မပုပ် မသိုး ခန္ဓာကို ပိုင်ဆိုင်သွားတဲ့
ဒေါ်ဟေတု အကြောင်း
*****************************
ဟိုးတုန်းကပေါ့ ။
မိုးညှင်းဆရာတော်ကြီးကျောင်းကို
ဥပုသ်စောင့်လာတဲ့ အထဲက
စာမတတ် ပေမတတ် ဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့
အဘွားအိုကြီးတစ်ယောက်က
ဆရာတော်ကြီးကို
ပုတီးစိပ်နည်း သင်ပေးဖို့
လျှောက်ထားပါတယ်။
ဒီတော့ ဆရာတော်ကြီးက
အင်း-ဒီအဘွားကြီးဟာ
စာကလည်း မတတ်
ဉာဏ်ကလည်း
ထိုင်းမယ့်ပုံဆိုတော့
ထွေထွေထူးထူး
ပြောမနေတော့ပါဘူးလေ။
ဒကာမကြီး-
ဟေတုပစ္စယောသာ စိပ် လို့
မိန့်ကြားတော်မူလိုက်သတဲ့။
အဲဒီနေ့ကစပြီး အဘွားအိုကြီးဟာ
အချိန်ရှိသမျှ
ဟေတုပစ္စယော ဟေတုပစ္စယော လို့
ရွတ်တော့တာပါပဲ။
ဥပုသ်စောင့်သွားရင်
ပုတီးကလေး တစ်ချောက်ချောက်နဲ့
ဟေတုပစ္စယော... ဟေတုပစ္စယော။
အိမ်မှာ ထမင်းချက်ရင်လည်း
ဟေတုပစ္စယော ... ဟေတုပစ္စယော။
ဟင်းရွက်ခူးသွား ထင်းချိုးသွားလည်း
ဒီဟေတုပစ္စယောပဲ ရွတ်နေပါသတဲ့။
ကြာလာတော့
အဘွားအိုကြီးရဲ့
နာမည်အရင်းဟာ
ပျောက်သွားပြီး
ဒေါ်ဟေတုလို့တောင်မှ
ခေါ်ကြပါတော့တယ်။
ခေါ်တာကတော့
နောက်ပြောင်ပြီး ခေါ်တာပါ။
သူများတွေ ဝိပဿနာတရားတွေကို
ရွတ်နေ, ပြောနေကြတဲ့အချိန်မှာ...
ဒီအဘွားအိုကြီးက
ဟေတုပစ္စယော တစ်လုံးတည်း
ရွတ်နေတာဆိုတော့
အထင်သေး , အမြင်သေးနဲ့
ဒေါ်ဟေတု- လို့
နှိမ်ပြီးတော့ ခေါ်ကြတာပါပဲ။
အဘွားအိုကလည်း
ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော
ဂရုမစိုက်ပါဘူး။
ဆရာတော်ကြီးကိုယ်တိုင်က
စိပ်ခိုင်းထားတာ ဆိုတော့
ယုံယုံကြည်ကြည်နဲ့ပဲ စိပ်နေတာပေါ့။
တစ်နေ့မှာတော့
ဒေါ်ဟေတုကြီး
ကွယ်လွန်သွားပါလေရော။
ဒေါ်ဟေတုကြီး
ကွယ်လွန်သွားတော့
ဆင်းရဲသား တစ်ကောင်ကြွက်မို့
အရပ်က ဝိုင်းပြီးတော့
သင်္ဂြိုလ်လိုက်ကြရ
ရှာပါတယ်။
ဒေါ်ဟေတုကြီး ဆုံးတဲ့အချိန်မှာ-
မိုးညှင်းဆရာတော်ကြီးက
မုံရွာ သမ္ဗုဒ္ဓေမှာ မရှိပါဘူး။
ဆရာတော်ကြီးက
အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ
တစ်ဆောင်းလုံး
တစ်နွေလုံး လှည့်လည်ပြီးတော့
တရားဟောတာ
ဝါဆိုခါနားနီးတော့မှပဲ
ကျောင်းကို ပြန်ကြွတော်မူလာတော့တယ်။
ဆရာတော်ကြီး
ကျောင်းကို ပြန်ရောက်လာတော့
ဒေါ်ဟေတုကြီးဆုံးတာ
နှစ်လ သုံးလ ကြာသွားခဲ့ပါပြီ။
ဒါပေမဲ့
ရောက်ရောက်ချင်းလည်း
ဆရာတော်ကြီးကို
ဘယ်သူကမှ
ဒေါ်ဟေတုကြီး ဆုံးတဲ့အကြောင်းကို
မလျှောက်မိကြဘူး။
ဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့သူဆိုတော့လည်း
မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နဲ့
နေကြတာပါပဲ။
ဆရာတော်ကြီးကလည်း
သမ္ဗုဒ္ဓေဘုရားကြီး တည်တဲ့ကိစ္စ
ပဋ္ဌာန်း ဝိပဿနာတရားပြတဲ့ ကိစ္စတွေနဲ့
မအားမလပ်နဲ့မို့
ဒေါ်ဟေတု ပျောက်နေတာကိုလည်း
တော်တော်နဲ့ သတိမထားမိဘူးပေါ့
ဆရာတော်ကြီး သတိထားမိတဲ့
တစ်နေ့မှာ...
