** ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကို ေထာက္ျပၿပီး ေ၀ဖန္တာဟာ ခံရတဲ့သူကို ဧကန္မုခ် စိတ္ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္ေစမယ္ ။
ကိုယ့္သေဘာထားကို ႐ိုး႐ိုးသားသားၾကည့္ပါ ။ ဘက္မလိုက္ပါနဲ႔ ။ သူမ်ားေ၀ဖန္ ခံရလို႔ ကိုယ္စိတ္ဆင္းရဲ ရတယ္ဆိုရင္ ေန႔တိုင္းေ၀ဖန္ခံေနရရင္ ဘယ္ႏွယ္လုပ္မလဲ..
** နတၳိ ေလာေက အနိႏိၵေတာ ...
ေလာကမွာ အျပစ္တင္မခံရတဲ့သူ မ႐ွိဘူး..တဲ့..
လူပီသတဲ့လူ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ လူမႈ့ဆက္ဆံေရးဆိုတာ ႐ွိမွ ရမယ္.. ကိုယ္ကလဲ သူမ်ားကို ေထာက္ျပႏိုင္ရမယ္ ။
လြဲေနတာ မွားေနတာကို ေထာက္ျပမယ့္သူ ႐ွိမွျဖစ္မယ္။ ေမတၱာနဲ႔ ..က႐ုဏာနဲ႔ ဥာဏ္ပညာနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ေထာက္ျပရမယ္ ။
သူမ်ားေ၀ဖန္တာကိုလဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေ၀ဖန္စမ္းစစ္လက္ခံရမယ္.. အမွားနဲေအာင္ အရည္အခ်င္းတတ္ေအာင္လို႔ ေ၀ဖန္ေပးတာလို႔ လက္ခံရမယ္။
သူေ၀ဖန္တာမမွန္ရင္လဲ ျပန္႐ွင္းျပေပးရမယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ဆက္လုပ္ႏိုင္ရမယ္ ။ ေရ႐ွည္မွာ မွားတယ္.. မွန္တယ္ဆိုတာ အလုပ္ကသက္ေသျပပါလိမ့္မယ္။
ခ်ီးမြမ္းရင္လဲ သိပ္၀မ္းမသာရဘူး ။ ကဲ့ရဲ႕ရင္လည္း သိပ္၀မ္းမနည္းရဘူး..
ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးရေအာင္ ေမြးယူရမယ္ ။ သူမ်ားေျပာတိုင္း စိတ္ဆင္းရဲသြားရင္ ဆင္းရဲသြားတဲ့ စိတ္ကေလးကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူကဒီလိုေျပာလို႔ ေဟာဒီလို ငါစိတ္ဆင္းရဲေနၿပီလို႔ သိလိုက္ပါ။ ေလာကမွာ လူေတြက ေၾကာက္ေလ ေျခာက္ေလပဲ။ ေ၀ဖန္မွာကို သိပ္မေၾကာက္နဲ႔ .။ သိပ္မေၾကာက္ရင္ ေ၀ဖန္ေနတဲ့သူက ေျပာအား သိပ္မ႐ွိေတာ့ဘူး..။
**ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက ( မဟာၿမိဳင္ေတာရ )
No comments:
Post a Comment