၁၉.. သမၸယုတၱပစၥေယာ

၁၉။ သမၸယုတၲပစၥေယာတိ

သမၸယုတၲ ဆိုတာ တမ်ိဳးနဲ႔တမ်ိဳး မတူညီတဲ့ အမ်ိဳးအစားေတြ ယွဥ္တြဲေနတာ၊ ေပါင္းစုေနတာ လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒီလို ယွဥ္တြဲေနတယ္ ဆိုရင္ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳမႈ ေက်းဇူးျပဳမႈဆိုတဲ့ သေဘာတရားေလးေတြ ေနရာတကာမွာ ရွိပါတယ္။  မတူညီတာေလးေတြ အခ်ိဳးက်က် ေပါင္းစပ္ထားၿပီဆိုရင္ အားလံုးဟာ အခ်င္းခ်င္း မွီတြယ္ၿပီး အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳ ေပါင္းစပ္ ရပ္တည္ေနၾကရပါတယ္။ တဦးတည္း ရပ္တည္နိုင္စြမ္း မရွိၾကပါဘူး။ ဒါက မ်က္စိနဲ႔ျမင္ရတဲ့ အရာဝထၴ  ု တခုကိုေျပာတာပါ။

မျမင္ရတဲ့ စိတ္အေျခအေနမွာလည္း ဒီအတိုင္းပါဘဲ၊ မိမိတို႔ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ စိတ္နဲ႔ေစတသိက္ သဘာဝတရားေတြမွာ စိတ္ကို အေျခခံထားပါတယ္၊ စိတ္က ႐ိုးတံေလးနဲ႔တူၿပီး ေစတသိ္က္ေတြက အ႐ိုးတံေပၚက အ႐ြက္ အပြင့္ ဖူးငံုေလးေတြ ပမာပါ ၊ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳ ေပါင္းစပ္ၿပီး တည္႐ွိေနရတာပါ။
စိတ္တခုတည္းမဟုတ္ဘဲ တခုတည္းလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ကို အခ်ိဳးက်က် ေပါင္းစပ္တည္႐ွိေနတာကိုဘဲ သမၸယုတၲပစၥေယာလို႔ ေျပာတာပါ။

ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ေပါင္းစပ္ထားတာလည္း ဆိုရင္ ပ ကာရ - ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးအစား ၄-မ်ိဳးနဲ႔ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ၊

၁- မွီရာဝထၲဳခ်င္း တူ
၂- ျပဳရာအာ႐ံုခ်င္း တူ
၃- ျဖစ္ခ်ိန္တူ
၄-ပ်က္ခ်ိန္  တူ  ...ၾကပါတယ္။

ဒီလို တူေနၾကလို႔လည္း တခုတည္းလို႔ ထင္ၾကရတာပါ။

စတၲာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ- ႐ုပ္မဟုတ္တဲ့ ေဝဒနာကၡႏၶာ သညာကၡႏၶာ သခါၤရကၡႏၶာ ဝိညာဏကၡႏၶာ ဆိုတဲ့ စိတ္ေစတသိက္ နာမ္ခႏၶာ ေလးပါးတို႔ဟာ၊

အညမည- အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ၊

သမၸယုတၲပစၥေယန ပစၥေယာ- တခုတည္းလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ယွဥ္တြဲထားတဲ့ စြမ္းရည္ သတၲိေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ တည္ရွိ အေထာက္အကူျပဳေနၾကတယ္။

ပဌာန္းဆိုတာ အေၾကာင္းတရားကို ေျပာတာပါ၊ အေၾကာင္းလို႔ဆိုလိုက္တာနဲ႔ အက်ိဳးတရားကိုသာ ထုတ္လုပ္တယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔၊ အေထာက္အကူျပဳတာလည္း အေၾကာင္းပါဘဲတဲ့။

အဘိဓမၼာ သင္ထားတဲ့သူေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္နိုင္ပါလိမ့္မယ္၊ စိတ္ဆိုတာ တခုတည္း မဟုတ္ ေစတသိက္အၿမဲ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့အရာ၊ မွီရာတူ ျပဳရာအာ႐ံုတူ ျဖစ္ခ်ိန္တူ ပ်က္ခ်ိန္တူ တူ ၄-တူနဲ႔ ေပါင္းစပ္ထားတာမို႔ ျခားနားမႈဆိုတာ မျမင္နိုင္ပါဖူး။

နာမ္ခႏၶာ ၄-ပါးမွာ တခုက အေၾကာင္းျဖစ္ရင္ က်န္တာကအက်ိဳး၊ က်န္ ၃-ပါးက အေၾကာင္းျဖစ္ရင္ တခုကအက်ိဳး၊ ႏွစ္ခုက အေၾကာင္းျဖစ္ရင္ က်န္ႏွစ္ခုက အက်ိဳး ၊ ဒါကိုဘဲ အညမညလို႔ေျပာတာ၊ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳတာပါ။

ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ စိတ္ဆိုတာ ဘယ္ေနရာမွာမွ ရွိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရားက " ဝိညာဏံ ပဋိစၥသမုပၸႏၷံ " အသိစိတ္ဆိုတာ အေၾကာင္းကိုစြဲၿပီး ျဖစ္လာတာ  လို႔ေဟာခဲ့တာပါ၊ ရွိေနတာလို႔ မေဟာပါဘူး။
အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚလာတာ၊ မေပၚခင္ တေနရာရာမွာ သိုေလွာင္မထားဘူး၊ ေပၚလာၿပီးေတာ့လည္း တခါတည္းေပ်ာက္သြားတာဘဲ၊ အနိစၥသေဘာဘဲရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဥပမာ အဆင္းအာ႐ံုတခုကိုျမင္တာနဲ႔ ပဥၥဒါြရာဝဇၨန္းစိတ္က ၁-ခု၊ ဖႆ ေဝဒနာ သညာ ေစတနာ ဧကဂၢတာ ဇီဝိတိေျႏၵ မနသိကာရ တို႔က ၇-ခု၊ ဝိတက္ ဝိစာရ အဓိေမာကၡ က ၃-ခု၊ စုစုေပါင္း ၁၁-ခုက ဟဒယဝထၳ ုတခုတည္းမွာ၊ အာ႐ံုခုတည္းမွာ ျဖစ္ခ်ိန္အတူတူ ပ်က္ခ်ိန္အတူတူ၊ တူ ၄-တူနဲ႔ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳၿပီး စုစည္းျဖစ္ေပၚၾကတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမၸယုတၲပစၥေယာ လို႔ေျပာတာပါ။

ဒီအခ်ိန္မွာ တျခားပစၥည္းတရားေတြေကာ မရနိုင္ဘူးလားလို႔ ေမးစရာရွိနိုင္ပါတယ္။

ရပါတယ္။

တစုတစည္းထဲျဖစ္တာ- သမၸယုတၲပစၥေယာ
အတူတကြေမြးဖြားတာ- သဟဇာတပစၥေယာ
အျပန္အလွန္ေထာက္ပ့ံတာ- အညမညပစၥေယာ
ရွိေနတုန္းအမွီျပဳတာ- အတၲိပစၥေယာ
မကင္းမကြာခင္ျဖစ္တာ- အဝိဂတပစၥေယာ

ဒီအေၾကာင္းတရားေတြ ဝိုင္းရံ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ စိတ္တခုျဖစ္ခြင့္ရတာမို႔ စိတ္ျဖစ္စဥ္ႀကီးထဲမွာ
ဒီေလာက္ Conditions ေတြမ်ားတဲ့ ဘဝတခုဟာ ဘယ္မွာစိတ္ခ်ရပါ့မလဲ။ အေျခအေန တခု ပ်က္ယြင္းတာနဲ႔ က်န္တာ အားလံုး ပ်က္ရမွာပါ။ ဒီထဲမွာ " ငါ "လို႔ ေျပာစရာ မရွိပါဘူး၊ ငါ့စိတ္လို႔ေျပာစရာလည္း ဘာမွမရွိ၊ ငါလိုု႔ထင္တဲ့ လူကိုက ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ဘဲရွိတာ၊ အဲဒီ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ကလည္း အခိုက္အတ့ံေလးဘဲ၊ ေျပာတုန္း ေတြးတုန္းဘဲ ပ်က္သြားၿပီ မရွိေတာ့၊ ေနာက္တစိတ္ျဖစ္ေနၿပီ၊ copy ဘဲက်န္ေတာ့တယ္၊ ဒါကို ငါ လုပ္ေနတာ။

ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက-
"ေနတံ မမ" ငါ့ဟာ မဟုတ္ဘူး၊
"ေနေသာ ဟမသိၼ" ငါလည္း မဟုတ္ဘူး၊
"န ေမ ေသာ အတၲာ" ငါ့ရဲ႕ အတၲလည္းမဟုတ္၊
"ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒဌဗၺံ"
မွန္ကန္တဲ့အသိဥာဏ္နဲ႔ ၾကည့္ပါ၊ ျမင္လိမ့္မယ္.. တဲ့ ။

ပဌာန္းပစၥယနိေဒၵသ မွာေတာ့ တပိုဒ္ပါဘဲ-

- စတၲာေရာ ခႏၶာ အ႐ူပိေနာ အညမညံ သမၸယုတၲပစၥေယန ပစၥေယာ။

-( ရုပ္မဟုတ္ေသာ)နာမ္ခႏၶာ ၄-ပါးသည္ အျပန္အလွန္ သမၸယုတၲသတၲိျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳၾက၏။  ။

---------------------
မူရင္း page.,,https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=397015127118420&id=334976996655567