ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စိတ်ခွန်အား

ပေါ့ပေါ့ပါးပါးစိတ်ခွန်အား

________🌼🌷🌼____________

လောကမှာ ဘယ်အရာမှ ထာဝရ ဆုပ်ကိုင်ထားလို့ မရဘူး၊ ဒါကြောင့် " မရလို့ မဖြစ်ဘူး၊ ရကိုရမှ ဖြစ်မယ်၊ မရှိလို့ မဖြစ်ဘူး၊ ရှိကို ရှိမှ ဖြစ်မယ်" ဆိုပြီး တမ်းတမ်းစွဲ မဖြစ်စေနဲ့။ တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်နေရင် မရမှာလည်း စိုးရိမ်တယ်။ ရရင်လည်း လက်လွတ်သွားမှာကို စိုးရိမ်တယ်။ ဒီတော့ စိတ်ဖိစီးမှု များသွားတယ်။

စိတ်ဖိစီးမှုများရင် လူက နေလို့ ထိုင်လို့ မကောင်းတော့ဘူး။ တချို့ဆိုရင် ရောဂါတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒါ ဘာကြောင့်လဲ၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မနေတတ်လို့ပါ။

ဒါကြောင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေး နေတတ်ရမယ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေဆိုတာ ဖြစ်သလိုနေတာကို ပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ "ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်၊ မဆိုင်တာတွေ ခေါင်းထဲ မထည့်နဲ့" လို့ ဆိုလိုတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ မဆိုင်တာတွေ ခေါင်းထဲ ထည့်လိုက်ရင် စိတ်ရှုတ်သွားတယ်။ စိတ်ရှုတ်မှတော့ ပင်ပန်းပြီပေါ့။ ဒါကြောင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နေခြင်းဟာ စိတ်ခွန်အားတစ်မျိုးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

လမ်းဆိုတာ အများအတွက်

--------------------------

စစ်ကိုင်းတိုင်းအထက်ပိုင်း၌ ရွာကြီးတစ်ရွာ ရှိတယ်။ ရေခံမြေခံ ကောင်းလို့ ကောက်ပဲသီးနှံ ဖြစ်ထွန်းတဲ့ ရွာကြီးပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ မြို့သွားဖို့ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးက မကောင်းဘူး။ 

ဒါကြောင့် ရွာသူရွာသားတွေက လမ်းဖောက်ပေးဖို့ သက်ဆိုင်ရာ အုပ်ချုပ်ရေး အကြီးအကဲများကို တင်ပြကြတယ်။ ဒါနဲ့ သက်ဆိုင်ရာ အုပ်ချုပ်ရေး အကြီးအကဲများက လမ်းဖောက်ဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။ ရွာသူရွာသားတွေ ဝမ်းသာသွားကြတယ်။

အဲဒီနောက် အုပ်ချုပ်ရေးအကြီးအကဲများ ရွာကို ရောက်လာပြီး လမ်းဖောက်ဖို့ မြေတိုင်းတာကြတယ်။ မြေတိုင်းတာပြီးတဲ့နောက် ရွာထဲမှာ အသံတွေ ဆူညံသွားတယ်။ ဘာကြောင့်လဲ၊ လမ်းနယ်နိမိတ်ထဲ သူတို့ရဲ့ လယ်မြေတွေ ပါသွားကြလို့။ တချို့ဆိုရင် ငိုတောင်ငိုကြတယ်။

ရွာထဲက လူတစ်ယောက်လည်း သူ့မြေတွေ အများကြီး လမ်းထဲ ပါသွားတယ်။ ဒီတော့ သူ့ညီက " အကိုရေ ... အကို့မြေတွေတော့ လမ်းထဲ ပါသွားပြီဗျာ" လို့ ပြောလိုက်တယ်။

ဒီတော့ သူက ပြန်ပြောတယ်။ " ဘာတတ်နိုင်မှာလဲကွာ၊ လမ်းဆိုတာ အများအတွက်ပဲ၊ ငါ့မြေတွေ လမ်းထဲ ပါသွားလို့ မွဲမသွားပါဘူး၊ ကျန်တဲ့မြေနှင့် လုပ်စားရမှာပေါ့" တဲ့။

လူတော်လူကောင်းလို့ ဆိုရမှာပါ။ ဘာကြောင့်လဲ၊ သူ့မြေတွေ လမ်းထဲပါသွားပေမဲ့ စိတ်ဓာတ်မကျဘူး၊ သောက မဖြစ်ဘူး။ သူပြောလိုက်တဲ့ စကားက မှတ်သားစရာ။ " လမ်းဆိုတာ အများအတွက်ပဲ" တဲ့။ ဒီလိုစိတ်ထားတတ်လို့လည်း သူ့မှာ သောက မဖြစ်တာ။

ခေါင်းအေးစေ ခြေထောက်နွေးစေ

------------------------

ရှေးလူကြီးတွေက ပြောကြတယ်။ " ခေါင်း အေးစေ ခြေထောက်နွေးစေ" တဲ့။ ခေါင်းအေးစေဆိုတာ သောကကို အကြာကြီး သိမ်းမထာနဲ့လို့ ဆိုလိုတယ်။ သောကဖြစ်လွန်းအားကြီးရင် ခေါင်းပူသွားတယ်။ ဒီတော့ လူက နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်းတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နေတတ်ဖို့ လိုတယ်။

#ဘာပဲလုပ်လုပ် လုပ်စရာရှိတာကို လုပ်နိုင်သလောက် အေးအေးဆေးဆေး လုပ်ပါ။ ဆန္ဒမစောရဘူး။ အလုပ်လုပ်ပြီးရင်လည်း အေးအေးဆေးဆေး အနားယူရမယ်။

#အလုပ်လုပ်ရင်လည်း အားစိျုကျပွီး လုပ်ရမယ်။ ဒါပေမဲ့ လောဘ မကြီးရဘူး၊ ဖြစ်ရင် ဖြစ်သလောက်ပဲ ကျေနပ်ပါ။ နည်းနည်းရရ များများရရ ကျေနပ်ရမယ်။ 

#ဘယ်အရာမဆို အကြောင်းစုံမှ ဖြစ်တာပါ။ ကံမရှိ ဉာဏ်ရှိတိုင်းမွဲဆိုတာလို ကံမပါရင် ဘာမှ အလုပ်မဖြစ်ဘူး။ ဒါကြောင့် အလုပ်လုပ်ပါလျက် မဖြစ်ခဲ့ရင် ကံမပေးသေးလို့ပဲလို့ နှလုံးသွင်းရမယ်။

#တခါတရံ ပြဿနာတစ်ခုခုကြောင့် စိတ်ဖိစီးမှုတွေ များပြီး သောကဖြစ်တတ်တယ်။ စားလည်း ဒီစိတ် သွားလည်း ဒီစိတ်နဲ့ မေ့လို့ မရဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ဒီတော့ အာရုံလွှဲလိုက်ပါ။ စာပဲဖတ်ဖတ် တရားပဲ နာနာ ပုတီးပဲစိပ်စိပ် တရားပဲထိုင်ထိုင်၊ တစ်ခုခု လုပ်လိုက်ပါ။ 

ဒီလိုစိတ်ထားတတ်ရင် ဘာသောကမှ ဖြစ်စရာ အကြောင်း မရှိဘူး။ သောကမဖြစ်ရင် လူက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေး ဖြစ်သွားတယ်။ ပေါ့ပါးမှ လွတ်လပ်မယ်။ လွတ်လပ်မှလည်း ဘဝက ငြိမ်းချမ်းမှာ မဟုတ်လား။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

_______________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

ချမ်းသာကြောင်းအကျင့်

ချမ်းသာကြောင်းအကျင့်

________🌼🌷🌼_______

ဘဝဟာ ပင်လယ်နှင့် တူတယ်။ လောကဓံဟာ မုန်တိုင်းနှင့် တူတယ်။ လူသားတွေဟာ လှေသမားနှင့် တူတယ်။ ကျွမ်းကျင်တဲ့ လှေသမားဟာ မုန်းတိုင်းနှင့် တွေ့ပေမဲ့ လှေမမြုပ်အောင် လှော်ခတ်သွားတယ်။ ဒီလိုပဲဉာဏ်ရှိသူတွေဟာလည်း ဘယ်လိုလောကဓံနှင့် တွေ့တွေ့ လိုရာခရီးကို အရောက်ချီတက် သွားကြတယ်။

လိုရာခရီးကို အရောက်ချီတက်နိုင်ဖို့အတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းကျောင်းရမယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းကျောင်းနိုင်ဖို့အတွက် ရှောင်ရန် ဆောင်ရန်တွေကို သိဖို့ လိုတယ်။ ဒါမှ အဆင်ပြေပြေ လျှောက်လှမ်းနိုင်မှာ မဟုတ်လား။

#သူတပါးကို မနှိမ်မိစေနဲ့

--------------------

လောကကြီးမှာ ကိုယ်ချင်းစာတရားဟာ အရေးကြီးတယ်။ ကိုယ်ချင်းစာတရား မရှိရင် သူတပါးကို နှိမ်တတ်တယ်။ တကယ်တော့ နှိမ်တယ်ဆိုတာ သူတပါးကို မထီမဲ့မြင် လုပ်လိုက်တာပဲ။ ဒါကြောင့် ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်မှ သူတပါးကို မနှိမ်ရဘူး။ 

သူတပါးကို နှိမ်တဲ့သူဟာ ဖြစ်လေရာ ဘဝတိုင်းမှာ မြေနိမ့်ရာ လှံစိုက်ခံရတတ်တယ်။ အရှင်စူဠပန် ဉာဏ်ထိုင်းရခြင်းဟာ သူတပါးကို နှိမ်ခဲ့လို့ပဲ။ ဒါကြောင့် ဘယ်သူ့ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် လေးလေးစားစား ဆက်ဆံ၊ အဲဒါ အကောင်းဆုံးပဲ။

#ဆန္ဒ သိပ်မစောပါနဲ့

----------------------

လပြည့်နေ့ဖြစ်ပေမဲ့ မိုးတိမ်ရှိနေရင် မှောင်မှာပဲ။ မှောင်နေလို့ဆိုပြီး လမင်းကို " မြန်မြန်လင်းပါ" လို့ အတင်းအကျပ် လင်းခိုင်းလို့ မရဘူး။ မိုးတိမ်ကင်းမှ လမင်းက လင်းမှာ မဟုတ်လား။ 

ဘဝမှာလည်း အလောတကြီး ဖြစ်ချင်လို့  မရဘူး။ ကံဉာဏ် ဝီရိယ အကြောင်းသုံးပါး ပြည့်စုံမှ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်မှာ မဟုတ်လား။ အရေးကြီးတာက ရပ်မနေဖို့ပါပဲ။ ဒါကြောင့် ဘာပဲလုပ်လုပ် ပုံမှန်လေး ကြိုးစား၊ အဲဒါ အကောင်းဆုံးပဲ။

#ငါးကြီးကြီး ရချင်ရင် ပင်လယ်ထဲသွားပါ

------------------------------

ရွှေဆိုတာ အပူပေးမှ " လှပတဲ့ လက်ဝတ် ရတနာလေး" ဖြစ်လာတာပါ။ ကျောက်တုံးဆိုတာလည်း ကျောက်ဆစ်ဆရာက နာနာ ထုဆစ်ပေးမှ " လှပတဲ့ ရုပ်တုလေး " ဖြစ်လာတာပါ။

ဘဝဆိုတာလည်း ဒုက္ခနှင့်ရင်းမှ သုခရတာပါ။ ငါးကြီးကြီး ရချင်ရင် ပင်လယ်ထဲ သွားရမှာ မဟုတ်ပါလော။ ဒါကြောင့် အခက်အခဲ တွေ့တဲအခါ    မဖြစ်ဖြစ်အောင် ကျော်ဖြတ်မယ်လို့ နှလုံးသွင်း၊ အဲဒါ အကောင်းဆုံးပဲ။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

______________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

ဘဝ

ဒီနေ့ အသုဘ ပို့ သွားခဲ့ပါတယ်။ 

သေသူက ကိုယ့် ထက်တော့အများကြီးငယ်ပါတယ်။  

၄၀ တောင် မပြည့်သေးဘူး။ 

'သေမင်း' ဆိုတာက ....အသက်' မရွေးပါဘူး ...။

'အသုဘပို့တယ်' ဆိုပေမယ့်... 

'ကာယကံရှင်'တွေကို မျက်နှာပြပြီး

ခုံလေးတစ်ခုံမှာ အေးအေးဆေးဆေးထိုင်နေရတာပါ။ 

'တရား'တွေ ....နာကြ၊ ငိုကြ ၊ အော်ကြ ။

စိတ်မချမ်းသာစရာတော့ ကောင်းလှသပေါ့....!။

ကိုယ်လည်း ...တစ်နေ့ ... 

ဒီလိုလှည်းလေးနဲ့ အအေးခန်းထဲက 

ထုတ်တာကို ခံလာရမယ့်ဘဝ ရောက်ဦးမှာပါပဲ။

မီးရှို့စက်ထဲကို ရောက်သွားပြီးတော့ 

ခေါင်းတိုင်က မီးခိုးတွေ ထွက်လာရင်

နှစ်ပေါင်းများစွာ ဖြစ်တည်ခဲ့တာတွေ

ကြိုးစား အားထုတ်ခဲ့တာတွေ

'ချစ်တာ'တွေ မုန်းတာ'တွေ အားလုံး 

ဘာမှ မဟုတ်တော့ပါဘူး။

'ကြေးစည်သံ'တွေ ကြားတယ်။

အမျှဝေသံ'တွေ ကြားရတယ်။ 

'ငိုသံ'တွေ မဆုံးသေးဘူး... ။

'လူ'တွေက ...ဝုန်းဝုန်းနဲ့ အခန်းထဲက ပြေးထွက်လာပြီး 

ကားတွေပေါ် အလုအယက်တက်ကြတယ်။ 

'သုသာန်'မှာလည်း ..'သေသူ' က 

နောက်ဆုံး....' ပြာ' ဖြစ်တော့မယ်...။

'ရှင်သူ' တွေ က ကားပေါ်မှာ ...။

"နေရာတစ်နေရာ"အတွက် သောက'တွေ ရောက်နေကြတယ်... !!! ။

"နေရာ" ....!!!'အိမ်'မှာ၊'ရုံး'မှာ၊ 'ကျောင်း'မှာ၊'ဌာန'မှာ ၊

လွှတ်တော်'မှာ နေရာ" ရဖို့ 'သောက' တွေ ရောက်နေကြတယ် ! ။

"လောဘ ဒေါသ မောဟ" တွေ 

မချုပ်ငြိမ်းသေးသမျှတော့..."နေရာ" အတွက် ...'သောက' တွေဖြစ်နေကြဦးမယ်ထင်ပါရဲ့ !!!

'သခင်' ပဲဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုစေ 

'ဘုရင်' ပဲဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုစေ 

'သမ္မတ' ပဲ ဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုစေ ....

'ဝန်ကြီးချုပ်'ပဲ ဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုစေ..

'လွှတ်တော်အမတ်' ပဲ ဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုစေ ...

'စစ်သား' ပဲ ဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုစေ ..

'ကျွန်' ပဲ ဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုစေ ... 

နောက်ဆုံးတော့ .....

ဇရပ်ထဲက ရေခဲတိုက်ထဲမှာ ခိုနားဖို့ နေရာလာတောင်းကြရပါတယ်။ 

အဲဒီ "နေရာ" ဆိုတာရက်အများကြီး မရပါဘူး။ ဘယ်သူမှ ဖက်တွယ်မထားချင်တော့တဲ့....။ 

အလောင်းကြီးကို နောက်ဆုံးတော့ 

ဇရပ်ထဲက အအေးခန်းထဲကို လာထည့်ပြီး 

ပထမတစ်ဆင့် သေခန်းဖြတ် လိုက်ကြပါတယ်။

သတ်မှတ်ရက်ကိုရောက်တော့ကားတွေနဲ့ လာကြတယ်။

တွေ့ကြ၊ဆုံကြ ၊နှုတ်ဆက်ကြ ပြုံးကြ။

အဲဒီအချိန်မှာ .....

တစ်ချိန်က အားလုံးနဲ့ တစ်နည်းမဟုတ် 

တစ်နည်း ပတ်သက်ခဲ့သူဟာ 

 လူတွေကြားက လှည်းလေးပေါ်မှာ 

ငြိမ်သက်စွာ လှဲပေးနေရပါတယ်။

'တရား'တွေ ....နာကြတယ်။

'အမျှ'တွေ ...ဝေကြတယ်။

'သာဓု'တွေ.... ခေါ်ကြတယ်။

လှည်းလေးပေါ်မှာ တစ်ချိန် က ငါ ဆိုတာ

ဘာမှမဟုတ်တော့ပါလား !!

"လူ"တွေက... ကားတွေပေါ်ပြေးတက်နေတယ်။

အော်ငိုသံ'တွေ တိတ်ကုန်တယ်။

မီးသင်္ဂြိုဟ်တဲ့စက်ခန်းရဲ့ တံခါး က ဝုန်းဆို 

ပိတ်သွားတယ်။

ဟေ့  

" ငါ တို့ ကား" ရော....

ငါ့ နေ ရာ လေ !!!

အဲဒါ .... ငါ့ နေ ရာ...!! 

