ေသခါနီးမွ တရားအားထုတ္ရင္ (ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ႀကီး)
••~••~••~••~••~••~••~••~••~••~••
ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ အခါတုန္းက ဒကာတစ္ေယာက္ ေက်ာင္း
ကိုေရာက္လာရင္း ဆရာေတာ္အား ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရား ...“ တပည့္ေတာ္မွာ
သားေရး၊ သမီးေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရးေတြ လုပ္ေနရေတာ့ မအားဘူး ဘုရား။
ဆရာေတာ္ရဲ႕တရားေတြကလည္း ေကာင္းပါတယ္ဘုရား၊.. ခေလးေတြႀကီးျပင္းၿပီး သူ႕ဟာနဲ႔သူ
အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ေနႏိုင္ၾကေတာ့မွ တပည့္ေတာ္အားမယ္ထင္ပါတယ္ဘုရား ...
တကယ္လို႔ ေသခါနီးမွ တရားအားထုတ္ရင္ မရဘူးလား ဘုရား ” လို႔ ေမးေတာ့ ...
ဆရာေတာ္က “ ေအးကြာ ....မင္းမွာ မအားဘူးဆိုေတာ့လည္း၊ .. ဒါက မင္းသေဘာပဲ။
အားထုတ္လို႔ မရဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ငါေျပာတဲ့ ဥပမာေလးကို နားေထာင္လိုက္ဦး။ ”
“ မင္းတို႔အိမ္မွာ မိသားစု ေနၾကတယ္ေနာ္” ။
“ တန္ပါ့ဘုရား.. မိသားစုေနၾကပါတယ္” ။
“ မနက္စာထမင္းကို ဘယ္အခ်ိန္စားၾကသလဲ ? ”။ “ ၁၂ နာရီ ေလာက္မွာ မိသားစုအား
လံုး စုၿပီးစားၾကပါတယ္ ”။
“ ဒါဆိုရင္ ၁၂ နာရီ မထိုးခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ ကပ္ၿပီး ထမင္းခ်က္စားၾကတာလား ? ”
“ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား ... တပည့္ေတာ္ အိမ္ရွင္မက မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႔ စားေသာက္ဖို႔
အတြက္ မီးဖိုနားမွာ ေခၽြးတစ္လံုးလံုးနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္ေနရပါတယ္ ဘုရား။ စားခါနီးေတာင္ ခ်က္ျပဳတ္
မၿပီးေသးပါ ဘုရား။ စားခါနီးမွ ခ်က္ျပဳတ္စားလို႔ေတာ့ မရႏိုင္ပါ ဘုရား။ ဟင္းေတြကလည္း မႏူး
မနပ္ ျဖစ္မွာပါ ဘုရား ”။
“ အဲဒီအတိုင္းပဲ.. တရားဓမၼကို ေသခါနီးမွ ကပ္လုပ္ရင္ မႏူးမနပ္ဘူးေပါ့၊ တရားဓမၼဆိုတာ
အခ်ိန္ရွိတုန္းကပင္ ေလ့က်င့္ယူရတယ္၊ ႏူးနပ္ေအာင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရတယ္ ကြဲ႕ ”။
ဒါေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔ကလည္း က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အခ်ိန္ကေလးကို အက်ိဳးရွိေအာင္ ကုသိုလ္စိတ္ျဖင့္ေနၿပီး တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ျမင့္ျမတ္သထက္ ျမင့္
ျမတ္ေအာင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ကာ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္ႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။ ။
Original uploader.
No comments:
Post a Comment