ကမၻာတည္သမ်ွ တည္ျမဲေနမည့္အရာ

ကမၻာတည္သမွ်ကာလပတ္လံုး တည္ၿမဲေနမယ့္ အရာငါးခု
🍁🍀🍁🍀🍁🍀🌿🌻🍁🍀🌹🍁🍀🌺🌻🌿

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား..ကမၻာတည္သမွ်ကာလပတ္လံုး
တည္ၿမဲေနမယ့္ အရာငါးခု ရွိပါတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္
ဘုရား၊ အဲဒီ ငါးမ်ဳိးက ဘာေတြလဲ၊ ဘာေၾကာင့္တည္ၿမဲေန
တာလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ကိုေပါက္
Portland Oregon State. USA

အေျဖ။ ။ ကမၻာတည္သ၍ တည္ၿမဲေနမယ့္အရာေတြ
ကမၻာပတ္လံုးတည္မယ့္အရာေတြကို ပါဠိလို ကပၸဌိတိလို႔
ေခၚပါတယ္။ အဲဒါက ငါးမ်ဳိးေတာ့ မၾကားမိပါဘူး။ ေလးမ်ဳိး
ပဲ ၾကားဖူးပါတယ္။အဲဒါေတြက ငံုး+အိ္မ္+က်ဳ+လ တို႔ပါပဲ။
(၁) ငံုး။ ။အေလာင္းေတာ္ငံုးမင္း သစၥာျပဳတဲ့ေနရာမွာ
တကမၻာပတ္လံုး မီးကြင္းေရွာင္တယ္။

ေရွးအခါက မဂဓတုိင္းအတြင္းမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္
ဟာ ငံုးမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အမိ၀မ္းမွ ေမြးဖြားၿပီး ဥခြံကြဲ
ကာ ေလာကအလယ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ မိဘမ်ားက
အသိုက္မွာပဲေနေစကာ သူတို႔ရဲ႕ႏုတ္သီးနဲ႔အစာေတြ
ေဆာင္ယူလာၿပီး ေကၽြးေမြး ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက
အရြယ္ငယ္လြန္းတဲ့အတြက္ ဘုရားအေလာင္း ငံုးမင္းဟာ
အေတာင္ကိုျဖန္႔ၿပီး ေကာင္းကင္ကိုလဲ မျပန္နုိင္ပါ။ ေျခကို
ၾကြၿပီး ေျမႀကီးေပၚမွာလဲ မသြားလာႏုိင္ပါ။ အဲဒီအရပ္ႀကီး
မွာလဲ ႏွစ္တုိင္းဆိုသလို ေတာမီးေလာင္ပါတယ္။ တစ္ေန႔
ေတာမီးႀကီးေလာင္တဲ့အခါ ငွက္ေတြဟာ ေသေဘးကို
ေၾကာက္ ၾကတဲ့အတြက္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး အသိုက္ကေန မီး
လြတ္ရာကို ထြက္ေျပး ၾကပါတယ္။ ထို႔အတူ ငံုးမင္းရဲ႕
မိဘမ်ားက သားကုိပစ္ၿပီး မီးလြတ္ရာကို ထြက္ေျပး ၾက
တယ္။အသိုက္ထဲမွာ တစ္ေကာင္ထဲက်န္ရစ္ရွာတဲ့ ဘုရား
အေလာင္းငုံးမင္းဟာ ငါ့မွာ ပ်ံႏုိင္တဲ့အစြမ္း၊ ေျခနဲ႔သြားႏုိင္
တဲ့အစြမ္းရွိရင္ေတာ့ ဒီကေန ထြက္ေျပးလို႔ရပါရဲ႕ အခုေတာ့
ငါ့မွာ ပ်ံလဲမပ်ံႏုိင္၊ သြားလဲမသြားႏိုင္၊ ငါ့မိဘေတြကေတာ့
ေသေဘးကို ေၾကာက္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားၾကၿပီ၊ အခုအခါမွာ
ငါ့အတြက္ အားကိုးစရာဆိုလို႔ ဘာမွမရွိေတာ့၊ ငါဘာလုပ္
ရမွာလဲ လို႔ေတြးပါတယ္။