မီးရှို့စက်ခေါင်းတိုင်ပေါ်မှာ

မီးခိုးမည်းတွေတက်လာတယ်။

ဒါပါပဲ... !!!"ဘဝ"ဆိုတာ ....။

နောက်ဆုံးတော့.... လောင်ကျွမ်းသွားပြီး 

အပေါ်ကို လွင့်ပျံတက်လာတဲ့ပြာလေးတစ်မှုန်ပါပဲ ! ။

အများကြီးတည်ဆောက်ခဲ့ရတဲ့ 'ဘဝ'ဆိုတာ 

နောက်ဆုံးမှာ နာရီဝက်တောင် မကြာလိုက်ပါဘူး! ။

'သုသာန်'ဆိုတာလည်း 

သေသူ' ကို ရှင်သူ' က နောက်ဆုံး သေခန်းဖြတ်ခဲ့

ရတဲ့နေရာပါပဲ ။

#ဆရာတင်ညွန့်

အလုပ်ထဲမှာစိတ်နှစ်ပါ

အလုပ်ထဲမှာစိတ်နှစ်ပါ

_______🌷🌼🌷____________

ဒေါသဆိုတာ မီးနှင့်တူတယ်။ မီးက အပူဓာတ် ထုတ်လွှင့်သလို ဒေါသကလည်း အပူဓာတ် ထုတ်လွှင့်တာပဲ။ ဒါကြောင့် ဒေါသဖြစ်လာရင် အပူသည် လုံးလုံး ဖြစ်သွားတယ်။ ဒေါသဖြစ်နေသူလည်း စိတ်ဆင်းရဲတယ်။ မြင်ရတဲ့သူတွေလည်း စိတ်ဆင်းရဲတယ်။

ဒေါသဖြစ်တဲ့သူတွေကို ကြည့်လိုက်ပါ၊ မျက်မှောင်ကြီးက ကုပ်သွားတယ်။ နဖူးကြောတွေက တင်းလာတယ်။ စကားပြောရင်လည်း အာကြမ်းလျှာကြမ်းကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ တချို့ဆိုရင် မကြားဝံ့မနာသာ ဆဲတော့တာပဲ။

လူတွေဟာ စိတ်တော့ ချမ်းသာချင်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ချမ်းသာအောင် မနေကြဘူး။ ဒေါသဆိုတာ စိတ်ကို ပူလောင်စေတဲ့ ကိလေသာတရားဆိုးပဲ။ ဒါကြောင့် စိတ်ချမ်းသာချင်တယ်ဆိုရင် ဒေါသ မဖြစ်အောင် ကိုယ့်စိတ်ကို ထိန်းပေးရမယ်။

ကားဆရာရဲ့ဒေါသ

-----------------

တနေ့က ဆွမ်းစားပင့်လို့ အိမ်တစ်အိမ် သွားတယ်။ ကားကလည်း ကျပ်နေတယ်။ ကားက ကျပ်တော့ ကားဆရာက စိတ်ရှုတ်နေဟန်တူပါရဲ့၊ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ရှေ့ကားက မီးမပြဘဲ ကွေ့လိုက်တယ်။ 

ဒီတော့ ကားဆရာက ဒေါသဖြစ်ပြီး " သေနာကောင်ကလဲ ကွေ့တာတောင် မီးလေး မပြဘူး" လို့ ဆဲလိုက်တယ်။ 

ဒီတော့ မိမိက ကားဆရာကို မေးလိုက်တယ်။ 

"ကားဆရာရေ မင်း ဆဲတာကို ရှေ့က ကားဆရာက ကြားရဲ့လား" 

"မကြာပါဘုရား" ။

" သူ မကြားရင် ငါမှားလို့အဆဲခံရတာလို့ သူ သိပါဦးမလား"။

"မသိနိုင်ပါဘုရား" ။

 " မသိရင် သူ့အတွက် ဘာထူးလဲ"။

"ဘာမှ မထူးပါဘူး ဘုရား"။

" အေး ဟုတ်ပြီ၊ အခုလို ဆဲလိုက်သည့်အတွက် သူ့အတွက် မထူးဘူး၊ မင်းအတွက်ကော ထူးရဲ့လား"။

"ဘာမှ မထူးပါဘူးဘုရား"။

 " မထူးဘဲနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ဆဲရတာလဲ"။

" ဒေါသဖြစ်လို့ ဆဲလိုက်တာဘုရား"။

" ငါ မေးမယ်ကွာ၊ မင်း စိတ်ဆင်းရဲတာနှင့် စိတ်ချမ်းသာတာ၊ ဘယ်ဟာကို သဘောကျလဲ"။

"စိတ်ချမ်းသာတာကို သဘောကျတာပေါ့ဘုရား"။

"သေချာရဲ့လား"။

"သေချာပါတယ်ဘုရား"။

"အေး ဟုတ်ပြီ၊ ဒီတော့ ဒေါသဖြစ်ရင် စိတ်ချမ်းသာရဲ့လား"။

 "စိတ်မချမ်းသာပါဘုရား"။

" မင်း မှတ်ထား၊  စိတ်ချမ်းသာချင်ရင် ဒေါသမဖြစ်အောင် ထိန်းရမယ်၊ တကယ်လို့ ဒေါသဖြစ်ရင်လည်း အကြာကြီး ဖြစ်ခွင့်မရအောင် ထိန်းပေးရမယ်" ။

" မှန်ပါဘုရား" 

" ဒေါသ မဖြစ်ဖို့အတွက် စိတ်ကို ကိုယ့်အလုပ်ထဲမှာ နှစ်ထားရတယ်၊ အခုတော့ မင်းက သူများအလုပ်ထဲ စိတ်ကို ပို့လိုက်တာကိုး၊ ဒါကြောင့် ဒေါသ ဖြစ်သွားတာ" ။

" မှန်ပါ၊ သဘောပေါက်ပါပြီဘုရား" ။

မိမိက ရှင်းပြလိုက်တော့မှ ကားဆရာလေးဟာ  ခေါင်းလေးတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။

ဒေါသဖြစ်ရတာ တန်ရဲ့လား

---------------------------

ဒေါသမဖြစ်ဖို့အတွက် ကိုယ့်စိတ်ကို အလုပ်ထဲ နှစ်ထားရမယ်။ ဒေါသဖြစ်တယ်ဆိုတာ သူများအပြစ်ကို မြင်နေလို့ပါ။ သူများအပြစ်ကို မြင်တယ်ဆိုတာလည်း စိတ်ကို အလုပ်ထဲ နှစ်မထားလို့ပါ။ အရေးကြီးတာက ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်ဖို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ဘဝဆိုတာ နေချင်သလောက် နေလို့ မရဘူး။ အကန့်အသတ်နှင့် နေနေရတယ်။ အကန့်အသတ်နှင့် နေရတဲ့အချိန်လေးမှာ ဒေါသ အာဃာတဖြစ်ရတာ မတန်ပါဘူး။ တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်တွေကို ဖြုန်းတီးရာ ရောက်ပါတယ်။ 

ဒါကြောင့် ဘာပဲလုပ်လုပ် စိတ်ကို အလုပ်ထဲ နှစ်ထားရမယ်။ စိတ်ကို အလုပ်ထဲနှစ်ထားရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ် မမြင်တော့ဘူး။  ဒါဆိုရင် ဒေါသလည်း မဖြစ်တော့ဘူး။ ဒေါသမဖြစ်မှလည်း ဘဝက ငြိမ်းချမ်းမှာ မဟုတ်ပါလား။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

____________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

လောဘမီးမလောင်စေနဲ့

လောဘမီးမလောင်စေနဲ့

_______🌹🌼🌹________

လောဘသည် နှစ်မျိုး ရှိ၏။ တရားသော လောဘနှင့် မတရားသော လောဘတို့ ဖြစ်၏။ မတရားသောလောဘကို " ဝိသမလောဘ" ဟု ခေါ်၏။ အရေးကြီးသည်ကား ဝိသမလောဘ မရှိဖို့ပင်။ ဘာကြောင့်နည်း၊ ဝိသမလောဘ ဖြစ်လာလျှင် ဒုစရိုက် လုပ်ဖို့ ဝန်မလေးသောကြောင့်တည်း။

ဝိသမလောဘ ဆိုသည်မှာ အတင်းအဓမ္မ လိုချင်သော စိတ်၊ သူများပစ္စည်းကို အချောင်လိုချင်သော စိတ်ပင် ဖြစ်သည်။ ဝိသမလောဘသည် စိတ်ကို ပူလောင်စေသောကြောင့် မီးတစ်မျိုးပင် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် "လောဘမီး" ဟု ဆိုကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ကမ္ဘာမှာ အစဆုံးဖြစ်သော ဒုစရိုက်မှာ အဒိန္နာဒါန ( ခိုးယူခြင်း)ပင် ဖြစ်၏။ ယင်းဒုစရိုက်သည် မတရားလောဘကို အခြေခံ၍ဖြစ်သော ဒုစရိုက်ပင် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဝိသမလောဘသည် ကြောက်စရာ အလွန်ကောင်းသည့် ကိလေသာတရားဆိုးပင် ဖြစ်သည်။

ဆရာဝန်ကြီးနှင့် ဖိုးထိန်

--------------------

နယ်မြို့လေးတစ်မြို့မှာ လူပျိုကြီး ဆရာဝန်ကြီးတစ်ယောက် ရှိ၏။ နာမည်က ဦးကျော်လှ၊ ဇာတိက ရန်ကုန်က ဖြစ်၏။ သို့သော် ဆရာကြီးသည် ထိုမြို့လေးမှာ အနေကြာသည့်အတွက် အခြေချဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေ၏။

ဆရာဝန်ကြီးသည် လူပျိုကြီး ဖြစ်သည့်အတွက် ဖိုးထိန်ကို အိမ်မှာ ခေါ်ထားလိုက်၏။ ဖိုးထိန်ကလည်း လူငယ်ဖြစ်သည့်အတွက် သွက်သွက်လက်လက် ရှိ၏။ ထို့ကြောင့် ဆရာကြီးသည် ဖိုးထိန်ကို သားတစ်ယောက်လို သံယောဇဉ် ဖြစ်နေ၏။ ထမင်းလည်း ချက်၏။ အဝတ်လည်း လျှော်၏။ သန့်ရှင်းရေးလည်း လုပ်၏။ ထို့ကြောင့် ဆရာကြီးက ဖိုးထိန်ကို အားကိုး၏။ ဖိုးထိန် မရှိလျှင် မနေတတ်သလိုပင် ဖြစ်နေတော့၏။

ဆရာကြီးသည် ထိုမြို့လေးမှာ အခြေချဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည့်အတွက် ရန်ကုန်က သူ့ခြံကြီးကို ရောင်းမည်ဟု ကြေညာလိုက်သည်။ ဖိုးထိန်ကိုလည်း " ရန်ကုန်က ခြံကြီးကို ရောင်းမယ်ကွာ" ဟု ဝမ်းသာအားရနှင့် ပြောပြလေ၏။

ဆရာကြီး ပြောပြီး မကြာခင်မှာပဲ ဆရာကြီးထံ စာတိုက်ကနေ ပါဆယ်ထုပ် ရောက်လာ၏။ ရှေ့နေက ပို့လိုက်သော ပါဆယ်ထုပ် ဖြစ်သည်။ ဖိုးထိန်ကို ခေါ်ပြီး ပါဆယ်ထုပ်ကို အိမ်ထဲ သိမ်းခိုင်းလိုက်၏။ ယင်းပါဆယ်ထုပ်ထဲတွင် အရောင်းအဝယ် မဖြစ်ကြောင်းစာနှင့် စာချုပ်စာတမ်းများ ပါ၏။ သို့သော် ဖိုးထိန်က ငွေထည့်ထားသော ပါဆယ်ထုပ်ဟု ထင်သွား၏။ ထို့ကြောင့် လောဘဇော ဖြစ်ပြီး ထိုငွေများကို အပိုင်ကြံဖို့ စိတ်ကူးလေတော့သည်။ ဝိသမလောဘကား ကြောက်စရာ အလွန်ကောင်း၏။

တစ်ခုသော ညတွင် ဖိုးထိန်သည် သူ့စိတ်ကူး အကောင်ထည် ဖေါ်ဖို့အတွက် ဆရာကြီးကို အခန်းတံခါး ဖွင့်ခိုင်းလေသည်။ ဆရာကြီးကလည်း အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်၏။ ထိုအချိန်မှာပဲ ဖိုးထိန်သည် အသင့်ယူလာသော ဓားဖြင့် ဆရာကြီးကို ထိုးလိုက်လေသည်။ ဆရာကြီးသည် ကံကောင်းသည်ဟု ပြောရမည် ဖြစ်သည်။ ဒဏ်ရာက မပြင်းထန်သဖြင့် အသက်ချမ်းသာရာ ရရှိသွားလေသည်။

ဖိုးထိန်သည် ဆေးရုံတက်နေသော ဆရာကြီးထံ ရောက်လာပြီး " ဆရာကြီး ကျွန်တော်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ၊ ပါဆယ်ထုပ်ကို ပိုက်ဆံထုပ် ထင်ပြီး လောဘ ဖြစ်သွားပါတယ်၊ ဒါကြောင့် အခုလို လုပ်လိုက်ပါတယ် ဆရာကြီး" ဟု တောင်းပန်လေသည်။ ဆရာကြီးကလည်း စိတ်သဘောထား ကြီး၏။ ထို့ကြောင့် မည်သည့်ရဲစခန်းမှ မတိုင်ကြားပဲ အမှုကို ကျေအေး ပေးလိုက်လေသည်။

ဤဖြစ်စဉ်ကို ကြည့်လျှင် မတရားလောဘ ဖြစ်လာလျှင် အသိပျောက်သွားကြောင်း တွေ့ရမည် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဖိုးထိန်သည် ကျေးဇူးရှင်ကို ဓားနှင့် ထိုးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မမြင်ရသည့်မီးကား ကြောက်စရာ အလွန်ကောင်း၏။ ထို့ကြောင့် " ကိုယ်ကကျူး ကိုယ့်ဒူးတောင် မယုံရ" ဆိုသည့်အတိုင်း မည်သူ့ကိုမှ ဘဝကို ပုံအပ်ပြီး မယုံရဟု နားလည်ရမည် ဖြစ်သည်။

ရရင်ကျေနပ်ပါ

------------------

လောကကြီးမှာ ဘယ်သူမှ တဝမ်းစာထက် ပိုစားလို့ မရပါ။ ဘယ်သူမှလည်း တစ်ကိုယ်စာထက် ပိုဝတ်လို့ မရပါ။ သို့သော် တချို့လူများသည် ဘယ်လောက်ရရ မကျေနပ်ပေ။ " လိုသေးတယ်, လိုသေးတယ်" ဟု ဖြစ်နေတော့၏။ မရလို့ မကျေနပ်သည်ကား နားလည်ပေးလို့ ရ၏။ ရပါလျက် မကျေနပ်သည်ကတော့ အတော်ခက်သွားတော့၏။

ထို့ကြောင့် ကိုယ့်မှာ ဘယ်လောက်ရရ ရလျှင် ကျေနပ်ဖို့ လို၏။ နည်းနည်းရလည်း ကျေနပ်ရမည် ဖြစ်၏။ များများရလည်း ကျေနပ်ရမည် ဖြစ်၏။ ဤသဘောတရားကို ရောင့်ရဲခြင်းဟု ခေါ်၏။ ရောင့်ရဲမှလည်း လောဘကို အနားသတ်နိုင်မည် ဖြစ်၏။

လောဘကို အနားသတ်နိုင်မှလည်း ဝိသမလောဘကို ထိန်းချုပ်နိုင်မည် ဖြစ်သည်။ ဝိသမလောဘကို ထိန်းချုပ်နိုင်မှလည်း အကုသိုလ်ဒုစရိုက်ကို ရှောင်နိုင်မည် ဖြစ်၏။ အကုသိုလ်ဒုစရိုက်ကို ရှောင်နိုင်မှလည်း ကံသုံးပါးစင်ကြယ်မည် ဖြစ်၏။ ကံသုံးပါး စင်ကြယ်မှလည်း ဘဝသည် ငြိမ်းချမ်းသာယာမည် ဖြစ်ပါပေ၏။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

___________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

အရှိကံ သတိဉာဏ်ဖန်တီးမှ ချမ်းသာမယ်

 အရှိကံ သတိဉာဏ်ဖန်တီးမှ ချမ်းသာမယ်

🌼🌼🌼🌼🌼🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🌼

နတ်ပြည် ၆-ထပ်ထဲမှာ ပဉ္စမနတ်ပြည်ကို နိမ္မာနရတိလို့ခေါ်ပါတယ်။ အဲဒီနတ်ပြည်မှာရှိတဲ့ နတ်တွေဟာ ဖန်ဆင်းပြီးပျော်ကြတယ်လိုဆိုတယ်။ ကံက ပေးထားတဲ့ ပင်ကိုယ်ရှိပြီးသား စည်းစိမ်ထက် အလွန်အကဲ ခံစားစံစား ပျော်ရွှင်လိုတဲ့အခါ မိမိစိတ်တိုင်းကျ ကိုယ့်တန်ခိုးနဲ့ ဖန်ဆင်းပြီး မွေ့လျော်ပျော်ရွှင်တတ်ကြပါသတဲ့။ လူတွေလည်း ပင်ကိုယ်သဘာဝ ပျော်စရာမရှိတော့ ဖန်တီးပြီးပျော်ကြရတာပဲ။ ဖန်တီးမှပဲ ပျော်စရာ တွေ့ကြတာဖြစ်လို့ နိမ္မာနရတိ လူသားတွေလို့ ခေါ်မယ်ဆိုခေါ်လို့ဖြစ်ပါတယ်။ ဖန်တီးပုံက လောကနည်း၊ ဓမ္မနည်းလို့ နှစ်မျိုးရှိပါတယ်။

လောကလူသားတွေက လောကနည်းနဲ့ အဝိဇ္ဇာတဏှာရှေ့ထားပြီး ပျော်ကြတယ်။ က, တတ် သူကို အကခိုင်း၊ ဆိုတတ်သူကို သီချင်းဆိုခိုင်း၊ တီးမှုတ်တတ်သူကို တီးမှုတ်ခိုင်းပြီး ကြံကြံဖန်ဖန် ဖန်တီးပျော်ကြတယ်။ ဒီတိုင်း ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတော့လည်း ပျော်စရာမရှိတော့ ဖန်တီးပျော်ကြရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အတုတွေပါ။ အတုနောက်မှာ ပူစရာတွေရှိနေပါတယ်။

ပြီးတော့ လောကလူသားတွေဟာ အသုဘခန္ဓာကို သုဘ၊ အနိစ္စကို နိစ္စ၊ ဒုက္ခကို သုခ၊ အနတ္တကို အတ္တလို့ ပြောင်းပြန်ဖန်တီးပြီး စိတ်ကူးနဲ့ အတုလုပ်ပျော်ကြပါတယ်။ အတုများဖြစ်လို့ နောက်ဆုံးတော့ ငိုကြရတာပဲ။

ဓမ္မလူသားတွေကတော့ ဓမ္မနည်းနဲ့ သတိပညာရှေ့ထားပြီး ပျော်တတ်ကြပါတယ်။ အသုဘ ခန္ဓာအပေါ် သီလသမာဓိအားနဲ့ ဖန်တီးပျော်ကြတယ်။ အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ ခန္ဓာအပေါ် ဝိပဿနာနဲ့ ဖန်တီးပြီး ငြိမ်းချမ်းစွာ ပျော်တတ်တယ်။ အစစ်အပျော်ဆိုတော့ စွမ်းအားပဲ တိုးတက်လာတယ်။ ငိုစရာပူစရာ ဘာမှမပါပါဘူး။

ဓမ္မလူသားတွေဟာ ကျွမ်းကျင်တဲ့ ဖန်တီးရှင်များဖြစ်လို့ ပစ္စည်းတွေရှာပြီး ပစ္စည်းကို ဒါန သီလ သမာဓိ ဝိပဿနာဖြစ်အောင် ဖန်တီးပျော်နိုင်ကြတယ်။ ပစ္စည်းတွေ သုံးမဖြစ်တော့လို့ အမှိုက်ပုံးထဲ အမှိုက်ပစ်တာ တောင်မှ ဝိပဿနာနဲ့ ဖန်တီးပျော်လိုက်သေးတယ်။ ပစ္စည်းတွေ သူခိုး ခိုးခံရလို့ ပျောက်သွားတာတောင်မှပဲ ပျော်စရာ ဝိပဿနာဖြစ်အောင် ဖန်တီးလိုက်သေးတယ်။ လောကလူသားတွေ ငိုစရာအားလုံးဟာ ဓမ္မလူသား တွေအတွက်တော့ ငြိမ်းချမ်းတဲ့ ပြုံးစရာ ပျော်စရာ များ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ အိုထုပ်၊ နာထုပ်၊ သေထုပ်ဖြစ်တဲ့ မိမိခန္ဓာအပေါ်မှာလည်း သီလ၊ သမာဓိ၊ ဝိပဿနာပုံစံနဲ့ ဖန်တီးပျော်တတ်ပါတယ်။

တိပိဋကဓရ ယောဆရာတော်ကြီး

အရက်သောက်လျှင် သီလပျက်ပါသလား

အေးသောနိုင်ငံတွေမှာအရက်ကိုဆေးဖြစ်ဝါးဖြစ်သောက်သုံးရင်စောင့်တည်ထားသောသီလပျက်ပါသလားဘုရား?

ဖားအောက်ဆရာတော်ကြီးအဖြေတော်

မေးတဲ့သူကသောက်နေတယ်ဆိုတာ ဘုန်းကြီးလည်း နားလည်ပါတယ်။ (ရယ်တော်မူလျက်)

ဒီဥစ္စာနှင့်ပတ်သက်လို့ ဘုန်းကြီးတို့ ဘွဲ့တော့မေ့နေပါပြီ ရဟန္တာမထေရ်တစ်ပါးပဲ (အရှင်ပိလိဏ္ဍဝစ္ဆမထေရ်) ၏ ခေါင်းမှာ ဦးရင်းနာဆိုတာ ဖြစ်ပေါ်လာပါတယ်။

ဒီ ဦးရင်းနာဆိုတာကို ဘုန်းကြီးတို့ အခုထိမသိပါဘူး၊ ရှေးဆရာတော်ကြီးတွေ ဘာသာပြန်ပဲနော် . . .

အဲဒီ ဦးရင်းနာက ဘာနဲ့ကုမှ ပျောက်သလဲဆိုတော့ . . .ဆီကိုချက်လိုက်ရတယ်။ ဆီချက်ပြီးတဲ့အခါ အရက်နည်းနည်းထဲ့ရတယ်။ အဲဒါကို မှီဝဲမှသာ ဒီရောဂါက ပျောက်ကင်းတယ်။

အဲဒီတော့ ဒီရောဂါပျောက်ရေးအတွက် အရက်ပါနေတဲ့ အတွက် သုံးစွဲသင့်၊ မသုံးစွဲသင့်။

မြတ်စွာဘုရားကို တင်ပြလျောက်ထားတော့ ဘုရားရှင်က . . .

