ဘဝဖြစ်ခြင်း၏ လက်သည်တရားခံ
____________________________
ဘာဖြစ်လို့ ဘဝတွေက
ဖြစ်ခဲ့တာတုန်း။
အဝိဇ်ဇာ နီဝရဏာနံ သတ်တာနံ
တဏှာသံယောဇနာနံ။
သတ္တဝါတွေရဲ့စိတ်ကို
မသိမူက ဖုံးထားတယ်တဲ့။
ဖြစ်နေတာက တစ်မျိုး။
ကိုယ် ထင်နေတာ
သိနေတာကတစ်မျိုး။
အဲသလို လွဲမှားတဲ့
အသိတွေနဲ့နေလာတာ။
ပြီးတော့ ဘုန်းဘုန်းတို့ရဲ့
စိတ်ကလေးဟာ မက်မောမူနဲ့
ချည်တုပ်ခံထားရတာ။
အဲဒါကြောင့်မို့ သတ္တဝါတွေဟာ
ဘယ်လောက်ကာလ
ကြာခဲ့ပြီလို့ ပြောလို့
မရလောက်အောင် ရှည်လျားတဲ့
သံသရာတစ်လျှောက်လုံး
နိမ့်ချည်မြင့်ချည်၊ စုံချည်ဆန်ချည်နဲ့
လာနေကြတာ၊ အခုလည်း
ဆုံးပြီလားဆိုတော့ မဆုံးသေးဘူး။
ရှေ့အနာဂါတ်ခရီးကို
မျှော်ကြည့်ရင်လည်း
ဒီအဝိဇ္ဇာနဲ့ ဖုံးထားသမျှ၊
တဏှာနဲ့ ချည်ထားသမျှ
သူ သွားအုံးမှာ။
ကန့်သတ်ချက် မရှိဘူး။
ဒီအကြောင်းတရားကို
ဘုန်းဘုန်းတို့
မဖျက်ဆီးနိုင်သေးသမျှ
သွားအုံးမှာနော်။
ဒီဟာကို ရပ်ချင်တယ်၊
မသွားချင်ဘူးဆိုရင်
အဝိဇ္ဇာအဖုံးကို ဖွင့်နိုင်အောင်
ကြိုးစားရမယ်။
တဏှာချည်ထားတာကို
ဖျက်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ်။
အရှင်ဥတ္တမ (သစ္စာရွှေစည်)
"အကောင်းဆုံး ကုသိုလ်"တရားတော်မှ
No comments:
Post a Comment