အဲဒီအခါက ဘုရားအေလာင္းငံုးမင္းက ငါ့မွာ ပ်ံစရာအေတာင္
ရိွေနပါရက္နဲ႕ ငယ္ေသးလို႔ မပ်ံႏုိင္ခဲ့။ သြားစရာေျခ ရွိပါရက္
နဲ႔ မသြားနုိင္ခဲ့၊ မိဘတို႔ကလဲ ေသေဘးကို ေၾကာက္လုိ႔ ငါ့ကို
စြန္႔ခြါ ထြက္ေျပးသြားၾကၿပီ ၊ ထုိသစၥာစကား မွန္ကန္ရင္ အခု
ေလာင္ေန တဲ့ ေတာမီးႀကီး ၿငိမ္းေပ်ာက္ ပါေစသတည္း လို႔
သစၥာျပဳလိုက္ရာ လူစကားနားလည္တဲ့အတုိင္း ေတာမီးႀကီး
ဟာ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပယ္စာ ပတ္လည္ ၿငိမ္းေပ်ာက္သြားပါ
ေတာ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ေတာမီးေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ေလာင္ေနပါ
ေစ၊ ဘုရားေလာင္းငံုးမင္းရဲ႕ သစၥာအစြမ္းေၾကာင့္ တစ္ဆယ့္
ေျခာက္ ပယ္စာ အရပ္ဟာ တကမၻာပတ္လံုး မီးမေလာင္ဘူး
လို႔ ဆိုပါတယ္။(ဇာ၊႒၊၁၊၂၂၉။)

(၂) အိမ္။ ။ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က ဃဋိ
ကာရအိုးထိန္းသည္ဟာ သာသနာနဲ႔အလြန္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္သူ
ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ကႆပဘုရားရွင္ဟာ သူသီတင္း
သံုးေတာ္မူတဲ့ ဂႏၶကုဋိတုိက္ မိုးမလံုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဃဋိ
ကာရအိမ္ကုိသြားၿပီး ျမက္သက္ငယ္ ရွိ မရွိ စံုစမ္းခုိင္းတယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဃဋိကာရအိမ္မွာေတာ့ ျမက္သက္ငယ္
မရွိပါ။ ဒါေပမယ့္ သူအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ တဲအိမ္ရဲ႕အမိုးမွာေတာ့
သက္ငယ္မိုး ရွိပါတယ္ လို႔ ဘုရားရွင္အားေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။
ဘုရားရွင္ ဒီလိုဆိုရင္ ဃဋိကာရအိမ္ရဲ႕အမိုး ျမက္သက္ငယ္မ်ား
ကို သြားျဖဳတ္ခုိင္းပါတယ္။ ရဟန္းမ်ားလဲ ဃဋိကာရအိမ္က ျမက္
သက္ငယ္မိုးေတြကို သြားျဖဳတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အိမ္မွာရွိ
တဲ့ မ်က္မျမင္ မိဘႏွစ္ပါးက ဟဲ့ အခုအမိုးလာျဖဳတ္ေနတာဘယ္
သူေတြတုန္း”လို႔ေမးေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလဲ ျမတ္စြာဘုရား
ေက်ာင္းေတာ္က ရဟန္းေတြ လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့
လိုသေလာက္သာ ျဖဳတ္ယူၾကေပေတာ့ လို႔ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ
ေပးရွာတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အမိုးကို ျဖဳတ္ ယူသြားၾက
ပါတယ္။ တစ္ေနရာကျပန္လာတဲ့ ဃဋိကာရက အမိုးေတြ
ဘယ္သူမ်ား ျဖဳတ္တာလဲ ဆိုၿပီး အေမအိုႀကီးကို ေမးေတာ့
ရဟန္းေတာ္ မ်ား ျဖဳတ္ယူသြား တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အေမ
ႀကီးက ျပန္ေျပာတယ္။ ဒီစကားၾကားရတဲ့ ဃဋိကာရဟာ
ေအာ္…ငါ့အတြက္ အရေတာ္လုိက္ တာ ..ငါ့ကို ျမတ္စြာဘုရား
က အလြန္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္တာပဲ” ဆိုၿပီး အမိုးျဖဳတ္တာနဲ႔စပ္
လို႔ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ပီတိေသာမနႆေတြျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ မိုးဘယ္ေလာက္ပဲ ရြာရြာ ဃဋိကာရဲ႕ေနအိမ္
တ၀ိုက္ မိုးလံုး၀မစိုေတာ့ပါ။ ဒါဟာ တကမၻာပတ္လံုး တည္သြား
မယ့္အရာ တစ္ခုပါ။
(တိပိဋကဆရာေတာ္ ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ၏ ေဟာစဥ္တရား
တတြဲ၊ႏွာ၊၃၄။မဇၥ်ိမပဏာသပါဠိေတာ္၊ႏွာ၂၄၃)
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲဆိုရင္ ဃဋိကာရ မိသားစုရဲ ထက္
သန္တဲ့ေစတနာေၾကာင့္ အခုလို ျဖစ္ရတာပါ။