အဆင်း၊ အနံ့၊ အရသာ မထင်ရှားလျင်သောက်သုံးပါဆိုပြီး ခွင့်ပေးထားတယ်။

ဒါက မထင်ရှားတဲ့ဟာ . . .

ထင်ရှားတာကိုတော့ မဆိုလိုဘူးနော် . . .

ခုနက အမေးကိုတော့ ထင်ရှား၊ မထင်ရှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဆုံးဖြတ်။ 

ထင်ရှားပါလျက် ဒါမထင်ရှားပါဘူးလို့တော့ သွားမလုပ်နဲ့ (ရယ်တော်မူလျက်)

နောက်တစ်ခု . . .

ဟင်းတွေပေါ့ . ဟင်းတွေထဲမှာ ပြဿနာက ဘုန်းကြီးသိသလောက်ပေါ့နော် .

ဝက်အူချောင်းဘယ်လိုလုပ်သလဲဆိုတာကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သူက အရက်နဲ့နယ်နေလှန်းထားတော့မှ ပိုးတွေဘာတွေ မတက်ပဲတာရှည်ခံတယ်။

ဝက်အူချောင်း စားသင့်၊ မစားသင့်ဆိုတာ . . .

အာဟာရနှင့်ပတ်သက်လို့ ဘုရားရှင်ထံတင်ပြလျောက်ထားတော့ ဟင်းထဲမှာ ရောထားသော်လည်း အရက်၏ အဆင်း၊ အနံ့၊ အရသာ မထင်ရှားခဲ့လျင် စားခွင့်ကို မြတ်စွာဘုရား ခွင့်ပြုထားပါတယ်။

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ရဟန်းတွေက ဆွမ်းခံတော့ လူတွေလောင်းသည့် အစာ၊အာဟာရကို စားရတာ။

ဒီအစာ အာဟာရထဲမှ တချို့ကအရက်တွေထည့်ပြီးချက်တာ ရှိတယ်။

ရှိတော့ ဘယ့်နှယ့်လုပ်မလဲဆိုတော့ ...

လောင်းသည့်အထဲ အရက်ပါလားမသိ၊ မပါလားမသိ။

အရက်၏ အဆင်း၊ အနံ့၊ အရသာ မထင်ရှားခဲ့လျင်

စားခွင့်ကို မြတ်စွာဘုရား ခွင့်ပြုထားပါတယ်။

အဲ့ဒါကြောင့် ကိုယ်ကိုကိုယ့် ဆုံးဖြတ်တော့ပဲ နော် . . .

ကျေးဇူးတော်ရှင်ဖားအောက်ဆရာတော်ကြီး🙏

အမေး & အဖြေ တရားတော်

Credit 🙏

ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား ဗျာဒိတ်မရခင် ဘုရင့်သမီးတော်ဘဝ

ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား ဗျာဒိတ်မရခင် ဘုရင့်သမီးတော်ဘဝ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ပေါရာဏဒီပင်္ကရာဘုရားရှင် လက်ထက်မှာ ဘုရင့်သမီးတော်လေးတစ်ပါး ရှိသတဲ့။ သူ့ကို ဘုံခုနှစ်ဆင့်ရှိတဲ့ ပြသဒ်ထဲမယ် သူ့ကို တပင်တိုင်မြနန်း ထားတယ်ပေါ့။ ရှေးတုန်းကတော့ တပင်တိုင်မြနန်းလို့ ရှိသေးတယ်။

ပြင်ပလူတွေ၊ ယောက်ျားလေးတွေ မဝင်ရဘူး။ မိန်းကလေးတွေချည်း ထားတယ်။ နောက်တက်မယ့်မင်းရဲ့ မိဖုရားဖြစ်အောင်လို့ သူ့ကို တပင်တိုင်မြနန်းနဲ့ ထားတယ်။ အဲဒီ မင်းသမီးလေးက ဟိုးအထက်ဆုံး အထပ်ကနေပြီးတော့ ဒီလိုလေး လှည့်ပတ်ပြီးတော့ မြို့ကိုကြည့်တာ ညနေကြီး ဦးဇင်းလေးတစ်ပါး ဆွမ်းခံလို့တဲ့ဗျာ။

ဟိုက ဦးဇင်းလေး ညနေကြီး ဆွမ်းခံနေတယ်၊

သွား..သွား၊ ပင့်ချေ ဆိုတော့ ပင့်လိုက်လို့ ရောက်လာတော့ 

ဦးဇင်းလေး သူများတွေက မနက် ဆွမ်းခံတာ ဦးဇင်းလေးက ညနေကြီး ဆွမ်းခံသလား။ ညဆွမ်း စားသလားလို့ မေးသတဲ့။

သမီးတော်လေးရယ်၊ ကြည့်ပါ ဆိုပြီးတော့ သပိတ်ကို လှပ်ပြတယ်။

သပိတ်ထဲမယ် ဆီတွေဘဲ ပါတယ်။ ဆွမ်းတွေ၊ ဆွမ်းရံတွေ မပါဘူးလို့ ပြသတဲ့။

ဘာလို့ ဆီတွေဘဲ အလှူခံတာတုန်း။

သူများ ချက်ပြီး၊ ပြုတ်ပြီးသား စားနေတာ ဆီတွေက ဘာလုပ်ဖို့တုန်း။

အဲဒီတော့ ဦးဇင်းလေးက သမီးတော်လေးရယ်၊

ညကျတော့ ကျောင်းတိုက်ထဲ မှောင်လို့ပါ၊ ဆီမီးလေး ပူဇော်ပြီးတော့ ဦးဇင်းတွေ၊ ကိုယ်တော်တွေ သွားတဲ့၊ လာတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ လင်းအောင်လို့ ထွန်းပေးတာပါ။

ပေါရာဏဒီပင်္ကရာဘုရားရှင် နားလေးလည်းဘဲ ဆီမီး ပူဇော်တာပါလို့ ပြောသတဲ့။

အော် - ဒီလိုဆိုရင် ပေးပေး၊ သပိတ်ပေး ဆိုပြီး သပိတ်ယူပြီး အဲဒီသပိတ်ထဲကို မုန်ညင်းဆီတွေ၊ မုန်ညင်းဆီရော သိကြလား။ မုန်ညင်းစေ့လေးတွေကို ကြိတ်လိုက်တော့ မုန်ညင်းဆီ ရတာပေါ့။ နှမ်းတွေ ကြိတ်တော့ နှမ်းဆီတွေ ရတာပေါ့။ မြေပဲတွေ ကြိတ်လိုက်တော့ မြေပဲဆီ ရတာပေါ့။

အဲဒီလို မုန်ညင်းစေ့လေးတွေ ကြိတ်လိုက်တော့ မုန်ညင်းဆီတွေရ၊ အဲဒီ မုန်ညင်းဆီတွေ သပိတ်နဲ့အပြည့် လှူလိုက်တော့ ဦးဇင်းလေးက မေးသတဲ့။

သမီးတော်လေး ဘာဆုများ ပန်တုန်း။

တပည့်တော်မ က ဘုရား ဖြစ်ချင်တာပါဘုရားလို့ လျှောက်သတဲ့။

အော်..ကောင်းပ..ကောင်းပ လို့ ပြောပြီး၊ သာဓု..သာဓု...သာဓု လို့ ခေါ်သွားတယ်။

ညကျတော့ မြတ်စွာဘုရားက ဆီမီးပူဇော်တဲ့ ဦးဇင်းလေးကို ခေါ်တယ် ဆိုတော့ ရောက်လာတယ်။

ဦးဇင်းလေး 

ဒီနေ့ ဆီမီးတွေ မြိုင်လှချည်လား။ ဘယ်က ဆီ ရသတုန်း။

သမီးတော်လေးဆီကပါ ဘုရား။

ဘုရင့်သမီးတော်လေးဖြစ်တဲ့ အရှင်ဘုရား နှမတော်လေးက ဘုရား ဆီမီးပူဇော်ဖို့ မုန်ညင်းဆီတွေ သပိတ်အပြည့် လှူပါတယ်ဘုရား။

အဲဒီသမီးတော်လေးနဲ့ ပေါရာဏဒီပင်္ကရာဘုရားရှင် တို့က ဖအေတူမအေကွဲ မောင်နှမ တော်သတဲ့။

ဒါကြောင့် အရှင်ဘုရားနှမလေးက မုန်ညင်းဆီတွေ အပြည့် လှူလိုက်လို့ပါ ဘုရား။

အော်...သမီးတော်လေးက ဘာဆုပန် သတဲ့တုန်း။

တပည့်တော်လည်း မေးကြည့်တယ် ဘုရား၊

သမီးတော်လေး ဘာဆုပန်တုန်း မေးတော့ ဘုရားဖြစ်ချင်တယ်လို့ ပြောပါတယ် ဘုရား။

အော်..ဒါဆိုရင် နက်ဖြန်ခါ ပြန်ပြောအုံး၊

မိန်းကလေးဘဝနဲ့ ဘုရားဆု မပန်ရဘူး။ နောက်ဘဝ ယောက်ျားလေး ဖြစ်ပါစေ၊ ယောက်ျားလေးဖြစ်မှ ကျင့်ကြံပါရမီတွေနဲ့ ဒါနစတဲ့ ပါရမီတွေ လုပ်ရင် ဘုရားဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ ပြောပါ။

ကောင်းပါပြီ ဘုရား။

တပည့်တော် နက်ဖြန်ခါ ပြန်ပြောပါ့မယ်ဘုရား။

ကဲ...ကဲ ထားတော့။

ဦးဇင်းလေးကရော ဘာဆုပန်တုန်း။ 

တပည့်တော်က အရှင်ဘုရားအားကျလို့ ဘုရား။

အရှင်ဘုရားဒီပင်္ကရာ ဆိုသလို ဒီပင်္ကရောတိ ဒီပင် ဆီမီးက ရောတိ ပြုတက် ပူဇော်တတ်၏။ ထို့ကြောင့် ဒီပင်္ကရော ဒီပင်္ကရာ မည်၏။ ဆီမီးပူဇော်တာက တပည့်တော် အရှင်ဘုရားအားကျပြီးတော့ တပည့်တော် ဘုရားဆုပန်ပါတယ် ဘုရား။ ဘုရားဖြစ်တဲ့ အခါလည်း ဘုရားဘွဲ့က ဒီပင်္ကရာ ဆိုတဲ့ ဘွဲ့ လိုချင်ပါတယ်ဘုရား လို့ ဆိုသတဲ့။

အဲဒါနဲ့ ပေါရာဏဒီပင်္ကရာဘုရားရှင်က အဘိညာဉ်တန်ခိုးနဲ့ ကြည့်လိုက်တော့ 

အော်...ဦးဇင်းလေး သင် နောက် (၁၆)သင်္ချေ ကြာတဲ့အခါ ဘုရားဖြစ်လိမ့်မယ် လို့ ဗျာဒိတ် ပေးသတဲ့။

ဘုရားက ဗျာဒိတ်ပေးတော့ ဟာ...ငါ ဘုရားလောင်းဖြစ်ပြီ၊ မြတ်စွာဘုရား ဗျာဒိတ် ပေးပြီးပြီ။ ည၊ ည အိပ်မပျော်ဘူး တဲ့၊ ဝမ်းသာလွန်းလို့။

အဲဒီ နောက်နေ့ကျတော့ ညနေ လေးနာရီလောက် မြို့ထဲ(နန်းတွင်းထဲ) ဆွမ်းခံ သွားပြန်ရော။ ဆီဆွမ်း ခံပေါ့။ 

သမီးတော်လေးကလည်း ဘုံခုနှစ်ဆင့် ရှိတဲ့ ပြဿဒ်ကနေ လှည့်ပတ် ကြည့်လိုက်တော့ 

ဟာ...မနေ့က ဦးဇင်းလေးနဲ့ တူတယ်။

ဆွမ်းခံနေတယ်၊ သွားသွားပင့်အုံး ဆိုတော့ သွားပင့်တယ်။

ရောက်လာတော့ 

ဦးဇင်းလေး မနေ့ကလည်း ဆွမ်းခံ၊ ဒီနေ့လည်းဆွမ်းခံ၊ နေတိုင်းပဲ ဆွမ်းခံသလား။

အော်...သမီးတော်လေးရယ်၊

ကျုပ်က ဘုရားလောင်း။ မနေ့က ဘုရားရဲ့ ဗျာဒိတ် ရပြီးပြီ။ နောက် (၁၆)သင်္ချေ ကြာတဲ့အခါ ကျုပ်က ဒီပင်္ကရာဘုရား ဖြစ်မှာ။

ဘုရားလောင်းဆိုတာ တစ်နေ့တည်း ကုသိုလ်လုပ်ပြီးတော့ ဆုပန်လို့ ဘယ်ရမတုန်း။ နေ့တိုင်း၊ နေ့တိုင်း ဒါန ပြုရတယ်၊ သီလ ဆောက်တည်ရတယ်၊ အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ ဆိုတဲ့ ဝိပဿနာ တရားတော်တွေ ပွားရတယ် သမီးတော်လေးရဲ့။

အော်...ဒီလိုလား ဘုရား။

မသိလို့ပါ ဘုရား။ ဒီလိုဆိုရင် ပေးပေး၊ သပိတ်ပေး ဘုရား ဆိုပြီးတော့ သပိတ်ထဲ မုန်ညင်းဆီတွေ ထည့်၊ ထည့်ပြီးတော့ လှူတယ်။

အရှင်ဘုရားကို တပည့်တော်မ ပါရမီ ဖြည့်ပေးမယ် ဘုရား။ 

အရှင်ဘုရား နေ့တိုင်း၊ နေ့တိုင်း မြို့ထဲမယ် လှည့်ပြီး ဆွမ်းခံရတာ ပင်ပန်းတယ်၊ အဲ့ဒီတော့ ဘယ်မှ မသွားနဲ့၊ တပည့်တော်မဆီ ဒီပြဿဒ်ကိုသာ တန်းလာခဲ့။ တပည့်တော်မ နေ့တိုင်း၊ နေ့တိုင်း မုန်ညင်းဆီ တစ်သပိတ်၊ တစ်သပိတ် အပြည့်လှူပါမယ် ဘုရား။

ကောင်းပကောင်းပ၊.သာဓုသာဓုသာဓု။

မနေ့တုန်းက မြတ်စွာဘုရားက မှာလိုက်သေးတယ်။ 

ဘယ်လိုမှာတုန်း ဘုရား။

သမီးတော်လေးက ဘုရားဆုပန်တယ် လို့ ဦးဇင်းက ပြောလိုက်တဲ့ အခါကျတော့ မိန်းကလေးဘဝနဲ့ ဘုရားဆုပန်လို့ မပြည့်ဘူး။ နောက်ဘဝ ယောက်ျားလေး ဖြစ်ပါရစေ လို့ ဆုတောင်းလို့ မှာလိုက်တယ်။

အော်...အဲဒီလိုလား ဘုရား။

ဒီလိုဆိုပြီး သပိတ်လေးကို ကပ်၊ ဘုရားတပည့်တော် မုန်ညင်းဆီလှူရတဲ့ ကုသိုလ်ကြောင့် နောင်ဘဝ ယောက်ျားလေး ဖြစ်ပါရစေဘုရားလို့ ဆုပန်တယ်။

အဲဒီလို ဆုပန်တဲ့အတွက် နောက်ဘဝ ယောက်ျားလေး ဖြစ်တယ်။

(၁၆)သင်္ချေကို နှစ်ပုံ၊ ပုံလိုက်တော့ ဘုရားဆုပန်လို့ စိတ်ထဲကနေ ဆုတောင်းတာက ကမ္ဘာပေါင်း (၇) သင်္ချေ။ စိတ်ထဲကနေ ဆုတောင်းတာ မတင်းတိမ်တော့လို့ ဘုရားတပည့်တော် ဘုရားဖြစ်ပါရစေ ဘုရားလို့ နှုတ်မှ ဖွင့်ဟ၍ အကျယ်ကြီး ဆုတောင်းတာက (၉)သင်္ချေ။ (၇)သင်္ချေ နဲ့ (၉)သင်္ချေ ပေါင်းလိုက်ရင် (၁၆)သင်္ချေ။

ပထမ (၇)သင်္ချေတွင် ဘုရားပေါင်း ဘယ်လောက်ပွင့်သလဲဆိုရင် ဘုရားပေါင်း ၁၂၅,၀၀၀ ဆူ။ အဲဒီ ဘုရားပေါင်း ၁၂၅,၀၀၀ ဆီမှာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ ပြုပြီးတော့ စိတ်ထဲတွင် သူက ဘုရားဆုပန်တာက ဘုရားပေါင်း ၁၂၅,၀၀၀ ဆူ။

နောက်ထပ် (၉)သင်္ချေ ကြတော့ စိတ်ထဲကနေ ဆုတောင်းရုံနဲ့ မတင်းတိမ်တော့ဘူး တဲ့။ သူက ကုသိုလ်ကောင်းမှု ပြုပြီးရင် ဘုရားတပည့်တော် ဒီကုသိုလ်စေတနာကြောင့် ဘုရားဖြစ်ပါရစေ ဘုရားလို့ နှုတ်မှ ဖွင့်၍ အကျယ်ကြီး ဆုတောင်းတယ်။ အဲဒီလို နှုတ်နဲ့ အကျယ်ကြီးဆုတောင်းတဲ့ အချိန်ကာလက (၉)သင်္ချေ။ ဘုရားပေါင်းက ၃၈၇,၀၀၀ ဆူ။

ခုနက ၁၂၅,၀၀၀ နဲ့ ခု ၃၈၇,၀၀၀ ပေါင်းလိုက်တော့ ၅၁၂,၀၀၀ နော်။

အေး ဒွါဒသဉ္စ သဟဿကေ ပဉ္စသတ သဟဿာနိ ၅၁၂,၀၀၀ သော ဘုရားရှင် တို့ကို တပည့်တော် ရှိခိုးပါ၏။ ဟုတ်လား။

အဲလိုနဲ့ ဘုရားဆု ပန်လာလိုက်တာ သုမေဓာရသေ့ ဘဝရောက်၊

သုမေဓာရသေ့ ဘဝမှာ သူက တောထဲမယ် တရားကျင့်နေတာ။ ရသေ့တွေ ဆိုတော့ တောထဲမယ် အကြာကြီး မနေရဘူးတဲ့။ တောထဲမယ် အကြာကြီးနေရင် အိုင်အိုဒင်းဆားဓါတ် နည်းပြီးတော့ လည်ပင်းကြီးရောဂါ ဖြစ်တတ်တယ်။

အဲဒီရောဂါကို အိုင်အိုဒင်းဆား စားလိုက်ရင် ပျောက်တယ်။ သုမေဓာရသေ့က ကဲ...ငါလည်းဘဲ တော်ကြာ လည်ပင်း ကြီးနေလိမ့်မယ် ဆိုပြီးတော့ ကောင်းကင်ကနေ ဈာန်နဲ့ ပျံလာ၊ အောက်မှာ လူတွေ တအုံးအုံးနဲ့ လူတွေ တပျော်တပါးကြီး အလုပ်လုပ်နေတာ မြင်တော့ ဆင်းပြီးတော့ သူက မေးတယ်။

ဟေ့...မင်းတို့ ဘာလုပ်နေကြတာတုန်း၊ တပျော်တပါး ကြီးပါလား။

လောကသုံးပါး ဘုရား ပွင့်ပြီလေ။ ဒီပင်္ကရာဘုရား ပွင့်ပြီ။ နောက်တော်ပါ ရဟန်း လေးသိန်းနှင့်အတူ အခု ဆွမ်းခံ ကြွမှာ။ မိုးတွေရွာလို့ ဒီမှာ ဗွက်တွေ ပြင်နေတာ၊ ကျုပ်တို့ ဗွက်တွေ ဖို့နေတာဗျ လို့ ပြန်ပြောတယ် တဲ့။

ဟာ...ဒီလိုဆိုရင် ငါလဲဘဲ ကုသိုလ် ပါဝင်အုံးမယ်ကွ။ ငါ့ကိုတစ်နေရာပေးလို့ ပြောတယ် တဲ့။

ဦးရသေ့ကြီး၊ ခင်ဗျားက မြေလျှိုးမိုးပျံ တန်ခိုးတွေ ရနေတော့ ဗွက်တွေ ထူတဲ့နေရာ ခင်ဗျားယူ ဆိုပြီး ဗွက်ထူတဲ့နေရာကို ပေးတယ် တဲ့။