ဟဲ့-ဒေါ်ဟေတုကြီး တစ်ယောက်
မမြင်ပါလား-?
ဆုံးသွားတာ ကြာပေါ့ဘုရားဧ
ဆရာတော် အောက်ပိုင်းကို
ကြွနေတုန်းကတည်းကပါပဲ။
ဒါဆို-
နင်တို့ ဘယ်လို သင်္ဂြိုလ်လိုက်ကြတုန်း-?
ရွာထုံးစံ ရပ်ထုံးစံပေါ့ ဘုရား၊
ဒီလိုပဲ ဝိုင်းပြီးတော့
မြေမြုပ်သင်္ဂြိုလ်လိုက်ကြတာပါပဲ ဘုရား။
ဟဲ့-သူက သူတော်ကောင်းမကြီးကွယ့်၊
ဒီလို မလုပ်ကောင်းဘူး
ပြန်ဖော်ကြ ပြန်ဖော်ကြ... လို့
အမိန့်ရှိတော့
ဆရာတော်ကြီး အမိန့်မို့
မလွန်ဆန်ရဲတာနဲ့
ပြန်ဖော်ကြရတာပေါ့။
ဒေါ်ဟေတုအလောင်းကို
ပြန်ဖော်လိုက်တော့
နှစ်လကျော် သုံးလလောက်တောင်
ကြာပြီ။
အရိုးတွေတောင်
ဆွေးနေလောက်ပြီထင်ရတဲ့
ဒေါ်ဟေတုကြီးဟာ
အကောင်မပျက် ရုပ်မပျက်
မပုပ် မသိုးဘဲနဲ့
အသားအရေတွေ ဝါဝင်းလို့
အကောင်းပကတိအတိုင်း
စိုစိုပြေပြေ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်
ရှိနေတုန်းဖြစ်နေပါတယ်။
ဒေါ်ဟေတုအတွက်
မိုးညှင်းဆရာတော်ကြီးက
ဦးစီးပြီးတော့
သံဃာတော်တွေ
အများကြီးပင့်ပြီး
စျာပနပွဲကို
စည်စည်ကားကားနဲ့
ပြန်သင်္ဂြိုလ်ကြပါသတဲ့။
ဟေတုပစ္စယော တစ်လုံးတည်း
စိပ်တာနဲ့တင်
သေလွန်တဲ့အခါမှာ
မပုပ် မသိုး ရှိတယ်ဆိုတာဟာ
လက်တွေ့သာဓက
တစ်ခုပါပဲ။
ဒါကြောင့် -
သူတော်ကောင်းအပေါင်းတို့လည်း
၂၄- ပစ္စည်းတော့ ရကြမှာပါ။
ဒေါ်ဟေတု ထက်လည်း
ဉာဏ်ကောင်းကြမှာပါ။
၂၄-ပစ္စည်းကို ရွတ်ကြပါ။
အသိဉာဏ် မရှိရှာတဲ့
ဒေါ်ဟေတုထက်
ပိုပြီးတော့ အားထုတ်ကြပါ။
#Credit-
#အရှင်အာစာရာလင်္ကာရ(စစ်ကိုင်း ရွှေဟင်္သာ)
⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜⚜
🔖 ဘယ်အရာမဆို
စွဲမြဲပြုလုပ်~ပွားများရင်
သတ္တိ အရှိန်အားကောင်းလာတတ်
တယ်-ဆိုတဲ့ သာဓကကောင်း
တစ်ခုပါပဲ။ 🙏🙏🙏
Credit..
No comments:
Post a Comment