“ကံ”ဟာ ကြောက်စရာကောင်းသလား၊
“တဏှာ”ဟာ ကြောက်စရာကောင်းသလားဆိုတော့
တဏှာက ကြောက်စရာကောင်းတာ၊
ခင်ဗျားတို့ကတော့
အကုသိုလ်ကံနှိပ်စက်မှာ ကြောက်လိုက်ကြတာ၊
တဏှာကြောက်တယ်လို့မပါဘူး။
အကုသိုလ်ကံ
အကျိုးပေးလို့
ဒိုင်းကနဲ သေမှာ၊
စီးပွားရေးပျက်သွားမှာပဲ
ခင်ဗျားတို့ ကြောက်နေကြတာ၊
တစ်သက်လုံး
မုဆိုးလုပ်စားနေတဲ့
မုဆိုးကြီးဟာ
အကုသိုလ်ကံတွေ မနည်းဘူး လုပ်ထားတာ။
သို့သော်လည်း ဘုရားနဲ့တွေ့လို့
ဘုရားရဲ့ တရားကိုနာပြီး
၀ိပဿနာအလုပ် လုပ်လိုက်တော့
အဲဒီ အကုသိုလ်ကံတွေဟာ
အကျိုးဆက် မပေးနိုင်တော့ဘူး။
ဘာပြုလို့လဲ၊
တဏှာချုပ်သွားလို့ ။
ဒီတော့ ခင်ဗျားတို့တတွေ
“ကုသိုလ်ကံ”တွေကိုလည်း
ဒီလောက်အားကိုးစရာ မလိုပါဘူး။
“အကုသိုလ်ကံ”တွေကိုလည်း
ဒီလောက်ကြောက်စရာ မရှိပါဘူး။
ခင်ဗျားတို့
ဘ၀များစွာက
၀ဋ်ထဲလည်မယ့်
၀ဋ်ကုသိုလ်ကံတွေ
အကုသိုလ်ကံတွေ တစ်ပုံကြီးရှိမှာပဲ။
အဲဒီအကုသိုလ်ကံတွေကို မကြောက်ပါနဲ့၊
ဘ၀ဆက်တတ်တဲ့
“တဏှာ” သေရင်
အဲဒီ ကုသိုလ်ကံ အကုသိုလ်ကံတွေဟာ
“အဟောသိကံ” ဖြစ်ပါတယ်။
အကျိုးမပေးတော့ပါဘူး။
တဏှာခေါင်းဆောင်တဲ့
ကံကသာ အကျိုးပေးနိုင်တော့
ခေါင်းဆောင်တဏှာကို သတ်လိုက်ရင်
“ကံ”က မဆက်နိုင်တော့ပါဘူး။
ဒါကြောင့် “ကံ”ကို မကြောက်ပါနဲ့။
သစ္စာလေးပါးမှာ
ကုသိုလ်၊အကုသိုလ်ကံတွေ
ဒီလောက်မဟောပါဘူး။
သမုဒယ=တဏှာသေရင်ပြီးတာပဲလို့
ဘုရားက ဒီတစ်လုံးတည်းဟောထားတယ်။
တဏှာ=သမုဒယကို
မဂ်နဲ့ ပယ်သတ်လိုက်ရင်
ဘာမှပူစရာမရှိပါဘူး။
ခင်ဗျားတို့က
ကုသိုလ်ကံလေးတွေ ၀င်လာရင် တပြုံးပြုံးနဲ့
အကုသိုလ်ကံလေးတွေ၀င်လာရင်
တမဲ့မဲ့ တရွဲ့ရွဲ့နဲ့မဟုတ်လား။
ဒီတော့ကုသိုလ်ကံကို ၀မ်းမြောက်တာလည်းမှားတယ်။
အကုသိုလ်ကံကို ကြောက်တာလည်း မှားတယ်။
သစ္စာနဲ့ဝေဖန်လိုက်တော့၊
သမုဒယသစ္စာ
တဏှာလောဘကို ကြောက်မှ အကြောက်မှန်။
ဘုရားက “တဏှာအပ်ချုပ်သမား”လို့သာ ဟောတယ်။
“ကံအပ်ချုပ်သမား”လို့ မဟောခဲ့ဘူး။
ခင်ဗျားတို့ကို တကယ်ဒုက္ခပေးနေတာဟာ ဒီတဏှာပဲ။
ဒုက္ခအပေးဆုံးဖြစ်တဲ့တဏှာက
အရှောင်ကောင်း အပုန်းကောင်းဆိုတော့
သူ့ကိုဖမ်းရတာမလွယ်ဘူး။