ပေးတော့လည်း အေးပါကွာ၊ ဘယ်နေရာရရ ငါရသမျှ လုပ်မယ် ဆိုပြီးတော့ နီးတဲ့အိမ်လေးတစ်အိမ်က ပေါက်ပြားလေး တစ်လက်၊ တံရွင်း တစ်ချောင်း၊ တောင်း တစ်လုံး ငှားပြီး မြေကြီးတွေ တူးပြီးတော့ သူက ဖို့တာပေါ့။ ဖို့တော့ ပြီးခါနီး တစ်လံ လောက်ကလေးလဲ ကျန်ရော 

ဒီပင်္ကရာဘုရား နောက်တော်ပါ ရဟန်း လေးသိန်းနဲ့ ဆွမ်းခံကြွလာပြီ ခင်ဗျား။ ဆွမ်းလောင်းဖို့ ပြင်ကြပါလို့ နိဗ္ဗာန်ဆော်က ကြေးစည်လေးတီးပြီး ရှေ့ကနေ ဟစ်သတဲ့။ 

ဟာ..ဘုရား ကြွလာပြီ၊ ဘုရား ကြွလာပြီ ဆိုပြီး ပြေးကြ၊ လွှားကြ၊ ဆွမ်းတွေ၊ ဆွမ်းရံတွေ ပြင်ဆင်ကြ ပေါ့လေ။

သုမေဓာ ရသေ့လေးကျတော့ သူ့ကို ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက်၊ ကူဖော်လောင်ဖက်လည်း မရှိဘူး။

ငါလည်း ခက်နေပြီ၊ ဒီလောက်ကလေးကျမှ ကျန်နေတယ်။ ခက်ပြီ...ဘယ်လို လုပ်ရပါ့မတုန်း ဆိုပြီးတော့ သူက သင်္ကန်းကြီး ဖြန့်ခင်း၊ အဲဒီပေါ်မယ် ဝမ်းယားမှောက်၊ ဘုရားကြွလာတဲ့ဘက် ခေါင်းပြုပြီးတော့ 

မြတ်စွာဘုရား၊ တပည့်တော် ကျောပေါ် သံဃာတော် လေးသိန်းနှင့်တကွ နင်းလျှောက်ပါ ဘုရား။ ဗွက်ထဲကို မနင်းပါနဲ့ ဘုရား။ တပည့်တော်ကျောပေါ် နင်းပါ ဘုရားလို့ သူကအော်ပြီး လျှောက်တယ်။

အော်လျှောက်တော့၊ ဟာ...အာဂယောက်ျားဘဲ ဟေ့။

သံဃာတော် လေးသိန်းနဲ့ တက်နင်းရင် သူသေမှာ၊ အသေ ခံရဲတယ်။ တကယ့်ယောက်ျား၊ ဘယ်လို ပုဂ္ဂိုလ်လဲ ဟဲ့လို့ ကြည့်လိုက်တော့မှ 

အော်...လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ဆယ့်ခြောက်သင်္ချေတုန်းက ဘုရင့်သမီးတော်လေး ဖြစ်ပြီးတော့ ငါ့ကို နေ့တိုင်း၊ နေ့တိုင်း မုန်ညင်းဆီ တစ်သပိတ်လှူတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်လေးဘဲလို့ ဒီပင်္ကရာဘုရားရှင် က သိသွားတယ်။

အေး.. သုမေဓာရသေ့လေး ဆိုပြီးတော့ ခုန ဘုရင့်သမီးတော်လေးအကြောင်း ပြန်ပြောင်းဟော၊ ဟောပြီးတော့ မင်းကျောပေါ် မလျှောက်ပါဘူးကွာ၊ တို့ကောင်းကင်က ကြွမယ် ဆိုပြီးတော့ တန်းခိုးနဲ့ ကြွ၊ ကြွပြီးတော့ သင်ဟာ ဒီကုသိုလ်စေတနာကြောင့် လေးသင်္ချေနဲ့ ကမ္ဘာ တစ်သိန်းကြာတဲ့အခါ ဂေါတမဘုရား ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ဗျာဒိတ် ပေးသတဲ့။

သင်ဟာ ငါဦးဇင်းလေး ဘဝတုန်းက နေ့တိုင်း၊ နေ့တိုင်း မုန်ညင်းဆီ တစ်သပိတ်လှူတဲ့ကုသိုလ်စေတနာကြောင့် သင့်နောက်ဆုံး လူ့ဘဝ နာမည်က သိဒ္ဓတ္တ မင်းသားလို့ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ သိဒ္ဓတ္တ ဆိုတာ မုန်ညင်း တေလဆိုတာက ဆီ။ သိဒ္ဓတ္တတေလ ဆိုတော့ မုန်ညင်းဆီ။

မုန်ညင်းဆီ တစ်သပိတ်၊ တစ်သပိတ် လှူခဲ့တဲ့အတွက် အဲဒီစေတနာကအကျိုးပေးပြီးတော့ သင့်ရဲ့နောက်ဆုံး လူပုဂ္ဂိုလ် နံမည်သည် ဘာဖြစ်လိမ့်မတုန်း။ သိဒ္ဓတ္တမင်းသား လို့ ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ဘုရားရှင်ကဗျာဒိတ် ပေးတယ်။

အေး...အဲဒီ မုန်ညင်းဆီလှူတဲ့ ကုသိုလ်စေတနာကံသည် ကမ္မပစ္စည်း၊ ဒီဘက်ဘဝမယ် သိဒ္ဓတ္တ လို့ နံမည်လေးရ၊ ဘုရားဖြစ်တာက ကမ္မပစ္စည်းရဲ့ ပစ္စယုပ္ပန်။ 

ဘဝပေါင်းက ကမ္ဘာပေါင်း သင်္ချေ (၂၀)နဲ့ ကမ္ဘာပေါင်း တစ်သိန်း ကြာတယ်။

Credit.. 

မနေသင့်တဲ့အရပ်..

မနေသင့်သည့် အရပ်

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

ပညာရှိများ၊ လေးမထားပဲ၊

ဘေးနားကိုဖယ်၊ စွန့်ပစ်ပယ်၍၊

လွယ်လွယ်ရှုံ့ချ၊ ထိုဒေသ၊

လုံးဝ မနေထိုက်။

လူယုတ်မာများ၊ ပြောစကားကို၊

လေးထားပန်ဆင်၊ ဦးထက်တင်၍၊

နေ့စဉ်သုံးချ၊ ထိုဒေသ၊

လုံးဝမနေထိုက်။

အမှန်ကိုမှား၊ အမှားကိုမှန်၊

ဖောက်ပြန်မြင်ကြ၊ ထိုဒေသ၊

လုံးဝမနေထိုက်။

စကြာဘုန်းနွယ်

ပညာရှိသူတော်ကောင်းဟူသည်

သော  ထိုပညာရှိသူသည်၊

ဝိနယံ-ကျင့်ဝတ်ဝိနည်းကို၊

ပဇာနာတိ  သိ၏ တဲ့။

ပညာရှိဆိုတာ 

ဘယ်လိုနေထိုင်ရမယ် 

ဘယ်လိုအနေအထားမျိုးမှာ 

ဘယ်လိုပြောသင့်တယ် 

ဘယ်လိုနေသင့်တယ် 

ဆိုတာကိုသိတယ်။

တချို့ နေနည်း 

ထိုင်နည်းတွေက 

တိတိကျကျ သတ်မှတ်

ထားတာမျိုး မရှိဘူး။

အလိုက်တသိ 

နားလည်တတ်တဲ့ ဉာဏ်နဲ့ 

နေတတ်,ထိုင်တတ်,

ပြောတတ်,ဆိုတတ်,

လုပ်တတ်,ကိုင်တတ်ရမယ်။

ဘယ်လိုအနေထားမျိုးမှာ 

ဘယ်လိုနေသင့်တယ်,

ဘယ်လိုပြောသင့်တယ်

ဆိုတာကို သိရမယ်။

မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ သိရမယ် 

ဒါတွေကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်

သိဖို့လိုမယ်နော် ။

အလိုက်မသိခြင်းကလည်း 

နီးစပ်ရာ လူတွေကို 

အကုသိုလ်များစေတယ်။

သစ္စာရွှေစည်ဆရာတော်

အာဇီဝဋ္ဌမကသီလ

အာဇီဝဋ္ဌမကသီလ

*****************

 အာဇီဝဋ္ဌမကသီလ  ဆိုသည်မှာ 

ကောင်းသော အသက်မွေးမှုဖြင့် ပတ်သက်သော သီလဖြစ်သည်။ 

စားဝတ်နေရေး ပစ္စည်းရှာဖွေမှု လုပ်ကိုင်မှု ဟူသမျှကို

  အာဇီဝ = အသက်မွေးမှု ဟု ခေါ်သည်။ 

မတရားနည်းဖြင့် ပစ္စည်းဥစ္စာရှာဖွေ အသက်မွေးမှုကို 

 မိစ္ဆာဇီဝ  ဟု ခေါ်သည်။ 

ထိုမှ ရှောင်ကြဉ်ကာ တရားသဖြင့် 

ပစ္စည်းဥစ္စာရအောင် ရှာဖွေ အသက်မွေးမှုကို 

 သမ္မာအာဇီဝ  ဟု ခေါ်သည်။ 

အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း(အာဇီဝ) 

စင်ကြယ်ဖို့ နည်းလမ်းများနှင့် စင်ကြယ်ခြင်း၏အကျိုးများကို 

မြတ်စွာဘုရား အထူး ဟောတော်မူထားသည်ဖြစ်၍ 

ဤ အာဇီဝဋ္ဌမကသီလကို လုံခြုံအောင် စောင့်ထိန်းသင့်သည်။

__________________________________________

အာဇီဝဋ္ဌမကသီလ တောင်းပုံ

**************************

အဟံ ဘန္တေ တိသရဏေန သဟ အာဇီဝဋ္ဌမကသီလံ ဓမ္မံ ယာစာမိ၊ အနုဂ္ဂဟံ ကတွာ သီလံ ဒေထ မေ ဘန္တေ။

ဒုတိယမ္ပိ အဟံ ဘန္တေ တိသရဏေန သဟ အာဇီဝဋ္ဌမကသီလံ ဓမ္မံ ယာစာမိ၊ အနုဂ္ဂဟံ ကတွာ သီလံ ဒေထ မေ ဘန္တေ။

တတိယမ္ပိ အဟံ ဘန္တေ တိသရဏေန သဟ အာဇီဝဋ္ဌမကသီလံ ဓမ္မံ ယာစာမိ၊ အနုဂ္ဂဟံ ကတွာ သီလံ ဒေထ မေ ဘန္တေ။

ဘန္တေ - အရှင်ဘုရား၊ 

အဟံ - တပည့်တော်(တပည့်တော်မ)သည်၊ 

တိသရဏေန - သရဏဂုံ သုံးပါးနှင့်

သဟ -တကွ၊ 

အာဇီဝဋ္ဌမကသီလံ - အာဇီဝဋ္ဌမကသီလတည်းဟူသော၊ 

ဓမ္မံ - သိက္ခာပုဒ်ကို၊ 

ယာစာမိ - တောင်းပါ၏။

(ဒုတိယမ္ပိ - နှစ်ကြိမ်မြောက်လည်း၊ 

တတိယမ္ပိ - သုံးကြိမ်မြောက်လည်း -စသည်ဆိုမြဲ။)

အာဇီဝဋ္ဌမကသီလ ယူပုံ

*********************

ပါဏာတိပါတာ ဝရေမဏိသိက်ခာပဒံ သမာဒိယာမိ။

အဒိန်နာဒါနာ ဝရေမဏိသိက်ခာပဒံ သမာဒိယာမိ။

ကာမသေုမိစ်ဆာစာရာ ဝရေမဏိသိက်ခာပဒံသမာဒိယာမိ။

မုသာဝါဒါ ဝရမဏေိ သိကခှာပဒံ သမာဒိယာမိ။

သူရာမရေယ မဇ်ဇပ်ပမာဒဋ်ဌာနာ ဝရေမဏိသိက်ခာပဒံ သမာဒိယာမိ။

ပိသုဏဝါစာ ဝရေမဏိသိက်ခာပဒံ သမာဒိယာမိ။

ဖရုသဝါစာ ဝရေမဏိသိက်ခာပဒံ သမာဒိယာမိ။

သမ်ဖပ်ပလာပဝါစာ ဝရေမဏိသိက်ခာပဒံ သမာဒိယာမိ။

မိစ်ဆာဇီဝါ ဝရေမဏိသိက်ခာပဒံ သမာဒိယာမိ။

__________________________________________

ကာယဒုစရိုက်(၃)ပါး၊ ဝစီဒုစရိုက်(၄)ပါး၊ ဤ(၇)ပါး လုံခြုံလျှင် 

မိစ္ဆာဇီဝမှ ရှောင်ကြဉ်ပြီး ဖြစ်သည်။ 

သို့ရာတွင် မြဲရာသံပတ် ဆိုသကဲ့သို့ 

ရှေးသိက္ခာပုဒ်များဖြင့်ရှောင်ကြဉ်ဖွယ်ရာများ 

သာ၍ ခိုင်မြဲအောင် -

လက်နက် ကုန်ကူးခြင်း

လူ ကုန်ကူးခြင်း

အသား ကုန်ကူးခြင်း

အရက်သေစာ မူးယစ်ဆေးဝါး ကုန်ကူးခြင်း

အဆိပ် ကုန်ကူးခြင်း

ဟူသော ဥပါသကာများ မပြုကောင်းသော 

ကုန်သွယ်မှု ငါးမျိုးစသော မိစ္ဆာဇီဝများ အားလုံး မကျန်ရလေအောင်

(၉)ခုမြောက် သိက္ခာပုဒ်အဖြစ် အထူးသတ်မှတ်၍ ဆောက်တည်ရသည်။ 

ဤသီလကို ဆောက်တည်ရာ၌ 

သံဃာတော်ထံမှာ တောင်းနေစရာလည်းမလို၊ 

မိမိတို့ဘာသာ ဆောက်တည်ပါ၏ ဆိုလျှင်လည်း ပြီးသည်။ 

မဆိုဘဲ ကြဉ်ရှောင်လျှင်လည်း ပြီးသည်။ 

တစ်ခါ ခံယူ ဆောက်တည်ထားလျှင် 

မကျူးလွန်သမျှ ကာလပတ်လုံး မပျက်ပြီ။ 

ကျူးလွန်မိပြန်လျှင်လည်း ကျူးလွန်မိသော သိက္ခာပုဒ်ကို သာ ထပ်၍ ဆောက်တည်ဖွယ် မရှိပြီ။ 

ထပ်၍ဆောက်တည်သော်လည်း အပြစ်မရှိ။ 

ခိုင်မြဲစေရခြင်း အကျိုးရှိ၏။ 

တစ်နေ့တစ်ခါ နေ့တိုင်းဆောက်တည်ပါလျှင်လည်း ကောင်း၏။ 

ဤအာဇီဝဋ္ဌမကသီလသည် 

ငါးပါးသီလကဲ့သို့ နိစ္စသီလမျိုး ဖြစ်၏။ 

ဥပုသ်နေ့မှာမှ ဆောက်တည်ရသော 

သီလမျိုး မဟုတ်ဟုလည်း မိန့်ဆိုတော်မူသည်။

🙏 ပိသုဏဝါစာ

***************

သူနှစ်ယောက်တို့ ညီညွတ်နေရာ 

တစ်ယောက်အပြစ်ကို တစ်ယောက်ထံ ပြောကြားခြင်းဖြင့် 

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အချစ်ပြယ်၍ 

ညီညွတ်မှု ကွဲပြားသွားတတ်သည်။ 

ထိုသို့သော ကုန်းတိုက်စကား ပြောဆိုခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ရသည်။

ပိသုဏဝါစာ ဖြစ်ရန် အင်္ဂါ(၅)ပါး

*****************************

ညီညွတ်သူနှစ်ဦးရှိခြင်း

ကွဲပြားစေလိုသော စိတ်ရှိခြင်း၊ 

မိမိကို ချစ်စေလိုသော စိတ်ရှိခြင်း

ကွဲပြားအောင် လုံ့လပြု အားထုတ်ခြင်း

ထိုသို့ ပြောသည်ကို သူနှစ်ဦးတို့ နားလည်ခြင်း

ကွဲပြားကြခြင်း

ပိသုဏဝါစာ၏ အပြစ်ဆိုးကျိုးများ

*******************************

မိတ်ဆွေနှစ်ယောက် ညီညွတ်မှုကို 

ကွဲပြားအောင် ကုန်းတိုက်သောသူသည် 

သေသည်၏အခြားမဲ့၌ 

အပါယ်လေးပါး၌ ဆင်းရဲကြီးစွာ ခံရသည်။ 

အပါယ်လေးပါးမှ လွတ်မြောက်ပြီးနောက် 

လူလာဖြစ်သော်လည်း အောက်ပါဆိုးကျိုးများကိုခံစားရသည်။ 

(ရှောင်ကြဉ်၍ ရရှိသော ကောင်းကျိုးများကို အပြန်နည်းအားဖြင့် မှတ်ယူပါ။)

အဆွေခင်ပွန်း ချစ်ကျွမ်းဝင်သူတို့နှင့် စိတ်ဝမ်းကွဲပြားရခြင်း၊

သူတပါးလုံ့လကြောင့် သေကျေပျက်စီးရခြင်း၊

အခြွေအရံ မဲ့ရခြင်း၊

သူတော်ကောင်းတရား၌ သက်ဝင်ယုံကြည်မှု သဒ်ဓါတရားမရှိခွငျး၊

မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်း မတည်မြဲခြင်း၊

လူအများ အမုန်းခံရခြင်း၊

စိတ်ဓာတ် ညစ်ညမ်းခြင်း။

🙏 ဖရုသဝါစာ

**************

မကြားဝံ့ မနာသာ အယုတ်တမာ ဆဲဆိုမှု၊ 

ကျွဲခတ်၍ သေပါစေ၊ ကားတိုက်၍ သေပါစေ၊ 

လောင်မီးကျပါစေ၊ မိုးကြိုးခပါစေ၊ 

ယုတ်ညံ့သော အင်္ဂါနှင့် တိုင်းပြီး ပြောဆိုခြင်း ကျိန်ဆဲခြင်းတို့သည် 

" ဖရုသဝါစာ " မည်ပါသည်။ 

တရားကိုယ်အားဖြင့် ဆဲဆိုလိုသော စေတနာသည် 

" ဖရုသဝါစာ " မည်ပါသည်။ 

" ဖရုသဝါစာ " ၌ 

နုတ်ထွက်ကြမ်းသည်ဖြစ်စေ၊ ချိုသာသည်ဖြစ်စေ 

စေတနာကြမ်းကိုသာ အကြမ်းဟု ဆိုရပါမည်။ 

ထို့ကြောင့် မိဘတို့က သားသမီးတို့ကို ကျိန်ဆဲရာ၌ 

" ဖရုသဝါစာ " မဖြစ်၊ 

ဘုရင်မင်းမြတ်တို့သည် လူတစ်ယောက်ကို သတ်စေရာ၌

 "ချမ်းသာစွာ အိပ်ပါစေ"ဟု ဆိုလိုက်သည်။ 

စကားအရာ ချိုသာသော်လည်း " ဖရုသဝါစာ " ထိုက်သည်။

ဖရုသဝါစာ မြောက်ရန် အင်္ဂါ

**************************

(၁) အဆဲခံရသူ ရှိခြင်း 

(၂) အမျက်ထွက် စိတ်ဆိုးခြင်း 

(၃) ဆဲရေးခြင်း

ဖရုသဝါစာ အပြစ်များ

********************

ကြမ်းကြုတ်သော စကားကို ဆိုသောသူသည် 

သေသည်၏ အခြားမဲ့၌ အပါယ်လေးပါး၌ 

ဆင်းရဲစွာ ခံစားရသည်။ 

အပါယ်လေးပါးမှ လွတ်မြောက်ပြီးနောက် 

လူ့ဘဝရောက်သောအခါတွင်လည်း 

အောက်ပါ ဆိုးကျိုးများ ခံစားရသည် -

မနှစ်သက်သော အသံကို ကြားရခြင်း

အများ အမုန်းခံရခြင်း

ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ခံရခြင်း

ဆင်းဆင်းရဲရဲ နေထိုင်ရခြင်း

သာယာနာပျော်ဖွယ်သော အသံ မရှိခြင်း

အလုံးစုံသော အသံအင်္ဂါ ပျက်ဆီးခြင်း (ဆွံ့အခြင်း)။

ဖရုသဝါစာ ရှောင်ကြဉ်ရကျိုး

**************************

မကြားဝံ့ မနာသာ ကြမ်းကြုတ်သော စကားကို 

ပြောဆိုခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည် 

ဖြစ်လေရာဘဝတိုင်း၌ 

အောက်ပါ ကောင်းကျိုးများကို ခံစားရသည် -

လူ သတ္တဝါများ၏ ချစ်ခင်မှု ခံရခြင်း

လူ သတ္တဝါများ၏ စိတ်နှလုံးကို နှစ်သက်စေနိုင်ခြင်း

ချမ်းသာစွာ နေရခြင်း

သာယာနာပျော်ဖွယ်သော စကားရှိခြင်း

လူအများ ချီးမွမ်းခံရခြင်း

အင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော အသံနှင့် ပြည့်စုံရခြင်း။

