ္ဆယ္မွ်ေသာ ပစၥည္း ဥစၥာတို႔ကို 

လွဴဒါန္းခဲ့သည္။

ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို နာရ၍

သရဏဂံု သံုးပါးတို႔၌တည္၍ 

ရဟန္းျပဳၿပီးလွ်င္ 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၂။ သုဇာတျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••••

သုေမဓ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူၿပီးေနာက္

ဆက္လက္၍ ပြင့္ေတာ္မူေသာ 

သုဇာတျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္ 

"စၾကာမင္း"ျဖစ္၍ 

ဘုရားအမူးရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား 

ရတနာခုႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္တကြ 

ထီးနန္းစည္းစိမ္ႀကီးကို လွဴဒါန္း၍ 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၃။ ပိယဒႆီျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••••

သုေမဓျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ 

သုဇာတျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔ 

ပြင့္ေတာ္မူရာ မ႑ကမ႓ာကုန္ဆံုးၿပီး

ေနာက္ပိယဒႆီျမတ္စြာဘုရား၊ 

အတၳဒႆီျမတ္စြာဘုရား၊ 

ဓမၼဒႆီျမတ္စြာဘုရား ဟူ၍

ဘုရားသံုးဆူ ပြင့္ေတာ္မူရာ 

ဝရကမ႓ာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။

ပိယဒႆီျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္တြင္

ေဂါတမ ဘုရားေလာင္းသည္

ေဗဒင္သံုးရပ္တတ္ကၽြမ္းေသာ 

"ကႆပပုဏၰား"လုလင္ျဖစ္၍ 

ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို နာရ၍ 

သဒၶါတရား အလြန္ျဖစ္လ်က္ 

ကုေဋတစ္သိန္းေသာ ဥစၥာကို စြန္႔ၿပီး 

သံဃာ့အာရာမ္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းျခင္း၊

သရဏဂံုသံုးပါးႏွင့္တကြ 

ငါးပါးသီလကို ျမဲစြာ 

ေဆာက္တည္ျခင္းျပဳလ်က္ 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၄။ အတၳဒႆီျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••••

ပိယဒႆီျမတ္စြာဘုရားေနာက္ 

ဆက္လက္ ပြင့္ေတာ္မူသည့္ 

အတၳဒႆီ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌ 

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

"သုသီမ"အမည္ရွိေသာ ရေသ့ျဖစ္၍ 

ျမတ္စြာဘုရား၏တရားကို နာယူၿပီး 

နတ္ျပည္သို႔ သြားေရာက္၍ 

နတ္ျပည္မွ ထင္ရွားပန္းစသည္ကို

ယူေဆာင္ကာ ပန္းမ႑ပ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ၿပီး

ဘုရားရွင္အားကပ္လွဴပူေဇာ္ျခင္းျပဳ၍ 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၅။ ဓမၼဒႆီျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္ ပြင့္ေတာ္မူလာေသာ 

ဓမၼဒႆီျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌ 

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္ 

သိၾကားမင္းျဖစ္၍ စတုမဟာရာဇ္၊ 

တာဝတႎသာဟူေသာ

ႏွစ္ျပည္ေထာင္နတ္အေပါင္းတို႔ ျခံရံလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား 

နတ္၌ ျဖစ္ေသာ နံ့သာ

ပန္း၊ တူရိယာတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္လွ်က္ 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၆။ သိဒတၳျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••••

တစ္ဖန္ကမ႓ာအေပါင္း 

တစ္ေထာင့္ခုႏွစ္ရာ

ေျခာက္ကမ႓ာ လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ 

ဤကမ႓ာမွ ျပန္၍ ေရတြက္ေသာ္ 

ကိုးဆယ့္ေလးကမ႓ာထက္၌

ပြင့္ေတာ္မူလာေသာ 

သိဒၶတၳျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

"မဂၤလပုဏၰားျဖစ္၍ သူဆင္းရဲတို႔အား 

ကုေဋေပါင္း မ်ားစြာေသာ ဥစၥာစုကို 

စြန္႔လႊတ္ၿပီး ရေသ့ျပဳသည္။

ရေသ့အျဖစ္ျဖင့္ 

စ်ာန္အဘိညာဉ္တို႔ကိုရလ်က္ 

ျမတ္စြာဘုရား အမူးရွိေသာ 

ကုေဋကိုးဆယ္ေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား 

ဇမၺဳသေျပသီးမွည့္တို႔ျဖင့္ 

ဆက္ကပ္ လႉဒါန္း 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၇။ တိႆျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••••

သိဒတၳမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူရာ 

ကမ႓ာကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္

ဘုရားမပြင့္ေသာ သုညကမ႓ာ တစ္ခုျခား၍

ကိုးဆယ့္ႏွစ္ကမ႓ာေျမာက္၌ 

ပြင့္ေတာ္မူေသာ တိႆျမတ္စြာဘုရား 

လက္ထက္ေတာ္တြင္

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္ 

"သုဇာတမင္း"ျဖစ္၍

မိမိပိုင္ေသာ ကုေဋေပါင္း မ်ားစြာေသာ

ဥစၥာဘ႑ာစု၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ 

အေႁခြအရံေကာင္းမ်ားႏွင့္

ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔လႊတ္၍

ရေသ့ျပဳသည္၊

တန္ခိုးႀကီးမားေသာ ရေသ့အျဖစ့္ျဖင့္ 

ျမတ္စြာဘုရားအား နတ္ပန္းမ်ားႏွင့္ 

ပဒုမၼာၾကာပန္းထီးကို

လွဴဒါန္းပူေဇာ္၍ 

ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၈။ ဖုႆျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္ 

ဆက္လက္ပြင့္ေတာ္မူေသာ

ဖုႆျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္ 

"ဝိဇိတာဝီ"အမည္ရွိေသာ 

စၾကာမင္းႀကီး ျဖစ္၍

ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို 

နာယူရသျဖင့္

ျမတ္စြာဘုရား၌ လြန္စြာ ၾကည္ညိဳ၍

အလွဴၾကီးေပးကာ 

ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး 

ဘုရားရွင္ထံ၌ ရဟန္းျပဳ၏။

ရဟန္းဘဝျဖင့္ 

ပိဋကသံုးပံုေဆာင္ျခင္း၊

လူတို႔အား တရားေဟာျခင္း၊ 

သီလပါရမီကို

ေကာင္းစြာျဖည့္ျခင္းတို႔ကို ျပဳလ်က္

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၉။ ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••

တိႆျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ 

ဖုႆျမတ္စြာဘုရား

ပြင့္ေတာ္မူရာ ကမ႓ာကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ 

ကိုးဆယ့္တစ္ကမ႓ာေျမာက္ 

ပြင့္ေတာ္မူေသာ

ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရား အေလာင္းေတာ္သည္ 

"အတုလ"နဂါးမင္း ျဖစ္၍ 

ဘုရားအမွဴးရွိေသာ

သံဃာေတာ္တို႔အား ခုႏွစ္ရက္ပတ္လံုး

ပူေဇာ္သကၠာရျပဳၿပီးလွ်င္ 

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၂၀။ သိခီျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••

ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူရာ

ကပ္ကမ႓ာကုန္ဆံုး၍ 

သုညကမ႓ာေပါင္း ငါးဆယ့္ ကိုးကမ႓ာ 

လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္

ဤကမ႓ာမွ ျပန္၍ ေရတြက္သည္ရွိေသာ္

သံုးဆယ့္ တစ္ကမ႓ာထက္၌ 

သိခီျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ 

ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရားရွင္ ႏွစ္ဆူ 

ပြင့္ေတာ္မူရာ မ႑ကမ႓ာသို႔

ေရာက္ရွိခဲ့သည္ ။

သိခီျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္၌ 

"အရိႏၵမမင္းျဖစ္၍

ျမတ္စြာဘုရား အမွဴးရွိေသာ 

သံဃာေတာ္တို႔အား

နန္းေတာ္သို႔ပင့္၍ ခုႏွစ္ရက္ပတ္လံုး

အလွဴဒါနႀကီး ျပဳလုပ္၍ 

မဂၤလာဆင္ေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားအား 

လွဴဒါန္းၿပီး 

ထိုဆင္ေတာ္ကို တန္ဖိုးျဖတ္၍ 

တန္ဖိုးႏွင့္ ညီမွ်ေသာ အပ္စပ္သည့္ 

ပစၥည္းဝတၳဳတို႔ိျဖင့္ 

ဘုရားအမွဴးရွိေသာ

သံဃာေတာ္မ်ားအား 

လွဴဒါန္းပူေဇာ္လ်က္

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၂၁ ။ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္သိခီျမတ္စြာဘုရား