ဥာဏ်နဲ့ဖမ်းမှ မိတယ်။
ဘုရားတောင်မှ
ဗောဓိပင်နဲ့ ရွှေပလ္လင်ပေါ်ရောက်မှ
တဏှာကို မင်းအကြောင်းကောင်းကောင်းသိပြီ၊
နောက်ကို မင်းဘယ်တော့မှ ငါ့ကို
ဒုက္ခပေးလို့ မရတော့ဘူးလို့ ကြွေးကြော်ရဲတာ။
ခင်ဗျားတို့ကတော့
တဏှာကို ခေါင်းငုံ့ပြီး ခံနေတယ်။
မခက်ဘူးလား။
ဒီတော့ ဒီတဏှာကိုသတ်ရမယ်။
တဏှာကို သတ်တော့မယ်ဆိုရင်
ဒီတဏှာမှီနေတဲ့ ကပ်နေတဲ့ နေရာကိုရှာရမယ်။
ဒီ တဏှာက ဘယ်နေရာတွေမှာ ကပ်နေသတုံး။
ဒီတဏှာက
ခင်ဗျားတို့ သန္တာန်မှာရှိတဲ့
မျက်လုံး၊ နား၊ နှာခေါင်း၊ လျှာ၊ ကိုယ်၊ စိတ်ဆိုတဲ့
ဒွါရခြောက်ပါး(အတွင်းအာယတန ၆-ပါး)မှာ ကပ်နေတယ်။
ပြီးတော့ “ရူပါရုံ”စတဲ့ အာရုံ ၆-ပါး
(အပြင်အာယတန ၆-ပါး)မှာလဲ ကပ်နေတယ်။
ပြီးတော့ ဒွါရ ၆-ပါးနဲ့ အာရုံ ၆-ပါး
အသီးသီးတွေ့ဆုံလို့ သိလာတဲ့
“မြင်စိတ်၊ ကြားစိတ်၊ နံစိတ်၊ စားစိတ်၊
တွေ့ထိစိတ်၊ ကြံသိစိတ်”ဆိုတဲ့
စက္ခုဝိညာဏ် စတဲ့ ဝိညာဏ် ၆-ပါးမှာလဲ ကပ်နေတယ်။
ဒီတော့ တဏှာကပ်နေတဲ့ နေရာဟာ
အချုပ်အားဖြင့် ၁၈-ပါးတောင်ရှိနေတာ။
အို ..... တစ်ကိုယ်လုံးကို
ဒီ တဏှာကကပ်နေတာ။
ဒီတော့ ဒီတဏှာကို သတ်ရမယ်။
ဘယ်လိုသတ်မလဲ။
၀ိပဿနာလုပ်ပြီးသတ်ရမယ်။
ဒီတဏှာနေတဲ့ ၁၈-နေရာကို
၀ိပဿနာဥာဏ်နဲ့
ဖြစ်ပျက် အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တတွေ မြင်အောင်ရှုရမယ်။
ဒါတွေမြင်သိလာတော့
ဒီ ၁၈-ပါးသောအရာတွေကို
သာယာနှစ်သက်မှုမရှိတော့ဘူး။
ရွံ့မုန်းလာမယ်။
မရချင်တော့ဘူး။
ဒါတွေမရှိတာကောင်းတယ်လို့ သိလာတော့
တဏှာဟာ တဖြည်းဖြည်း ပါးပါးသွားပြီး၊
နောက်ဆုံးလုံး၀ချုပ်သွားမယ်။
အဲ တဏှာချုပ်ရင် နိဗ္ဗာန်ရောက်တာပဲ။
(ကျေးဇူးတော်ရှင် မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏
“ကံ”ဟာ ကြောက်စရာကောင်းသလား?၊
“တဏှာ”ဟာ ကြောက်စရာကောင်းသလား..? )
ဤကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ စေတနာအပေါင်းတို့သည်
အားထုတ်ဆဲဖြစ်သော
ဝိပဿနာဉာဏ်မှ
မဂ်ဉာဏ်သို့ကျေးဇူးပြုခြင်းငှာ
အထောက်အပံ့ ပစ္စည်းအဖြစ်ဖြင့်
တည်ရှိပါစေသတည်း ။
Credit..
No comments:
Post a Comment