🙏 သမ်ဖပ်ပလာပဝါစာ

**********************

စီးပွားချမ်းသာကို ဖျက်ဆီးတတ်သော စကား 

အနက်အဓိပ္ပာယ်မရှိ ပြိန်ဖျင်းသော စကားကို 

ဆိုကြောင်းဖြစ်သော စေတနာသည် 

သမ္ဖပ္ပလာပမည်ပါသည်။ 

ယင်းစကားနှင့် ပတ်သက်၍ 

ပရမတ္ထစက္ခုကျမ်း၌ ဒီပဲယင်း ဆရာတော်ဘုရားကြီးက - 

"အနက်ဆံကင်းဆိုသည်မှာ 

ရာမမင်း၏ သီတာဒေဝီမိဖုရားကို 

ခေါင်းဆယ်လုံးရှိ ဘီလူးမင်းခိုးယူသည်။ 

ရွှေယုန်နှင့် ရွှေကျား သက်ကယ်ရိတ်သွားကြသည်။ 

ဤသို့ စသည့် ရှေ့က မဖြစ်ဘူး, မရှိဘူးသည်ကို 

ဖြစ်ဖူးရှိဖူးသကဲ့သို့ 

သူတပါး ရာဂပွားရန်, ဒေါသပွားရန်၊ မောဟပွားရန် 

ကြံဖန်ပြောဆိုသော စကားဟူသမျှ 

စပါးဖျင်းကဲ့သို့ အနက်ဆံ မပါသည်ကို ဆိုသည်။ 

သူ့ကို ဆုံးမရာ တရားဓမ္မဟောပြောရာ၌ ထင်လွယ်အောင် 

ဥပမာ ပုံပြ၍ ထည့်သွင်း ပြောဆိုရာတို့၌ 

သမ္ဖပ္ပလာပ မဖြစ်" ဟု ဖွင့်ဆိုထားသည်။

သမ္ဖပ္ပလာပဖြစ်ရန် အင်္ဂါ(၃)ပါး

***************************

(၁) အနက်ဆံကင်း ပြိန်ဖျင်းသောစကားကို ဆိုလိုသော စိတ်ရှိခြင်း၊

(၂) ပြိန်ဖျင်းသော စကားကို ဆိုခြင်း၊

(၃) သူတပါး ယုံကြည်ခြင်း။

သမ္ဖပ္ပလာပ၏ မကောင်းဆိုးကျိုး

*****************************

စီးပွားချမ်းသာကို ဖျက်ဆီးတတ်သော စကား၊ 

အနက်အဓိပ္ပာယ်မရှိ ပြိန်ဖျင်းသော စကားကို ပြောဆိုသောသူသည် 

ခန္ဓာပျက်သည်၏အခြားမဲ့၌ အပါယ်လေးပါး၌ 

ဆင်းရဲကြီးစွာ ခံစားရသည်။ 

အပါယ်လေးပါးမှ လွတ်မြောက်ပြီးနောက် 

လူ့ဘဝရောက်သည့်အခါတွင်လည်း 

အောက်ပါ ဆိုးကျိုးများ ခံစားရသည် -

မိမိပြောဆိုသော စကားကို သူတပါး မယုံကြည်ခြင်း

မိမိကို လူအများ မုန်းတီးခြင်း

လူအများက မိမိကို အလေးမထားခြင်း

အများ ယုံကြည်ဖွယ်ဖြစ်အောင် မပြောတတ်ခြင်း

လာဘ်လာဘ နည်းပါးခြင်း

ဘုန်းတန်ခိုး အရှိန်အစော် အာနုဘော် နည်းပါးခြင်း

ပညာ သေးသိမ် မှေးမှိန်ခြင်း။

ကိုးကား

********

 လယ်တီဒီပနီပေါင်းချုပ်(ပထမတွဲ) နှာ ၁၉၆ / ၁၉၈

 ဗုဒ္ဓဘာသာတရားတော်(အထက်တန်းအဆင့်)၊ သာသနာရေး ဝန်ကြီးဌာန၊ ခရစ် - ၁၉၉၇၊ နှာ - ၃၁၉ - ၃၂၅

ဒေါ်လာတစ်သန်းတန်ပန်းချီကား

ဒေါ်လာတစ်သန်းတန်ပန်းချီကား

__________🌹🌼🌹______________

လောကီအလုပ်ဖြစ်စေ, လောကုတ္တရာအလုပ်ဖြစ်စေ အလုပ်တစ်ခု အောင်မြင်ဖို့အတွက် ခဏတဖြုတ် လုပ်လို့ မရပေ၊ အချိန် ကြာမြင့်စွာ ကြိုးစားရ၏။ အချိန်ကြာမြင့်စွာ ကြိုးစားအားထုတ်ခြင်းကို "စိရကာလ ဘာဝနာ" ဟု ခေါ်သည်။

စိတ်ကလည်း ခက်၏။ ဘာပဲလုပ်လုပ် အစပိုင်းမှာတော့ စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်၏။ ကြာတော့ ငြီးငွေ့သွား၏။ ငြီးငွေ့လျှင် " ဖြစ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး" ဆိုပြီး နောက်ဆုတ်သွားတော့၏။ 

ယင်းသို့ နောက်ဆုတ်သွားသည့်အတွက် အလုပ်လည်း မပြီးတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် အလုပ်တစ်ခု အောင်မြင်ဖို့အတွက် အချိန်ပေးရမည် ဖြစ်သည်။ ပန်းတို့သည် ချက်ခြင်း ပွင့်လာကြသည် မဟုတ်။ အသီးတို့သည်လည်း ချက်ခြင်း သီးလာကြသည် မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် " လွယ်လွယ်နှင့် စပါယ် မပွင့်ဘူး" ဟု ဆိုခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ပီကာဆိုနှင့် အမျိုးသမီးကြီး

---------------------------

တနေ့တွင် ပန်းချီဆရာကြီးပီကာဆိုသည် အိမ်မှ အပြင်ထွက်၍ လမ်းလျှောက်လေသည်။ အမျိုးသမီး တယောက်သည် ဆရာကြီးကို မြင်သောအခါ  အပြေးလေး လိုက်လာပြီး ဆရာကြီးကို ပန်းချီ ဆွဲခိုင်းလေ၏။

 "ဆရာကြီး ကျွန်မဟာ ဆရာကြီးရဲ့ ပန်းချီကားတွေကို အသည်းစွဲ ကြိုက်သူ တယောက်ပါ၊ ကြုံတုန်းလေး ကျွန်မကို ပန်းချီ ဆွဲပေးပါလား၊ မေတ္တာရပ်ခံပါတယ်ရှင်" ။

"အမကြီးခင်ဗျား၊ ကျွန်တော့်မှာ ပန်းချီဆွဲဖို့ ဘာမှလည်း ပါမလာဘူးခင်ဗျာ့၊ ဒါကြောင့် နောက် ကြုံတော့မှပဲ ဆွဲပေးပါ့မယ်" ။

"မဟုတ်ပါဘူး ဆရာကြီးရယ်၊ ဆရာကြီးနှင့် ဘယ်တော့မှ ပြန်ဆုံရမယ် ဆိုတာ မသေချာပါဘူး၊ ဒါကြောင့် ကျေးဇူးပြုပြီး ခုပဲ ဆွဲပေးပါရှင်"။

ဆရာကြီးလည်း သူ့အိတ်ထဲက မှတ်စုစာအုပ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးတော့ ပါလာသော ဘောပင်နှင့် ဆွဲလိုက်လေသည်။  

ကောက်ကြောင်းနှင့် ပုံဖော်ပြီး ရေးဆွဲပေးလိုက်လေသည်။ ပန်းချီဆွဲချိန် ၁၀ စက္ကန့်ပဲ ကြာ၏။ ပုံဆွဲပြီးသောအခါ မှတ်စုစာရွက်ကို ဆုတ်ဖြဲပြီး အမျိုးသမီးကြီးကို ပေးလိုက်လေသည်။

ဆရာကြီးသည် စာရွက်ပေးရင်း "ရော့ အစ်မကြီး၊ ဒေါ်လာသန်းချီ တန်မယ့်ပုံပဲ" ဆိုပြီး ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ပြောလိုက်သေး၏။

အမျိုးသမီးကြီးလည်း ဆရာကြီး ဆွဲပေးသည့် စာရွက်ကို ပန်းချီပြခန်းကို ယူသွားပြီး ပြသေလ၏။ ပန်းချီပြခန်းက ပီကာဆိုလက်ရာ အစစ်အမှန် ဖြစ်ကြောင်း သိရေသာအခါ ဒေါ်လာ တစ်သန်း ပေးလေသည်။  အမျိုးသမီးကြီးသည် " ဆရာကြီး ပြောတာ တကယ်ပါလား" ဟု အံ့အားသင့်သွားလေသည်။ 

ထို့နောက် အမျိုးသမီးကြီးသည် ဆရာကြီး၏ နေသည့် နေရာကို ရှာဖွေလေတော့သည်။ ယင်းသို့ ရှာရင်းနှင့် ဆရာကြီးကို တွေ့သွားလေတော့သည်။ ဆရာကြီးကို တွေ့သောအခါ ဝမ်းသာအားရနှင့် ပြောလေတော့၏။

"ဆရာကြီးရှင်၊  ၁၀ - စက္ကန့်နှင့် အပြီး ဆွဲပေးလိုက်တဲ့ ပန်းချီကားဟာ တကယ်ပဲ ဒေါ်လာ တသန်း တန်နေပါတယ်၊ အံ့သြစရာ ကောင်းလိုက်တာရှင်၊ ၁၀ စက္ကန့်နှင့်  ဒေါ်လာတသန်း ရှာနိုင်တယ် ဆိုတာ မလွယ်ပါဘူး၊ ဒါကြောင့် ပန်းချီပညာ တတ်ချင်ပါတယ်၊ ကျွန်မကို ပန်းချီပညာတွေ သင်ပေးပါလားရှင့်" ။

 "အမကြီး၊ ကျွန်တော် ၁၀ စက္ကန့်နဲ့ ဆွဲပေးလိုက်တဲ့ ပန်းချီကားဟာ ဒေါ်လာ တသန်းတန်ဖို့ ကျွန်တော့် ဘဝကိုနှစ်ပေါင်း ၃၀ လောက် ရင်းနှီး မြှုပ်နှံခဲ့ရတယ်၊ အခက် အခဲတွေ အများကြီး ကြုံတွေ့ခဲ့ရတယ်၊ နှစ် ၃၀ လောက် ရင်းပြီးမှ ၁၀ စက္ကန့်ကို ဒေါ်လာသန်းချီ တန်သွားတာပါ။ အမကြီး ဘယ်နှစ်နှစ်လောက် အချိန်ပေးနိုင်မလဲ" ။

ဆရာကြီးက မေးသောအခါ အမျိုးသမီးကြီးသည် စကားတခွန်းမှ မပြောနိုင်တော့ပေ။ အံ့အားသင့်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားလေတော့၏။

ကြိုးစားမှအောင်မြင်မယ်

----------------------

မည်သည့်နယ်ပယ်မှာ ဖြစ်ဖြစ် အောင်မြင်မှု ရဖို့အတွက် ကြိုးစားအားထုတ်ရစမြဲပင် ဖြစ်သည်။ စစ်မှန်သော အောင်မြင်မှုတွင် ဖြတ်လမ်းဆိုသည်မှာ မရှိပါ။ ထို့ကြောင့် ခိုင်မာသော စိတ်ဓာတ်ဖြင့် ပုံမှန် ကြိုးစားဖို့ လို၏။

" အနာခံမှ အသာစံရမည်" ဆိုသည့်အတိုင်း အောင်မြင်ဖို့အတွက် ကြိုးစားရစမြဲ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဘာပဲလုပ်လုပ် "ငုတ်မိသဲတိုင် တက်နိုင်ဖျားရောက်" ဆိုသကဲ့သို့ နောက်မဆုတ်တမ်း ကြိုးစားရမည် ဖြစ်၏။ ယင်းသို့ ကြိုးစားမှလည်း အောင်မြင်မှု ရရှိမည် ဖြစ်ပါပေ၏။

သံကောင်းသည့်ဓား၊ ဖြစ်တုံငြားလည်း၊ 

ကျောက်သားထက်တွင်၊ မပြုပြင်က၊

သံပင်ကောင်းလျှက်၊ ဓားမထက်နိုင်။

ဉာဏ်စွမ်းဉာဏ်ဆ၊ ရှိတုံကလည်း 

လုံ့လနတ္ထိ၊ ဇွဲမရှိက၊ လိုရာခရီး၊

အချည်းနှီးတည်း။

သီဟမည်ခေါ်၊ ခြင်္သေ့သော်လည်း၊ 

အိပ်ပျော်၍သာ၊ နေခဲ့ပါမူ ၊

ဘယ်မှာစားဖွယ်၊ ခံတွင်းလယ်သို့၊

သားငယ်သမင်၊ ဝင်လာအံ့နည်း။ 

(မန်လည်ဆရာတော်)

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

____________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

ကံကမျက်နှာလိုက်သလား

"ကံက မျက်နှာလိုက်သလား''

-------------------------------

ကံဆိုတာ သူကောင်းချင်တဲ့နေရာသာ ကောင်းတာ၊ မကောင်းချင်တဲ့နေရာကျရင် ဆိုးတာ လိုက်မမီဘူး။ ကိုယ့်မှာလည်း ကံကောင်းတဲ့အပိုင်းတွေ ရှိသလို ကံမကောင်းတဲ့အပိုင်းတွေ အများကြီးရယ်။ မိတ်ဆွေတွေလည်း ဒီအတိုင်းပဲဖြစ်မယ် ထင်ပါတယ်။ 

ဒါဆို ကံတွေက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မတူဘဲ မျက်နှာလိုက်သလား မေးစရာဖြစ်လာတယ်။ 

တကယ်မှာတော့ ကိုယ်က ကံတွေကို မျက်နှာလိုက်ပြီးလုပ်ခဲ့တာမို့ ကံရဲ့အကျိုးပေးတွေကလည်း မျက်နှာလိုက်ပြီး ပြန်ရောက်လာတာပါပဲ။ ကံကတော့ သူ့သဘောနဲ့သူ မျက်နှာလိုက်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူးပေါ့။ 

ဥပမာ လူတစ်ယောက်ဟာ ဘဝမှာ ဒါနအမှု၊ သီလအမှုတွေမှာ အကြီးအကျယ် အားထည့်တယ်။ ပညာဖြစ်ရာ ဖြစ်ကြောင်းတွေမှာတော့ အားနည်းခဲ့တယ်။ ဒီလိုဆို နောင်ကာလ တစ်ခုသောဘဝမှာ ဒီကံတွေကသာ အကျိုးပေးဖို့ အခွင့်ရခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒီပုဂ္ဂုလ်ဟာ ဒါနကြောင့် ချမ်းချမ်းသာသာနေရမယ်၊ သီလကြောင့် လှပတင့်တယ် အသက်ရှည်အနာမဲ့ နေရမယ်။ ဉာဏ်ပညာမှတော့ သူလိုကိုယ်လို သာမာန်ထက် ပိုဖွယ်မရှိဘူး။ 

နောက်တစ်ယောက်က ပညာဖြစ်ရာဖြစ်ကြောင်းတွေမှာ အားထည့်တယ်၊ ပရိယတ် ပဋိပတ်တွေမှာ ကြိုးစားတယ်။ သီလစောင့်ဆည်းတယ်။ သို့သော် ဒါနအမှုနည်းခဲ့တယ်။ ဒီလိုဆို သူလည်းပဲ အဲ့ဒီအကျိုးပေးတွေ ကြုံရတဲ့အခါ ပညာကြီးသူဖြစ်မယ်၊ လှပတင့်တယ် အနာရောဂါနည်းမယ်၊ သို့သော် ဥစ္စာဓန အလွန်ချမ်းချမ်းသာသာတော့ ဖြစ်ဖွယ်မရှိဘူးပေါ့။ 

ကဲဒီနှစ်ယောက်ကို ယှဉ်ကြည့်ရအောင်။ ဒီဘဝမှာ သူတို့နှစ်ယောက် အတူတူ တရားအားထုတ်ကြမယ်ဆိုရင် ဘယ်သူ အဆင်ပြေမလဲ။ ဟုတ်ကဲ့ ဘယ်သူမှ ချောချောမောမော အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ဥစ္စာပေါများကြီး ဉာဏ်နည်းတဲ့သူက လုံလောက်တဲ့ အသိရရှိအောင် ဝိရိယ မနည်းစိုက်ပြီး အားထည့်ရမယ်၊ ကိုယ်စိတ် ပင်ပန်းမယ်ပေါ့။ 

ဉာဏ်ကြီးပြီး ဆင်းရဲတဲ့သူကလည်း အသိရဖို့ လွယ်ပေမဲ့ ဓနချို့တဲ့မှုကြောင့် ရှာရဖွေရတာနဲ့တင် တရားဘက်ကို အလွယ်တကူလိုက်မိဖို့ အခွင့်အရေး အနည်းငယ်ထိခိုက်မယ်။ နောက်ဆံတင်း နေရတာနဲ့ စိတ်လက်သက်တောင့်သက်သာ လုပ်နိုင်ဖို့ မလွယ်ကူဘူး။ 

သီလနည်းခဲ့မယ်ဆိုလည်း ဒီတိုင်းပဲ၊ ဉာဏ်ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း အရေးရယ် အကြောင်းရယ် လုပ်မယ်ကိုင်မယ်ဟေ့ဆိုရင် ရောဂါဘယထူနေတာနဲ့တင် ခရီးမတွင်ဘူး။ 

အဲဒီတော့ ဒီနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်အားကျပြီး ကံတရားက မျက်နှာလိုက်တယ်လို့ ပြောရင် သင့်တော့ပါ့မလား။ မသင့်တော်ပါဘူး။ ကံက မျက်နှာလိုက်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်ကသာ ကံတွေကို မျက်နှာလိုက်ပြီး ပြုခဲ့တာ။ 

တစ်ချို့ ''ဒါနပဲပြုချင်တာ သီလတော့ မစောင့်ချင်ပါဘူး''လို့ ကုသိုလ်ကို မျက်နှာလိုက်တယ်။ တစ်ချို့က သီလတော့ ကောင်းရှာတယ် အလှူအတန်းဆို သိပ်တွန့်ဆုတ်တယ်။ တစ်ချို့က ပညာသာ အမြတ်ဆုံးပဲဆိုပြီး ဒါနကို အထင်သေးသလိုလိုနဲ့ အလှူအတန်းဆို သိပ်စိတ်မပါဘူး။.....  စသဖြင့် စသဖြင့် ကုသိုလ်ပြုတာကို မျက်နှာလိုက်ပြီး ပြုခဲ့ကြတယ်။ 

အဲဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ? ကိုယ့်အလှည့်ကျတော့ ပြန်ပြီး မျက်နှာအလိုက်ခံရတာပေါ့။ ဒါပါပဲ။ အကြောင်းကြောင့်သာ အကျိူးဖြစ်တာပါပဲ။ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်တင်မလဲ၊ ဘယ်သူ့ကို မနာလို ဖြစ်စရာ ရှိလဲ။ 