ပြင့္ေတာ္မူသည့္ မ႑ကမ႓ာမွာပင္ 

ဆက္လက္၍ ပြင့္ေတာ္မူေသာ

ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္ 

"သုဒႆန"အမည္ရွိမင္းျဖစ္၍ 

ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား

သကၤန္းစေသာအလႉဒါန၊ 

ျမတ္စြာဘုရားအတြက္ 

ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးႏွင့္

ရဟန္းေတာ္တို႔အတြက္

ေက်ာင္းေပါင္း တစ္ေထာင္ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္.  

မင္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔လႊတ္၍

ရဟန္းဘဝျဖင့္ ဓုတင္ ၁၃-ပါး

က်င့္ေဆာင္၍ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၂၂။ ကကုသႏၶ ျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္ ဘုရားမပြင့္ေသာ 

သုညကမ႓ာေပါင္း ႏွစ္ဆယ့္ကိုးကမ႓ာ

လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ 

ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား၊

ေကာဏာဂံုျမတ္စြာဘုရား၊

ကႆပျမတ္စြာဘုရား၊

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၊

အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားတည္းဟူေသာ

ဘုရားငါးဆူ ပြင့္ေတာ္မူရာ

ဤဘဒၵကမ႓ာသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။

ထိုဘုရားငါးဆူတို႔တြင္

ေရွ႕ဦးစြာ ပြင့္ေတာ္မူေသာ

ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

"ေခမ"အမည္ရွိ မင္းျဖစ္၍

ဘုရားအမွဴးရွိေသာ ရဟန္းအေပါင္းအား

သကၤန္း၊ဆြမ္း၊ေဆး စေသာ

လွဴဖြယ္တို႔ကို လွဴဒါန္းသည္။

ထို႔ေနာက္ ရဟန္းျပဳ၍

ဗ်ာဒိတ္ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၂၃။ ေကာဏာဂမန ျမတ္စြာဘုရား

•••••••••••••••••••••••••••••••

ထို႔ေနာက္ ေကာဏာဂံု ျမတ္စြာဘုရား

လက္ထက္ေတာ္၌ 

မိထိလာၿမိဳ႕၌ "ပဗၺတ"အမည္ရွိေသာမင္းျဖစ္၍

မိထိလာၿမိဳ႕သို႔ ႂကြေတာ္မူလာေသာ

ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟန္းအေပါင္းအား

အလွဴဒါနႀကီးျပဳ၍ ဝါတြင္းသုံးလပတ္လံုး

ဝါကပ္သီတင္းသုံးေစေတာ္မူလ်က္

ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္း၊

သကၤန္းလ်ာမ်ားအား လွဴဒါန္းပူေဇာ္၍

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

၂၄။ ကႆပျမတ္စြာဘုရား

••••••••••••••••••••••••••

ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား

ေကာဏာဂံုျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔

ပြင့္ေတာ္မူရာ ဤဘဒၵကမ႓ာမွာပင္ 

ဆက္လက္ ပြင့္ေတာ္မူေသာ

ကႆပျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌

ေဂါတမဘုရားေလာင္းသည္

"ေဇာတိပါလ"လုလင္ျဖစ္၍

ကႆပျမတ္စြာဘုရား၏ 

အလုပ္အေကၽြးျဖစ္ေသာ

အနာဂါမ္ဃဋိကာရဥပါသကာႏွင့္

မိတ္ေဆြျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္

ရင္းႏွီးခြင့္ရသျဖင့္ ဘုရားရွင္ထံေတာ္၌

ရဟန္းျပဳ၏။ ရဟန္းဘဝ၌

ပိဋကတ္သုံးပံုကို သင္အံႀကိဳးကုတ္

တတ္ေျမာက္၍ ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့သည္။

ဤကား 

ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ကမ႓ာတစ္သိန္း

ကာလအတြင္း၌ ပြင့္ေတာ္မူေသာ

သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရား ၂၄-ဆူထံ၌

ပါရမီေတာ္တို႔ကို ဘဝအဆက္ဆက္

ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူး၍ ထပ္ကာထပ္ကာ

ဗ်ာဒိတ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

Credit...