(၃)က်ဳ။ ။ေရွးအခါက ေရကန္ႀကီးတစ္ခုရွိခဲ့ဖူးတယ္။အဲဒီမွာ
ဘီလူးတစ္ေကာင္လဲ ေစာင့္ေနတယ္။ အဲဒီေရကန္ရဲ႕ပတ္လည္
မွာ က်ဳပင္ေတြ ေပါက္ေရာက္ေနပါတယ္။ ဒီေရကန္ထဲကိုဆင္း
ၿပီး ေရေသာက္သံုးၾကတဲ့သူမွန္သမွ်ကုိ ဘီလူးႀကီးက အလစ္
မေပး၊ ၀ါးမ်ဳိစားေသာက္ လုိက္ပါတယ္။

ေတာအုပ္တစ္ခုမွာလဲ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေမ်ာက္မင္း
ေနထိုင္ပါတယ္။ ထုိေမ်ာက္မင္းဟာ ေမ်ာက္ေပါင္း ရွစ္
ေသာင္းေလးေထာင္ အၿခံအရံ ရွိသူျဖစ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ
ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းက “အေမာင္တို႔…ဒီေတာထဲမွာ
အဆိပ္ပင္ေတြလဲ ရွိတတ္တယ္။ ဘီလူးေစာင့္တဲ့ေရကန္
ေတြလဲ ရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ကိုပဲသြားသြား အသီး
ကုိေတြ႕ရင္ ခ်က္ျခင္း မစားပါနဲ႔၊ ေရကန္ေတြ႕တုိင္း ေရမ
ေသာက္ၾကပါနဲ႔၊ တကယ္လို စာခ်င္တယ္ေသာက္ခ်င္တယ္
ဆုိရင္ ငါ့ကိုေျပာပါ လို႔ ေမ်ာက္မ်ားကို ၾသ၀ါဒေပး ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေမ်ာက္မ်ားဟာ ေတာထဲသြားလာရာကေန ေရကန္
တစ္ခုကိုေတြ႕တဲ့အခါ ေရေသာက္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
ဘုရားအေလာင္းေတာ္အလာကို ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကတယ္။
ဘုရားအေလာင္းေရာက္ လာတဲ့အခါ ေမ်ာက္မ်ားက သူ
တို႔ျဖစ္ခ်င္တာ ကိုေျပာၾကတယ္။ ဘုရားအေလာင္းက ေရ
ကန္ကုိ စူးစမ္းၾကည့္တဲ့အခါ ေရကန္ထဲကုိ ဆင္းတဲ့ေျခရာ
သာ ျမင္ရၿပီး ျပန္တက္လာတဲ့ေျခရာ မျမင္ရတဲ့အတြက္ ဒီ
ေရကန္ဟာ ဘီလူးေစာင့္တဲ့ေရကန္သာျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္
မေသာက္ၾကနဲ႔လ ို႔ ေျပာပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာ ေရကန္ထဲ ဆင္းတဲ့သူကို စားဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့
ဘီလူးႀကီးက ေမ်ာက္ေတြ ေရကန္ထဲမဆင္းတာကို သိတဲ့
အတြက္ ေဒါသ ထြက္ၿပီး ေရေပၚတက္လာပါတယ္။ ဘာ
ေၾကာင့္ ေရကန္ထဲမဆင္းတာလဲလို႔ ဘီလူးႀကီးကေမးတဲ့
အခါ ဘုရားအေလာင္းေမ်ာက္မင္းက တကယ္လို႔ ေရကန္
ထဲဆင္းရင္ သင္ရဲ႕အစာျဖစ္သြားမွာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ မဆင္း
ၾကတာပါ။ ေရကန္ထဲမဆင္းရဘဲနဲ႔ ေရကို ေသာက္ႏုိင္ေအာင္
လုပ္မယ္ဆုိၿပီး ေရကန္နံေဘးမွာ ေပါက္ေနတဲ့ က်ဳပင္ကို
ႏုတ္ၿပီး က်ဳပင္ရဲ႕အေခါင္းထဲမွာ အဆင့္မရွိဘဲ ဟိုဘက္ဒီ
ဘက္ ဟင္းလင္းေပါက္ ျဖစ္ေစသတည္းလို႔ သစၥာအဓိ႒ာန္
ၿပီး ပါးစပ္နဲ႔မႈတ္လိုက္တာ က်ဳပင္မ်ားဟာ အဆစ္မရွိေတာ့
ဘဲ ေခါင္းေပါက္ႀကီး ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါက်မွ
ေမ်ာက္အေပါင္းလဲ အေခါင္းႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ က်ဳေတြကို
ေရကန္ထဲ ထုိးခ်ကာ ေရကို စုတ္ယူၿပီး ေသာက္ၾကရပါတယ္။
(ဇာ၊႒၊၁၊၁၈၆)

အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ အမ်ားအက်ဳိးစီးပြားကို လုိလားတဲ့ ဘုရား
အေလာင္းေမ်ာက္မင္းရဲ႕ သစၥာအဓိ႒ာန္ေၾကာင့္ ကမၻာတည္
သမွ်ကာလပတ္လံုး ထုိေရကန္နံေဘးမွာ ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့
က်ဳရိုးေတြဟာ အေခါင္းႀကီးျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

(၄) လ။ ။လ၀န္းမွာ ယုန္အရုပ္ေရးထားတာကို ေျပာတာပါ။
ဒါနဲ႔စပ္လို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု တင္ျပ
ပါ့မယ့္၊ စာခ်စ္သူမ်ားက သီးခံၿပီး ဖတ္ေပးေစလိုပါတယ္။

ေရွးအခါက ဘုရားအေလာင္းဟာ ယုန္မ်ဳိးဘ၀မွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ထုိယုန္ဘ၀မွာ ေမ်ာက္၊ ေျမေခြး၊ဖ်ံ မိတ္ေဆြသံုးဦးရွိတယ္။
ယုန္မင္းဟာ အလွဴကိုလဲ ေပးလွဴတတ္သလုိ သီလေစာင့္ထိမ္းၿပီး
ဥပုသ္ေဆာက္တည္တာေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ မိတ္ေဆြသံုးဦးကို
လဲ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာေျပာဆံုးမေလ့ရွိတယ္။ နက္ျဖန္ဆို
ရင္ ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္တယ္။ ဥပုသ္ေစာင့္ၾကဖို႔နဲ႔ အလွဴခံလာရင္လဲ
ကိုယ္ရထားတဲ့ အစာကို ခြဲေ၀လွဴၿပီး က်န္တာကို စားသံုးၾကဖို႔
ယုန္မင္းက ၾသ၀ါဒစကားေျပာၾကားတယ္။ မိတ္ေဆြသံုးဦးကလဲ
ေကာင္းပါၿပီ ဆိုၿပီး ၀န္ခံကတိထားခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္တဲ့အခါ မိတ္ေဆြျဖစ္တဲ့ ဖ်ံဟာ အစာရွာ
ထြက္လာပါတယ္။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ငါးၾကင္း ခုႏွစ္ေကာင္
ကို ႀကိဳးနဲ႔သီၿပီး သဲျပင္ေအာက္မွာ ဖုံးအုပ္ထားပါတယ္။ ဖ်ံက ပိုင္
ရွင္ရွိ/မရွိဆုိတာကို စံုစမ္းတဲ့အေနနဲ႕ အသံ သံုးႀကိမ္ျပဳလုိက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ပိုင္ရွင္ မေပၚလာတဲ့ အတြက္ ငါးခုႏွစ္ေကာင္ကို ယူၿပီး
ခ်ဳံတစ္ခုထဲမွာ ထားကာ ေနမြန္းမတည့္မီ အခ်ိန္မွာ စားေတာ့မယ္
ဆုိကာ မိမိရဲ႕သီလကို ဆင္ျခင္ေနပါတယ္။ ေျမေခြးကလဲ အစာရွာ
ထြက္လာရာ လယ္တဲတစ္ခုအတြင္း အမဲစုိ႔ႏွစ္ခု၊ ဖြတ္ကင္တစ္ခု၊
ႏုိ႕ဓမ္းတစ္အိုးကို ျမင္တာနဲ႔ အရွင္ရွိမရွိဆိုတာ သိရေအာင္ သံုးႀကိမ္
တိတိ အသံျပဳၿပီးေနပါတယ္။ ပိုင္ရွင္မရွိမွန္း သိတဲ့အခါ အမဲစို႔ႏွစ္ခု၊
ဖြတ္ကင္တစ္ေကာင္နဲ႔အတူ ႏုိ႕ဓမ္းအုိးကိုပါ မိမိေနရာလံုၿခံဳတဲ့ေနရာ
မွာ ထားလုိက္ၿပီး သီလကို ဆင္ျခင္ေနပါတယ္။