ကိုယ့်အားနည်းချက် အားသာချက်ကိုကြည့်ပြီး ကိုယ်ဘယ်လိုမျိုး မျက်နှာလိုက်ခဲ့သလဲဆိုတာ ကိုယ်ဟာကိုယ် ပြန်သုံးသပ်ဖို့ပဲ ရှိပါတယ်။ ဘယ်သူ့ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မမြင်မိပါဘူး။ 

ဒါမို့ ဓမ္မမိတ်ဆွေများလည်း ကုသိုလ်ဟူသမျှ ဘယ်ဟာမှ အထင်သေးစရာ မရှိဘူးလို့ မှတ်ယူသင့်တယ်။ သေးသေးလေးလည်းလုပ် အကြီးကြီးလည်းလုပ်၊ ပရိယတ် ပဋိပတ်မှ မဟုတ်ဘူး၊ သီလလည်း အထူးစောင့်ဆည်း၊ ဒါနလည်း တလေးတစားလုပ်။ 

ဘုရားရှင်ကို နမူနာကြည့်လို့လည်းရတယ်။ ကျွန်တော်က ရှင်သာရိပုတ္တရာကြီးကို နမူနာကြည့်စေချင်တယ်။ ကုသိုလ်တွေကို ဘယ်လောက် ပြည့်ပြည့်စုံစုံ မျက်နှာမလိုက်တမ်း ပြုခဲ့သလဲဆိုရင် စည်းစိမ်ချမ်းသာလည်း ပြည့်စုံ၊ လှပတင့်တယ် အနာကင်းပြီး တရားရှာတော့လည်း ''ယေ ဓမ္မာ ဟေတုပ္ပဘဝါ'' တစ်ပုဒ်တည်းနဲ့တင် အရိယာအဖြစ်ကို ရောက်တယ်။ ဘယ်လောက် သက်တောင့်သက်သာ ရှိလိုက်သလဲနော်။ 

ကျွန်တော်တို့မှာတော့ လေ့လာနေလိုက်ကြတာ မနည်းဘူး၊ တရားစခန်းတွေလည်း ဝင်တာပဲ၊ ပရိယတ်မှာဆို သုတ္တန်တင်မကဘဲ အဘိဓမ္မာ ပဋ္ဌာန်းတွေပါ လုပ်နေလိုက်ကြပေမဲ့ လိုရာခရီးကို မရောက်နိုင်သေးဘူး။ ဘယ်လောက်ခက်ခဲသလဲ စဉ်းစားကြည့်ပေါ့။ 

ဒါကြောင့် ကံကို မျက်နှာလိုက်ပြီး မပြုလုပ်ကြဖို့၊ ကုသိုလ်ဟူသမျှ အပတ်တကုပ် ပြုလုပ်ကြဖို့အရေး ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပဲ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် သုံးသပ်ရင်း သံဝေဂရဖွယ် ရေးသားမျှဝေလိုက်ရပါသည်။ 

သာဓုသာဓုသာဓု

Mg Saw(29-11-2017)

#ကံကမျက်နှာလိုက်သလား

ပျက်အစဥ်ပြင်ခဏ

ပျက်အစဉ်ပြင်ခဏ

_____🌸🌷🌸______

"ဗီဇ" ဟူသည် အရိုးစွဲနေသည့် အကျင့်တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။ အရိုးစွဲနေသည့် အကျင့် ဖြစ်သောကြောင့် ဗီဇကို ပြုပြင်ဖို့ ဆိုသည်မှာ မလွယ်ကူလှပေ။ ထို့ကြောင့် " လူတစ်ယောက် မွေးရာပါဗီဇက မကောင်းဘူးဆိုရင် ပြုပြင်ရတာ မလွယ်ဘူး၊ အင်မတန် ခက်တယ်၊ ခွေးမြီးကောက် ကျည်တောက် စွပ်သလိုပဲ၊ သိပ် မထူးပါဘူး" ဟု ပြောကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ဗီဇဆိုသည်မှာ ပြုပြင်ဖို့ ခက်ခဲသည်မှာ မှန်၏။ ခက်ခဲသော်လည်း ပြုပြင်ရမည်သာ ဖြစ်သည်။ ခက်ခဲလို့ မပြုပြင်လျှင် ဘယ်တော့မှ ကောင်းလာမည် မဟုတ်တော့ပေ။

ဘယ်သူမှ မွေးကထဲကစ ရဟန္တာ ဖြစ်လာကြသည် မဟုတ်၊ ဗီဇကို တဖြေးဖြေး ပြုပြင်ရင်းနှင့် ရဟန္တာ ဖြစ်သွားကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် " ပျက်အစဉ် ပြင်ခဏ" ဆိုသည့်အတိုင်း ကိုယ့်ဗီဇကို ကောင်းသထက် ကောင်းအောင် ပြုပြင်ရမည် ဖြစ်သည်။ အရေးကြီးသည်ကား ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်သိဖို့သာတည်း။

ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြိုင်ရမယ်

----------------------

လူတိုင်းလူတိုင်းမှာ အားနည်းချက် ရှိ၏။ တချို့လူများသည် ကိုယ့်အားနည်းချက်ကို အားနည်းချက်မှန်း မသိပေ။  တချို့လူများကျတော့ ကိုယ့်အားနည်းချက်ကို အားနည်းချက်မှန်း သိသော်လည်း ဘယ်လိုပြင်ရမည်ဆိုသည်ကို နားမလည်ရှာကြ။ ထို့ကြောင့် ဗဟုသုတ ရှာမှီးရမည် ဖြစ်၏။

မိဘဆရာတို့၏ စကားကို နားထောင်ခြင်း, လူကြီးသူမတို့၏ အဆုံးအမကို နားထောင်ခြင်း , တရားနာခြင်း, စာဖတ်ခြင်းတို့ဖြင့် ဗဟုသုတ ရှာမှီးရမည် ဖြစ်၏။ သို့မှသာ ဗီဇကို ပြုပြင်ချင်စိတ် ရှိမည် ဖြစ်သည်။

ဗီဇကို ပြုပြင်နိုင်ဖို့အတွက် အရေးကြီးဆုံးအချက်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြိုင်ဖို့ပင်တည်း။ ထို့ကြောင့် "နဂိုက ငါထက် အခု ငါက သာစေရမယ်" ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြိုင်ရမည် ဖြစ်၏။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြိုင်မှ ကိုယ့်ဗီဇကို ပြင်မည် ဖြစ်၏။ ကိုယ့်ဗီဇပြင်မှလည်း ကံသုံးပါး စင်ကြယ်မည် ဖြစ်၏။  ကံသုံးပါး စင်ကြယ်မှလည်း " ဘဝအထွဋ်အထိပ်" သို့ ရောက်ရှိမည် ဖြစ်ပါပေ၏။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

____________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

စိတ်အိမ်ရှင်

စိတ် အိမ်ရှင်

***********

လှည့်လည်ကာ

ဧည့်သည်ပမာ ကိလေသာများက

တံခါးခေါက်သံပေး။ ။

ခက်ထန်အသွင်

လက်ခံလျှင် လောင်မြိုက်မှာပေါ့

ရှောင်ထိုက်စွာ သတိယှဉ်ချောင်းလို့

မောင်းရတယ်လေး ။ ။

🙏🙏

မေတ္တာဖြင့်......

  အရှင်အာဒိစ္စ(ကော့ထင်း)

Credit ..

လောဘနှစ်မျိုး

လောဘနှစ်မျိုး

____________

လောဘသည် နှစ်မျိုး ရှိ၏။ တရားသော လောဘနှင့် မတရားသော လောဘတို့ ဖြစ်၏။ အရေးကြီးသည်ကား မတရားလောဘ မရှိဖို့ပင်။ ဘာကြောင့်နည်း၊ မတရားလောဘ ဖြစ်လာလျှင် ဒုစရိုက် လုပ်ဖို့ ဝန်မလေးသောကြောင့်တည်း။

မတရားလောဘ ဆိုသည်မှာ အတင်းအဓမ္မ လိုချင်သော စိတ်၊ သူများပစ္စည်းကို အချောင်လိုချင်သော စိတ်ပင် ဖြစ်သည်။ မတရားလောဘကို " ဝိသမလောဘ" ဟု ခေါ်၏။ မတရားလောဘသည် စိတ်ကို ပူလောင်စေသောကြောင့် "မမြင်ရသည့် မီး" ဟု ဆိုရမည် ဖြစ်သည်။

ကမ္ဘာမှာ အစဆုံးဖြစ်သော ဒုစရိုက်မှာ အဒိန္နာဒါန ( ခိုးယူခြင်း)ပင် ဖြစ်၏။  ယင်းဒုစရိုက်သည် မတရားလောဘကို အခြေခံ၍ဖြစ်သော ဒုစရိုက်ပင် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မတရားလောဘသည် ကြောက်စရာ အလွန်ကောင်း၏။ ကိုယ့်စိတ်ထဲ မဖြစ်အောင် သတိထားရမည် ဖြစ်ပါပေ၏။ 

ရရင်ကျေနပ်ပါ

------------------

လောကကြီးမှာ ဘယ်သူမှ တဝမ်းစာထက် ပိုစားလို့ မရသကဲ့သို့ ဘယ်သူမှ တစ်ကိုယ်စာထက် ပိုဝတ်လို့ မရပေ။ ဘာကြောင့် လောဘ လွန်ကဲနေကြသနည်း၊ စဉ်းစားရမည် ဖြစ်၏။ စဉ်းစားမှ လောဘကို ထိန်းချုပ်နိုင်မည် ဖြစ်၏။

တချို့လူများသည် ဘယ်လောက်ရရ မကျေနပ်ပေ။ " လိုသေးတယ်, လိုသေးတယ်" ဟု ဖြစ်နေ၏။ မရလို့ မကျေနပ်သည်ကား နားလည်ပေးလို့ ရ၏။ ရပါလျက် မကျေနပ်သည်ကတော့ အတော်ဆိုး၏ဟု ပြောရမည် ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ကိုယ့်မှာ ဘယ်လောက်ရရ ရလျှင် ကျေနပ်ဖို့ လို၏။ နည်းနည်းရလည်း ကျေနပ်ရမည် ဖြစ်၏။ များများရလည်း ကျေနပ်ရမည် ဖြစ်၏။ သို့မှသာ မတရားလောဘကို ထိန်းချုပ်နိုင်မည် ဖြစ်သည်။  မတရားလောဘကို ထိန်းချုပ်နိုင်မှလည်း ဒုစရိုက်အလုပ်ကို ရှောင်နိုင်မည် ဖြစ်၏။ ဒုစရိုက်အလုပ်ကို ရှောင်နိုင်မှလည်း ဘဝသည် ငြိမ်းချမ်းသာယာမည် ဖြစ်ပါ၏။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

___________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ နောက်ဆုံးစကားတော်

"အာနန္ဒာ ... ငါဘုရား ပင်ပန်းလှပြီကွယ်။ အင်ကြင်းပင်တွေရဲ့အကြား မြောက်ဘက် ခေါင်းထားပြီး ညောင်စောင်းပြင်ပါ ၊ လျောင်းစက်ဦးမယ်"

ကုသိနာရုံပြည် ၊ မလ္လမင်းတွေရဲ့ 

အင်ကြင်းဥယျာဉ်ထဲမှာ မြတ်စွာဘုရားက 

ရှင်အာနန္ဒာကို မိန့်လိုက်တာပါ။

ရှင်အာနန္ဒာလည်း မြတ်စွာဘုရား 

မိန့်ကြားတဲ့အတိုင်း 

ညောင်စောင်းလို့ခေါ်တဲ့ကုတင်ကို 

မြောက်ဘက် ခေါင်းထားပြီး ပြင်ပေးတယ်၊

မြတ်စွာဘုရားက ရှင်အာနန္ဒာပြင်ပေးတဲ့ ညောင်စောင်းပေါ်မှာ ညာခြေတော်ပေါ်ကို ဘယ်ခြေတော် စင်းလွန်းငယ်လေးတင်ပြီး 

ညာဘက်နံတောင်းနဲ့ လျောင်းစက်တော်မူတယ်။

မြတ်စွာဘုရား ဘယ်လောက်ပင်ပမ်းနွမ်းနယ်ပြီး အားနည်းနေတယ် ဆိုတာ ရှင်အာနန္ဒာအသိဆုံးပါ 

မြို့အဆင့်ဆင့်ကို ခြေလျင်ကြွတော်မူခဲ့တာ ဒကာ စုန္ဒရဲ့ ဝက်သားဆွမ်းစားအပြီးမှာ ဝမ်းသွေးသွန်ရောဂါ ဖြစ်လာတာ၊ 

ဒကာ စုန္ဒ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ 

" ဒကာစုန္ဒ သုဇာတာရဲ့ ဃနာနို့ဆွမ်းဟာ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ ပထမဆုံးဆွမ်း ဖြစ်သလို၊ 

သင့်ရဲ့ဆွမ်းဟာလည်း မြတ်စွာဘုရား 

ဘုန်းပေးခဲ့တဲ့ဆွမ်းထဲမှာ နောက်ဆုံးဆွမ်းပဲ၊ 

သင်အရတော်တာပဲ ၊ သင်သိပ်ကံကောင်းတာပဲ" လို့ 

မြတ်စွာဘုရား တဆင့်ပြောခိုင်း ခဲ့တာ...။

ပါဝါပြည်နဲ့ကုသိနာရုံပြည် သုံးဂါဝုတ်ပဲ ဝေးတာကို 

လမ်းခရီးမှာ ၁၅ ကြိမ်တိတိ နားခဲ့ရတယ်။ ပင်ပမ်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ ကြားကပဲ သုဘဒ္ဒပရိဗိုရ်ကို 

တရားဟောပြီး ရဟန်းပြုပေးခိုင်းလို့ ပြုပေးခဲ့ရတယ်။

ရှင်အာနန္ဒာအနေနဲ့မြတ်စွာဘုရားကို နောက်ထပ် 

ပင်ပမ်းစေမယ့် အပြုအမူမျိုး မလုပ်စေချင်တော့ဘူး။

ရှင်အာနန္ဒာ သူ့နောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ 

မြတ်စွာဘုရား ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုမယ်ဆိုတာသိလို့ 

ရောက်လာတဲ့ပရိတ်သတ်တွေကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ 

ပရိတ်သတ်ထဲမှာ ရဟန်းပရိတ်သတ်၊ လူပရိတ်သတ် 

သာမက နတ်ဗြဟ္မာပရိတ်သတ်တွေပါ တွေ့ရပါတယ်။

ပရိတ်သတ်အားလုံးက မြတ်စွာဘုရားဆီက 

#ဘယ်လိုမိန့်ကြားသံ ထွက်လာမလဲ ဆိုတာ 

စောင့်မျှော်နေကြပါတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး 

တိတ်ဆိတ်မှုတွေကြားက အနှိုင်းမဲ့ အသံတော်တစ်ခု 

ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ 

"ဟန္ဒဒါနိ ဘိက္ခဝေ

အာမန္တယာမိဝေါ

ဝယဓမ္မာသင်္ခါရာ

အပ်ပမာဒနေ၊ သမ်မာဒထေ"

" ရဟန်းတို့ .... သင်တို့ကို ငါဘုရား 

နောက်ဆုံး မှာကြားခဲ့မယ်၊ ရုပ်နာမ်ဓမ္မဆိုတဲ့ သင်္ခါရတရားတွေဟာ ပျက်စီးတတ်တဲ့သဘော 

ရှိကြတယ်၊ မမေ့မလျော့ သတိတရားနဲ့ 

အစစအရာရာ ပြည့်စုံအောင် နေကြကုန်လော့"

မိန့်ကြားသံ အဆုံးမှာ ...

#နောက်ထပ်ဘာအသံမှ ထွက်မလာတော့ပါဘူး...

( ၄၅ ) ဝါ ပတ်လုံး ဟောခဲ့ပြောခဲ့တဲ့ အထဲက နောက်ဆုံးစကားတော်လေးပါပဲ။

ပရိနိဗ္ဗာန်ပြု ခါနီး အချိန်မှာတောင်မှမဟာဂရုဏာတော်ဖြင့် မိန့်ကြားတော်မူခဲ့လေသည်။

* အပ္ပမာ​နေ သမ္မာဒေထ *

မမေ့မလျော့မပေါ့မဆကြပါနဲ့ဆိုတဲ့

မြတ်စွာဘုရားရှင် ကိုယ်တော်မြတ်ကြီး၏

အမှာစကားကို အမြဲအမှတ်ရကြပါစေ။🙏

🙏ကြည်ညို မဆုံး နှလုံးအေးမြ မြတ်ဗုဒ္ဓ🙏

(သုတ်မဟာဝါပါဠိတော်၊ မဟာပရိနိဗ္ဗာနသုတ်)

အရှင်ဇဝနဉာဏ သိဒ္ဓိအောင်ကျောင်းတိုက် တောင်ကမ္ဘားကျေးရွာ

Credit....

ပါရမီကုသိုလ်

ပါရမီကုသိုလ်

___🌼🌷🌼____

ပါရမီ ဆိုသည်မှာ မြင့်မြတ်သူတို့၏ အလုပ်ပင် ဖြစ်၏။ မြင့်မြတ်သောအလုပ် ဆိုသည်မှာ ကိုယ်ကျိုးမငဲ့ဘဲ အများအတွက်လုပ်သော အလုပ်တည်း။

ရှင်းအောင် ပြောရမည်ဆိုလျှင် ငါမပါသော အလုပ်၊ ငါ့အတွက် မမျှော်ကိုးသော အလုပ်ကိုပင် "ပါရမီ" ဟု ခေါ်လေသည်။

ဘာကောင်းမှုပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်ကျိုးစီးပွားကို ငဲ့ကွက်ပြီး လုပ်လျှင်ကား ပါရမီ မဟုတ်တော့ ဘဲသာမန်ကုသိုလ်သာ ဖြစ်သွားတော့သည်။ ထို့ကြောင့် ငါစွဲကင်းသော စိတ်ဖြင့် ကောင်းမှု လုပ်ရမည် ဖြစ်သည်။

မလိုချင်လို့ မလိုချင်လောက်အောင်ရတယ်

----------------------------

ဘုရားမြတ်စွာသည် သုမေဓာရှင်ရသေ့ဘဝမှ သိဒ္ဓတ္တမင်းသား ဘဝတိုင်အောင် လောကသားတို့အတွက် စည်းစိမ်ဥစ္စာနှင့် ဘဝခန္ဓာကို ဘဝပေါင်းများစွာ စွန့်လွှတ်ခဲ့၏။

ထို့ကြောင့် ဘဝတိုင်း ဘဝတိုင်း၌ စည်းစိမ်အားဖြင့်လည်းကောင်း၊ ရာထူးအားဖြင့် လည်းကောင်း၊ ရုပ်ဆင်းအင်္ဂါအားဖြင့်လည်းကောင်း၊ ပညာအားဖြင့် လည်းကောင်း၊ အရှိန်အဝါအားဖြင့် လည်းကောင်း၊ ထင်ပေါ်ကျော်ကြားမှုအားဖြင့် လည်းကောင်း၊ တစ်ပါးသူတို့ထက် သာလွန်ခဲ့သည်။

ဘာကြောင့်နည်း၊ မလိုချင်သော စိတ်ဖြင့် ပါရမီဖြည့်ကျင့်ခဲ့သောကြောင့်တည်း။ တကယ်တော့ မလိုချင်သော စိတ်ဖြင့် ပါရမီ ဖြည့်ကျင့်ခဲ့သောကြောင့် မလိုချင်လောက်အောင် အကျိုးတရားများကို ရရှိခြင်း ဖြစ်သည်။ 

မလိုချင်လောက်အောင် အကျိုးတရားများ ရရှိခဲ့သော်လည်း ယင်းအကျိုးတရားအပေါ်မှာ မက်မောမှု တစိုးတစိမှ မရှိ။ ယင်းအကျိုးတရားကို အခြေခံပြီး အများအကျိုး ဆောင်ကျဉ်းတော်မူခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

