တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ..

တရား အားထုတ္တယ္ ဆိုတာ ႐ုပ္အလုပ္ မဟုတ္ပါဘူး ။ မေနာဝိညာဏ္ ဆုိတဲ့ နာမ္တရားမွ ဉာဏ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ မိမိသႏၱာန္ မွာ ဉာဏ္ျဖစ္မယ့္ ဣရိယာပုတ္ကို မွီဝဲရမွာေပါ့။

ထိုင္ျခင္း၊ ထျခင္း၊ ေလ်ာက္ျခင္း၊ လဲေလ်ာင္းျခင္း ဆိုတဲ့ ဣရိယပုတ္ ေလးပါးလံုမွာ ကိေလသာ ၾကားမ ခိုေစဘဲ သတိဉာဏ္ ကပ္ေနရင္ ဝိပႆနာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သြားေနဆဲအခါမွာ " ကာမ ၊ ဗ်ာပါဒ၊ ဝိဟႎသ " ဝိတက္ တရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာ ရင္ သြားေနဆဲအခါမွာကို ပယ္သတ္ပါတဲ့။ အဲဒီလို ပယ္သတ္ႏိုင္တဲ့သူကို ဝီရိယရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ တရားအားထုတ္ ေနသူလို႔ ေခၚပါတယ္တဲ့။  (စရသုတၱန္ )

ထိုင္တယ္၊ ေလ်ာက္တယ္ ဆိုတဲ့ ႐ုပ္အမူရာ ေတြကေတာ့ မိမိႏွစ္သက္သလို၊ မိမိနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ္ ထင္သလို ေနႏိုင္ပါတယ္။

သတိပ႒ာန သုတ္မွာ " ကာေယ ကာယာႏုပႆီ ဝိဟရတိ၊ ေဝဒနာသု ေဝဒနာႏုပႆီ ဝိဟရတိ၊ စိေတၱ စိတၱာႏုပႆီ ဝိဟရတိ၊  ဓေမၼသု ဓမၼာႏုပႆီ ဝိဟရတိ " ဆိုၿပီး ျပထားတယ္။

" ကာယကုိ ကာယအျဖစ္ အဖန္ဖန္႐ႈ၍ ေန၏။ ေဝဒနာကို ေဝဒနာတရားဟု အဖန္ဖန္ ႐ႈ၍ ေန၏။ စိတ္ ကို စိတ္ဟု အဖန္ဖန္႐ႈ၍ ေန၏။ ဓမၼ တို႔ိုကို ဓမၼဟု အဖန္ဖန ႐ႈ၍ ေန၏ "

လို႔ ဆိုတာမွာ…".အႏုပႆနာ "ဆိုတာ အဖန္ဖန္႐ႈတာ၊ " ဝိဟရတိ " က ဣရိယာပုတ္ အေနထားျဖင့္ ေနတာ။

ေညာင္ေလးပင္ ဆရာေတာ္႐ဲ႕ "သတိပ႒ာနအရသာ " က်မ္းမွာ….

" ဝိဟရတိ ကို ဣရိယုတ္ ေလးပါးျဖင့္ မပင္းပန္းေအာင္ ကိုယ္ကို ေဆာင္ျခင္းသည္ ေနသည္မည္၏ "  လို႔ ျပန္ဆိုျပထားပါတယ္။

သုတ္သီ္လကၡန္ အ႒ကထာမွာ..

" ထို ေကြးမႈ ဆန္႔မႈ၌ ေျခလက္တို႔ကို ထားသင့္သည္ထက္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေကြးထား ဆန္႔ထားလ်င္ ခဏတိုင္း၌ ေဝဒနာ ခံစားမႈတို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ အသိစိတ္သည္ တည္ၿငိမ္မႈကို မရ၊ ကမၼ႒ာန္း အာ႐ံုမွ လည္က် ၍ တရားထူးကို မရ။
ေကြးေသာ ဆန္႔ေသာ ကာလ၌ ျပဳျပင္၍ ဉာဏ္ျဖင့္၍ ေသာ သူသည္ ေဝဒနာတို႔ မျဖစ္၊ ဉာဏ္ပါေသာ သိစိတ္သည္ ေဝဒနာေႏွာင့္ယွက္မႈ ကင္းသျဖင့္ ကမၼ႒ာန္း ပြားမ်ားမႈ ေရာက္၏။ တရားထူးကို ရ၏ "

ဟု ဖြင့္ျပ ပါတယ္။

မဟာစည္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးရဲ႕ " မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ နိႆယ " က်မ္းမွာလည္း….

" ယထာ ယထာ ဝါ ပနႆ ကာေယာ ပဏိဟိေတာ ေဟာတိ၊ တထာ တထာ နံ ပဇာနတိ….အၾကင္ အၾကင္ အျခင္းရာအားျဖင့္ တည္ေနလ်င္ ထိုထို အျခင္းရာအတိုင္း သတိဉာဏ္ျဖင့္ သိ" ဟု ကိုယ္အေသးစိတ္ အမူရာ တို႔ကို ႐ႈဖို႔ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးရဲ႕ အယူဆတစ္ခုကို အ႒ကထာ၊ ဋီကာ ကိုးကားျပၿပီး ထည့္ သြင္းျပထားပါတယ္။

သို႔ေၾကာင့္ လယ္တီ္ဆရာ ေတာ္ဘုရားႀကီးက " ဣရိယပုထ္ေလးပါးအတြင္း၌ျဖစ္ေသာ ကိုယ္အဂၤါအ စိတ္ပိုင္းတို႔၏ လႈပ္ျခင္း၊ ရွားျခင္း၊ ထားျခင္း၊ သိုျခင္း၊  ခ်ီျခင္း၊ ႂကြျခင္း အစရွိေသာ ကိုယ္အမူရာကို ျပဳေသာအခါ  ၌လည္း ျပဳၿမဲအတိုင္း ျပဳေနက်အတိုင္း အမွတ္မဲ့မျပဳရာ၊ မည္သို႔ ျပဳမည္ဟု ထုိအဂၤါကို အာ႐ံုျပဳရမည္ " လို႔ ဆံုးမခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္ဣရိယာပုထ္ နဲ႔ပဲေနေန " ဝိေနယ် ေလာေက အဘိဇၩာ ေဒါမနႆံ …႐ုပ္နာမ္ ဆိုတဲ့ ေလာက၌ တပ္မက္မႈ အဘိဇၩာ၊ မေက်နပ္ ျပစ္မွား ေစာ္ကားတတ္တဲ့ ေဒါသ " ကို ပယ္သြားဖို႔က လိုရင္းပဲ မဟုတ္ပါလား။

အရွင္ပညာသီရိ ( ရမၼာကၽြန္း )
https://m.facebook.com/groups/684387338359069?view=permalink&id=881956208602180