ေမ်ာက္ကလဲ ေတာအုပ္ကို ၀င္ကာ သရက္ခုိင္ကို ခူးယူၿပီးမိမိေနရာ
ခ်ဳံထဲမွာ သိမ္းထားလုိက္ပါတယ္။ ေနမြန္းမတည့္မီစားမယ္လို႔ဆုိကာ
ကိုယ့္သီလကို ကိုယ္ ဆင္ျခင္ေနပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္
ယုန္မင္းဟာ အခ်ိန္ေရာက္မွ ေနရာကထြက္လာၿပီး ေနဇာျမက္ကို
စားေတာ့မယ္ လို႔ဆုိကာ မိမိသီလကုိ ဆင္ျခင္ေနပါတယ္။ ယုန္မင္း
က ငါ့ထံေရာက္လာတဲ့ အလွဴခံေတြကို ငါစားတဲ့ ျမက္ပင္မ်ားကို
လွဴရင္ ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး။ ႏွမ္း ဆန္စတဲ့ပစၥည္းေတြလဲ ငါ့မွာ
မရွိ၊ တကယ္လို႕ အလွဴခံ လာမယ္ဆုိရင္ ငါ့ အသားကို လွဴဒါန္း
မယ္ လို႔ ရဲ၀ံ့စြာ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ယုန္မင္းရဲ႕သီလေၾကာင့္
သၾကားမင္းရဲ႕ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ျဖာႀကီးလဲ ပူလာပါေတာ့
တယ္။ သၾကာမင္းက အက်ဳိးအေၾကာင္းဆင္ျခင္ၿပီး သိတဲ့အခါ
ယုန္မင္းကို စံုစမ္းမယ္ ဖို႔အတြက္ လူ႔ျပည္ကို ပုဏားအသြင္ နဲ႔
ေရာက္လာပါတယ္။