တကယ်တော့ အများအတွက်လုပ်မှ ပါရမီ ဖြစ်၏။ ပါရမီဖြစ်မှလည်း ယင်းကောင်းမှုသည် "အထွဋ်အထိပ်ကောင်းမှု" ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ဘာကောင်းမှုပဲ လုပ်လုပ် ငါစွဲကင်းကင်းဖြင့် လုပ်ရမည် ဖြစ်ပေသည်။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

____________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

"ဘုန်းကံနည်းပါးရခြင်းအကြောင်း

"ဘုန်းကံနည်းပါးရခြင်း အကြောင်း"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သူ့ဂုဏ်ကိုနှိမ့် ကိုယ့်ဂုဏ်နိမ့်၏။

သူ့ဂုဏ်ကိုမြောက် ကိုယ့်ဂုဏ်မြောက်၏။

          

သူကလည်း သူ့ကံအားလျော်စွာ သူ့စီးပွားရေးအခွင့်

အလမ်းတွေဖြောင့်တန်းပြီးတော့ ချမ်းသာနေတယ်။

အဲဒါကို မိမိကထိုင်ပြီးတော့ မကြည်ဖြူ နိုင်ဘူး မနာလိုနိုင်ဘူး။ဟိုလူ့ သွားတို့ ဒီလူ့ သွားတို့ ဟိုနေရာ သွားတိုင်လိုက် ဒီနေရာ သွားတို့လိုက်လုပ်ပြန်တယ်။

      

တို့လိုက်တဲ့အခါကြတော့ အဲဒီကံလေးတွေကခုလိုဘ၀မှာ လာပြီး အကျိုးပေးတာပဲ။မိမိနားမှာပြု စုမဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်မှမရှိဘူး။ အနားကပ်ပြီး နေချင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်လည်း တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။ 

ဘုန်းကံနည်းပါးရခြင်းသည် ဘာကို အခြေခံသလဲ။ 

ငြူ စူစောင်းမြောင်းတဲ့စိတ်ထားကို အခြေခံတယ်။

ငြူ စူ စောင်းမြောင်းတဲ့စိတ်ထားကိုမွေးမြူ ခြင်းသည် အခြွေအရံ နည်းပါးစေတတ်တယ်တဲ့ကျင့်၀တ်ကို ကျင့်နေခြင်းပဲဖြစ်တယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက်ပါ။

          

သူတစ်ပါးတွေမှာ အခြွေအရံ များပြားနေတာကို 

မကြည့်လိုတဲ့ စိတ်ထားက မိမိအခြွေအရံနည်းပါးဖို့ရန် အကြောင်းတစ်ခုဖြစ်တယ်။

သူတစ်ပါး အရိုအသေ အလေးအစားခံရမှုအမြတ်နိုးခံရမှု အပူဇော်ခံရမှုကို မကြည့်လိုတဲ့စိတ်ထားကမိမိကိုလည်း ရိုသေလေးစားမည့်သူမြတ်မြတ်နိုးနိုး ပြု စုလုပ်ကျွေးမည့်သူ မရှိဖို့ရန် အကြောင်းတစ်ခုဖြစ်တယ်။

စိတ်ထား မတတ်လို့ရတဲ့အကျိုးတရားဖြစ်ပါတယ်။သူလည်း သူ့ကံကြောင့် ဘုန်းကံကြီးမားရတယ်။ အခြွေအရံတွေ များပြားရတယ်။ငါလည်း ငါ့ကံကြောင့် အခြွေအရံနည်းပါးရတယ်။ များပြားရတယ်။ 

          

ဒီလို ကံကံ၏အကျိုးတရားကို နှလုံးသွင်းတယ်။ ပိုက်ဆံ ဘယ်နှစ်ပြားကုန်သလဲ။ တစ်ပြားမှမကုန်ဘူး။

စိတ်ဓာတ်ကို ပြု ပြင်ပြောင်းလဲလိုက်တဲ့အတွက် ဘ၀

အဆင့်အတန်းတွေ မြင့်မသွားဘူးလား။ မြင့်သွားတယ်။

(ဖားအောက်တောရဆရာတော်ကြီး)စိတ်ဓာတ်ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးတရားတော်ကြီးမှ..

ရိက္ခာစုပါ

ရိက္ခာစုပါ

__🌺🌹🌺__

#ပုထုဇဉ်မှန်သမျှ သံသရာ့ခရီးသည်များ ဖြစ်ကြသည့်အတွက် ရိက္ခာ စုဖို့ လို၏။ ရိက္ခာစုမှ သံသရာခရီးတလျှောက် အဆင်ပြေမည် ဖြစ်၏။ ရိက္ခာ မစုလျှင် အခက်အခဲမျိုးစုံ တွေ့ရမည် ဖြစ်၏။ 

#ရိက္ခာဆိုသည်ကား အခြားမဟုတ်၊ ကုသိုလ်ကောင်းမှုပင် ဖြစ်သည်။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုဟူသည် သုခ၏ နာမည်ပင် ဖြစ်၏။

#အကုသိုလ်လုပ်လျှင် အကုသိုလ်၏ တာဝန်ကို ကိုယ်က ယူရ၏။ ဘာကြောင့်နည်း၊ အကုသိုလ် လုပ်လျှင် အကုသိုလ်၏ မကောင်းကျိုးကို ကိုယ်က ခံယူရမည် ဖြစ်သောကြောင့်တည်း။ 

#မှန်၏။ အကုသိုလ် လုပ်ထားသည့်အတွက် ဒုက္ခမျိုးစုံ တွေ့ရ၏။ ထို့ကြောင့် ခက်ခက်ခဲခဲ ရုန်းကန်ရ၏။ ဤကား အကုသိုလ်၏ တာဝန်ကို ကိုယ်က ယူရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

#ကုသိုလ်လုပ်လျှင် ကိုယ့်တာဝန်ကို ကုသိုလ်က ယူသွား၏။ ဘာကြောင့်နည်း၊ ကုသိုလ် လုပ်လျှင် ကုသိုလ်၏ ကောင်းကျိုးကို ကိုယ်က ခံယူရမည် ဖြစ်သောကြောင့်တည်း။ 

#မှန်၏။ ကုသိုလ် လုပ်ထားသည့်အတွက် ဘာအခက်အခဲမှ မရှိ၊ လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်နေ၏။ ဤကား ကုသိုလ်က ကိုယ့်တာဝန်ယူထားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကုသိုလ်ကောင်းမှုကို များများပြုလုပ်ရမည် ဖြစ်ပေသည်။

#သို့မှသာ မိမိတို့သည် ဘဝသံသရာ ခရီးတလျှောက်တွင် ဘေးမတွေ့ ရန်မခဘဲ နိဗ္ဗာန်တိုင်ထိ အေးအေးလူလူ လျှောက်လှမ်းနိုင်မည် ဖြစ်ပါပေ၏။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

____________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

နီးလာရင်နည်းအောင်နေ

နီးလာရင်နည်းအောင်နေ

_______🌸🌺🌸________

ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားကြည့်ရင် ခန္ဓာကြီးဟာ အချိန်တိုင်း အိုနေတယ်။ ဒါကြောင့် မနှစ်က ခန္ဓာနှင့် ဒီနှစ်ခန္ဓာ မတူဘူး၊ မနေ့က ခန္ဓာနှင့် ဒီနေ့ ခန္ဓာ မတူဘူး၊ အမြဲတမ်း ပြောင်းလဲနေတယ်။

အသက်တွေလည်း တစ်ရက်ပြီး တစ်ရက်, တစ်လပြီး တစ်လ, တစ်နှစ်ပြီး တစ်နှစ် ကြီးကြီးလာတယ်။ အသက်တွေ ကြီးလာတော့ နေဖို့ အချိန်က တဖြေးဖြေးနဲ့ နည်းလာတယ်။ မနေ့ကနှင့် နှိုင်းယှဉ်ရင် ဒီနေ့ဟာ နေဖို့ တစ်ရက် နည်းသွားတယ်။

နေဖို့အချိန်နည်းလာလေလေ သေဖို့ အချိန်က နီးလာလေလေပဲ။ ဒါကြောင့် ဆရာတော်များက " နည်းလာရင် နီးလာပြီ" လို့ သတိပေးတော်မူကြခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။

အသက်တွေ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကြီးလာတဲ့အတွက် သေဖို့နီးလာတာတော့ ဟုတ်ပြီ၊ ဒါပေမဲ့ အကုသိုလ်တွေ များနေမယ်ဆိုရင် တော့ အောက်ကို ပြန်ဆင်းရလိမ့်မယ်။

ဒါကြောင့် သေဖို့အချိန် နီးနီးလာသည့် အတွက် အကုသိုလ်ကလည်း နည်းနည်းလာလေ ဒီလိုဖြစ်ရမယ်။ ဒါမှ ဘဝအထက်တန်းကို တက်လှမ်းနိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် ဆရာတော်များက " နီးလာရင် နည်းအောင်နေ" လို့ မိန့်တော်မူကြတာ။ အသက်ကြီးလာပြီး အကုသိုလ်က များနေမယ်ဆိုရင် အသက်ကြီးရတာ အဓိပ်ပါယျ မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် အကုသိုလ်နည်းအောင် ကြိုးစားရမယ်။

အရှင်မာလုကျပုတ္တ

-----------------

ဘုရားလက်ထက်က အသက်ကြီးမှ တရားအားထုတ်တဲ့ ရဟန်းတစ်ပါး ရှိတယ်။ အရှင်မာလုကျပုတ္တလို့ ခေါ်တယ်။ အရှင်မြတ်ဟာ သာဝတ္ထိမြို့သား။ ချမ်းသာကြွယ်ဝတဲ့ သူဋ္ဌေးကြီးတစ်ဦးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

သူဋ္ဌေးကြီးဟာ ဘုရားတရားနာပြီး လူ့လောကကြီးကို ငြီးငွေ့သွားတယ်။ ဒါကြောင့် " အသက်ကြီးလာပြီဆိုတော့ သေဖို့ နီးလာပြီ၊ ဒီတော့ ငါ တရားရှာမှ ဖြစ်မယ်" ဆိုပြီး ရဟန်းဝတ်လိုက်တယ်။

ရဟန်းဖြစ်ပြီးတဲ့အခါ ဘုရားထံ ရောက်လာပြီး တရားတောင်းတယ်။ " အရှင်ဘုရား တရားအားထုတ်ချင်လို့ နည်းလမ်းလေး ညွှန်ပြပေးပါဘုရား" လို့ လျှောက်တယ်။

အသက်က ကြီးနေပြီ၊ လူက ယိုင်နေပြီ။ ဒီတော့မှ လာလျှောက်တာ။ ဒီတော့ ဘုရားမြတ်စွာက "မာလုကျပုတ္တရေ ... အခုမှ လာလျှောက်ရတယ်လို့ကွယ်၊ တကယ်ဆိုရင် နဂိုက လျှောက်ရမှာ၊ အခု နောက်ကျနေပြီ၊ ပေါ့ဆလိုက်တာကွယ်" လို့ မိန့်တော်မူလိုက်တယ်။

နေဝင်မှ စပါးလှန်း၊ မိုးကုန်မှ ထွန်ချဆိုတာလို အသက်ကြီးမှ တရားကျင့်မယ်ဆိုတော့ နည်းလမ်းမကျဘူး။ နည်းလမ်း မကျလို့ " ပေါ့ဆလိုက်တာကွယ်" လို့ မိန့်တော်မူလိုက်တာပါ။

ဒီတော့ အရှင်မာလုကျပုတ္တက " တပည့်တော် ကြိုးစားပြီး အားထုတ်မှာပါဘုရား၊ ဓမ္မအမွေခံ ဖြစ်အောင် အားထုတ်မှာပါဘုရား" လို့ အားတင်းပြီး လျှောက်လိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ မြတ်စွာဘုရားက သူ့ကို တရားဟောတယ်။

အရှင်မြတ်ဟာ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ တရားကို နာလိုက်တော့ စိတ်ဓာတ်တွေ တက်ကြွလာတယ်။ " ရတဲ့အချိန်လေးမှာ ကြိုးစားပြီး အားထုတ်မှ ဖြစ်မယ်" ဆိုပြီး ဝိပဿနာတရားကို ကြိုးစားပြီး အားထုတ်တယ်။ မကြာလိုက်ပါဘူး၊ ကိလေသာ ကုန်ခမ်းပြီး "ရဟန္တာ " ဖြစ်သွားတယ်။

အရှင်မာလုကျပုတ္တဟာ အသက်ကြီးပေမဲ့ ဇွဲမလျှော့ဘဲ တရားကို ကြိုးစားပြီး ကျင့်တယ်။  " ငါ အသက်ကြီးလာပြီ၊ လောကီအာရုံတွေနဲ့ အချိန်ကုန်ခဲ့တယ်၊ ဒီတော့ အကုသိုလ် နည်းဖို့အတွက် တရားကျင့်မယ်"  ဆိုတဲ့ ဆန္ဒနှင့် တရားကျင့်ခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့် အရှင်မာလုကျပုတ္တဟာ ရဟန္တာ ဖြစ်သွားရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။

လူ့သက်တမ်း

-------------

စကြာဝဠာသမိုင်းကနေကြည့်ရင် ကမ္ဘာ့သက်တမ်းဟာ ၄- နာရီလောက်ပဲ ရှိသတဲ့။ ဒါဆိုရင် လူ့သက်တမ်းဟာ ၄- စက္ကန့်တောင် ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် လူ့ဘဝလေးဟာ ဘာမှ မကြာဘူး၊ အလွန်တိုတောင်းတယ်လို့ နားလည်ရမယ်။

လူ့ဘဝဟာ အချိန်တိုတောင်းသည့်အတွက်  လောဘဒေါသ အတ္တမာနတွေ ဖြစ်ဖို့ အချိန်မရှိဘူး။ ကောင်းမှုတွေကို ခပ်သုတ်သုတ် လုပ်ရမယ်။ 

ဘဝဆိုတာ ကိုယ်နေချင်သလောက် နေလို့ မရဘူး။ အကန့်အသတ်နှင့် အသက် နေနေရတယ်။ ဒါကြောင့် ရှင်သန်နေတဲ့အခိုက်အတန့်မှာ သူတော်ကောင်းတရားတွေကို ကြိုးစားရမယ်။ ဒါမှ ဘဝအထက်တန်းကို တက်လှမ်းနိုင်မှာ မဟုတ်လား။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

____________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

အချိန်ပိုင်းပြီးအဓိဋ္ဌာန်ပါ

အချိန်ပိုင်းပြီးအဓိဋ္ဌာန်ပါ

_________🌻🌸🌻_________

#တခါတရံ အဆင်မပြေမှုတွေ

 ကြုံရတဲ့အခါ  စိတ်ဓာတ်

ကျတတ်တယ်။ စိတ်ဓာတ်

ကျပြီဆိုရင် ဘာအလုပ်မှ 

မလုပ်ချင်တော့ဘူး။ 

ဘယ်သူနှင့်မှ မတွေ့ချင်တော့ဘူး။

တောင်တွေးမြောက်တွေးနှင့် 

တမှိုင်မှိုင် တတွေတွေ ဖြစ်သွားတယ်။

#ဒါဆိုရင် " ဒီနေ့ ငါ ဘုရားသွားပြီး 

တစ်နာရီ တရားထိုင်မယ်" လို့

အဓိဋ္ဌာန်ပြီး တရားထိုင်ပါ။ 

တရားထိုင်လိုက်သည့်အတွက် 

စိတ်က ငြိမ်သွားတယ်။ 

ငြိမ်ရင် ငြိမ်းပြီပေါ့။ 

ဒါကြောင့် သောကဖြစ်ပြီဆိုရင် 

အချိန်ပိုင်း အဓိဋ္ဌာန်ပြီး 

တရားထိုင်နိုင်အာင် ကြိုးစား၊ 

အဲဒါ အကောင်းဆုံးပဲ။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊

အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

____________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

ပါရမီကုသိုလ်

မျက်လုံးလှတဲ့ ပိုင်ရှင်ဟာ 

ဘာကုသိုလ်တွေ လုပ်ခဲ့တုန်းလို့ ဆိုတော့ ဒေါသတကြီးနဲ့ မျ က်လုံးကြီး ပြူးပြီးတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ 

မကြည့်ခဲ့ဖူးဘူးတဲ့။ 

တချို့က တော့

မျက်လုံး

ပြူးပြတယ်နော်။ 

ကြောက်မလားလို့

ပြူးပြတာ။ 

စာထဲမှာ ဘ ယ်လောက်ထိအောင် ပြူးပြတုန်းဆို ပုစွန် လုံး မျက်လုံးလို ပြူးပြ တာ။ 

ပုစွန်လုံးရဲ့ မျက်လုံးက အပြင်ထွက်နေတဲ့ ဥစ္စာ။ 

အဲလောက်ထိတော့ ပြူးမ ယ်တော့ 

မထင်ပါဘူးနော်။ 

အဲဒီတော့ မျ က်လုံးတဲ့ ပုဂ္ဂို လ်ဟာတဲ့ ဘ ယ်သော အခါမှ သူများကို မျက်လုံးကြီးနဲ့ ဒေါသနဲ့ မျ က်လုံးပြူးပြီးတော့ မကြည့်ခဲ့ဖူးဘူးတဲ့။ 

အဲဒါ သတိ ထားကြပေါ့။

မျက်လုံးကြီး ပြူးပြူးပြီးတော့ မကြည့်ကြနဲ့ 

စိတ်ဆိုးပြီးတော့ အဲဒီ မျ က်လုံး ပြူးပြူးပြီးတော့ 

ကြည့်တဲ့ ပုဂ္ဂို လ်တွေဟာ မျက်လုံးကြောင်တာတို့ မျက်လုံးမလှတာတို့

မျက်ပေတုံးတာတို့ ဖြစ်တတ်တယ်တဲ့။ 

ဒီ ပါရမီ ပုံရိပ်တွေက ဒီထဲမှာ ရှိတယ်။ 

ကြည့် - 

သူက ရှောင်တာလေ။ 

ဒါ ဒီကုသိုလ်က နည်းတဲ့ကုသိုလ် မဟုတ်ဘူး၊ 

ဒါ မျက်လုံး ပြူးမပြတဲ့ ကုသိုလ်ပဲနော်၊ 

မျက်လုံး

ပြူးကြည့်ခြင်းမှ ရှောင်တယ်တဲ့။ 

နောက်တစ်ခုက ဘာတုန်းဆို န စ 

ဝိသာစိ 

ဘယ်သူ့မှ မျက်စောင်းထိုးပြီးတော့ မကြည့်ဘူးတဲ့။ 

ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ 

ပြောတယ်၊ 

ဟေ့ မျက်စောင်း မထိုးနဲ့၊ မျက်စော င်းထိုး မျက်ရိုး ကျိုးတတ်တယ် ဆိုတော့ အဟု တ်မှတ်တာ၊ ကြောက်နေရတာ ကြည့်စရာရှိ တည့်တည့်လေးပဲကြည့်နော်၊ 

