ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ စြန္းလြန္းဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏
🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ၾသဝါဒတရား
🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
🙏🏻မသိတာက အဝိဇၨာ၊ လိုခ်င္တာက တဏွာ၊ စဲြလမ္းတာကဥပါဒါန္၊ ျပဳလုပ္တာက သခၤါရ၊ ၎တို႔ေပါင္းမိေတာ့ ဇာတိ
တရားႀကီး ေပၚလာတယ္။ ေပၚလာေတာ့မွာေပါ့၊
သညာဝိပလႅာသတရားက လိမ္ထားတာကိုး၊ လွည့္စားထား
တာကိုး၊ လိမ္ထားတာ လွည့္စားထားတာပဲ အဟုတ္ႀကီး
ထင္ၿပီး လုပ္ခ်င္ေနၾကတယ္၊ စဥ္းစားၾကပါ၊ ေဝဖန္ၾကည့္ၾကပါ၊ ႐ွိတာကို ၾကဥ္၊ မရွိတာကို ျမင္တတ္တဲ႔
ပုထုဇဥ္အကန္းေတြေနာ္။
ျမတ္စြာဘုရားက အနိစၥလို႔ ေဟာတယ္၊ သညာက နိစၥလို႔
လိမ္ထားတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက ဒုကၡလို႔ေဟာတယ္၊
သညာက သုခလို႔လိမ္ထားတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက အနတၱ
လို႔ ေဟာတယ္၊ သညာက အတၱလို႔ လိမ္ထားတယ္၊
ျမတ္စြာဘုရားက အသုဘလို႔ ေဟာတယ္၊ သညာက သုဘ
လို႔ လိမ္ထားတယ္၊
အဲဒီလို သညာတရားက နိစၥ၊ သုခ၊ အတၱ၊ သုဘလို႔ လိမ္ထားတာကို ျမတ္စြာဘုရားက သတိပ႒ာန္ေလးပါးျဖင့္
သကၤာကင္းေအာင္ ရွင္းေတာ္မူတယ္။
ကာယာႏုပႆနာျဖင့္ သုဘထင္တာကို အသုဘအစစ္ပါဟု
ရွင္းထားတယ္။
ေဝဒနာႏုပႆနာျဖင့္ သုခထင္တာကို ဒုကၡအစစ္ပါဟု
ရွင္းထားတယ္။
စိတၱာႏုပႆနာျဖင့္ နိစၥထင္တာကို အနိစၥ အစစ္ပါဟု
ရွင္းထားတယ္။
ဓမၼာႏုပႆနာျဖင့္ အတၱထင္တာကို အနတၱအစစ္ပါဟု
ရွင္းထားတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ သံသရာဝဋ္ေကာင္မွ လြတ္သြားေအာင္
အသိဉာဏ္ျဖင့္ သတိပ႒ာန္တရားကို အားထုတ္ၾကပါလို႔
ဆိုလိုတယ္၊ သတိပ႒ာန္တရားျဖင့္ ဘယ္လိုရွင္းျပထားသလဲ
ဆိုေတာ့ ထိမႈသေဘာကို သတိျပဳေနတာက
ကာယာႏုပႆနာလို႔ ေခၚတယ္။
ခံစားမႈကို လိုက္ေလ်ာ သတိျပဳေနတာက ေဝဒနာႏုပႆနာ
လို႔ ေခၚတယ္။
အာရံုသို႔ လိုက္သိမႈသေဘာကို လိုက္ေလ်ာ သတိျပဳမိေန
တာက စိတၱာႏုပႆနာလို႔ ေခၚတယ္။
ေႏွာင့္ယွက္ေနသည့္ နီဝရဏေတြကို သတိျပဳမိေနတာက
ဓမၼာႏုပႆနာလို႔ ေခၚတယ္။
အဲဒီလို သတိဆိုတဲ႔ အမွတ္တရားက ႐ွင္းေပးလိုက္ေတာ့
ထင္းကနဲ လင္းကနဲ အမွန္တရားေပၚလာတယ္။
သကၤာကင္းသြားတယ္။ အနိစၥကို အနိစၥမွန္း၊
ဒုကၡကို ဒုကၡမွန္း၊ အနတၱကို အနတၱမွန္း သိလာတယ္၊
သိေတာ့ သမၼသနဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚေတာ့တာပဲ။
သမၼသနဉာဏ္ျဖင့္ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာတို႔ကို ဆင္ျခင္
သံုးသပ္ေသာ္ အျဖစ္အပ်က္ကို ရႈတဲ႔ ဥဒယဗၺယဉာဏ္၊
အပ်က္ကိုသာ ရႈတဲ႔ ဘဂၤဉာဏ္၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ဟု ရႈတဲ႔
ဘယဉာဏ္၊ အျပစ္ကို ရႈတဲ႔ အာဒီနဝဉာဏ္၊ ေတဘုမၼက သခၤါရတရားကို ၿငီးေငြ႕တဲ႔ နိဗၺိႏၵဉာဏ္၊ ဝဋ္ဒုကၡမွ အလ်င္အျမန္ လြတ္လိုတဲ႔ မုဥၥိတုကမ်တဉာဏ္၊ ေနာက္သို႔
တစ္ဖန္ျပန္၍ ရႈေသာ ပဋိသခၤါဉာဏ္၊ သခၤါရတရားကို
တြယ္တာမႈမရွိဘဲ လ်စ္လ်ဴရႈေသာ သခၤါ႐ုေပကၡဉာဏ္
ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဝိပႆနာဉာဏ္ႏွင့္ ျဖစ္လတၱံ႔ေသာ မဂ္ဉာဏ္,
ဖိုလ္ဉာဏ္ အားေလ်ာ္ေသာ အႏုေလာမဉာဏ္စဥ္တက္ၿပီး
မဂ္ဉာဏ္, ဖိုလ္ဉာဏ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေတာ့တာဘဲ။
🙏🏻တရားအားထုတ္တဲ႔အခါ ဝိသုဒၶိ (၇)ပါး ျဖစ္ပံုကေတာ့ ..
ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ မၾကည့္လို႔ ဣေျႏၵလံုလွ်င္
သီလဝိသုဒၶိပါဘဲ၊ ေဝဒနာျဖစ္ေပၚလာေတာ့ စိတ္က ေဝဒနာ
အေပၚစိုက္ၿပီး ၾကည္လင္ေနေသာ စိတၱဝိသုဒၶိ၊ သီလကလဲ
လံုျခံဳ၊ စိတ္ကလဲ ၾကည္လင္ စင္ၾကယ္ေနေတာ့ အျမင္မွန္ရ
လာတာဟာ ဒိ႒ိဝိသုဒၶိလို႔ ေခၚတယ္။
တရားကို အမွန္ျမင္လာျပန္ေတာ့ ငါသည္ ေရွးက ျဖစ္ဖူးသလား၊ ေနာက္ေကာ ျဖစ္ဦးမလားဆိုတဲ႔ ယံုမွားမႈေတြ
ကင္းသြားတာကို ကခၤါဝိတရဏဝိသုဒၶိလို႔ ေခၚတယ္။
ဤဝိသုဒၶိစခန္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ စိတ္ဓာတ္ၾကည္လင္
ေသာေၾကာင့္ ၾသဘာသဆိုတဲ႔ အေရာင္အဝါ ထြက္လာ
တယ္၊ အလြန္ၾကည္အိတဲ႔ ပီတိျဖစ္လာတယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔
ပႆဒၶိ ျဖစ္လာတယ္၊ သက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ႔ အဓိေမာကၡ ျဖစ္လာတယ္၊ အားေပးတဲ႔ ဝီရိယ ျဖစ္လာတယ္၊
တစ္ကိုယ္လံုး ေအးျမခ်မ္းသာေသာ သုခ ျဖစ္လာတယ္။
ဝရဇိန္လက္နက္, မိုးႀကိဳးစက္ကဲ႔သို႔ ထက္ျမက္ေသာ
ဝိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္လာတယ္။
အာရံု၌ စဲြျမံစြာတည္ေသာ သတိဆိုတဲ႔ ဥပ႒ာနလဲ ျဖစ္လာတယ္။ ျဖစ္ပ်က္မႈတရားေတြ အလြန္ထင္ေနရကား အသင့္
အားျဖင့္ ရႈတတ္ေသာ တၾတမဇၩတၱဳေပကၡာ ေခၚသည့္
ဥေပကၡာလဲ ျဖစ္လာတယ္။ ဝိပႆနာဉာဏ္ကို ႏွစ္သက္ေနတဲ႔ နိကႏၲိေခၚသည့္ တဏွာလဲ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။
ဤသို႔ ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ေနတာဟာ လမ္းမွန္မဟုတ္ဘူး၊
ဝိပႆနာကို ညစ္ညဴးေစတတ္ေသာ ေဘးရန္ေတြပဲဟု
စိတ္ထဲက ခႏၶာေပၚမွာ အာရံုျပန္ၿပီး သိမ္းလိုက္ေတာ့
မဂၢါမဂၢဉာဏဒႆနဝိသုဒၶိ ျဖစ္ေပၚလာတာပဲ။
ထို႔ေနာက္ အာရံုက အထက္သို႔ သြားလိုက္၊ ေအာက္သို႔
က်လိုက္ ျဖစ္ေနေတာ့ ေဇာကို တင္းလိုက္တာဟာ မဂ္သို႔
ေရာက္ေၾကာင္း ပဋိပဒါဉာဏဒႆနဝိသုဒၶိ ေခၚတာပဲ၊
အဲဒီေနာက္ မဂ္ဉာဏ္ဟာ ဉာဏဒႆနဝိသုဒၶိ ေခၚတာပဲ၊
အဲဒီဉာဏ္ျဖစ္လာေတာ့ ပရိကံ၊ ဥပစာ၊ အႏုလံုေခၚသည့္
စိတ္သံုးပါးက ကိေလသာကင္းေအာင္ ဖယ္ရွားလိုက္ေတာ့
နိဗၺာန္ကို ျမင္တဲ႔စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာတာပါပဲ။
🙏🏻 သာဓု သာဓု သာဓု ပါ ဘုရား🙏🏻
🙏🏻ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ စြန္းလြန္းဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး🙏🏻
🙏🏻 🙏🏻 🙏🏻 🙏🏻 🙏🏻 🙏🏻 🙏🏻 🙏🏻 🙏🏻
No comments:
Post a Comment