ေရွးဦးစြာ ဖ်ံရ႕ဲေနရာကိုသြားတယ္။ ဖ်ံက ဘာအတြက္လာတာလဲ
ေမးေတာ့ သၾကားမင္းက အဟာရတစ္ခုခုကို ရလို႔ရွိရင္ ဥပုသ္
ေစာင့္ၿပီး ေနခ်င္တယ္ လို႔ေျပာတယ္။ ဖ်ံက ေကာင္းပါၿပီ….ငါ
အာဟာရ တစ္ခုခုကို ေပးပါ့မယ္ လို႔ေျပာေတာ့ သၾကားမင္းက
ခဏေနပါဦး ၊ ေစာေသးတယ္၊ ေနာက္မွပဲ စားၾကတာေပါ့လို႔ေျပာ
ပါတယ္။ တခါ ေျမေခြးရ႕ဲေနရာ ကိုသြားျပန္တယ္ ။ ေရွးနည္းအ
တုိင္းပဲ ေျမေခြးဆီမွာ အလွဴခံတယ္။ ေျမေခြးက သူ႔မွာရထားတဲ့
ငါးၾကင္းကင္နဲ႔ႏို႔ဓမ္းကိုေပးလွဴပါတယ္။ သၾကားမင္းက ခဏေန
ပါဦး ၊ေစာေသးတယ္၊ ေနာက္မွစားမယ္ လို႔ေျပာၿပီး ေမ်ာက္ရွိတဲ့
ေနရာကို တခါသြားျပန္တယ္။ ေရွးနည္းအတုိင္း သၾကားမင္းက
အလွဴခံတဲ့အခါ ေမ်ာက္က သူ႔မွာ ရွိတဲ့ သရက္ခုိင္ကို လွဴတယ္။
သၾကားမင္းက ခဏေနပါဦး ေစာပါေသးတယ္၊ ေနာက္မွလာစား
မယ္ လို႔ဆုိကာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ယုန္မင္းထံကို သြားျပန္
တယ္။ သၾကားမင္းက ယုန္မင္းဆီမွာ အာဟာရတစ္ခုခု လိုခ်င္
တယ္၊ၿပီးရင္ ဥပုသ္ေစာင့္ေနခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ ယုန္မင္းက
သင္ဟာ သီလရွိတဲ့သူပဲ၊ ဒီေန႔ ငါမလွဴဖူးတဲ့ အလွဴကို လွဴမယ္၊
ဒါေၾကာင့္ အသင္ပုဏၰား…မီးပံုႀကီးတစ္ပံုကို မီးေမႊးေပးပါ၊ ပီးရင္
ငါ့ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို မီးထဲခုန္ခ်လိုက္လို႔ က်က္ရင္ ငါ့ရဲ႕အသားကို
စားၿပီး သင္ ရဟန္းတရားကို က်င့္ပါ လို႔ဆုိတယ္။ သၾကားမင္း
က မိမိအာႏုေဘာ္နဲ႔ မီးတစ္ပံု ခ်က္ျခင္းဆုိသလုိ ေမႊးေပးပါတယ္။
ယုန္မင္းဟာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ အေမႊးေတြထဲမွာ ၀င္ခိုေနၾကတဲ့
ပိုးမႊားေလးေတြ ေသကုန္မွာစိုးလို႔ ကုိယ္ကို သံုးေလးႀကိမ္ ခုန္
လိုက္ၿပီးမွ မီးပံုထဲကို စိတ္လက္ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ခုန္ခ်လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ မီးလ်ံေတြ ယုန္မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ထိေတြတဲ့အခါ
ႏွင္းေတြနဲ႔ ထိရသလို ေအးျမေနတယ္။ ယုန္မင္းက သင္ေမႊးတဲ့
မီးက မပူဘဲ ေအးေနတာပဲ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုျဖစ္တာလဲမသိလို႔
သၾကားမင္းကုိေျပာေတာ့ ငါဟာ ပုဏၰားမဟုတ္၊ သၾကားမင္းပါ၊
သင့္ကို စံုစမ္းခ်င္လို႔ လာတာျဖစ္တယ္ လို႔ သၾကားမင္းေျပာပါ
တယ္။

သၾကားမင္းက ယုန္ပညာရွိ….သင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြ တ
ကမၻာပတ္လံုး ထင္ရွားၿပီး တည္ေနေစရမယ္ လို႔ဆုိကာ ေတာင္
ကိုညစ္ၿပီး ေတာင္ဆီကိုယူကာ လမွာ ယုန္အရုပ္ကို ေရးပါတယ္။
အဲဒိအခ်ိန္ကစလို႔ လမွာ ယုန္အရုပ္ဟာ ခုခ်ိန္ထိတည္ရွိေနတဲ့
အျပင္ တကမၻာပတ္လံုး တည္သြားမယ့္အရာျဖစ္တယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲဆိုရင္ ဘုရားအေလာင္းယုန္မင္းရဲ႕
မိမိအသက္နဲ႔ခႏၶာကို အျခားသူအား ရဲ၀ံ့စြာ ေပးလွဴရဲတဲ့ ဒါနပါရမီ
အစြမ္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1873302892892865&substory_index=0&id=1526628857560272
သစၥာရွင္
ျမတ္ဗုဒၶ၏သာသနာpage