မျက်စောင်းကြီး ခဲခဲပြီးတော့ မကြည့်လေနဲ့တဲ့။

ကြည့်ရင် မျက်စိစွေတတ်တယ်တဲ့ 

ဒီလိုဆိုလိုတာ 

မျက်လုံး

မလှဘူး၊ 

ဒါ သူလုပ်ခဲ့တဲ့ ကံအရိပ်တွေက 

လာပေါ်တာကိုး။ 

ပြီးတော့ 

 န စ ပန 

ဝိစေယျ 

ပေက္ခိတာ သူတစ်ပါးကိုလည်း 

တိတ်တိတ်ခိုးပြီးတော့ 

မကြည့်ဘူးတဲ့။ 

တချို့က 

မကြည့်ချင်ယောင်ဆော င်ပြီးတော့ 

တိတ်တိတ် ခိုးကြည့်တာဟာလည်း မျက်လုံးက 

မပွင့်တပွင့် လုပ်ကြည့်တာလည်း 

ပါမှာပဲနော်။ 

တချို့က အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆော င်ပြီးတော့ 

မျက်လုံးလေး မှေးပြီးကြည့်တာလည်း 

ပါမှာပဲ။ 

အဲဒီတော့ 

သူလုပ်တဲ့ 

ပုံစံတွေက လာပေါ်နေတော့ မျက် လုံး ဘယ်လှမှာတုန်း။ 

မျက်လုံး

မှေးချင်လ ည်း မှေးမယ်၊ 

ပြူးချင်လ ည်း ပြူးမယ်၊ 

မျက်စိ 

စွေချင်လည်း စွေမယ်ဆိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ 

ဒီအကျိုးတွေ ခံစားနေရတာနော်။ 

မျက်စောင်းထိုးကြည့်တယ်၊ 

မျက်လုံး

ပြူးကြည့်တယ်၊ 

မျက်လုံး

မှေးကြည့်တယ်။ 

အဲဒါမျိုးတွေကြောင့် 

ဒီလိုဖြစ်တာတဲ့။ 

အဲဒီလို မျက်လုံးကို အခုလို မဟုတ်တဲ့နေရာကို 

အသုံးချပြီးတော့ မကြည့်ဘူးတဲ့၊ 

သူများကို ဒေါသစိတ်နဲ့ ဒီလို မလုပ်ဘူးတဲ့။ 

သူက ဘာလုပ်တုန်းဆိုတော့ ကြည့်ပြီဆိုလို့ရှိရင် 

ရိုးရိုးဖြောင့်ဖြောင့်ပဲ ကြည့်တယ်။ 

ပကတိ 

အရှိတိုင်း ကြည့်တယ်။ 

ရှိတာထက် 

ပိုပြူးမပြဘူးလို့ ဆိုလိုတယ်။ 

တည့်တည့် 

နေတာလည်း တည့်တည့်ပဲ ကြည့်တယ်၊ 

မျက်စောင်း

ခဲပြီးတော့ 

မကြည့်ဘူးလို့ ဒီလို 

ဆိုလိုတယ်။ 

နောက်ဆုံးမှာ သူ့ကုသိုလ်က ဘာတုန်းလို့ဆိုတော့

ပိယစက္ခုနာ ဗဟုဇနံ 

ဥဒိက်ခိတာ တဲ့။ 

ပိယစက္ခု- ဘယ်သူ့ ကြည့်ကြည့် 

မေတ္တာမျက် လုံးနဲ့ပဲ 

ကြည့်တယ်။ 

ဒေါသထွက်တဲ့ မျက်လုံးနဲ့ မကြည့်ဘူးတဲ့။ 

မေတ္တာမျက် လုံးနဲ့ပဲ 

ကြည့်တယ်။ 

ဒီလို ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေလုပ်ခဲ့တာ။ 

ဒါမျက်လုံးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ကုသိုလ်ကောင်းမှုနော်။ 

မျက်လုံးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ 

အကုသိုလ်ကိုလည်း မှတ် ထားဦး။ 

သို့သော်လည်း ဒီကုသို လ် အကုသို လ်ဆိုတာ 

စိတ်ပါပါတယ်လို့ 

ဒီလိုပြောမယ်။ 

တစ်ခါတရံကျတော့ မျက်စိ 

စွေနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်က 

သူက မျက် လုံးကိုက 

စွေနေတာ။ 

ငယ်ငယ်တုန်းက ကျောင်း သားဖော်ချင်းထဲမှာ မျက်စိစွေတဲ့ လူတစ်ယောက်ရှိတယ်။ 

သူက ကြည့်တာ ကိုယ့်ကြည့်တယ်လို့ မထင်ဘူး။ 

သူက တခြားကြည့်နေတယ်လို့ပဲ ထင်တာ မဟုတ်ဘူး သူက ကိုယ့်ကြည့် 

ပြောနေတာ။ သူက စွေနေတာကိုး။ 

မျက်လုံး

စွေနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်က 

တည့်တည့်မှ ကြည့်လို့ 

မရတာကိုး။ 

သူကြည့်ရင် ဘေးရောက်နေတာပဲ 

အမြဲတမ်း မျက်လုံး

စွေတဲ့ လူလ ည်း တွေ့ဖူးတယ်။ 

အေး ဒါကြော င့်မို့လို့ ဆိုလို ရင်းကတော့ 

လူတွေကို ဒေါသနဲ့ 

မကြည့်ပါနဲ့ 

ဒီလိုပြောတာ။ 

ဒေါသထွက်တဲ့ အနေအ ထားနဲ့ ဒေါသမျက်လုံးနဲ့ 

မကြည့်ပါနဲ့တဲ့။ 

ပိယစက္ခုလို့ဆိုတဲ့ မေတ္တာမျက်လုံးနဲ့ပဲကြည့်ပါ။ 

အမြဲတမ်း ကူ ညီမယ်ဆိုတဲ့ မျက်လုံး၊ 

အကျိုးစီးပွားကို လိုလားတယ်ဆိုတဲ့ မျက်လုံး၊ 

သနားငဲ့ညှာတယ်ဆိုတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဒီလို ကြည့်ခဲ့တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်။ 

ဒါ ဒီပါရမီပုံရိပ်တွေက လာပြီးတော့ ပေါ်တာတဲ့။ 

မျက်လုံး လှတယ်ဆိုတာ ဒီကုသိုလ် ဒီပါရမီပုံရိပ် အမှတ်တံ ဆိပ် နှစ်မျိုးဟာ မေတ္တာမျက်လုံးနဲ့ ကြည့်ခဲ့တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေမှာ လာပြီးတော့ ပေါ် ပေါက်လေ့ ရှိပါတ ယ်။

  🙏 ပါချုပ်ဆရာ တော်ကြီး 🙏

ဝေဒနါနဲ့တွေ့ရင် ဘယ်လိုချမ်းသာအောင်နေမလဲ

ဆိုးဝါးတဲ့ ဝေဒနာနဲ့တွေ့လာရင်

ဘယ်လိုချမ်းသာအောင် နေမလဲ ....

လူအများစုဟာ ဆိုးဝါးတဲ့ဝေဒနာတွေ သေချာပေါက် တွေ့ကြရမှာပါ။

အနာရောဂါအသေးလေးတွေကို 

အစမ်းစာမေးပွဲလေးတွေလို့ 

သဘောထားနိုင်ရင်အလွန်ကောင်းမယ်..

ကိုယ်ဘယ်လို ရင်ဆိုင်သလဲ..

အဆင်ပြေလား..

မပြေဘူးလား..

ဘာတွေလိုအပ်နေသလဲ..

ကိုယ့်ရဲ့အားသာချက်တွေ 

အားနည်းချက်တွေကို သိရတာပေါ့..

အနာရောဂါတွေကို အနာဂတ်အတွက်

ပြင်ဆင်ဖို့တွန်းအားတွေအဖြစ် 

အသုံးချနိုင်ရင် အလွန်ကောင်းမယ်..

ကိုယ်ရင်ဆိုင်တတ်မှ 

ကိုယ်ချမ်းသာမှာ..

ဒုက္ခဖြစ်ကြမှာက သေချာတယ်..

ရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်းသည်သာလျင် အားကိုးရာရှိတယ်

ဆိုတာလည်း သေချာတယ်..

အမှန်သိမှု ... တရားအသိရှိမှ

ရင်ဆိုင်နိုင်မယ်ဆိုတာလည်း သေချာတယ်..

ဒီအချိန်က ကိုယ်အားထုပ်နေကျ

ဝေဒနာကို တခြားအရာဝတ္ထု တစ်ခုကို

ကြည့်သလိုမျိုး ကြည့်နေသင့်တဲ့အချိန်။

တတ်နိုင်သမျှ

ပစ္စုပ္ပန်တည့်အောင်ကြည့်။

ပိုင်းဖြတ် ပိုင်းဖြတ် ပီးကြည့်။

အခု ဖြစ်နေတယ်

အခု ဖြစ်နေတယ် 

ဖြစ်ပီးသားကိုထားခဲ့

ဖြစ်ခိုက် ဖြစ်ခိုက် အလွန်တိုတောင်းတဲ့

အခု အခိုက်အတန့်လေးတွေကို ကြည့်ကြည့်သွား။

အရှုံးမပေးရဘူး..

ရသလောက်တော့

လုပ်မှာပဲဆိုပီး ကြိုးစား..

ကြိုးစားတာက ကျေနပ်စရာကောင်းတယ်..

နောက်ပီးတော့ အတွေ့အကြုံရတယ်..

အတွေ့အကြုံရှိထားဖို့လိုတယ်..

မြင့်မြတ်တဲ့အလုပ်မှာ

အတွေ့အကြုံရှိတယ် ဆိုတာ တန်ဖိုးရှိတယ် 

အဲ့အတွေ့အကြုံ နည်းနည်းလေးတွေက

စုပေါင်းပြီး အားကြီးလာရင်

တစ်နေ့ ဒီထက်မကတဲ့ ဝေဒနာခံစားရချိန်တန်ဖိုးအကြီးဆုံး အတွေ့အကြုံဖြစ်လာမယ် ။

သစ္စာရွှေစည်

05.Oct.2017

ဘာကြောင့်ဆင်းရဲသလဲ

ဘာကြောင့်ဆင်းရဲသလဲ

________🌼🌾🌼__________

ဘဝသစ်ရလာခြင်းကို "ဇာတိ" ဟု ခေါ်၏။ လူ့ဘဝဖြစ်ဖြစ် နတ်ဘဝဖြစ်ဖြစ်  ဘယ်ဘဝပဲ ရရ ဇာတိသာတည်း။ ဇာတိရလာသောကြောင့်  သေရခြင်း ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ဇာတိသည် အကြောင်း၊  သေရခြင်းသည် အကျိုးတည်း။

ခန္ဓာကို ဉာဏ်နှင့် ကြည့်လျှင် အမြဲတမ်း အိုနေသည်ကို တွေ့ရ၏။ ထို့ကြောင့် မနေ့က ခန္ဓာနှင့် ဒီနေ့ခန္ဓာ မတူပေ။ ဘာကြောင့်နည်း၊ ဇရာက နှိပ်စက်သောကြောင့်တည်း။ ဇရာဆိုသည်ကား အိုမင်းခြင်းတည်း။ ဇရာနှိပ်စက်သောကြောင့် အသက်ကြီးလာလေ ပိုဆိုးလေပင်။

ထို့ကြောင့် ခန္ဓာကြီးသည် အိုမင်းလာလျှင် ရွာပျက်ကြီးကဲ့သို့ ဖြစ်သွားလေသည်။ ရွာပျက်ကြီးကို ကြည့်လျှင် တချို့အိမ်က ယိုင်၊ တချို့အိမ်က ပြို၊ တချို့အိမ်က ပျက်ပြီး ပုံပျက်ပန်းပျက် ဖြစ်နေတော့၏။

အိုမင်းလာသော ခန္ဓာသည်လည်း မျက်စိက မှုံ၊ နားက ထိုင်း၊ ခါးက ကိုင်း၊ ဆံပင်က ဖြူ၊ အရေက တွန့်ပြီး ပုံပျက်ပန်းပျက် ဖြစ်သွားတော့၏။

ထို့ကြောင့် အသက် ၄၀- ကျော်လျှင် တစ်ပုံလဲသွား၏။ အသက် ၆၀- ကျော်ရင် နှစ်ပုံ လဲသွား၏။ အသက် ၈၀- ကျော်လျှင် ၃- ပုံ လဲသွား၏။ ဤကား ဇရာတည်း။ ဇရာပြီးလျှင် သေရလေတော့သည်။ ဘာကြောင့် သေရသနည်း၊ ဇာတိ ( ဘဝသစ်) ရလာသောကြောင့်တည်း။

အရှင်သာရိပုတ္တရာနှင့် ဘာသာရေးဆရာ

-------------------------------------

တနေ့တွင် အရှင်သာရိပုတ္တရာ သီတင်းသုံးသည့် နေရာသို့  ဘာသာရေးဆရာ တစ်ယောက် ရောက်လာ၏။ သာမဏ္ဍကာနိဟု ခေါ်၏။ သူက အရှင်မြတ်နှင့် ဝါဒမတူသော ဘာသာရေးဆရာတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်၏။ သို့သော် ရင်းနှီးမှု ရှိကြသောကြောင့် တရားဆွေးနွေးကြ၏။ ယင်းသို့ တရားဆွေးနွေးရင်းဖြင့် အရှင်သာရိပုတ္တရာကို မေးလေသည်။

" အရှင်ဘုရား ချမ်းသာချမ်းသာလို့ ပြောကြတယ်၊ ချမ်းသာဆိုတာ ဘာပါလဲ"။

" ဘဝသစ်၌ မဖြစ်မှုသည် ချမ်းသာပဲ"။

" အရှင်ဘုရား ဒါဆိုရင် ဆင်းရဲဆင်းရဲလို့ ပြောကြတယ်၊ ဆင်းရဲဆိုတာ ဘာပါလဲ"။

"သာမဏ္ဍကာနိ ရေ ... ဘဝဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဟာ ဆင်းရဲပဲ" ဟု အနှစ်ချုပ်၍ ရှင်းပြလိုက်လေသည်။

ဇာတိသည် ဒုက္ခ၊ ဇာတိ မရှိမှုသည် သုခဟု ဆိုလိုသည်။ မှန်၏။ ဇာတိ ရလာသောကြောင့် သေရ၏။ သေရသောကြောင့် ဆင်းရဲ၏။ ဇာတိ မရှိလျှင် မသေရတော့။ မသေရလျှင် ထာဝရ ချမ်းသာသွားတော့၏။ ထို့ကြောင့် ဇာတိသည် ဒုက္ခ , ဇာတိ မရှိမှုသည် သုခဟု ဖြေကြားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယင်းဖြေကြားချက်ကြောင့် ဘာသာရေးဆရာသည် သဘောကျပြီး ပြန်သွားလေတော့သည်။

နိဗ္ဗာန်မှာ ဇာတိ မရှိ

---------------------

ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းဖို့အတွက် အရေးကြီးဆုံးကား ဇာတိချုပ်ငြိမ်းရေးပင် ဖြစ်သည်။ ဇာတိချုပ်ဖို့အတွက် လောဘ ဒေါသစသော ကိလေသာတရားဆိုးတို့ကို ပယ်သတ်ရမည် ဖြစ်၏။ ဘာကြောင့်နည်း၊ ကိလေသာတရားတို့သည် ဇာတိ၏ အကြောင်း ဖြစ်သောကြောင့်တည်း။

ကိလေသာတရားဆိုးတို့ကို ပယ်နိုင်ဖို့အတွက် ဝိပဿနာ အားထုတ်ရမည် ဖြစ်သည်။ ဝိပဿနာဆိုသည်ကား ခန္ဓာဉာဏ်ရောက်တရားတည်း။ ခန္ဓာကို ဉာဏ်နှင့် ကြည့်မှ အနိစ္စကို မြင်မည် ဖြစ်၏။ အနိစ္စကို မြင်မှ ဒုက္ခကို မြင်မည် ဖြစ်၏။ ဒုက္ခကို မြင်မှ ကိလေသာ ချုပ်ငြိမ်းမည် ဖြစ်၏။ 

ကိလေသာချုပ်လျှင် ဘဝသစ် ( ဇာတိ) ဆိုသည်မှာလည်း မလာတော့။ ဘဝသစ် ( ဇာတိ) မလာလျှင် သေခြင်းတရားလည်း မရှိတော့ပေ။ သေခြင်းတရား မရှိလျှင် ဒုက္ခငြိမ်းသွားတော့၏။ ဒုက္ခငြိမ်းသွားခြင်းကိုပင် " နိဗ္ဗာန်" ဟု ခေါ်ပါသည်။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

________________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

ထမင်းမလွတ်စေနဲ့

ထမင်းမလွတ်စေနဲ့

_______☘🌺☘______

တခါက လယ်တီဆရာတော်ကြီးသည် တပည့်ဖြစ်သူ ဦးခင်အား ပရိတ်ပဋ္ဌာန်းနှင့် ပတ်သက်၍ ရှင်းပြတော်မူ၏။

" မောင်ခင်.... "    

" ဘုရား.... "

" မင်း ထမင်းစားသလားကွယ့် '

" နေ့တိုင်းစားပါတယ်ဘုရား "

" အချိုလေး အချဉ်လေးကော မစားဘူးလား "

" စားပါတယ်ဘုရား "

" အချိုအချဉ်ကျတော့ ဘာတွေစားလည်း "

" မှန်ပါ့ အချိုစားချင်တဲ့ခါ ထန်းလျက် ကြံသကာ

   သကြားစားပါတယ်ဘုရား ။ အချဉ်စားလိုတဲ့ခါ

   သံပုရာ ရှောက်များ စားပါတယ်ဘုရား "

" အေးအေး အချို အချဉ်ချည်းပဲစားတော့ကော

   ထမင်းမစားပဲနေနိုင်လားကွယ့် "

" ထမင်းမစားပဲမနေနိုင်ပါဘူးဘုရား "

" ဒီလိုပဲမောင်ခင် တို့ဘုရားရှင်ရဲ့ 

အာဏာစက်တွေက 

ခုထိပူပူနွေးနွေးရှိသေးတယ် ။ 

ဘုရားရှင်ရဲ့ ပရိတ်တော်တွေ  

ပဌာန်းဒေသနာတော်တွေ ဓမ္မခဏ်တွေကို 

ထမင်းလို့မှတ်ကွယ့် ။

ရံဖန်ရံခါစားတာက အချိုအချဉ်နဲ့တူတဲ့ဂါထာ

မန္တာန်တွေ ရွတ်ကြတာနဲ့တူတယ် ။

ဂါထာမန္တာန်တွေဆိုတာ သူ့နေရာနဲ့သူ 

အသုံးတည့်ပေမယ့် 

ထမင်းကိုလက်လွှတ်လို့မရဘူး

ဟိုဂါထာကောင်းနိုးနိုး 

ဒီဂါထာအစွမ်းထက်နိုးနိုးနဲ့ 

ရွတ်နေလို့ကော အကျိုးထူးပါ့မလားကွယ့်...."

" မထူးပါဘူးဘုရား "

" ဥပမာတစ်ခုပြောပြမယ် .

တစ်ခါက ခရီးသွားတစ်ယောက်ဟာ 

ရေမွတ်သိပ်လာလို့ 

ရေရှိနိုင်မယ့် နေရာတွေကို တူးသတဲ့ ။   

တွင်းတွေသာ

တစ်တွင်းပြီးတစ်တွင်းများလာတယ် 

ဘယ်တွင်းမှ ရေမရဘူးကွယ့် ။

ဒီလိုနဲ့ လက်မှိုင်ချနေတုန်း  

လူတစ်ယောက်ရောက်လာပြီး  

ဒျီလိုတူးနလေို့တော့ သည်တစ်သက်  

ရေသောက်ရမှာမဟုတ်ဘူး ။   

တူးလက်စတွင်းတွေထဲက 

အနက်ဆုံးတွင်းကို ရှာပြီးဆက်တူးပါ....

လို့ ပြောပြီးထွက်သွားသတဲ့ ။

ဒီတော့မှ....ဟုတ်သားပဲ ဆြိုပီး 

သူတူးထားတဲ့တွင်းတွေထဲက 

အနက်ဆုံးတွင်းကိုဆက်တူးလိုက်တဲ့အခါကျတော့မှ 

ရေကြည်တွေထွက်လာတယ်တဲ့....

ဂါထာတွေရွတ်တဲ့အခါမှာလည်း 

ကိုယ့်စိတ်နဲ့တစ်ထပ်ထဲကျတဲ့ ဂါထာကို 

ထုံနေအောင် စွဲစွဲမြဲမြဲရွတ်ရတယ်ကွယ့် 

ဘယ်အရာမဆို ထက်သန်တဲ့ ဇွဲလုံ့လနဲ့ 

တစိုက်မတ်မတ်လုပ်ရတယ်....

ဒါမှရေကြည်သောက်ရမယ်ဆိုတာမှတ်ထား။

တို့ဘုရားအာဏာစက်က 

ဇာတိခေတ် အာဏာခေတ် ဝိသယခေတ်ဆိုတဲ့ စကြာဝဠာကုဋေတစ်သိန်းမှာ 

ခုထိပျံ့နှံ့နေဆဲကွယ့် ။

အေးအေး ဘာတွေပဲစားစား  

ထမင်းကိုတော့ လက်မလွှတ်နဲ့ကွယ့်ကြားလား ။

" မှန်ပါ့ လိုက်နာမှတ်သားပါ့မယ်ဘုရား" ။

"သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ"

_______________________

#အင်ကြင်းမြိုင်ဆရာတော်

#အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